Monthly Archives: January 2013

12.01.2013 – assignment 17: 29 km – totaal 31 km

Vandaag alweer assignment 17, en weer een lange ronde in de UK. De eerste lange route van het schema was in september, en deed ik ook hier, samen met S. op de fiets. Toen was de opdracht 25, maar die werd per ongeluk iets langer, hoewel de kern wel netjes 25 km was. Vandaag moest de kern 29 km zijn en dat is best een eindje. Dit is de tweede 29-er van het schema, de eerste in Nederland alweer een tijdje geleden. Wel een beetje gek dat ik hier nu bijna 30 sec/km sneller liep, maar dat was ook niet helemaal de bedoeling, ook al heb en had ik nergens last van (behalve een teen die tegen de schoen zat te duwen).

We kozen voor een aanpassing van een eerdere 20 km ronde die ik hier deed in januari en dat beviel op zich wel, alleen loopt het op de laatste 10 km aardig op en neer, net op een moment dat je het eigenlijk wel een beetje gezien hebt.

Maar laat ik bij het begin beginnen. Vandaag een rondje zonder woef, want we zouden over de weg gaan, en helaas was het veel te nat op de weg om eerst 10 km met haar te doen en dan de rest van de route af te leggen. Bovendien is het wel goed om echt een ronde achter elkaar te doen zonder stopjes en gedoe. De foto’s van onderweg maakte S. dan ook allemaal zodat ik het hele stuk lekker kon door hobbelen. Soms zag ik hem dus ook even niet, omdat hij ergens een foto aan het maken was. Uiteindelijk haakte hij dan weer gezellig aan.

Eerst ontbijten met een lekkere juice van ananas, appel, komkommer, limoen, avocado en spirulina en tarwegras. Daar zou ik toch wel even op vooruit moeten kunnen. Daarna maar eens aankleden. Het was rotweer, regen en wind en het zag er allemaal niet opwekkend uit voor een lange ronde.

klik voor groot

Vol goede moed gingen we dan maar op weg. De fiets was gisteren al bekeken en de banden waren opgepompt. Niemand had de fiets gebruikt hier sinds september toen we hier ook liepen!

Ik was erg benieuwd hoe nat het zou worden, en door hoeveel diepe plassen we zouden moeten, want het was ontzettend nat geweest en overal lage diepe plassen op de weg. Ik zette daarom toch reserve schoenen klaar en droge kleding, voor het geval we toch zouden willen wisselen bij het kruispunt van het achtje van de route hier bij het huis. Overigens zijn we uiteindelijk anders gelopen vanwege de wind en de plassen, en zouden we hier helemaal niet meer bij het huisje uitkomen.

klik voor groot

De route zat in de Garmin dus dat was wel makkelijk, hoewel ik de route wel een beetje kende. Maar het is toch wel handig, want er zijn niet veel zijstraten, dus verkeerd is al gauw meer dan een kilometer.

Het werd al snel heel erg mooi weer met mooi licht, weinig wind en een zonnetje. We waren heel verrast en hoopten dat het lang mooi weer zou blijven.

klik voor groot

Een heel stuk ging over de weg en dat loopt niet erg ontspannen eigenlijk. Zeker niet richting Beadnell waar het eigenlijk best een drukke weg is. Halverwege kan je wel een soort pad kiezen en dat deden we dan ook (zie foto onder). Dat was wel redelijk glad op mijn pure flows.

klik voor groot

Al snel kwam Beadnell in zicht met rechts de zee Vorig jaar ben ik daar nog even naar de zee gelopen om foto’s te maken, maar dit jaar was het natuurlijk niet helemaal een fun run, zodat ik door moest lopen. S. ging bij een kiosk even wat water halen voor hemzelf en ik dieselde vrolijk door.

klik voor groot

Verder en verder ging het, en ik snapte niet waarom ik nou te snel bleef lopen. Ik voelde niks, maar wist wel dat het nog een heel eind was. Mentaal was het alleen niet makkelijk, want vanaf Beadnell loop je naar Seahouses, en ben je dus bijna bij het huisje. Vanaf daar zou ik echter nog ruim 10 km moeten, eerst richting Bamburgh dus weer weg van Seahouses en dan met glooiend landschap weer terug. Maar dat was een goede oefening. Dus al snel liep ik door Seahouses om over de weg richting Bamburgh te gaan.

klik voor groot

Het kasteel ligt aanvankelijk heel in de verte maar komt steeds dichterbij

klik voor groot

Door Bamburgh langs het castle en dan begint het toch even zwaar te worden. Ik lig de hele afstand op een totaal vlak tempo 6.34 min/km (RWR), maar weet dat het straks moeilijk gaat worden met de hoogteverschilletjes. Niet zo erg als in Schotland maar toch best heftig voor een laaglander zoals ik. Als we weer zeer vals plat tegenkomen, val ik even uit waarom we de route niet hebben omgedraaid (alsof S. dat kan helpen, ik koos notabene de afwijking van de route zelf). Mara al snel bedacht ik dat het zonde van de energie was en bovendien onhebbelijk, want S. was al die tijd lief aan het meefietsen en aan het foto’s maken en had ook wel een stalen reet inmiddels. Dus al snel draaide ik het om en vroeg of het bij hem nog wel ging Ondertussen bleef ik vertellen hoeveel kilometer het nog was.

