Vanmorgen gaat woef om 4 uur keihard staan blaffen beneden. Zo hard dat ik schrik, want het klinkt raar en ze blijft maar doorgaan. Als ik ga kijken, blijkt de grote rugzak van de bank gevallen te zijn. Daar is woeffie dus enorm van geschrokken dat is duidelijk. Ik kalmeer haar en dan twijfel ik. 4 uur is wel erg vroeg dus ik kruip nog even mijn bed in. Om 5 uur ga ik eruit en ga ik me gauw klaarmaken voor vertrek. De bus gaat om 6.52 en ik wil om 6 uur weg van het huisje. Ik heb geen idee waarom maar ik zit pas om 6.15 in de auto en de tomtom geeft aan dat ik er om 6.59 zal zijn. Waaaaat? Ik zoek het gaspedaal en scheur weg. Gelukkig geeft de tomtom op de grote weg aan dat ik er om 6.55 zal zijn maar dat is nog steeds te laat. Maar wie weet! Ik kom zonder kleerscheuren om 6.48 aan in Berwick upon Tweed en parkeer in mijn bay , pak de tassen en woef en zie …… de bus omhoog rijden de weg op. What the fuck? Ik twijfel. Ik kan ook een andere bus pakken elders in het dorp om 6.57 uur, maar ik snap het niet. Ik ben toch op tijd? Ik vraag aan een taxi of de bus al weg is en hij vertelt me dat de bus zo terug komt. Oef! Ik wacht dus braaf bij de halte met al mijn spullen en woef.

klik voor groot

Om 6.51 komt de bus aanrijden. Ik ben nog nooit zo blij geweest om een bus te zien! De anderhalf uur durende rit kost me 6.30 pond dus dat is geen geld. Gelukkig is de bus leeg dus heb ik een mooie plek. Ik kan zelfs mijn spullen kwijt op een bagagerek.

klik voor groot

Waf is niet helemaal op haar gemak en ik hoop dat ze niet gaat kotsen. Ze heeft de laatste paar maaltijden vers rundvlees gehad om een beetje goed op weg te kunnen gaan.

klik voor groot

Ergens stapt een jonge man de bus in met enorm kolenschoppen van handen. Hij gaat er eens lekker voor zitten om woef te aaien. Zij gaat er op haar beurt ook lekker voor zitten. Prima, zo is ze meteen op haar gemakje. De rest van de rit gaat prima. Even na 8.15 zijn we in Melrose, vlak bij het hotel waar ik de grote rugzak kan afgeven. Het is een akelig hotel: heel Engels, kaal en donker. Vreselijk. Niemand bij de receptie maar als ik in de eetzaal ga zoeken vind ik iemand. De hele etzaal zit vol met etende mensen. Heel ongezellig ook en ik weet wat het allemaal kost. Ongelooflijk. De dame die uiteindelijk na lang wachten naar me toe komt, snauwt me toe dat ik de tas bij het aquarium moet zetten. Als dat maar goed gaat.

klik voor groot

Daarna gaan we naar buiten en eindelijk op weg. We zijn al bijna 3 uur in touw! De zinderende hitte slaat al meteen toe. Ik merk meteen dat de pouch veel te heet is zo op mijn borst. Ik dacht dat dat een goede oplossing zou zijn voor het bakje van woef en wat water, maar dat gaat dus niet lukken en bij het eerste bankje stop ik al om alles weer te veranderen. Dat voelt al beter maar het is een heleboel extra volume in de rugzak merk ik. Niet zeuren, eerst maar eens de route gaan vinden. Het kost weer even moeite om uit Melrose te komen en de route te vinden. Idioot dat dat niet beter aangegeven wordt voor zo’n grote route. Ik ga niet linksaf naar de abbey voor een foto. Die heb ik nu al zo vaak gezien en ik wil eigenlijk gauw op pad in deze hitte. Ik kijk op de kaart en sla rechtsaf vanaf het hotel. Even naar de rotonde en dan herken ik de weg van de foto’s al en sla rechtsaf. Ik weet dat het eerste bordje linksaf lastig te vinden is maar dankzij goede voorbereiding en uitstekende hulp op een site met foto’s van de bordjes, weet ik dat ik bij de houten schutting linksaf moet en dat blijkt te kloppen. Eitje en al snel zijn we op de route. Meteen moeten we een trap op maar dat gaat prima.

