Vandaag dan de laatste lange duurloop op het programma. Ik keek er op zich wel naar uit, al was ik ontzettend benieuwd hoe het eigenlijk zou gaan en of ik het zou halen na de loop van afgelopen dinsdag. Ik ging er wel gwoon van uit, maar had we besloten om te stoppen als ik iets zou voelen of als het niet OK voelde. Ik doe nogal aan ‘body sensing’ en ik denk dat me dat al die tijd wel blessure vrij heeft gehouden. Maar alles stond op groen dacht ik.
S. was dit weekend hier in de UK dus we zouden deze keer samen op pad gaan. Hij op de fiets en ik met de benenwagen. De vorige lange loop heb ik natuurlijk alleen gelopen hier. Toen in de regen! Vandaag was het mooi weer, al was het wel enorm winderig. Maar ja, dat kan gebeuren dus niks aan te doen.
Ales lag al klaar van te voren. Gelletjes voor de softflasks, een chocomelletje, tee kleine twixjes om eens te kijken of ik dat zou kunnen wegkrijgen (het antwoord is makkelijk: nee) en mijn kleding. Ik sliep niet echt lekker, was vroeg wakker en keek al uit naar het eerste ochtendgloren. Toen het licht door de gordijnen piepte ben ik dus uit bed gegaan, heb even de K5 training gedaan en vast wat gegeten (vloeibaar) en ben met de hond op stap gegaan voor een korte wandeling. Daarna nog wat gegeten (havermout) en toen was ik klaar om te vertrekken. Ik zou starten bij Bamburgh en dan weer teruglopen naar het huisje en daar zou S buiten staan om verder mee te fietsen. Na 40 km zouden we weer langs het huisje komen, en dan zou ik verder lopen met de hond zodat zij ook lekker uit geweest was. Voor dat laatste stuk zou ik het laatste lusje van de ultra nemen, zodat ik ook dat nog eens gelopen had aan het einde van een run met vermoeide (?) benen. Het plan lag er dus! Nu de uitvoering nog. Onderstaand de video van de route.
Ik reed redelijk op tijd richting Bamburgh en parkeer daar de auto. Dag! Tot later dan maar weer. Gek idee, nu eerst een enorm stuk met de benenwagen dat ik met de auto al ver vind eigenlijk. Ik maak een paar foto’s van het kasteel en het dorpje. Het begint al goed licht te worden en het lijkt echt wel een mooie dag te worden (ondanks de wind).
klik voor groot
Daarna over Ingram Road weer terug naar Seahouses. Daar loopt de weg al een beetje op en neer, maar ik doe net alsof ik dat allemaal niet zie. Ik zal er toch gewoon overheen moeten, dus stap voor stap dan maar. Eigenlijk was ik al heel snel vlak bij het huisje en zag ik S. al buiten staan wachten met de fiets. Hij kon precies volgen waar ik was, dus dat was makkelijk. Samen verder op pad en dat was wel gezellig. Ik had oordopjes in met en audioboek maar dat heb ik eigenlijk meteen uitgezet. De dopjes heb ik in mijn oren gelaten want dat was eigenlijk heel prettig tegen de wind hoe gek het ook klinkt.
klik voor groot
Verder en verder gingen we. Elford, helemaal richting de A1 waar we normaal met de auto rijden. Op en neer maar gestaag verder. Aan het einde rechtsaf richting Lucker. Niet echt een fraaie route, maar met dit mooie weer wel OK. Eindelijk een beetje zijwind en dat voelde een stuk lekkerder, maar ook een stuk warmer. Zo is er altijd wel wat te zaniken natuurlijk. Ik probeer een stukje Twix. Ik kauw… en kauw nog meer…. en kauw… Ik krijg het echt niet weg en uiteindelijk spuug ik het maar uit. Ik kan er niks mee en durf het niet door te slikken. Dan maar niet. Dat is dus geen succes. Dan maar wat water en mijn eerste slokjes gel uit mijn softflask. Ik schreef het al eerder: echt een uitkomst omdat je gewoon eruit kunt drinken zonder gedoe met papiertjes etc.
klik voor groot
We lopen door Lucker en gaan op weg naar Spindlestone. Daar staat een soort molen zonder wieken en dat is wel een mooi punt. Alles voelt nog prima eigenlijk. Spindlestone komt dichterbij en we gaan er voorbij, op weg naar Budle Bay.
