Dit weekend staat er weer een lange op programma. Maar het weer is een beetje een spelbreker misschien, dus toen ik zag dat het vandaag geweldig mooi weer was, besloot ik dan maar vandaag voor die lange run te gaan, zodat ik niet morgen of zaterdag verrast wordt door ijs of sneeuw of andere ellende. Enige minpuntje is de harde wind, maar die blijft de komende dagen dus dat maakt niet zoveel uit.

Ik kies maar weer voor het rondje rond de cottage, net zoals 2 weken geleden. Dat is op zich vrij saai en je wordt elke keer dat je langs het huisje komt bijna naar binnen gelokt om vooral te stoppen, dus het is een goede oefening in doorzetten. De route is op zich prachtig, want je hebt vaak uitzicht op Bamburgh Castle en met die mooie weer kan je heel ver kijken. Ook de Farne Islands zijn zichtbaar dus op zich is het leuk. Maar die klimmetjes die steeds maar weer terugkomen, gaan op den duur wel vervelen (hum.. irriteren bedoel ik eigenlijk).

klik voor groot

Na 12 km houdt de Ipod er ineens mee op. Tijdens de vorige lange loop had ik helemaal niks bij me, deze keer dacht ik dat het leuk was om een beetje muziek te luisteren op deze saaie training. Maar helaas….. geen leven meer in te krijgen dus dan maar lekker in stilte. Het zonnetje schijnt, overal staan schaapjes dus vooruit maar. Op slechts 1 plek in de route ligt een dikke plak ijs maar daar kan je heel makkelijk omheen en misschien doet de zon nog wel haar best om dat weg te krijgen.

Ik maak nog een kiekje van de bunker en het pad waar ik straks op de ultra ook in zal gaan. Het gras ziet er nu prima uit maar dat zegt niks. We hebben immers nog 4 weken te gaan. Helaas is Simon van de boerderij ook lekker bezig vandaag en rijdt op en neer met mest en andere troep van het ene weiland naar het andere weiland. Dat betekent een hele dikke laag drab op de weg over 100 meter tussen de weilanden. Mijn schoenen zitten dus meteen helemaa vol met shit (letterlijk). Dat loopt op deze schoenen niet zo lekker en het duurt een tijdje voordat het er weer af is gelopen merk ik. Elk rondje wordt de laag wat dikker op de weg en ik ben benieuwd hoe dat straks met woeffie zal gaan. Ik zal haar oppikken na mijn 5e rondje, en met haar samen nog 2 rondjes lopen. Ik kom dan precies op 44 km uit en dat is dus 6 km meer dan twee weken geleden.

klik voor groot

Als ik na mijn 5e rondje bij de cottage kom, moet ik helaas mijn schoenen uitdoen om zief haar gele dekje aan te trekken (om op te vallen op de weg). De zolen zijn ontzettend vies natuurlijk en zo kan ik dus niet naar binnen. Beetje jammer, want het valt niet eens mee om die dingen uit te doen, en daarna weer aan te doen. Ik neem ook gauw een glas chocolademelk en al snel zijn we weer op weg samen. Wafje vindt het leuk en het zonnetje schijnt nog steeds volop. Het voelt best even koud en ‘stijf’ zo na deze ‘stop’ en eigenlijk niet prettig. Maar ja, waf moet ook uit en op deze manier hoef ik straks ook niet meteen weer naar buiten.

Ik loop de eerste kilometer dus even langzaam maar al snel ben ik weer warmgedraaid en gaat het eigenlijk best goed. Het eerste rondje gaat prima, maar het tweede gaat nog makkelijker tot mijn verrassing. Ik tel nu wel een beetje de kilometers af dat dan weer wel moet ik bekennen maar ik weet nu dat ik het gewoon ga halen. Geen enkel probleem eigenlijk, ik voel niks maar ik heb er wel een beetje genoeg van eerlijk gezegd. Laat mij maar uren rommelen op de Cheviots ofzo.

Maar de sneeuwklokjes zijn mooi en staan overal in volle bloei dus dat is leuk. Nog een paar kilometer en dan zit het er weer op. Als ik bijna bij het huisje ben, begin ik met de cool down en dat is het dan. Precies 44 km. OP naar de volgende lange duurloop dan maar weer maar vooral: op naar meer leuke avonturen.

Ben blij dat deze gedaan is. Vannacht slecht geslapen door loeiende koeien en verder ook totaal niet ‘voorbereid’ maar gewoon de deur uit gegaan toen ik zag dat het weer goed was. Nou, dat gaat dus prima Dat blijkt maar weer. Overigens liep ik de vorige keer 6.000 mtr laps met 200 mtr pauze op MAF nu liep ik 1.000 mr laps met 200 mtr pauze. Iets heel anders maar ik wilde het effect eens proberen en het gevoel vergelijken. Gek genoeg liep ik nu ietsje sneller dan de vorige keer. Geen idee van hartslag want de Mio is nog niet terug. Maar ik heb het idee dat door de endurance MAF training dit soort RWR rondjes dan nog makkelijker zijn. Ik was maar wat happy aan het einde van de run. Mijn dappere wafje voor me uit lopend en dan zelf zo’n stuk lopen. Ongelooflijk eigenlijk.

klik voor groot

gegevens:

* 44 km
* 4 graden – zonnig maar winderig
* HF niet gemeten – geen Mio

jan 346 km – 2015 totaal 346 km

rapa nui – 186 km
hoka stinson tarmac (nieuw) – 144 km
hoka stinson trail – 40 km
hoka mafate – 46 km
minimus MT – 26 km
pure flow – 331 km
pure grit – 20 km
speedcross – 52 km