Het verslag van dag 1 (Melrose to Morebattle) staat hier
Ik word pas om 5.30 wakker omdat ik nodig moet plassen dus dat is niet slecht. Ik heb lekker geslapen tot mijn verrassing en naast me is woeffie ook nog in diepe slaap. Ik gebruikte de slaapzak als quilt en stopte het smallere voeteneind in de slaapzak zodat die zou blijven liggen en mijn voeten lekker warm zouden blijven. De slaapzak is erg lang dus dat kan makkelijk! Het bedje van woef lag een beetje tegen de rand van het matras aan zodat ik haar warmte lekker in mijn rug zou hebben en ook de slaapzak een beetje vastgehouden zou worden door het gewicht. Hoewel het natuurlijk erg warm was, heb ik het niet te koud en niet te warm gehad. Niet zoals in Garderen de laatste keer dus waar mijn lijf gigantisch heet was en mijn gezicht ijskoud. Ik droeg deze keer een merino lange broek, een katoenen slip (niet dat enge renspul), en een katoenen hemdje met de patagonia eroverheen. Geen eng synthetisch spul dus deze keer en dat merkte ik goed (denk ik).
Omdat het hotel natuurlijk nog dicht is, en ik in de tuin toch moeilijk in mijn blote billetjes kan gaan zitten plassen, besluit ik te plassen in de porch. Ik heb toch geen footprint dus dat moet kunnen en dat blijkt ook zo te zijn. Fijn! Gauw nog even terug in de slaapzak en even lekker dommelen. Ik wil om 6 uur gaan opruimen en de hond verzorgen zodat we om 7 uur kunnen ontbijten en meteen weg kunnen daarna. Omdat het windstil is, kan ik de buitentent over een van de tafels leggen om te drogen in de zon die al volop schijnt
klik voor groot
Opruimen gaat redelijk goed maar moet nog sneller kunnen. Ik rommel een beetje met zakjes en dingetjes maar ik krijg alles weer netjes in de rugzak dus dat is fijn. Deze keer neem ik niet meer de broek en het jackje mee in de dagrugzak. Scheelt alweer iets aan gewicht en volume.
Om 7.10 ga ik mijn ontbijt bestellen. Je kunt warme dingen bestellen en ook van de tafel pakken. Er is gedekt voor mij en rechts van me voor de dames die om 8 uur zullen gaan ontbijten. Ik neem een bakje melk met kellog en bestel sausages, ei met bacon en toast. Dat lijkt me lekker maar ik heb geen idee of ik dan nog de heuvels over kom met alles in mijn buikje. Maar ik wandel toch het eerste deel dus ik zie het wel. Eerst lekker eten.
Terwijl het ontbijt wordt klaargemaakt, ga ik nog even terug naar de tent. Ik weet niet eens meer wat ik nou nog moest doen eigenlijk maar ik had nog iets te doen daar. Gisteren vulde ik al alle flesjes, flasks en bladder bij. Als ik terug kom, staat het eten klaar. Het ziet er prima uit en is bovendien nog erg veel ook. Ik smikkel ervan en hoewel het veel is, eet ik toch alles op.
Als ik klaar ben, vul ik de thermosfles met het hete water. Op die manier kan ik vanavond woef meteen haar lekkere warme hap geven als we aankomen. Althans… ik ben vooralsnog gewoon van plan om de dag helemaal te doen zoals gepland. Fail to plan is plan to fail zeggen ze toch?
Als ik mijn tas ga halen, komen de dames ook naar beneden. Zij zullen tot Yetholm gaan lopen vandaag, dat is net na de klim naar Wide Open rond de 11 km. Eitje dus en dat is in mijn gedachten ook mijn eerste stop.
Dan ben ik eindelijk klaar om te vertrekken. Het is 8.25 ofzoiets. Veel te laat met dit warme weer eigenlijk maar de tas kon ik ook niet erg vroeg kwijt dus het is goed zo. Ik heb ook gewoon goed geslapen en dat is ook belangrijk. We gaan op pad en gelukkig is er op het eerste stukje langs de weg schaduw van de heggen.
klik voor groot
Er is een stroompje vlak voordat we gaan klimmen en daar laat ik woef uitgebreid badderen. Ik maak haar helemaal nat: koppie en lijfje zodat ze er weer even tegen kan straks. Daarna begint de klim naar Wide Open. Ik ben benieuwd. Het is ontzettend warm maar ik ga gewoon wandelen met de poles dat zal al inspannend genoeg zijn.