klik voor groot

Bovenaan de trap begint al meteen een mooi pad met prachtig uitzicht over Melrose.

klik voor groot

Maar wat is het warm! Ik was begonnen in mijn lange tight maar dat is dus echt veel te heet en ik besluit bij een bankje om me om te kleden en me nog een keer goed in te smeren en ook het neusje van woef weer te doen.

klik voor groot

Woef gaat er meteen eens lekker bij liggen en doet al alsof ze moe is. Arm hondje. Maar daar trap ik niet in en ook al zijn we al ruim 3 uur onderweg zonder een meter gelopen te hebben, we gaan toch even voorwaarts! Het uitzicht is echt prachtig.

klik voor groot

Naarmate we hoger komen, zie ik ook meer en meer. Dat is een nadeel want het is zo ontzettend mooi dat ik dus veel foto’s maak onderweg ook al lijken die zo als foto een beetje op elkaar.

klik voor groot

Ik liep al eerder over Eildon hills en dat was prachtig maar vandaag is het helder en mooi weer en het uitzicht is eindeloos. Ik zie Melrose, ik zie de abbey en de bruggen in de verte. De gele gaspeldoorn ruikt minder sterk dan de vorige keer maar het is nog steeds erg lekker.

klik voor groot

Al snel ben ik op het hoogste punt van deze eerste klim en ga aan de andere kant weer naar beneden naar Bowden.

klik voor groot

Dat is lekker, want we lopen een hele tijd door de bossen met heerlijke schaduw dus dit is prima te doen zo met dit warme weer en woef geniet er ook van. Aan het einde schieten weer eekhoorntjes voor me weg, net zoals de vorige keer. Eindelijk kan ik ook weer wat joggen na de eerste klim maar het gemiddelde maak ik nooit meer goed want ik heb ruim een uur over de eerste 2 km gedaan door het zoeken naar de route, het insmeren, omkleden etc. Geeft niet ik heb geen haast. Als we in Bowden komen, blijkt het bordje acher een gebouw verscholen te gaan. Stom gedaan maar ik weet dat ik naar rechts moet.

klik voor groot

Ik loop het dorpje weer uit en loop onderlangs de huizen over een veld.

klik voor groot

Daar komt vervolgens al snel het eerste stroompje waar woef even lekker kan afkoelen en kan badderen.

klik voor groot

Dat komt goed uit en daar heb ik ook wel op gerekend. Ik hou haar tong en gedrag goed in de gaten maar met de schaduw die we hadden, kan ze nog geen problemen hebben op dit moment. Veel asfalt hebben we ook nog niet gezien en aangezien het pas de eerste dag is dat het zo warm is, is er nog niets gesmolten qua asfalt dus voor de zooltjes ben ik nog niet bang. Maar de stick zit binnen handbereik in mijn schouderpocket dus ik kan daar snel bij. Voor de zekerheid heb ik ook een buff voor haar bij me die ik kan natmaken en om haar nek kan doen of om haar koppie als het echt te warm zou worden. Jammer genoeg is de cool jacket niet op tijd gekomen maar deze trip is gepland met een voorspelling van koel weer en zelfs regen dus dit is een beetje onverwacht, ook voor mij. Ik loop door en het is erg mooi onderweg. Ik heb zicht op Eildon hills die mooi in de verte liggen.

klik voor groot

We lopen inmiddels een klein stukje over de borders abbey way die ik al eerder deed. Lekker door het bos en ik weet dat we straks bij een mooi punt uit zullen komen met uitzicht over de rivier. Vorige keer kwam ik hier een wandelaar tegen die de St Cuthberts Way deed en nu doe ik die route zelf! Bijzonder dus.

klik voor groot

Bij het uitzichtspunt neem ik even kort pauze om woeffie af te laten koelen.

klik voor groot

Z doet het prima gelukkig. Het is inmiddels 11 uur dus het schiet niet zo op terwijl ik toch echt lekker aan het joggen ben. Na de pauze lopen we richting Dryburgh. Ik weet dat we straks bij een brug (dryburgh chain bridge) uit zullen komen waar dryburgh abbey achter ligt en het rare tempeltje. Ik ga even naar de brug en maak een paar foto’s.