klik voor groot
Dat is ook wel aardig om te zien en daar loopt de weg even omlaag naar Waren Mill. Rechtsaf en weer omhoog. We passeren een groep wandelaars die vast niet zo ver lopen als wij! Daarna linksaf en dat is een hele steile klim die ik deels toch maar even op wandel. Ik ben er immers nog lang niet en het is geen wedstrijd. Ik voel mijn linkervoet en besef dat de veters te strak zitten en besluit toch maar even te stoppen om deze wat losser te maken. Dat scheelt een stuk en dat loopt beter.
klik voor groot
Verder en verder lopen we. Terug richting Seahouses eigenlijk, maar met een soort achtje door richting Beadnell. Eigenlijk schiet het best op al. Ik krijg wel honger en neem nog een chocomelletje. Mijn reserve choco die S in zijn tas had. De rest heb ik allemaal in mijn eigen rugzak als test. Water, gel, chocomel etc. Maar op ‘niks’ is dus we erg niks dus daar moet ik nog even goed over nadenken.
We schieten aardig op, door Swinhoe waar veel sneeuwklokjes staan en Beadnell komt echt in zicht.
klik voor groot
Helaas moeten we een stuk over een tamelijk drukke weg en daar zet ik toch maar even de turbo aan om er zo snel mogelijk weg te zijn. Zo zie je… een versnelling kan je altijd we inbouwen zonder dat te plannen. Als ik over een pad van beadnell naar seahouses loop, heb ik ineens de wind in de rug en besluit ik even aan te zetten nog. Dat gaat prima en het loopt heerlijk! Van Beadnell komen we weer in Seahouses. Ai… even een mentale dreun want nu ben ik er bijna. Maar niet echt, want ik moet nog een kleine 12 km met de hond straks! S. fietst vooruit om de hond klaar te maken voor vertrek en om toch nog even een softflask te vullen met sportdrank om eens te proberen.
klik voor groot
Ik loop blijkbaar sneller dan gepland, want als ik bij het hek kom, is hij er nog niet maar al snel zijn we weer op weg. Woef met geel wegjasje aan en ik met een flesje sportdrank in mijn maag. Dat smaakte best goed eigenlijk. Het is nog steeds prachtig weer en woef springt om ons heen en is blij. Het waait alleen inmiddels zo hard, dat ik moeite heb om auto’s te horen en dat maakt me onrustig. Het is ook best zwaar zo met de wind die gedraaid is en dus weer in ons gezicht blaast. Jammer maar helaas.
klik voor groot
Af en toe verzucht ik wel even ‘die wind’, maar we lopen rustig door. Dat laatste stukje zal nu toch ook wel gaan, want dit heb ik in het zwembad tijdens mijn 56 baantjes trekken al zo vaak gevisualiseerd! Met 40 km van het strand af… naar de boerderij… over het veld…. en dan de weg op… rechtsaf, linksaf, op en neer en dan rechtsaf. Nou daar ben ik dus nu ook ongeveer en.. op precies hetzelfde aantal kilometers als straks tijdens de ultra! Kan dus niet mooier. Enige minpuntje is mijn linkervoet waar ik een teenbeschermer om mijn grote teen had Die is blijkbaar gescheurd, want ik voel zoiets en ik voel ook da er dus nu iets drukt tussen mijn grote en tweede teen. Dat doet eigenlijk wel pijn maar ik weet wat het is. Niks bijzonders, alleen vervelend. Dus gewoon lekker doorhobbelen. En aangezien ik in mijn visualisatie altijd fris en fruitig aan het lopen was, probeer ik dat nu ook maar. dat lukt overigens aardig, en al snel komen we bij Glororum en gaan we weer richting Budle Bay. Hier staat de wind ietsje gunstiger met wat meer zijwind. ven een verdomd steile klim waar S afstapt en waar ik uiteindelijk toch tegenop loop omdat ik weet dat ik straks naar beneden kan rennen. Dat lukt ook, alleen is de zijwind zo hard dat ik ergens bijna val omdat mijn voeten opzij worden geblazen en ik dus bijna over mijn eigen voeten struikel.
