Vandaag ben ik klaar voor mijn lange run. Rugzakje met water gevuld, automaatje klaar voor woef etc. Ik had bedacht om de auto bij het strand te parkeren, zelf te starten en daarna woef op te pikken voor de laatste 10 k of meer over het strand zodat we met de auto weer terug zouden kunnen naar de cottage. Zo gezegd zo gedaan en klokslag 9 uur rij ik weg. Maar ik zie het eigenlijk al meteen. Overal icy bits op straat. Dat ziet er niet goed uit. De weg naar het strand staat halverwege ook nog eens onder water, met een ijslaagje erop. Ik maak een rondje met de auto en volg een deel van de route die ik wil lopen. No way. Op een gladde weg ga je raar gespannen lopen en dat lijkt me dus echt niks. Twintig minuten later ben ik weer thuis, ik heb echt niks gevonden waar ik rustig kan lopen dus dat gaat niet door. De zon zal alles snel opwarmen en laten smelten maar daar kan ik niet op wachten want ik heb wel wat uren nodig voor mijn lange run en heb vanmiddag ook nog een afspraak. Dan maar niet.

Woef is helemaal blij als ik weer thuis ben, ze heeft bijna haar luchtpijpje (lekkers) op en kijkt me blij aan. ‘Wat gaan we nu doen’? lijkt ze te vragen. Tsja dat weet ik ook even niet. Het is windstil en zonnig. Ik denk dat ik weet wat we gaan doen.

Ik pak snel de rugzak met de drone en besluit dat ik eerst eens ga vliegen bij het kasteel hier in Bamburgh en daarna met woef in Belford ga lopen. Dan maar een kort rondje. Zo gezegd zo gedaan en al snel staan we bij het castle. De video zal ik later posten. Hier vast twee foto’s.

klik voor groot

Het vliegen kost heel veel tijd en ik haast me naar Belford. Ik zal nog een beetje door moeten lopen ook. Gek genoeg betrekt het ineens en is het bewolkt en somberig. Net op tijd dus met de drone! Helemaal happy mee want dat is toch leuker dan met een witte lucht.

Ik ga gauw op pad voor de run in Belford. Het zal vandaag wel modderiger zijn dan ooit doordat de zon flink zijn best heeft gedaan. Dat blijkt te kloppen want de start over het veld is vreselijk maar ik krijg er al aardigheid in. Kwestie van even doorzetten…..

We hobbelen door het bos, langs de farm en weer door het bos. Voordat ik het weet staan we alweer bij St Cuthberts cave. Even snel 1 kiekje dan maar.

klik voor groot

Meteen gaan we weer door. Ik schiet aardig op en dit zou wel eens de snelste tijd kunnen zijn waarin ik het rondje gelopen heb. Helemaal niet belangrijk en je moet je vooral voorstellen dat je aan het ploeteren bent door dikke modder, hekjes open en dicht moet doen, over een stile moet klimmen etc. Geen doorsnee wegrondje dus waar je eens lekker kunt doorrennen. Maar het valt me niet tegen.

Ruim op tijd staan we weer bij de auto. Ik borstel woef droog, doe haar dekje om en we rijden naar de cottage. Als ik mijn schoenen schoonmaak, zie ik dat de eerste gaatjes alweer in de upper zitten. Net 100 km erop. Het blijft vreemd. Overigens heb ik nu de sealskinz sokken getest op 3 runs (47 km) en het voelt op zich niet echt verkeerd op modder runs. Niet geschikt voor water crossings, maar het is niet helemaal ‘niks’. De hikers in mijn twitter groep vinden het ook niks omdat ze niet echt waterdicht zijn maar ik begin er al een beetje aan te wennen en het doet in ieder geval wel iets.

Op naar de volgende runs!

gegevens:

* 17 km
* 5 graden

januari 250 km – 2016 totaal 250 km

rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 338 km
hoka stinson lite – 517 km
hoka stinson trail – 198 km
hoka mafate speed – 102 km
hoka clifton 2 – 100 km
minimus MT – 51 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 11 km