klik voor groot

Ik maak ook een foto van de temple van een afstandje.

klik voor groot

Ik ga niet de brug over en de abbey zag ik natuurlijk al op de baw. Gauw verder! Gelukkig kan ik weer woef even in het water laten om af te koelen.

klik voor groot

Daarna loopt het pad langs de rivier en dat is erg mooi.

klik voor groot

Grappig genoeg kom ik een man tegen die een hond gaat webrengen die hij gevonden had in zijn tuin en we raken even aan de praat over mijn hondje en opvoeding. Ik neem na een tijdje afscheid van de man en jog verder. Ik maak even en foto van woef lekker in de schaduw van het bos en… daar duikt de man alweer op achter me. Die man wandelt in een gigantisch hoog tempo en we raken weer aan de praat. Nee, hij liep inderdaad er snel dat wist hij wel. Even is het vervelend dat we elkaar steeds in de weg blijven lopen maar als er ineens trappen op het pad verschijnen, laat ik hem toch echt voorgaan want met de rugzak en de trappen doe ik serieus rustig aan. Het vervelende is dat je moet leren doseren, want als je meteen verzuurt op die rottige trappen, dan heb je een probleem later op de route en we zijn er nog lang niet.

klik voor groot

Rustig aan dus even. Al snel komen we in St Boswells aan, een dorpje waar ik even wat drinken en een waterijsje kan kopen . Maar voordat ik de kans krijg om de winkel te betreden komt de vrouw van de winkel al naar buiten met een enorme bak water voor woef.

klik voor groot

Gelukkig wil ze wel wat drinken want ik bood ook al een paar keer water aan maar het is maar net of ze zin heeft op dat moment. Ik eet mijn ijsje op en koop een flesje appelsap dat ik in de rugzak doe in het zijvak. Ik weet inmiddels dat het daar prima zit en geen last geeft tijdens het lopen. Ik zal dat flesje overigens de hele weg bij me houden verder en steeds bij (laten) vullen. Ideaal. Als ik het ijsje op heb gaan we weer op pad.

klik voor groot

St Boswells dankt zijn naam overigens aan St Boisil een 7e eeuwse monnik die sterke invloed had op St Cuthbert.

We gaan een stukje over de golfbaan en daar raak ik bijna het pad kwijt omdat het pijltje verscholen gaat achter een papiertje.

klik voor groot

Het pad is prima en deels in de schaduw en al snel zijn we bij Mertoun Bridge.

klik voor groot

We vervolgen onze weg langs de rivier Tweed en dat is erg mooi zo met het water, de vogels en de bloemen. Er is verder niemand op de route. Het voelt wel heel gek zo alleen op weg maar tot nu toe gaat alles prima alleen gaat het erg traag. Langs de rivier kan woef weer even badderen.

klik voor groot

Dan verlaten we de Tweed valley en zullen straks bij de kerk van Maxton uitkomen. Eerst komen we nog langs twee mooie oude heilzame bronnen.

klik voor groot

Helaas wil woef nou net daar niets drinken want ze had net al in de Tweed gelegen en gebadderd.

klik voor groot

We klauteren weer een trap op en komen inderdaad bij Maxton uit met het mooie kerkje.

klik voor groot

Uit een eerder verslag van iemand weet ik al dat er in het dorpje een waterpomp is. Die is snel gevonden en ik vul even alles bij.

klik voor groot

We moeten even een stukje over de weg voordat we op Dere Street zullen uitkomen, de beroemde Roman Road die van York naar de River Forth loopt.

klik voor groot

Maar al snel zijn we weer op onverhard terrein en lopen we op een prachtige route. Ik kom daar nog een dame tegen die de route tegengesteld loopt en ik haal een groepje van 3 wandelaars met een hondje in die een stukje wandelen. Al snel kom ik langs Lilliard’s Stone

Lady Lilliard’s Stone

Fair Maiden Lilliard lies under this stane
Little was her stature but great was her fame
Upon the English loons she laid many thumps
And when her legs were cuttit off, she fought upon her stumps

klik voor groot

We lopen nog even door op zoek naar een schaduw plekje. Ik moet nodig plassen en het wordt ook tijd om iets te eten denk ik.