Ah de afslag met het kasteel links, en de Farne islands tegenover me. Nu waren we bijna bij het huisje! Alleen… moesten we nog een heel stuk voor de route, en zouden we dus helemaal niet klaar zijn als we langs het huisje zouden lopen. Hahaha ik vond het wel een bak, maar toch wist ik zeker dat we het fluitend zouden halen en al die tijd was het mooi weer geweest ook nog! Wat een bof.

klik voor groot

Ja daar liepen we langs het huisje maar… we zouden nog 1.500 meter moeten afleggen dus toch maar een stukje rechtdoor in de hoop dat de plassen weg waren op dat stukje.

klik voor groot

Even afslaan nog en daar lag weer het castle in de verte in het zonnetje maar nu vanuit een andere richting. We waren er bijna!

En ja…. tuuuuut daar klonk het signaal van de 29 kilometer en kon ik het klokje aftikken. Eindtijd met een pace van 6.37 min/km dus niet eens zoveel verloren met de laatste 10 km op en neer. dat viel dus niet tegen, pace op de eerste 29 km was 7.02 min/km op vlak terrein in Nederland. HF gemiddeld 145 is op dit stuk ook helemaal niet verkeerd. Beetje dom dat ik vergat een gelletje te nemen aan het einde. Het liep allemaal lekker. na 40 minuten nam ik er eentje, na 12 en 18 km en toen niet meer. Handig. Na het lopen maakte ik meteen een lekkere juice van groenten en fruit om alles weer aan te vullen.

Even snel een foto laten maken door iemand die aan het bouwen was. Daarna rustig teruggehobbeld, buff op vanwege afkoelen dus een beetje gekke foto.

klik voor groot

Ik was dik tevreden. Ik tik dit verslagje pas de volgende dag en merk(te) helemaal niets. Alleen mijn tweede teen stoot tegen mijn schoenen rechts, zeker als de weg op en neer loopt. Dan schuift mijn voet toch teveel in de schoen en gebeurt dit. Geeft niet, maar ik voelde het well erg gedurende het laatste stuk.

Op naar de volgende ronde. Ik heb via het schema nog een lange ronde hier te gaan over 3 weken en tussendoor komen nog andere opties. Leuk!

Gegevens:

* totaal 31 km
* temp 3
* HR average 145
* tempo 6.37 min/km (RWR 2/20)

rondje in google earth openen

jan 93 km – 2013 totaal 93 km

kinvara 3 – 359 km
minimus – 62 km
pure flow – 151 km

10.01.2013 – bamburgh beach – 9,5 km

Vorig jaar heb ik heel wat keren over dit strand gelopen omdat Ztje problemen had met haar voetzooltjes en dus vooral op zachte ondergrond moest lopen. Maar vandaag dus weer mijn eerste strand rondje hier in Seahouses, richting Bamburgh Castle. Ztje had er wel zin in!

klik voor groot

Gisteren was het overigens stralend weer, terwijl het vandaag nat en somber was. Op de heenweg stond ook een aardig windje tegen en dat maakte het er niet makkelijker op. Ik zou deze keer tot 11 uur over het strand kunnen en langs de rotsen dus ik had tijd genoeg.

Toen ik het strand opkwam werd me al direct toegeroepen door iemand. ‘Hello Dutch Lady’! En even later kwam de tientonner die ooit een Labrador was op me af rennen. Ik vind het wel grappig dat ik hier zoveel mensen ken en ook overal tegen kom. Dat maakt het altijd weer een soort ‘thuiskomen’. Maar daarna werd het stil en konden we lekker doorhobbelen.

Na 800 meter kwamen we bij Monskhouse. Dat ziet er iedere keer anders uit en ook deze keer was het enorm breed en zou ik er slecht overheen kunnen. In september was het voor het eerst zo breed als nu en liet ik me nog weerhouden door mijn schoenen om erdoorheen te rennen. Deze keer was ik voorbereid en wist ik al dat ik op mijn Minimusjes er gewoon doorheen zou kunnen crossen. Dat was best een gek gevoel, want je loopt gewoon door stromend water heen en krijgt dus aanvankelijk zeiknatte voeten. Maar dor het lopen is dat al snel weer weg en merk je er niets meer van.