Hoger en hoger gaan we en het is wel erg mooi. Gelukkig bedenk ik nu ook dat ik moet filmen dus daar gaat ook aardig wat tijd inzitten.
klik voor groot
Ik zie op de navigatie dat na 4.5 km ongeveer Wide Open bereikt zal worden. Eigenlijk gaat het wel heel goed. Je kunt je slecht voorstellen dat zoiets zo lang duurt. Als je al zou kunnen hardlopen met deze 4 kilometer lange klim over zacht terrein, dan nog zou het langzaam gaan. Maar aan het begin van de route en in deze hitte ga ik het niet proberen. Ik moet namelijk nog een heel stuk dus het is ook een kwestie van energie verdelen. Simple is that.
Op een gegeven moment moeten we weer over een stile
klik voor groot
Dan zijn we op het hoogste punt van de eerste klim van de dag en ook halverwege de hele route. Dat doet wel wat met je. Want dan is het nog maar een klein stukje toch?
klik voor groot
Na het hoogste punt dalen we een stukje. Het is helemaal open en ontzettend warm. Wind is er niet dus dat is op zich natuurlijk heerlijk maar wel warm. Ik geef woef wat te drinken en sprenkel wat water op haar kopje. Ze doet het prima overigens en er is nog niks aan de hand gelukkig.
Als er eindelijk ergens een paar bomen staan en er dus wat schaduw is gaan we even rusten en wat drinken.
klik voor groot
Ik geniet van het prachtige uitzicht onderweg langs de ridge van Crookedshaws Hill en daal af naar Bowmont Water Valley vlak bij Primsidemill. Ik had al gezien dat daar wat huizen zouden zijn dus dat zou een mooi punt zijn weer voor een waterstop voor woeffie.
Als we door Primsidemill lopen, zie ik iemand bij een boerderij staan en ik vraag om water. Ik mag doorlopen naar de schuur om daar alles bij te vullen en dat ga ik doen.
klik voor groot
Ik ga nu op weg naar Yetholm en Kirk Yetholm. Dat zijn twee dorpjes elk aan een andere kant van Bowmont water. Ik ben er eigenlijk vrij snel en het is mooi daar. Het water is heel rustig en ik besluit een ‘echte’ pauze te nemen in de schaduw van een paar bomen langs het water.
klik voor groot
Woef gaat eerst lekker badderen en gaat daarna in de zon liggen. Onbegrijpelijk natuurlijk maar het zal wel goed zijn.
klik voor groot
Grappig genoeg kom ik nu voor de tweede keer het groepje mensen tegen dat ik gisteren tegenkwam toen ik naar shadow vroeg in plaats van shade. Zij zijn net van start gegaan vanaf Yetholm en lopen ook naar Wooler (alleen dus 10 km korter dan ik).
Ik heb er nu 10 km opzitten. Normaal doe je daar natuurlijk een uurtje over! Ik kan je vertellen dat dat dus niet lukt op deze route en ik heb besloten dat ik vandaag vooral zal wandelen (ook al kan ik daar niks van). Met dit hoogteprofiel en deze warmte, lijkt me dat de beste oplossing hoewel ik dan wel langer onderweg zal zijn en dus nog meer moeite zal hebben om water bij te houden. Maar ik kijk gewoon hoe ver ik ga komen!
Als we weer op weg gaan, zijn de wandelaars nergens meer te bekennen. Die ga ik dus niet meer inhalen als ik blijf wandelen vandaag.