klik voor groot

Na de pauze gaan we weer verder en het blijft mooi onderweg. In de verte zie ik het Waterloo monument op Peniel Heugh (uit 1815).

klik voor groot

Ik schiet alleen totaal niet op met alle pauzes voor woef, het foto’s maken en het kletsen onderweg. Het knopje kan nog niet helemaal om merk ik. Ik heb het hotel waar ik iets zou eten vanavond al een mail gestuurd tot hoe laat ik iets warms kan eten. Als ik daar niets meer kan krijgen zal ik toch onderweg iets moeten bedenken dus dan weet ik het maar liever vast. Raar genoeg voelt het dus als jakkeren, omdat ik het gevoel heb dat ik ergens ‘op tijd’ moet aankomen. Maar al snel komt het bericht dat het niet uitmaakt hoe laat ik kom. Dat scheelt dus alweer iets. Maar het gaat zo langzaam vandaag……

We lopen verder en onderweg zijn er allemaal van die vervelende stiles, hekjes en muurtjes waar woef overheen moet. Soms kan ze het zelf, maar vaak moet ik helpen of haar optillen want ik wil niet dat ze over die steile dingen aan de andere kant van de muur plettert en ineens hoge druk op haar polsen wil ik ook niet hebben dus dat is soms even een dingetje om het voor elkaar te krijgen dat ze zelf klimt, mij erbij laat en wacht totdat ik aan de andere kant van de muur weer kan helpen. Onderstaande foto is slecht zo tegen de zon in, maar hier staat woef dus op de stile te wachten totdat ik haar aan de andere kant er weer af zal helpen. Dat is dus een beetje gedoe om er ook nog overeen te klauteren met haar op de stile en dan de rugzak ook nog op mijn rug, maar het lukt eigenlijk altijd, kost alleen veel tijd.

klik voor groot

Dan zijn we bij Harestanes, voor veel mensen de eerste stop op deze route. Er zit 26 km op de teller (pas).

klik voor groot

Ik loop weer naar de rivier en kom op een mooi uitzichtspunt waar een eekhoorntje op de balustrade zit te soezen. Helaas is het beestje net weg als ik de foto wil maken natuurlijk.

klik voor groot

Dan komen we bij Monteviot suspension footbridge. Deze brug uit 1999 vervangt een oude brug die steeds wegspoelde door het hoge water. Ik steek de Teviot over via deze brug.

klik voor groot

Natuurlijk is het weer badder tijd voor woef en ze maakt dankbaar gebruik van een laag stukje bij de rivier.

klik voor groot

We lopen weer verder en het is echt prachtig onderweg zo langs het water en met het zonnetje. Maar warm is het en aangezien het nu helemaal open is, smelten we bijna in de warmte.

klik voor groot

We lopen verder gaan nu op weg richting Morebattle. Het lijkt allemaal nog erg ver weg en ik heb moeite om het water bijgevuld te houden merk ik. Gelukkig is er voor woef genoeg te badderen en te rommelen want het is erg warm. Ik begin te twijfelen over de haalbaarheid van deze onderneming want morgen moeten we naar Wide Open klimmen en is de route eigenlijk helemaal open als we door de cheviots lopen. Zwaar en warm dus. Zou ik niet levend verbrand zijn vanavond ondanks mijn smeren en hoe zal woef het doen? Ik twijfel en twijfel nog meer en zie het even niet meer zo zitten. Maar hoe kom ik straks weg vanaf Morebattle? Daar ben ik nog niet eens. Ik heb het warm, de rugzak is zwaar en mijn brandstoftankje lijkt ook leeg. Jakkie. Gelukkig krijg ik aanmoedigingen van het thuisfront die waarschijnlijk vol verbazing zitten te kijken naar mijn reis want ik ben al uren onderweg voor dit lousy korte stukje. Het ging toch veel sneller op de borders abbey way zeg…. Het is gemiddeld nog langzamer dan wandelen maar ik kom ook nooit in een ritme met al het badderen en gedoe onderweg natuurlijk.

klik voor groot

Op een gegeven moment wil ik naar de Caddy man om wat te drinken en ga dus een stukje van de route af. Ik loop langs de drukke weg en als ik aankom, blijkt de tent gesloten. Dat is een enorme tegenvaller en ik baal. Maar gelukkig staat er bij het huis achter het tentje iemand boodschappen uit te laden en daar vraag ik of ze mijn flesjes en bladder wil aanvullen. Dat gebeurt en we gaan weer op weg. Mijn humeur is weer even tot het nulpunt gezakt.