Verder en verder ging het en ik bedacht wel dat de ultra die ergens met potlood in mijn agenda staat (50 km) voor 2014 best zwaar zou zijn, want dat pakt ook dit straks als laatste stukje. De wind staat meestal vanaf Bamburgh naar beneden, dus je hebt vrijwel het hele stuk dat wind tegen. En dat het echt kan waaien, dat weet ik!

Maar goed, na Monkshouse met het water kwamen we al snel bij de rotsen waar we gewoon nu langs konden door het getijde en al snel liepen we langs het imposante kasteel van Bamburgh waar nu met dit weer niet veel aan was natuurlijk.

klik voor groot

Snel nog even een kiekje gemaakt van woef en mij

klik voor groot

Er komt vast nog wel weer een mooie dag. Daarna nog even verder tot het einde, weer even door water en weer omdraaien voor de terugweg. Dat ging wat lekkerder ook al kwam ik maar met moeite langs de rotsen vanwege het getijde.

Na bijna 9,5 km waren we alweer terug en zat het rondje erop. Op naar de 30-er voor komend weekend. Ik hoop dat het niet te koud wordt, want misschien wordt het dan ineens glad!

Gegevens:

* totaal 9,5 km
* temp 5
* laps: 4.000 mtr op 6.39 min/km (wind tegen) HR av 143 – 6.16 min/km HR av 145 RWR ratio 2′/20″
* cadans R segments 86-87

jan 62 km – 2013 totaal 62 km

kinvara 3 – 359 km
minimus – 62 km

08.01.2013 – assignment 16: 6×800 – totaal 10,5 km

**08.01.2013 – assignment 16: 6×800 – totaal 10,5 km**

Vandaag de tweede assignment met 800-tjes. De vorige keer moest ik al heel erg zoeken naar een stukje weg dat redelijk vlak was, en vond dat na een kilometer of 5 pas in de Glen. Dat was natuurlijk helemaal niet vlak, maar vormde wel een mooie uitdaging voor me. Vandaag was de uitdaging niet alleen het vinden van een vlak stukje weg, maar ook een weg zonder al teveel plassen, want het heeft hier enorm geregend en de wegen liggen helemaal vol met diepe plassen. Maar na het inlopen vond ik uiteindelijk een stukje redelijke weg waar ik precies 800 meter tussen de plassen zou kunnen doen door de afslag naar een boerderij die kennelijk net de weg had laten vernieuwen.

Ik had opgekregen 2x in 4.40, 2x in 4.30 en 2x in 4.25. Dat had ik netjes in de Garmin gezet en vol goede zin ging ik op weg. Zonder Z-tje, want over de weg leek me niet echt feestelijk voor haar en op deze manier hoefde ik ook niet op te letten. Donderdag mag ze weer lekker mee zoals altijd en gaan we lekker over het strand naar Bamburgh!

Het eerste rondje bewust rustig aan en… precies in 4.40, de tweede ook in 4.40. Steeds zou het tweede lapje van de serie lastiger zijn omdat ik tegenwind zou hebben en een beetje omhoog zou moeten. Maar niks in vergelijking met Schotland. Het lopen ging prima, de derde ging in 4.31 en tot mijn verrassing (achteraf) ging de vierde, dus met tegenwind in 4.26. De laatste serie van 2 wilde ik dan wat sneller lopen en gingen ook sneller, nummer 5 in 4.12 en nummer 6 in 4.02. Jammer genoeg haalde ik net niet de laatste in 4 minuten, omdat ik alsnog door de grote plas aan het einde moest. Ik was niet helemaal goed uitgekomen helaas. Maar dat is niet erg, ik was tevreden en ben benieuwd naar de volgende reeks. Dat worden 8×800 en zo werken we naar 14×800 en dat zal best zwaar zijn denk ik.

Op een rijtje (helaas zonder cadans want de footpod zat nog op de andere schoenen)

1: 4.40 – HR gem 145
2: 4.40 – HR gem 150
3: 4.31 – HR gem 151
4: 4.26 – HR gem 155
5: 4.12 – HR gem 164
6: 4.02 – HR gem 168

Opvallend dat 5 en 6 veel beter gingen, maar ik zag onderweg wel de hartslag rond de 159 blijven hangen en dat is kennelijk echt een HR waarbij iets geks gebeurt. Lap 5 en 6 gingen als een speer, daar ging ook de HR gewoon omhoog. Merkwaardig.

Hoe het ook zij, de training voor vandaag zit er weer op. Dit was eigenlijk de weekend training van afgelopen weekend, maar na overleg mocht ik wel een beetje vrijer zijn in Schotland en heb ik deze dus even verschoven. Ik heb 119 km gelopen in Schotland en wel de assignments allemaal gedaan, maar iets teveel gelopen. Dus nu het schema opgepakt weer op de dinsdag zoals gebruikelijk, alleen met de weekend opdracht. Nu donderdag een rustige training en dan de 30-er aanstaand weekend weer. Vanaf nu begint het er toch allemaal langzaam aan op te lijken.