Kirk Yetholm is schattig zo met de square in het midden. Ik ontdek een hotelletje waar mensen buiten zitten te eten. Jammer dat ik dat niet wist maar nu heb ik al pauze gehad dus ik moet echt door. Bij de laatste huisjes vraag ik om water en ik ontmoet een man die trots vertelt dat hij al 30 jaar daar woont en al 50 jaar getrouwd is. Mijn ouders ook! Zijn vrouw vult mijn flesjes bij en geeft me zelfs een nieuw gesloten flesje voor onderweg. Dat ene flesje was natuurlijk veel te weinig vond ze. Ik ben er blij mee en ik zou een volgende trip in de zijvakken 500cc flesjes doen en in de rugzak een 3L bladder en nog een reserve flask voor woef of voor mij. Het mooiste zou zijn als woef haar eigen water kon dragen maar dat is nu veel te warm op deze afstanden voor haar. Ik bedank de man en vrouw en we gaan weer op pad.
klik voor groot
De route zal nu richting de grens gaan met Engeland. Eerst moeten we nog een stukje over de weg voordat we Northumberland National park in zullen gaan. Er zijn verder geen huizen meer dus ik ben blij dat ik alles bijgevuld heb. Ik verzorg de pootjes van woef weer met het vet vanwege het warme asfalt.
klik voor groot
Ik loop over heuvelpaden rond de Green Hambleton en ben op weg naar de top van de tweede beklimming van deze dag. Gelukkig is er nog een stroompje waar waf eventjes kan badderen dus ze gaat koel de berg over straks. Iemand maakt een foto van me maar ik zie er niet echt dun uit zo met dat rare flapper shirtje. Grrrrrr.
klik voor groot
De klim lijkt eindeloos maar ik doe steeds een stukje en maak dan een foto. Goed excuus toch?
klik voor groot
in panorama (klik voor groot)
Dan komen we bij de grens met Engeland!
klik voor groot
Ik ga even uitrusten en wat eten. Dat lijkt me een mooi punt. De rugzak gaat af en ik ga er eens lekker voor zitten nu. Dat hebben we wel verdiend denk ik.
klik voor groot
Er is geen kip. Het is doodstil en ik geniet. Lekker om me heen kijken. Als het winderig was geweest was het hier vast heel koud geweest en met bewolkt weer, had je weer geen uitzicht. Dit is wel heel bijzonder zo. Ik voel me een blij mens. Het is maar goed dat ik gisteren geen verbinding had zo aan het einde van de route, anders had ik dit misschien helemaal niet gedaan. Was ik hier nou zo bang voor geweest? Wide Open viel mee en dit viel ook mee. OK, ik loop vandaag nauwelijks maar change of plans moet kunnen. Ik kan nu eenmaal niet alles voorspellen. Ik heb inmiddels wat gegeten maar ik kwam tot de ontdekking dat op dag 2 met deze warmte totaal platgedrukt brood echt niet meer lekker is. Gisteren eigenlijk al niet maar dit is echt te erg. Ik ben erg blij met de 3 babybel kaasjes en mijn bifi worstjes.
Ineens gaat woef tekeer als ik lekker aan het mijmeren ben. Ik schrik me rot. Er komt iemand door het hekje bij de grens. Dat vindt ze niet OK en woef staat grommend en blaffend met opgezette haren naast me. Wat goed zeg. Ze is niet bang, ze staat er echt. Ik zou als ik kwaad in de zin zou hebben toch maar gewoon doorlopen denk ik met zo’n enge hond. Best een fijn gevoel. De man loopt gewoon door en woef is gerustgesteld en gaat weer verder soezen en uitrusten.
klik voor groot
Na een poosje gaan we verder. We dalen af naar Elsdon Burn en een boerderij in de verte. Daar staat enorm veel schaapjes achter het hek
klik voor groot
We klimmen weer wat maar het is echt prachtig.
klik voor groot
Gelukkig kan woef ook weer even badderen en wat drinken. Als ze behoefte heeft, dan zie je het aan haar, want dan reageert ze op het geluid van water. Ik kon hier niet zelf komen, maar ik zei gewoon ‘water’ en toen wist ze dat het OK was om erheen te gaan. Prima zo.