Ik smelt bijna en op een gegeven moment kom ik een groepje wandelaars tegen. Ik vraag of er nog een stukje met ‘shadow’ komt waarop ze me raar aanstaren en me verbeteren… ‘shade’. O ja natuurlijk… dat zou ik wel moeten weten. Shade dan. Zeur niet, en vertel me wat me nog te wachten staat… Zij lopen tegengesteld aan mijn route dus ik ben benieuwd. Ja er kwam nog wel wat aan schaduw. We raken aan de praat en ze denken dat ik gek ben dat ik Melrose to Morebattle doe vandaag. Ja ik ook nu. Maar ik moet toch nog even door he…..En zo gaan we dus weer door samen.

klik voor groot

Ik smeer woef’s neusje weer in en doe haar pootjes omdat we een stukje asfalt krijgen. Af en toe voel ik aan het asfalt of het niet te heet aanvoelt maar dat gaat goed.

klik voor groot

Als ik een bos uitkom en op de kaart sta te turen, kom ik een man tegen die zich te pletter schrikt van mij en woef. We kletsen even over het weer en de honden. Hij vertelt me dat ik bij de cottages in de verte wel water kan krijgen en legt uit waar ik de kraan kan vinden. Dat komt mooi uit want dit is een van de laatste plekken met bewoning tot het einde dus ik maak er dankbaar gebruik van en geef woef water en maak haar weer nat.

klik voor groot

Verder en verder gaat het. Ik ben er nog lang niet. We lopen door velden en stukjes bos bij Long Plantation en gaan richting Cessford Moor track. We komen weer bij een kloterig muurtje met een rottig trapje maar ook dat nemen we natuurlijk samen

klik voor groot

Dan lopen we Kale Valley in en ik zie heel in de verte al Cessford castle. Dat ziet er beter uit want ik weet nu dat ik bijna bij Morebattle zal zijn. Nou ja bijna… niks is meer bijna.

klik voor groot

Ik heb al besloten dat dit de laatste dag zal zijn van de route maar ik heb geen idee hoe ik weg kan komen straks uit Morebattle. Eerst maar eens verder dan want ik zal toch eerst daar moeten komen!

klik voor groot

Dan ineens is daar Cessford Castle! Je ziet, als je maar gewoon door blijft gaan, kom je er toch echt wel!

klik voor groot

Wel een vredig plekje hier! Het kasteel is uit 1450 en was home voor de ‘Kers’, voorvaderen van de Duke of Roxburghe. Het kasteel ligt nu in open veld maar vroeger was dit een gebied met water en moerasland. Vroeger was hier zelfs een meer. Over de jaren heen is het landschap dus erg veranderd.

klik voor groot

Nog maar een klein stukje en daar komt Morebattle in zicht. Ik steek de Kale rivier over en dan ben ik er eindelijk. Ik ben eigenlijk eerder aangekomen dan ik dacht, want ik ben zelfs nog gewoon binnen de openingstijden van het rstaurant aangekomen. Maar zo voelt het niet. Ik ben moe en plakkerig. Ik zie later dat ik ruim 5 uur heb verloren aan pauzes, badderen en foto’s maken. Ongelooflijk. Het voelt ook als een wereldreis en ik heb echt onderweg redelijk door kunnen joggen waar dat mogelijk was.

klik voor groot

Er zit bijna 45 km op de teller. Dat is dus helemaal niet zo veel maar het voelde als een wereldreis.

klik voor groot

Nu eerst het hotel nog zoeken.

klik voor groot

Ik ga naar binnen en schrik me rot. Ik moet altijd weer even wennen aan zulke hotelletjes. Maar de man achter de bar is aardig maar ontzettend langzaam. Mijn tas staat netjes in de pool room. Ik merk al meteen dat ik geen verbinding heb en baal. Ik kan niet eens bellen, en niet laten weten dat ik OK ben aan mijn trouwe upporters thuis. Ik heb geen idee of de satelliet wel doorgeeft dat ik op de bestemming ben en aangezien mijn humeuer in de mails tot het nulpunt was gedaald hoop ik maar dat ze weten dat we OK zijn. Straks verder kijken of ik contact kan maken.. Ik laat de Spot even aan voor de zekerheid.