Gegevens:

* totaal 10,5 km
* temp 10

jan 53 km – 2013 totaal 53 km

kinvara 3 – 359 km
minimus – 52 km

schotland overzicht – 119 km

Net als voor 2010/2011 en 2011/2012 dit jaar in Google Earth alle routes achter elkaar geplaatst. Totaal 119 km.

Dit jaar geen rondje dat helemaal aan elkaar gekoppeld kan worden zoals eerder, maar wel met twee spannende en geweldig mooie nieuwe routes. Bonawe langs het meer en Kerrera Isle. Ook deed ik dit jaar dus de Glen helemaal, zoals ik in 2010 eigenlijk al wilde doen.

119 km rondje in google earth openen

05.01.2013 – glen lonan – 11 km

Vandaag het laatste rondje hier aan de westkust van Schotland. Al vroeg in de ochtend was ik aangekleed, want we wilden nog even lunchen in Oban en moesten de auto nog inladen en 5 uur rijden. Maar toen ik aangekleed was, begon de twijfel. Waar ging ik lopen? Bonawe waar het zo geweldig mooi was? Of het snelle korte rondje in de Sandpit eventueel met een verlenging? Ik wilde eigenlijk geen heuvels meer doen, maar langs het meer van Loch Etive is niet leuk voor woef. Uiteindelijk zat ik na een half uur dubben in de auto, maar toen kwam ineens het idee naar boven om in Glen Lonan te gaan lopen. Daar liep ik vorige week mijn 25 km rondje en het is en blijft daar prachtig mooi. Uiteindelijk startte ik dus daar en zou ik wel zien hoe lang ik zou gaan lopen.

Al snel zag ik koetjes bij het begin van de Glen. Leuke beesten. Nog geen Hooglanders, maar tenminste well leven op de weg!

klik voor groot

Nadat ik ergens geparkeerd had, ben ik van start gegaan. Eigenlijk is alles mooi. Iedere bocht, iedere meter is mooi en overal is wel wat te zien. Ik was al meteen ontzettend blij dat ik voor deze route had gekozen, want het was echt genieten op de route.

Na een kilometer of drie kwam ik dan eindelijk mijn geliefde koetjes tegen. Hooglanders. Helaas op een verkeerde plek, namelijk op een soort heuveltje, maar het was wel erg leuk om ze even te zien.

klik voor groot

Daarna weer lekker verder gehobbeld. Ik vond het nog best zwaar eigenlijk zo heuvelopwaarts maar het was zo ontzettend mooi allemaal.

klik voor groot

Na 5,5 km besloot ik dat het toch wel eens tijd werd om om te keren. Ik zou wel langer willen lopen, maar de tijd begint ook een beetje op te schieten en of ik nou 11 of 13 km loop of meer, eens komt er een einde aan deze twee weken hier.

Op de terugweg natuurlijk nog even koetjes gekeken.

klik voor groot

Helemaal aan het eind even rustig uitgelopen en vastgelegd hoe woef over de wildroosters loopt. Deze route zakte ze eenmaal doorheen toen ik niet ‘voorzichtig’ zei. Dat was dus stom van me. Ik moet echt even de tijd geven, maar ze liep voor me uit en ik dacht dat ze het wel in de gaten had. Nee dus. Maar de laatste ging weer goed gelukkig.

klik voor groot

Zo komt er een einde aan geweldige runs in een prachtige omgeving. Echt super.

Gegevens:

* totaal 11 km
* temp 10

rondje in google earth openen

jan 43 km – 2013 totaal 43 km

kinvara 3 – 349 km
minimus – 52 km

04.01.2013 – glen dubb reservoir route -12 km

Vandaag een rondje dat ik op 1 januari 2012 ook deed. Ik vond het toen loeizwaar en dit jaar was het niet minder zwaar. Maar deze keer wist ik iets beter wat er op mijn pad zou komen, en wist ik ook dat er na 10 kilometer een mooi uitzichtpunt zou komen, en dat ik daarna lekker heuvelafwaarts zou kunnen hobbelen. En ook nog eens op betere schoenen dit jaar, want ik loop nu op de NB Minimus MT10 en die lopen toch wel erg lekker op dit terrein.