Dan komen we bij Hethpool: de laatste paar huisjes op dit deel van de route tot het einde in Wooler. Er zit een echtpaar lekker in de zon en ik vraag om water voor woef en voor mijn flesje. We praten wat over de route, over honden en over het weer. Ze leggen me uit dat ik ook het pad onderlangs de ridge kan nemen zodat ik bij Hethpool Linn waterval kan uitkomen die ik graag wil bekijken. Dat stond al op mijn lijstje in maart toen ik yeavering bell deed, maar toen was ik al zo fed up door de berg dat ik ben teruggekeerd op die dag en nooit de watervallen bereikt heb. Nu kom ik er echt langs dus ik ben benieuwd.
klik voor groot
Ik kan het pad dat de man me adviseerde goed vinden en het is mooi. Eerst even door een mooi stukje natuur en dan hoor ik de watervallen al. Helaas kan ik geen foto maken waar het watertje goed op komt maar ik kan wel filmen. Dat deed ik dus (zie film)
klik voor groot
Vanaf daar is het weer erg mooi en ik weet dat ik straks op bekend terrein ga komen richting Wooler.
klik voor groot
Vanaf de Linn eerst een klimmetje bij Torleehouse en dan rechtsaf een steile klim tussen Yeavering Bell en Easter Tor.
Ik sla rechtsaf en zie Yeavering Bell voor me opdoemen. Die rottige berg die me zo tuk had in maart. Grrrrr. Ik deed destijds een run naar Yeavering Bell (1182 ft) en nam de verkeerde kant weer naar beneden. Heel steil en eng en toen ik eindelijk beneden kwam, bleek dat ik dezelfde stijging weer moest beklimmen over het pad dat ik dus nu deels ook ga doen om weer op de weg naar Wooler te komen. Dat was toen echt even een dingetje om door te zetten. Grappig genoeg komt dat allemaal terug nu en hoewel het nu prachtig mooi weer is, voel ik de vermoeidheid van destijds ineens opkomen zetten. Hoezo mentaal?
klik voor groot
Maar natuurlijk lukt het gewoon en we klimmen de stile over en vervolgen onze weg. Inmiddels waait er een briesje. Een oostelijke zeebries dus tegen ook nog. We gaan straks de open heide op dus ik ben benieuwd. Wel lekker koel maar ook wel weer zwaarder. Ik bereik het hoogste punt bij Tom Tallon’s Crag en kom daarna alweer bij de rare bewegwijzering die ik ken van de vorige trip.
klik voor groot
Verder en verder gaan we. Het is mooi maar het wordt kaler want we gaan richting de heide. Dat ziet er niet veel anders uit dan in de winter vind ik eigenlijk.
klik voor groot
Ineens is waf er vandoor en ik hoor een zielig gepiep. Ze heeft een baby grouse voor het diner gevangen voor me. Dat hoef ik niet en ik spreek haar streng toe dat we geen grouse eten vanavond. Maar mooi is het wel, overal zitten jonge grouses met ouderdieren. Het geklok is geweldig natuurlijk. Overigens is er niks met het baby grousje aan de hand hoor.
klik voor groot
In de verte zie ik drie wandelaars lopen. De enige op de route. Zou dat ‘mijn’ groepje zijn? Ik dacht dat die al lang aan het diner zouden zitten. Ik ben overal gaan zitten, heb uren verspeeld met badderen, filmen en foto’s maken! Hoe kunnen zij nu pas hier zijn?
klik voor groot
Als ik ze eindelijk toch inhaal (hier heb ik wel wat kunnen joggen) blijkt het inderdaad het groepje te zijn van gisteren en van het watertje van vanmiddag. Zij zijn ook op weg naar Wooler. En ook al schoot ik eindelijk lekker op en was ik al een heel stuk aan het joggen, ik besluit gezellig even met hen mee te wandelen voor het laatste stukje.
klik voor groot
<We kletsen wat over de Spot, over de telefoon en over het uitzenden van beacons voor het thuisfront. Het zijn ervaren wandelaars en doen dit regelmatig. Maar mijn spulletjes vindt een van de mannen wel interessant.
Vrij snel zijn we bij de parkeerplaats bij Wooler common. Daar staat hun auto. Die heeft iemand daarheen gebracht en met de auto gaan ze verder naar Wooler waar ze zullen slapen. Ja! Zo kan ik het ook zeg…. Ik ben er nog niet dus ik neem afscheid. In plaats van linksaf over de weg naar Wooler, neem ik braaf de echte route door het bos. Dat duurt dus nog even maar ik ben hier niet om af te snijden maar om een leuke route te volgen!
