Vandaag liep alles anders dan gepland. Ik had eigenlijk een afspraak voor een Bowen treatment maar ik kreeg niet alleen de deuren niet open, maar ook met geen mogelijkheid de ijslaag van de voorruit van de auto. Echt ongelooflijk. Bovendien ging je echt bijna op je bek als je over de stenen probeerde te lopen, dus zegde ik de afspraak af. Ze begreep het volkomen. Maar daar zat ik dan. Door de velden kan ik niet ver lopen hier omdat je dan op allerlei hekken stuit. Over de weg was echt onmogelijk en met de auto was ook geen optie. Maar uiteindelijk won de zon het toch van het ijs en om 14.30 kon ik alsnog de auto gebruiken en was de weg ook aardig opgedooid. Gauw op weg naar het strand dan maar, maar ik wist al dat het getijde helemaal verkeerd zou zijn en had dus geen idee of ik uberhaupt over het strand zou kunnen. Daarom maar gestart in Bamburgh, want daar is in ieder geval al het mooie kasteel en ik zou ook door de duinen kunnen en in ieder geval tot de rotsen kunnen komen. Ha! Dat had je gedacht. Nou ja, ik kwam er deels.

Eerst even door de duinen dan maar wat aanrommelen zodat wafje kan plassen en daarna even terug over het strand naar Stag Rock. Ik ben gek op dat witte hertje op de rotsen en het is en blijft een mooie plek. Hier heb ik dus ook gewoon wat leuke foto’s staan maken van het kasteel, het vuurtorentje en Stag Rock. Ik had al kletsnatte voeten omdat ik het stroompje over moest steken maar dat mag de pret niet drukken. Die niksies (MT10) zijn ook meteen weer leeg en mijn voeten zouden ook wel weer opwarmen. Beetje jammer dat ik al verkouden ben, maar straks maar goed weer lekker opwarmen. Na de foto’s moest ik dan toch echt maar eens beginnen met mijn loopje. Ik had ook nog staan kletsen met een meneer en dat was leuk. Gelukkig had ik (voor het eerst tijdens het lopen) mijn Nike dons dingetje aan onder mijn flinterdunne windjackje. Dat zat heerlijk en zeker als je even stilstaat is dat echt fijn. Overigens heb ik het tijdens het lopen geen moment te warm gehad. Zou het dan echt werken wat ze gemaakt hebben met die gaatjes? Review volgt pas als ik het vestje een paar keer echt heb gedragen tijdens het lopen maar het lijkt veelbelovend.

klik voor groot

Eindelijk zijn we dan op weg voor ons runnetje. Ik ben benieuwd hoe ver ik kom maar het ziet er niet veelbelovend uit qua strand. Een paar kilometer modder ik voort op het zachte zand waar de pootjes van woef diepe afdrukken achter laten. Ik probeer licht te lopen en ik kom zowaar vooruit maar het is echt loodzwaar. Helemaal aan de zijkant is het zand keihard van het ijs maar dat loop zo schuin dat het echt niet te doen is. Uiteindelijk heb ik er genoeg van en ga ik eens kijken of ik door de duinen kan. Maar aan deze kant zijn niet echt paden die geschikt zijn om te lopen en waf en ik worden vooral heel erg nat van de hoge natte grashalmen. Van die halmen die over het pad hangen en waar je dan vervolgens over struikelt omdat je erin blijft haken. Die grashalmen. Niet echt prettig. Uiteindelijk kom ik tot mijn verbazing bij de bunker uit waar je tijdens de ultra vanaf de weg uit zal komen. Tijdens een eerdere verkenning probeerde ik vanaf daar eens de route terug te volgen en daarom besloot ik dat nu ook te doen. Ik klauter uit de duinen, steek de weg over en loop naar de boerderij. Dan besef ik ineens dat dit nie de goede boerderij is. Dit is de boerderij waar de vorige keer het hek dicht was en ik niet verder kon! Ik wil net teruglopen naar de weg als de deur open gaat en iemand naar buiten komt. Dat is boffen want nu kan ik vragen hoe ik op het pad naar het kasteel kan komen. Ze wijst me de weg en ik kan weer op pad. Het weiland is weliswaar heel modderig maar loopt toch een stuk beter dan het zachte zand. Zo komen we ergens en al snel ben ik bij een bekend punt waar ik een eerdere keer ook al was. Ik weet dat het pad eigenlijk gewoon rechtdoor loopt over het volgende veld, en ik besluit dat nu ook te doen. Dom….. zo blijkt tenminste als ik in een veld met wel dertig enorme koeien terecht kom en modder tot mijn enkels. Maar ik hobbel door en laat me niet kisten door wat modder, stront en enge koeien. Mijn kalfje loopt ook dapper mee. Ik weet dus nu dat je echt niet dit pad moet nemen maar via de Armstrong cottages gewoon een stukje over de weg moet nemen richting het kasteel. Weer wat geleerd. Ik hoop alleen dat ik aan het einde van deze drekzooi werkelijk ook nog het veld af kan! Maar daar is gelukkig een hekje en zo staan we uiteindelijk weer op de weg naast het kasteel. Eind goed al goed. Wat een raar rondje!

Op naar het volgende rondje dan maar weer, dit was een beetje vreemd en bovenal een erg kort rondje.

gegevens:

* 8,5 km
* 0 graden

jan 233 km – 2015 totaal 233 km

rapa nui – 186 km
hoka bondi b – 490 km
hoka bondi b (nieuw) – 314 km
hoka stinson tarmac (nieuw) – 92 km
hoka stinson trail – 1.124 km
hoka stinson trail – 34 km
minimus MT – 303 km
minimus MT – 15 km
pure flow – 331 km
pure grit – 20 km
speedcross – 52 km