Vanaf de parkeerplaats weer eerst richting de fietspaden die overigens heel goed aangegeven staan.

klik voor groot

Daarna eerst even alvast heuvelopwaarts richting snel stromend water en dat is een zalig geluid. Even snel een kiekje maken van de route en dan weer op weg.

klik voor groot

Daarna lekker doorhobbelen en alles ruikt zo lekker in het bos. Prima begaanbare paden dit jaar, alleen blijven die keien lastig. Dat blijf ik vinden, maar met deze schoenen loopt het allemaal wel wat lekkerder dan vorig jaar. Vandaag niet eenmaal mijn enkel verzwikt, ook niet bij het naar beneden rennen, waar het toch altijd weer oppassen geblazen is.

klik voor groot

Omdat ik de route al ken en al zwaar genoeg is, heb ik niet veel foto’s gemaakt onderweg alleen op punten die erg mooi waren of ehm.. omdat ik toch ergens even moest wandelen. Ik kwam echt niet de eerste heuvel helemaal hardlopend op. Misschien wel op een heel laag tempo, maar uiteindelijk heb ik tot de top toch een klein stukje gewandeld, want ik moest tenslotte nog even door (en wil morgen ook nog lopen).

klik voor groot

Uiteindelijk kwam ik na tien kilometer weer bij het reservoir en genoot ik van het uitzicht daar. Het is en blijft mooi.

klik voor groot

Ik wist al dat we nu richting een bocht zouden gaan lopen waar het vorig jaar ontzettend modderig was en woef met haar schoentjes tot haar enkels wegzakte. Ik was toen enorm aan het schelden op de modder. Dit jaar zou het geen probleem zijn met deze schoenen, maar omdat er niet meer gewerkt werd, was er niets aan de hand en kon ik lekker doorhobbelen tot het mooie doorkijkje dat je daar hebt. Gauw nog even een foto en daarna lekker verder gehobbeld naar het eindpunt.

klik voor groot

Overigens merkte ik wel weer dat het klimmen toch ook wat handigheid vereist. Kleine stapjes, goed op de houding letten en eventueel wat extra armzwaai naar achter. Denny Dryer geeft in zijn boek ook nog tips over klimmen, namelijk met twee stappen schuin en dan de derde met links weer recht. Ik gebruikte dat deze keer niet, maar het werkt wel. Ik merkte nu wel dat ik na het nemen van een foto ergens heel moeilijk weer op gang kwam heuvelopwaarts. Beter is het toch om rustig met kleine pasjes door te lopen, en net voor de verzuring te blijven, zodat je met heuvelafwaarts nog genoeg energie hebt om daar weer wat te versnellen. Maar ik heb rustig aan gedaan vandaag, want dit zijn toch geen kinderachtige heuveltjes en met nog een rondje te gaan hier voor vertrek wilde ik ook niet al mijn kruit verschieten. Ik loop niet zo vaak vijf keer per week op dit soort terrein!

Op naar de laatste ronde hier. De keuze voor de route zal niet meevallen. Ik wil nog zo veel!

Gegevens:

* totaal 12 km
* temp 10
* HR average 140

rondje in google earth openen

jan 32 km – 2013 totaal 32 km

kinvara 3 – 349 km
minimus – 40 km

03.01.2013 – kerrera isle – 11 km

Vorige week waren we op zoek naar een rondje dat ik echt nog nooit gedaan had. Eerst kwamen we uit bij Bonawe dat echt schitterend bleek te zijn. Daar liep ik 15 km maar ik had er eeuwen door kunnen lopen. Uiteindelijk was ik dan bij het einde van Loch Etive uitgekomen, waar we in de glen altijd naar herten gaan kijken. Dat is ongeveer op 30 km afstand denk ik. Beetje te ver dus, want je moet ook weer terug. Leuke uitdaging voor ‘ooit’.

Maar er zijn ook allerlei eilanden en eilandjes voor de kust hier waar je met een ferry of pontje heen kunt. In de wintermaanden valt dat niet mee, want die dingen gaan dan maar mondjesmaat. Mull is mooi maar erg groot, Lismore is ook nog een optie, maar Kerrera, dat was ook een nieuwe naam en aangezien er een 11 km ronde in het wandelboekje beschreven stond, leek me dat een geschikte rond om te proberen. Enkele dagen geleden hadden we al gekeken waar het pontje eigenlijk vertrekt en dat was maar goed ook, want het was veel verder weg vanaf Oban dan we van te voren dachten. Nu wist ik dus precies vanmorgen waar ik moest zijn.

Hoewel de voorspelling voor morgen iets beter is, besloot ik vanmorgen toch maar te vertrekken richting het eiland. Gedaan is maar gedaan en aangezien we zaterdag vertrekken hier, is het wel gaaf om het gedaan te hebben. Alles was al voorbereid. De ronde was door @RunningRonald omgezet naar een .tcx en de route zat dus in mijn Garmin geladen. Van te voren had ik op de kaart gekeken. Het is namelijk een bijna onbewoond eiland, met (weet ik nu) 15 woningen en euh euh eigenlijk geen wegen. Mijn plan om ‘de weg maar te nemen’ als de paden te modderig zouden blijken te zijn, sloeg dus nergens op, want er is helemaal geen weg.