klik voor groot
Als we beneden bij de weg komen slaan we rechtsaf en zit ons rondje samen er bijna op. Ik zal namelijk off road gaan zoals de ultra ook loopt en S. moet het laatste stuk dus alleen naar huis terug fietsen. Ik zeg gedag en duik met woef het pad op richting de zee! Het eerste hek openmaken… Tijdens de trail ultra zal ik al heel veel hekken geopend hebben onderweg…
klik voor groot
Vanaf het pad naar de camping en rechtsaf langs de zee. Het pad is smal en eindelijk heb ik windje mee. Maar dat is minder leuk dan het lijkt, want het pad is niet alleen smal maar heeft hoge zijkanten, waardoor je moet oppassen dat je niet tegen de zijkanten geduwd wordt door de wind. Maar het gaat goed.
klik voor groot
Mijn wegschoenen doen dapper hun best om mij door de modder te loodsen en het stukje omhoog door de blubber kende ik al. Vooral die struiken met stekels links en rechts zijn vervelend maar we komen ongeschonden boven op het pad naar de golfbaan. Nu is het lekker lopen op zachte ondergrond en met de wind in de rug. Ik passeer een dame met twee zwarte honden en voordat ik erg in heb, volgt een van de zwarte honden zijn neus en heb ik een zwaan kleef aan achter me aan. Ineens bedenk ik dat ik met een loopse woef onderweg ben die zelf weliswaar nog niks wil maar wel aantrekkelijk is voor mannetjes. Dat is niet netjes, want die hond gaat vast de laatste kilometers gewoon mee dus ik moet stoppen en zorgen dat de hond weer terug komt bij de bazin die aan komt rennen en zich verontschuldigt. Ze moest eens weten. Ik loop door en hoop maar dat ze de hond even aangelijnd houdt maar er komt niks meer op ons af en verder heb ik geen problemen met honden op het laatste stukje gelukkig. Ik kom bij de golfbaan en zie Bamburgh Castle al in de verte liggen. De finish!! Ik ga het gewoon halen dus! We lopen langs Stag Rock en ik hoor ineens sirenes.
klik voor groot
Jakkes. S zal toch niet gevallen zijn met die enge fiets? Achteraf blijkt dat dus niet het geval natuurlijk, maar het schiet toch even door je heen. Verder gaan we, riching het kasteel…. Ineens wijst de klok 50 km aan. Ik maak snel een foto maar waar die nou gebleven is, is mij niet duidelijk. Jammer. Ik besluit het pad te nemen dat naar de finish loopt. Voor de cool down wandel ik het pad naar het kasteel aan de duin kant. Ik heb geen idee of de weg naar de finish straks aan de voorzijde loopt (prima pad met een klein klimmetje aan het einde) of aan deze duinkant met een achterlijk paadje. Het doet er eigenlijk niet zoveel toe. Ik schat dat ik voor de trail ultra toch zeker anderhalf uur meer nodig zal hebben dan deze training ronde. Gek idee eigenlijk maar daar ga ik nu van uit. Misschien zelfs wel meer. So be it.
klik voor groot
Iemand schiet me aan over de hond en ziet 51 nog wat op mijn klokje staan. 51 minutes? No… 51 kilometers. Hij kijkt verbluft. Als ik hem aan de andere kant van het kasteel weer tegen kom, vraagt hij hoe de hond dat dan doet en leg ik uit dat ze nu alleen het laatste deel mee liep. Maar dat ze vee verder kan. Of ik haar mee ga nemen over drie weken en welk deel dan, dat weet ik nog niet.
In ieder geval ben ik blij en niet vermoeid aan het einde gekomen van deze mijlpaal. Wat een eind zeg. Maar zo voelt het niet. Ik ga in de avond zelfs nog lekker zwemmen en oefeningen doen en aangezien ik dit pas de volgende dag tik, kan ik ook melden dat ik nu nergens last van heb. Alleen natuurlijk inderdaad een totaal kapotte nagel van de grote teen met een forse bloedblaar door de druk van de kapotte teenbeschermer. Niks aan te doen maar wel jammer en onnodig. Als ik een nieuwe had gepakt, dan was het niet gebeurd. Dinsdag weer een stukje lopen en kijken hoe mijn lichaam deze run verder verwerkt. Ik ben benieuwd.
Op naar ons volgende avontuur dan maar weer.
Gegevens:
* afstand: 51,5 km
* temp 7 graden – zonnig, veel wind
* pace: 7.29 min/km
* RWR 1/30
februari 97 km – 2014 totaal 327 km
hoka bondi b – 325 km
hoka bondi b – 160 km
hoka stinson tarmac – 152 km
hoka stinson trail – 190 km
minimus MT – 303 km
pure flow – 201 km
rondje in google earth openen
