Vanmorgen lag er ineens sneeuw. Dat had ik hier in al die jaren nog niet meegemaakt. Het was prachtig en ik was ontzettend benieuwd of er langs het strand bij Low newton ook iets zou liggen en hoe de ruines erbij zouden liggen dan. Het was een gok, want ik had geen idee wat het weer zou gaan doen en of er uberhaupt zo vlak langs de zee wel sneeuw zou zijn blijven liggen. Maar niet geschoten altijd mis, dus ben ik me snel gaan omkleden. Ik nam voor de zekerheid in mijn rugzakje de yaktrax mee.
De weg zag er niet aanlokkelijk uit, maar met mijn winterbanden zou het prima moeten lukken, zeker als ik geen engelse rijder tegen zou komen.
Helaas ging het nog bijna mis toen ik hier net weg was, want ik kwam een overmoedige Range Rover rijder tegen die dacht dat hij wel alleen zou zijn op de weg. Toen hij ging remmen, zag ik dat hij begon te glijden en bijna ging draaien, maar gelukkig kwam hij uiteindelijk toch een stukje van me vandaan tot stilstand. Eikel.
klik voor groot
Na 25 minuten was ik bij de parkeerplaats van Low Newton. Het blijft toch nog wel een stukje rijden, maar ik hoopte dat het de moeite waard zou zijn. Ik heb hier twee jaar geleden erg vaak gelopen, en vorig jaar maar een keer vanwege de modder langs het kasteel. Toen was het echt geen feest om te lopen hier. Afwachten maar. Dit jaar heb ik betere schoenen.
klik voor groot en gallery
Woef vond het weer geweldig en ik hoopte maar dat de dikke laag poten wax zijn werk zou doen.
klik voor groot en gallery
Helaas kwamen er ineens grijze wolken binnen vanaf de zee en zei iemand onderweg dat er nog veel meer sneeuw aan zou komen. Afwachten maar wat de ochtend me allemaal zou brengen. Ik was goed gekleed, had alleen geen petje bij me, alleen een buff.
Op het strand lag op de droge stukken een poederlaagje sneeuw. Wel bijzonder en met het licht en de dreigende lucht leverde dat hele mooie plaatjes op.
klik voor groot en gallery
Ineens begon het helaas toch te hagelen en te sneeuwen en was het aardig donker al. In de verte kon ik al de ruines zien liggen. Daar wilde ik nog helemaal heen! Eerst moest ik het watertje over zien te steken maar dat viel niet mee doordat alle paden in de duinen ondergelopen waren. Uiteindelijk ben ik maar over de golfbaan gelopen en naar het bruggetje gegaan.
klik voor groot en gallery
Ik zag wel een mooi doorkijkje zo door de duinen richting de ruines en ik genoot met volle teugen. Ik wist al dat ik heel vies zou worden, dus het kon me allemaal weinig schelen en ook de natte grasslierten die me zeiknat maakten, deerden me niet. Ik vond alleen dat het niet zo erg opschoot door het zoeken naar een pad en het water. Maar uiteindelijk was ik weer op het strand.
klik voro groot en gallery
Verder en verder ging het en eindelijk kon ik weer lekker even dooorhobbelen over het strand dat er niet slecht bij lag. Ik bofte enorm met het getijde, ik kon tot in de middag over het strand.
klik voor groot en gallery
Na enkele kilometers kwam ik bij het pad aan dat richting het kasteel zou lopen. Het was ontzettend modderig en met die keien die daar liggen, is het allemaal niet makkelijk. Ik weet niet zeker of die ultra wel iets voor mij is, want die neemt ook dit stuk vanaf Alnwick richting Seahouses. Ook deze keer heb ik er weer lang over gedaan. Ik kwam zelfs niet normaal door het hekje omdat het ondergelopen was. Ik ben een trailrunner van niks hoor. Inmiddels begon het weer weer heerlijk op te klaren en kwam de zon tevoorschijn en hoopte ik dus maar dat ik mooi licht en een mooie lucht zou hebben als ik eindelijk aan de andere kant zou komen.