Ik laat wafje nog even badderen
klik voor groot
Daarna komen we over een groot veld met schapen en ben ik even de weg kwijt. Ik moet door het bos en ik lijk aanvankelijk van Wooler weg te lopen maar het is echt de juiste route.
klik voor groot
Maar al snel ben ik weer helemaal op vertrouwd terrein en loop ik Wooler eindelijk binnen
klik voor groot
Nu even de campsite zoeken en de tent opzetten. Ik hoop dat de tas er ook al is natuurlijk!
Na ruim 34 km komen we bij Highburn Campsite aan
klik voor groot
De tas staat bij de receptie (buiten) en na betaling van 8 pond krijg ik een plekje. Gelukkig kan de eigenaar met zijn dikke Mercedes wel even de tas naar de pitch brengen want met 2 tassen sjouwen is geen feest. Hij kiest eigenlijk de plek voor me en dat is best. Eerst de tent nu opzetten en wat eten. Ik twijfel even over een andere plek maar ga gauw beginnen. Woef ligt al in haar bedje op het gras
klik voor groot
Maar om een of andere reden zit ik enorm te klooien en krijg ik de tent niet goed opgezet. Het blijkt dat de haak een beetje scheef over de stokken zit en daardoor krijg ik de buitentent niet vast op de korte stokken bij de deuren. Echt geklooi zeker met het briesje dat het gladde doek steeds laat wegwaaien. Maar dan staat de tent toch eindelijk en kan ik mijn spullen ook opruimen en inruimen.
Ik ga gauw wat eten, woef kreeg meteen al haar avond hap voordat ze ging slapen. Altijd eerst woeffie en dan ik.
klik voor groot
Ik heb een nieuwe maaltijd mee van Lyo. Beetje grote zak maar de maaltijden schijnen erg smakelijk te zijn. Tot mijn verrassing moet er 400 cc water bij en dat is aardig wat. Nu kan ik hier makkelijk bijvullen maar hoe je dat nou normaal doet in het veld weet ik niet
klik voor groot
Ik moet 400cc koken, opgooien, zakje dichtdoen en ruim 10 minuten laten staan. Het ruikt heerlijk en deze keer gebruik ik voor de eerste keer mijn gastoestelletje dat ik van iemand overnam. Dat gaat een heel stuk sneller dan mijn esbit, dat moet ik toegeven. Ideaal.
Als de 10 minuten om zijn en ik wil gaan eten, brand ik enorm mijn bek want ik realiseer me niet dat het gewoon een warme maaltijd is. Maar het ruikt lekker en is erg smakelijk moet ik bekennen. Ik ontdek wel dat mijn spork eigenlijk heel onhandig is. Ik bestelde inmiddels hier van esbit ook de titanium lepel.
Na het eten ga ik even de spullen verder klaarmaken en leg woeffie lekker in de tent in haar bedje.
klik voor groot
Daarna ga ik douchen en me opfrissen. Ik voel me daarna als nieuw. Ik ben blij met het zeepje dat ik gisteren van de dames kreeg, want dat is wel erg fijn om de zonnebrand crème weg te halen.
Inmiddels is de zon helemaal weg en ik besluit lekker in de slaapzak te gaan. Even komt de e-reader nog uit mijn tas maar ik besluit mijn ogen lekker dicht te doen. Het is bijna 10 uur dus het mag ook wel inmiddels.
Woef is al helemaal in diepe rust. Ik maak haar nog even wakker voor het laatste hapje en een plasje en dat is het dan.
klik voor groot
Ik ben benieuwd of ik lekker slaap. Morgen weer een dag! Alles is weer opgeladen qua garmin en telefoon dus we kunnen er weer tegen!
gegevens:
* 34 km
* 25 graden
* elapsed time 10 uur
juni 154 km – 2015 totaal 1.878 km
rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 80 km
hoka stinson lite – 559 km
hoka stinson trail – 554+ km
minimus MT – 26 km
pure flow – 372 km
pure grit – 20 km