Te vroeg stond ik al helemaal klaar en een beetje nerveus aan de kade met mijn woef. Haar pootjes goed ingesmeerd met potenwax, voor de zekerheid een rugzakje mee met water en een extra jackje voor de terugtocht over het water en een gelletje mocht ik toch uiteindelijk niet goed lopen. Geld en een telefoon. Wat kon me gebeuren? Nou niks.

klik voor groot

Het bootje lag al klaar en ik wachtte vol spanning. Ik had immers maar 2 uur om de ronde te doen. Dat lijkt ontzettend lang, want 2 uur over 11 kilometer slaat natuurlijk helemaal nergens op. Maar met paden die onbegaanbaar zijn, hellingen en soms even een foto maken, warm lopen en een verantwoorde cool down (ha dat dacht ik toen nog), schiet het al aardig op qua tijd.

Toen ik ging vragen of de hond ook mee mocht naar het eiland zei dat skipper dat dat mocht, maar dat hij al bijna ging vertrekken. Was ik blij dat ik te vroeg was!
Al snel stonden woef en ik dus op de pont, samen met een man met zijn kinderen die naar zijn ouders ging. Verder alleen wat boodschappen van iemand die blijkbaar aan de andere kant woont. Wat moet dat eenzaam zijn daar!

klik voor groot

Aan de overkant gekomen wist ik dar er een rode telefooncel moest staan en een weg. Dat klopte. Ik zag ook een kaart waar stond dat je 4 uur doet over de route. Wandelend dan wel te verstaan. Maar misschien had er toch een lichtje moeten gaan branden, want als je een beetje loopt, loop je toch wel 6 km per uur, laat het eens langzaam gaan en je wandelt 5 km per uur dan doe je er toch zeker geen 4 uur over? What the heck. Ik zou dat varkentje wel eens even wassen!

Al snel waren we op pad. Woef was helemaal opgewonden en rende keihard in de rondte, met allemaal nieuwe spannende luchtjes in haar neus. Ik maande haar tot rust, want we zouden nog een stuk moeten natuurlijk! Mooi was het wel, ook al zag ik dat het aardig dicht trok met mistflarden. Jammer!

Het was allemaal enorm uitgestrekt en verlaten. In het begin nog wat huizen.

klik voor groot

Op een gegeven moment zag ik een karretje rijden met enorm veel schapen erachteraan. Kennelijk werden ze bijgevoerd. Ik lijnde woef aan, omdat er in schotland geschoten mag worden op honden die zich tussen de schapen begeven. Dat doet Ztje niet, maar weet je veel wat een eigenaar ineens denkt.

klik voor groot

Gelukkig kwam ik de meiden (het waren twee dames die aan het voeren waren) even later tegen en zij vonden het prima dat ze verder los zou lopen dus dat was prettig. Ook beaamden ze dat het pad dat ik gekozen had, het juiste pad was voor het rondje. Het was maar goed dat ik de route op de garmin had, want ik was bijna rechtsaf geslagen bij het hek waar de schapen achter renden!

klik voor groot

Mooi was het wel maar erg eenzaam en stil. Ik vroeg me af wat de bewoners hier nu doen behalve schapen houden. Want er is dus helemaal niets. Echt niets, alleen schapen, natuur en 15 woningen die ook nog eens een pesteind uit elkaar liggen. Leuk?

klik voor groot

Woef en ik hobbelden weliswaar rustig door, maar ik had kennelijk in het begin wel veel foto’s gemaakt, omdat het allemaal zo mooi was. Dat kost dus tijd en toen ik op mijn horloge keek, zag ik dat ik nog nergens was en dat de tijd toch vrolijk wegtikte.

klik voor groot

Alles ging goed totdat….de mudtrail startte. Wist ik veel. Het begin was nog wel een aardig pad, waarschijnlijk omdat dat nog naar huizen leidt. Maar daarna was het ineens afgelopen en begon de ellende.

Maar kennelijk moet je daar een beetje aan wennen en als je eenmaal de klik gemaakt hebt in gedachten dat je gewoon overal doorheen moet stampen en niet moet denken aan modder of water, gaat het eigenlijk best goed. Kon ik mooi uitproberen hoe die schoenen die eigenlijk hielden op modder, want daarvoor had ik ze toch ook gekocht? Nou de vuurdoop hebben ze dus nu gehad. Modder, stromend water, stront, eigenlijk van alles wat.

Waf en ik liepen dus vrolijk door de gladde derrie en modder. Mooi was het wel!

klik voor groot

Op een gegeven moment kwam ik koeien tegen. Dat was leuk en woef vond ze geweldig spannend! Daarna ging het modderige pad weer verder. Modder en modder…..Waarschijnlijk door al die dieren die daar ook liepen.

klik voor groot

Daarna raakte ik natuurlijk enorm de weg kwijt, omdat ik op een soort grasvlakte kwam zonder pad. Ehm… garmin zei al eeuwen dat ik zogenaamd off course was, wat niet zo was aangezien ik keurig het pad volgde met het pijltje op het horloge. Maar op de vlakte had ik het toch even moeilijk. Ik snapte er geen biet van. Water aan de rechterkant houden… pijltje bekijken op horloge en dan maar proberen weer in de buurt te komen. En de tijd? Die tikte vrolijk door…. Tik tak… nog weet ik veel hoeveel kilometers en nog maar zo weinig tijd voordat de boot weer zou vertrekken. Grrrr.

