Het is vandaag nog steeds heel bewolkt, dus geen dag om een route te gaan doen met mooie vergezichten. Maar wel een heerlijke dag om te lopen dus na ampel beraad kies ik voor de route in Thrunton Woods vlakbij Alnwick. Daar had ik een mooie route uitgezet en die zou ik dan maar gaan lopen. Meteen na de wandeling met woef dus klaargemaakt voor vertrek en al snel reden we richting de start.

De parkeerplaats was snel gevonden en er stonden nog maar een handjevol auto’s toen ik even voor 9 uur parkeerde. Dat was boffen! Snel op pad dan maar en ik koos de route tegen de klok in.

Het begin was veelbelovend qua pad maar al snel kwamen we op een echt bospad met stenen, wortels en klimmetjes en dalen. Er werd hier ook veel gefietst dat was duidelijk te zien aan de ondergrond. Jammer genoeg hier geen aparte MTB paden!

klik voor groot

Omdat ik hier even rustig aan moet doen vanwege het pad, hoor ik ineens gekras en gekrab ergens hoog naast me. Ik stop en kijk en luister en…. twee rode eekhoorns! De rode eekhoorns worden heel zeldzaam hier in de UK en overal vind je borden dat je waarnemingen moet melden etc. Ze zijn hier erg bang dat deze soort zal uitsterven. Ik heb even staan kijken, want die twee waren druk aan het springen en klauteren. Helaas helemaal verkeerd qua licht voor de foto en ook erg ver weg maar wel herkenbaar als silhouet op de foto

klik voor groot

We komen weer op een wat beter pad als we even doorlopen en ik besluit even van de route te gaan om een of ander restant van een fort te gaan bekijken. Maar ik zoek weer naar kabouters want ik vind niks maar maakte wel een klim…… Gauw terug dus maar en ik neem een paadje dat me weer op de route zal brengen. Fout! Dat klopt ook, maar ik stuit op een pad dat 70 meter omhoog loopt via een glibberpad steil omhoog. Zonder stokken kom ik hier echt niet omhoog, ik ga het niet eens proberen en ik keer weer terug naar het andere pad. Die klim komt er wel aan, maar over dit pad ga ik mijn nek niet breken en hoop maar dat het andere pad iets beter zal zijn.

klik voor groot

Het pad daarna is prima en gaat van een mooi breed pad over in een bospad dat ook nog goed te doen is.

klik voor groot

Daarna slaan we rechtsaf en daar komt de klim dan alsnog aan. Maar dit is een beter pad. Het gaat wel steil omhoog maar dit is gewoon te doen. Het is een hoogteverschil van 80 meter echt omhoog maar niet met zo’n eng pad.

Op het moment dat we gaan klimmen kijkt waf zieliger dan ze al deed en kotst. Ik kijk wat ze nou uitkotste. Een soort stront lijkt het wel. Ik kijk nog eens goed maar dit is iets dat ze heeft opgepakt blijkbaar en niet haar eigen poep. Een paar dagen geleden at ze namelijk een heel stuk van de verbandwatten op en dat moet er ook weer uit dus ik ben als de dood dat ze ziek wordt. Er zijn al hele stukken uit en ze poept verder gewoon maar als ze ineens zo stilletjes doet…..

Na het kotsje doet ze weer normaal en hobbelt voor me uit de steile klim op. Vooruit dan maar

klik voor groot

Als ik boven ben is er niets van uitzicht of iets dergelijks dus het is een beetje een ‘loze’ klim merk ik al. Jammer is dat. Bij Simonside klim je naar de Hill (465 mtr) en dan heb je fantastisch uitzicht, echt adembenemend. Nu blijf je in het bos en ziet dus geen bal verder. Maar vooruit het is toch geen helder weer dus gaan met die banaan. Ik kijk naar woef maar ze lijkt OK. We kunnen dus wel een lusje doen denk ik want we zijn al lang van de geplande route af omdat ze eerder zo sloom deed.

klik voor groot

We lopen rustig door en komen een stukje op de route die ik eigenlijk had willen lopen vandaag. Dat ziet er een stuk beter uit want je loopt als het ware langs het bos om een heuvel heen en hebt ook een beetje uitzicht. Maar het weer is nog steeds mistig en bewolkt dus het is niet echt erg fraai.

klik voor groot

Ik moet veel op de kaart kijken en kijk ook veel naar woef. Ze mindert alweer vaart en is sloom en blijft achter. Ik snap het niet en ik baal, want terug is nu net zo ver als doorlopen en het lusje afmaken. Ik besluit te kijken of ze wat wil eten en drinken want na het kotsen is ze ook leeg en dat is nooit echt fijn bij haar. Dat hapje gaat erin als koek en ze kijkt blij. Mmmm merkwaardig. Drinken wil ze niet, ik sjouw altijd water voor jan doedel mee vrees ik, maar beter mee dan om verlegen. Ik zie onderweg trouwens ook het bruggetje waar ik eigenlijk overheen had gemoeten als ik mijn eigen route had gevolgd. Ziet er goed uit.

klik voor groot

Ik moedig haar aan dat we er nu bijna zijn en we hobbelen door. Ik vind het niet meer zo leuk, want als zij zich niet lekker voelt, dan vind ik er ook niks aan en voel ik me schuldig dat ik haar meesleep. Gelukkig is het laatste stuk helemaal bergafwaarts en rustig hobbelen we over een breed pad weer naar de auto. Gek genoeg is de route die ik nu gelopen heb precies 16 km, zoals ik dacht dat de andere route zou zijn geweest. Die is blijkbaar veel langer want we hebben nu een heel stuk niet gelopen. Volgende keer misschien als het niet echt mooi weer is.

klik voor groot

Als we naar huis rijden, geniet ik van de vergezichten overal. Daar hou ik meer van denk ik. Een bos is heerlijk en loopt ook fijn, hoewel de 700 hoogtemeters op deze 16 km nou net een beetje veel van het goede waren met dit soort paden. Maar wel leuk om gezien te hebben in ieder geval.

gegevens:

* 16 km
* 6 graden

mrt 183 km – 2015 totaal 906 km

rapa nui – 186 km
hoka bondi b (nieuw) – 314 km
hoka stinson lite – 357 km
hoka stinson trail – 49 km
hoka mafate – 383 km
minimus MT – 26 km
pure flow – 331 km
pure grit – 20 km