klik voor groot en gallery
Maar de aanhouder wint en langzaam kwam ik dichterbij… Ik was toch zeker niet voor niets uitgerukt en al zo ver gekomen… Ik herinner me nog de allereerste keer dat ik hier was en niet omgelopen was naar de ‘goede’ kant. Wat had ik de pest in toen ik later de foto’s op Gooogle Earth zag toen ik keek waar ik eigenlijk gelopen had. Dat heb ik daarna ruimschoots goed gemaakt natuurlijk.
klik voor groot en gallery
Net toen ik aan de andere kant kwam, dacht ik dat ik eindelijk uit de modder was. Ik heb een hekel aan modder omdat het werkelijk zo glijdt! Zelfs als je stil staan, kan je ineens toch onderuit glijden. Ik was aan het rommelen met de camera, had mijn handschoen uit van de rechterhand en wandelde even verder en BAM daar lag ik. Camera face down in de sneeuw, en ik midden in de schapen stront. Alles zat onder, onder mijn nagels, aan mijn jasje, op de camera, op de andere handschoen, overal dus. Mmm ik was niet blij. Woef vond het prachtig natuurlijk en sprong om me heen. Baasje dichtbij… leuk!
Nou ja, niks aan te doen, de wasmachine is geduldig en gelukkig staat er eentje in het huis. Ik veegde dus maar zo goed en kwaad als het ging alles af aan de sneeuw en maakte nog wat foto’s. Ik had inmiddels wel koude voeten en de (nu) natte handschoen(en) werkten ook niet erg mee.
klik voor groot en gallery
Maar wat was het mooi! En een geweldige lucht en licht. Wat een bofferd en wat fijn dat ik had doorgezet met dat kloterige stukje langs de andere kant om hier te komen! Jippie.
klik voor groot en gallery
Ik ben nog even richting Craster gelopen, maar ook al was het eindelijk lekker lopen over het weiland met de sneeuw, was het toch beter om terug te gaan. Dit zouden al enorme junkmiles zijn, omdat ik gisteren ook al gelopen had en ik moest ook nog terug. Ik had mijn doel bereikt en begon dus maar wer aan het rottige stukje naar de andere kant.
Ik vond het knap lastig weer door die modder, en zeker als je al een keer onderuit gegaan bent, ben je toch blijkbaar extra voorzichtig (of bangig). Maar op het pad is het geen kwestie meer van zacht vallen zoals ik deed, maar gewoon bovenop de rotsen en stenen vallen, of in een ongunstig geval gewoon naar beneden donderen. Dus maar rustig aan. Ik zag op een gegeven moment geloof ik 20 min/km staan op mijn klokje. Hahaha dat kan dus ook nog als je op handen en voeten ergens langs wilt komen 
Dit pad was enkele jaren geleden toch echt prima te doen. Vorig jaar ook al niet echt, maar nu helemaal niet meer.
Uiteindelijk kwam ik weer bij het hekje met de waterpartij en besloot ik maar over de golfbaan een stukje te lopen om lekker warm te blijven en een beetje tempo te maken. Woef moest natuuurlijk nog even poseren bij de vlag.
klik voor groot en gallery
Vanaf daar lekker doorgesukkeld, ook al waren mijn voetne best koud en nat. Ik vond het wel lekker lopen zo op die schoenen, want het was weliswaar nat, zacht en een beetje modderig daar, ik kon er prima uit de voeten.
Halverwege weer via de duinen naar het strand en uiteindelijk kwamen we weer bij die verdomde waterarm. Eerlijk gezegd wilde ik gewoon doorsteken omdat mijn voeten al nat waren, maar het was toch wel erg diep en stroomde best snel dus ben ik toch maar terug gegaan door de duinen naar het bruggetje.
klik voor groot en gallery
Na een kilometer of 9 kwamen we weer bij het begin punt. De helle zon was weer verdwenen dus ik had precies het goede moment gehad bij het kasteel. Toen ik omkeek zag ik dit:
klik voor groot en gallery
Nauwelijks te geloven dat dit hetzelfde is aan de andere kant:
klik voor groot en gallery
Het was een vermoeiende maar erg leuke route. Met echt hardlopen had het weinig te maken door de route die ik koos. Ik kon op het veld en op het srand goed vaart maken, maar verder was het soms echt klunen. Maar ik heb genoten.
Gegevens:
* totaal 10 km
* temp 0
jan 115 km – 2013 totaal 115 km
kinvara 3 – 359 km
minimus – 82 km
pure flow – 151 km