Uiteindelijk kwam ik weer redelijk op het lijntje op mijn horloge. Maar een pad zag ik weliswaar zogenaamd op mijn horloge, maar niet voor me. Een een of ander keienpad met een stroompje eroverheen. Leuke uitdaging dus.

klik voor groot

En waar was dat kasteel nou eigenlijk? Ergens moest hier een ruine zijn van een kasteel. Nou ik zag niks hoor. Toch wist ik dat ik goed liep en redelijk richting de boot weer aan het lopen was.

Daar doemde immers ineens de rechthoekige steen op! En even later in de verte ook de contouren van het kasteel.

klik voor groot

Ik sukkelde door en waar ik maar even normaal kon lopen, liep ik als een bezetene om op tijd nog bij de boot te kunnen zijn. De afslag over het gras naar het kasteel dat nog een heel eind weg lag, liet ik links liggen. Als ik de boot niet zou halen, dan zou ik wel terugkeren naar het kasteel. Nu wilde ik alleen maar terug!

Eindelijk kwam er weer een redelijk normaal pad en gelukkig liep dat redelijk goed. Cadans hoog, kleine stapjes en goed kijken waar ik liep, dan kon er niets fout gaan. Ik rende en daar liep ik zowaar het laatste stuk toch op 11 km per uur richting de boot. Dat moest ook wel om nog op tijd terug te zijn. Het voelde niet prettig. Hoe lang had ik nog? Ik keek een paar keer op de telefoon naar de klok en klikte de afstand aan op de garmin. Maar werd de route naar het kasteel nou wel of niet erbij gerekend op de website waar ik gekeken had? Hoe ver was het nou nog?

Ik zag rechts van me nog net door de mistflarden het piertje van Oban. Geen pontje, dus het pontje lag al aan mijn kant! Ik kon dus niet zien hoe het ervoor stond. Waar was het nou? Ik zag opeens wel het witte huis dat ik bij de start ook gezien had, dus erg ver kon het niet meer zijn. Maar daar rekende ik buiten de bochten van het laatste stukje. Hoorde ik daar nou het starten van de motor al van het pontje? Ik had wel gezegd dat ik de 12.30 pont weer wilde nemen, maar zou die skipper daar acht op hebben geslagen?

Door en door renden we. Woef vond het maar wat leuk allemaal. Gelukkig had zij alles goed doorstaan qua pootjes. Ja! Dat leek de laatste bocht en ineens zag ik weer de rode telefooncel en was ik bij de pont. Op tijd!

klik voor groot

Ik ben nog nooit zo opgelucht geweest. Ik vond het wel een grap eigenlijk. Maar op deze manier hoefde ik dus ook niet bang te zijn dat ik lang moest wachten en enorm zou afkoelen na de run. Toen ik even stond, kwam ook het karretje eraan met de twee meiden van de schapen. Zij gingen – zo bleek – boodschappen doen in Oban. De ene zwanger de ander nog jonger. Zij hadden 1200 schapen en de rode koeien waren ook van hun. Ongelooflijk dat zulke jonge meiden dus op het eiland wonen en leven.

Tot mijn verrassing waren er nog twee mensen die naar Oban gingen die de meiden hartelijk nieuw jaar gingen wensen. Kennelijk zoeken de paar inwoners van het eiland elkaar ook niet op na oud & nieuw. Dat verbaasde me wel. Ieder voor zich dus blijkbaar. Ik zou gedacht hebben dat de bewoners dan veell meer naar elkaar toe zouden trekken.

Ik was in ieder geval erg blij dat ik weer in de auto zat in de bewoonde wereld. Lekker terug naar de cottage, mijn natte kleren uitdoen en lekker droge kleren aantrekken.

De run was een succes, was spannend en leuk maar die tijdsdruk was toch minder leuk. Misschien iets om met mooi weer nog eens te doen. Het kasteel heb ik nu immers niet eens gezien!

Gegevens:

* totaal 11 km
* temp 8

rondje in google earth openen

jan 20 km – 2013 totaal 20 km

kinvara 3 – 349 km
minimus – 28 km

01.01.2013 – the sandpit – 9 km

Vandaag toch weer op pad voor een rondje. Het was aardig weer, maar de ronde op Kerrera doe ik donderdag, want dan lijkt het goed weer te worden. Mocht het per ongeluk morgen ineens geweldig zijn in de ochtend, dan vertrek ik morgen. De route staat inmiddels op de Garmin en dat ziet er goed uit.