Ik trek gauw iets droogs aan, geef woef gauw weer te eten en bestel wat te eten: prei/aardappel soep en een gepocheerd stuk zalm met aardappels. Dat lijkt me lekker. Kosten 13,50 pond dus als het nou te eten is….

Ik mag met woef de pub in om te eten. Er zit een groepje dames te eten die net klaar zijn als ik aankom dus het is verder uitegestorven. Heel ongezellig allemaal maar ik heb er weinig oog voor

klik voor groot

Ik oveleg met de man van het hotel over internet verbinding, bussen etc. Maar niks lukt dus ik ga maar eerst eten wat overigens erg lekker is. De soep is dik en smakelijk en de zalm is heerlijk zacht tot mijn verrassing. Het gaat erin als koek.

Als ik klaar ben, loop ik naar de gang en kom de dames weer tegen. Zij hebben ook geen verbinding en we raken aan de praat. Ze zijn op dag 3 van de St Cutberts route. Ze slaan steil achterover als ze ontdekken dat ik met mijn dappere woef vanmorgen pas ben vertrokken uit Melrose. Ik ook, maar we zijn er. We kletsen en een van de dames biedt aan dat ik op de kamer bij hun wel kan komen douchen als ik de tent heb opgezet. Ik mag namelijk niet in het hotel slapen met de hond maar dat was ook niet de bedoeling. Ik had toestemming om in het veld achter het hotel te pitchen maar uiteindelijk mag ik gewoon in de tuin de tent opzetten en dat ga ik dus doen.

Ik ga eerst op de weg kijken of ik ergens verbinding kan krijgen en ik krijg het voor elkaar om een sms weg te sturen om te zeggen dat ik OK ben. Dat is geregeld.

Daarna loop ik de tuin in om de tent op te zetten. Dat gaat overigens heel snel en al snel staat alles klaar. Woef is meteen haar nieuwe bedje ingedoken en bewaakt de tent en de spullen. Het nieuwe bed is echt een succes volgens mij. Ik hang mijn natte kleding te drogen in de tent.

klik voor groot

Als ik de foon en garmin wil opladen met de nieuwe 15.000 mA powerbank kom ik erachter dat het lampje in de behuizing geschoten is en dus niet meer uitgaat. Jammer dan eerst alles opladen.

klik voor groot

Daarna trek ik toch de stoute schoenen aan en ga naar kamer 1 waar twee van de dames slapen. Ze liggen al in bed en laten me binnen. We kletsen verder en ze geven me een heerlijk zeepje en een van de handdoeken die zij niet gebruiken. De douche is heerlijk en ik voel me als nieuw. Ik plak tenminste niet meer!

Daarna ga ik naar de pub die nu ineens wel vol staat met mannen en vraag of ik om 7 uur ontbijt kan krijgen. Dat is al vrij laat en ik weet nog steeds niet wat ik nou zal doen morgen maar eerst maar slapen, opstaan en eten en dan verder kijken. Ik kom toch niet weg uit dit oord dus ik ga in ider geval maar op pad naar de eerst volgende halte (Yetholm) denk ik.

Ik loop naar buiten naar de tent. Het is nog warm buiten en ik ben benieuwd of ik zal slapen… woef is in diepe slaap en ik maak haar wakker voor de laatste avond hap en een plasje. Meer is niet nodig en daar zit ze ook niet op te wachten geloof ik.

Daarna kruip ik ook mijn slaapzak in en ga proberen te slapen

wordt vervolgd…..

gegevens:

* 45 km
* 26 graden
* elapsed time 11 uur

juni 119 km – 2015 totaal 1.844 km

rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 80 km
hoka stinson lite – 559 km
hoka stinson trail – 520+ km
minimus MT – 26 km
pure flow – 372 km
pure grit – 20 km