07.02.2014 – linhope spout – 8 km

Hoewel ik voor vandaag helemaal geen rondje gepland had, werd ik simpelweg naar buiten getrokken door het fantastische weer. Het zonnetje scheen en het was gewoon heerlijk. Maar waarheen? Niet te lang en niet al te zwaar en ook nog iets fraais vor wat foto’s. De route van de ultra tussen Beadnell en Seahouses is saai dus dat viel af. Ik had al veel rondes gedaan… Wooler staat nog op de lijst maar 16 km nu is gewoon teveel na de zware run van dinsdag en de temporun van gisteren. Ineens wist ik het. Naar de watervallen in de Cheviots. Daar liep ik vorig jaar ook al maar nu zou ik weg weten. Snel kleedde ik me om en in no time waren we op weg. Het is toch 45 km rijden dus ik moest nog opschieten ook. De weg ernaartoe is al geweldig mooi. Onderstaand de film met alle foto’s en ook een video van de waterval.

klik voor groot

Redelijk snel waren we bij Ingram en na even rijden waren we bij de start van de route bij Hartside Farm. Verder kan je niet doorrijden dus daar parkeren en op weg naar de watervallen dan maar.

klik voor groot

Even door een gehuchtje en daarna rechtsaf omhoog het pad naar de watervallen volgen. Ik was even vergeten dat het pad nogal klimt en ook dat er van die rottige stenen lagen. Ik koos er dus op dit moment voor om een stukje te wandelen, aangezien ik het nu even niet kan gebruiken om nog meer te overbelasten voor de lange duurloop van zondag. Woef vond het prima. Ze had (helaas) haar dikke tankie aan want er werd in de buurt geschoten en ik wilde wel dat ze iets geels aan had om op te vallen. Helaas had ik in de haast haar gewone jasje vergeten.

klik voor groot

Na de watervallen bekeken te hebben ben ik teruggegaan naar het pad. Maar niet over het enge gladde rotspad maar gewoon even met behulp van de handen tegen de heuvel op. Dat vond ik prettiger en veiliger dan over die gladde rotsen eigenlijk. Terug over het pad en daarna rechtsaf richting een boerderij. Het was 1 februari geweest, dus ik mocht weer over dat stukje land lopen. Over de brug rechtsaf en klimmen richting een weg. Klimmen en klimmen, maar wat was het prachtig mooi.

klik voor groot

Daarna kwam ik weer op de weg. Toen ik hier vorig jaar stond te genieten van het uitzicht, ving woef een red legged patridge voor me. Dat was toen we bijzonder. Deze keer gebeurde er niks gelukkig. Het stuk terug ging lekker over de verharde weg met de wind in de rug. Ideaal! Genieten en vanzelf lopen.

klik voor groot

Helaas liet ik per ongeluk woef door een wildrooster kletteren. Ze viel dus werkelijk met haar achterpoten door de ronde balken. Stom van me, maar ze stond er al op voordat ik gezien had dat ze over dit rooster dus echt niet heen zou kunnen. Die stomme hekken zijn daar allemaal niet open te krijgen. Ik geloof dat ze daar eigenlijk geen mensen willen hebben in dat gebied. Maar goed ze heeft zich gelukkig geen pijn gedaan.

Bij het laatste rooster heb ik haar natuurlijk opgetild. En toen waren we ook alweer bijna terug. Het was nog steeds schitterend weer met mooie vergezichten. Niemand tegengekomen dus dat is heerlijk! Toen ik in de verte ineens de auto weer zag staan, vond ik het echt jammer. Maar ik koos voor een kort en mooi rondje en dat hadden we maar mooi gelopen!

klik voor groot