Eerst dus maar weer de poten van woef ingesmeerd met de poten wax. Dit jaar nog geen enkel probleem met haar zooltjes. Vorig jaar was dat wel anders, want toen waren ze meteen al kapot door het strooizout op de weg. Nu liep ze al 85 km met me mee plus alle wandelingen die we hier ook nog maken. Niet slecht dus, zeker gezien de harde en puntige ondergrond met steentjes en rotsen.

Ik koos deze keer voor een korte afstand op de Sandpit. De ronde van enkele dagen geleden plus een lusje. Die route liep ik vorig jaar ook al (op 25 december) en ik converteerde de route in Garmin Connect naar een ‘course’ en laadde deze voor de zekerheid naar de 910XT. Dat was maar goed ook, want ik was anders zeker verkeerd gelopen, want ik dacht dat het lusje veel eerder in de ronde al kwam.

Bij de start was het droog en lekker weer.

klik voor groot

Woef had er wel zin in, en ik ook. Ook vandaag liep ik weer op de nieuwe Minimus MT10 en dat lijkt wel goed te bevallen. Eerst maar rustig gestart met een hoge cadans om een beetje warm te worden. Bovendien wist ik al dat de route het hele eerste stuk enorm zou klimmen, en aangezien ik deze week bijna iedere dag zal lopen, leek het me verstandig om vooral op de loophouding te letten en rustig aan te doen.

Het liep lekker en de eerste kilometer was heel snel voorbij. Het was weer erg mooi en het bos blijft toch lekker droog en niet modderig en dat is fijn.

Al snel zag ik dus op de Garmin dat ik een andere kant op moest dan ik dacht en ik was erg blij met de route op het horloge. Zo kon ik lekker doorsukkelen en het kaartje volgen. Verder zag ik dus niets, ik had geen idee hoe snel of hoe langzaam ik eigenlijk liep en dat kon me vandaag oook weinig schelen.

Ik kreeg gisteren naar aanleiding van mijn rapportage te horen dat het geen probleem was om deze twee weken wat af te wijken van het schema en door de week wat meer te lopen. Mijn assignment van afgelopen weekend was eigenlijk ook aangepast door de gemiste 21 km van twee weken geleden, maar aangezien ik het al rustig weer had opgebouwd naar 15 km in de loop door de week, lliep ik uiteindelijk toch de 25 van het originele schema. Gelukkig is het dus allemaal niet zo star en strak en krijg ik voldoende feedback om eventueel bij te sturen. Als ik niet al had opgebouwd of nog niet fit was geweest, dan had ik het natuurlijk bij de 18 gehouden van het aangepaste schema.

Maar goed, vandaag lekker lopen dus. Ik genoot echt weer. Het is hier zo ontzettend mooi, het ruikt heerlijk naar bos en groen en de lucht is schoon. Ik merk dat echt. Overigens ben ik ook weer met de K5 aan het trainen. Ik ben na aankomst hier weer opnieuw begonnen met een load van 45 mmH2O en startte gisteren op 50 mmH2O om zo langzaam weer wat op te bouwen. Ik heb het na eind mei een half jaar dus bijna niet gedaan. Nu weer even fanatiek ermee aan de slag in de aanloop naar de halve en hele marathon van de komende maanden.

klik voor groot

Het extra lusje was ook weer een heleboel klimwerk en helaas krijg je dan nog niet eens een geweldig uitzichtpunt bovenaan. Maar mooi is het blijft het en met het zonnetje was het ook weer prachtig. Ik voel me nog steeds bevoorrecht dat ik dit zo kan doen en ook hier kan doen. Super en dan weet ik weer helemaal waarom ik ook alweer zo graag wilde leren lopen.

De laatste kilometers lopen allemaal omlaag met soms echt een sterke daling. Ik heb een heel stuk keihard naar beneden gerend, maar lettte vooral erg op mijn houding en cadans. Je bent al snel geneigd om de paslengte te vergroten als je daalt en dan bestaat het gevaar van overstrekken met alle gevolgen van dien. Een blessure pak je al snel met dit soort dalingen dus het is wel zinvol om op te blijven letten. Een hellingshoek van 90 graden tussen grondoppervlak en lichaam en dan het lichaam in een rechte lijn houden. Dat betekent dus enigszins vooorover hellen maar niet vanuit de heupen. Als het te hard gaat kan je ook weer een slinger maken zoals je zou doen op de ski om wat vaart te minderen en de belasting anders op de (voor)voet te krijgen. De belasting op knie, rug en enkels is enorm als je afdaalt.

Na de afdaling waren we al snel weer bij de parkeerplaats en heb ik nog even uitgelopen voor een cool down. Het was weer heerlijk. Overigens is het wel fijn om dalend te eindigen. Op die manier lijkt het net alsof de hele run een makkie was. Dat was het dus helemaal niet met de klimmetjes, maar wel enorm lekker.

klik voor groot