Vandaag is het weer de dag van de HM in Edinburgh. Met veel gedoe en stress zijn we gisteren alsnog aangekomen hier. De auto is met spoed gerepareerd vrijdag en we waren alsnog op tijd bij de ferry. Geen beste voorbereiding voor deze loop. Weinig kilometers gemaakt, veel gezeten vanwege het examen en erg moe van het gedoe van afgelopen maand en het reizen. Maar wie weet valt het mee. De keren dat ik gelopen heb, ging het eigenlijk heel goed. Alleen het weer en de temperatuur kan nog roet in het eten gooien. Het lijkt warm te worden en met westenwind zal de wind in de rug blazen en de zon in mijn gezicht schijnen. Afwachten maar.

Om 6.15 komt Douglas weer aanrijden met zijn taxibusje en doen we de fiets in zijn taxi. Ik rijd achter het busje aan en zo rijden we eerst naar Musselburgh. Daar zullen we de auto weer trachten kwijt te raken bij het sports centre en vanaf daar zullen we dan weer naar Edinburgh rijden waar de start zal zijn van de run.

klik voor groot

Zo gezegd zo gedaan en tot onze verrassing kunnen we wederom daar parkeren en zijn we daarna in no time bij de start aan London Road. Ik kan nog even van een vieze dixie gebruik maken voordat de rijen enorm worden en daarna staan we in het startvak wat te wachten. Aanvankelijk is het nog best fris en bewolkt. Dat komt dus prima uit en ik ben blij. Ik heb zelfs een jackje aan tijdens het wachten!

klik voor groot

De start zal om 8 uur zijn en ik praat nog even met Nederlanders die ook gaan lopen en bij mij in het startvak staan. Hoe zou het bij mij gaan vandaag? Ga ik proberen mijn tijd van vorig jaar te verbeteren? Het gaat hier altijd wel tamelijk goed met een mooie tijd vorig jaar.

klik voor groot

Inmiddels gaat de zon ineens schijnen. Weg zijn de wolken. Ik besluit zelfs tijdens het opschuiven naar de start alsnog mijn petje op te zetten om de zon een beetje uit mijn gezicht te houden. Ik ga over de startmatten en zorg ervoor dat ik niet te snel start. Ik merk al direct dat ik zware poten heb maar ik loop gewoon door.

klik voor groot

Even op gang komen en al snel zit ik op mijn streeftempo. Niet te snel want ik heb het al vrij snel warm. Jammer genoeg loopt er eigenlijk niemand op een fijn tempo voor me uit waar ik gebruik van kan maken. Ik loop dus zo goed als alleen en dat is jammer. Niet dat er geen mensen zijn, want het is hartstikke druk maar zo voelt het. Ik kan nergens aanhaken en haal mensen in en word zelf voorbij gelopen. Lastig. Maar al snel zit de eerste kilometer erop en daarna klinkt mijn pingeltje van de tweede kilometer alweer. Dat gaat dus op zich best goed. Maar die zon….. er is nergens schaduw. Dat wordt nog leuk op de boulevard straks.

We lopen door Holyrood park en lopen richting het stadion. Ik heb het inmiddels al hartstikke warm. Ga ik S. straks zien bij het stadion? Misschien kan ik dan de spons al vragen.

klik voor groot

Ik hou dus toch maar links aan ook al is rechts sneller vanwege de binnenbocht. Daar staat S. Ik gebaar om de spons en die krijg ik. Daarna dat rottig weggetje even omhoog maar ook dat lukt wel weer. Ik heb het hartstikke warm. Die spons doet wel wat maar is ook zo weer droog. De zon schijnt uitbundig en er is nergens verkoeling te vinden. Ik loop door en probeer mijn muitende helft in bedwang te houden. ‘Ik ben sterk en ik ben fit’. Krijg ik nou een blaar rechts? Ik heb nooit blaren. Hoe kan dat nou weer. Stomme schoenen. Of stomme kousjes weet ik veel. ‘Ik ben sterk en ik ben fit’. Wat is het warm zeg. Ik ontplof bijna. ‘Kom op nog even en dan zit er alweer 10 kilometer op’. Mijn andere helft denkt daar anders over en verzekert me dat het nog kilometers ver lopen is.

Inmiddels loop ik op de boulevard. Ik vind het niet te harden en krijg kippenvel. Dat is dus niet de bedoeling. Ik besluit door te lopen tot de 10 km matten. Daar ga ik overheen op 60 minuten. Nog steeds op schema maar al minder snel dan vorig jaar. Maar dat is op zich prima want vorig jaar was het 10 graden dus optimale omstandigheden bijna. Maar even na de matten heb ik het zo warm dat ik besluit om even af te koelen. Dit werkt niet en het is maar een runnetje. Ik heb lang nodig om af te koelen.

klik voor groot

Over de 11e kilometer doe ik meer dan 8 minuten. Ik liep het eerste stuk op 6 min/km. Ongelooflijk wat dat dan ineens hard gaat qua tijdverlies. Door deze kilometer al 2 minuten achter op schema. Dat belooft niet veel goeds voor de eindtijd. Jammer maar niks aan te doen. Inmiddels komt er bewolking en dat is fijn. Dat loopt een stuk beter en ik probeer dan maar een beetje op de RWR te lopen op mijn horloge. Ik zie S. weer en krijg water en een softflaskje. Of ik niet liever wil stoppen dan?

Ik hobbel rustig door, via een parkje waar S. niet mee kan en daarna alweer richting de racecourse op 15 kilometer. S fietst een stukje met me mee. Ik heb nu zelfs tijd en aandacht om naar de jonge Eider eendjes te kijken die S. me aanwijst in het water. Daarna zijn we alweer bij de racecourse. Vorig jaar liep ik hier nog helemaal tevreden in mijn derde lap die ook mooi onder streeftempo ging. Nu dus niet. De derde lap gaat in een gigantisch trage tijd van 37 minuten (dat betekent dus 7 minuten trager dan streeftijd). Niks aan te doen. Ik moet zelfs nog ruim 6 kilometer lopen dus rustig vooruit maar. S. oppert nog eens dat ik ook kan stoppen maar dat doe ik niet. Dat lusje naar het keerpunt en weer terug moet toch lukken nu met de bewolking? Mijn petje en een leeg softflaskje gaf ik alweer aan S. Misschien was die pet ook wel erg warm. Ik heb geen idee. Zo vaak hebben we nog niet met warm weer gelopen dit jaar! Ik drink ook vrij veel tijdens de run nu. Tijdens trainingen doe ik dat nooit!

klik voor groot

Inmiddels loop ik langs de pub waar we op de eerste avond van de fietstocht misschien gaan eten. Even later loop ik langs de campsite. Gek idee dat we hier dus ook komen met de fiets! Het aantal mensen dat langs de weg ligt met een paramedic erbij neemt inmiddels toe. Het is echt idioot hoeveel mensen hier ter aarde storten.

Nog een klein stukje…. even tot het keerpunt en dan terug naar de racecourse en de finish. Straks loop ik de andere kant op en dan zal ik de wind tegen hebben dus dat moet lekker lopen.

Het keerpunt komt dichterbij en dan loop ik ineens aan de andere kant. Nog maar 3 kilometer te gaan nu en dat is natuurlijk een eitje. Inmiddels ben ik niet meer warm maar het tempo komt niet meer terug zoals bij de start. Ik loop wel weer continu en stop niet meer voor een walk segmentje. Dat is niet nodig en zo gaat het ook.

S. is inmiddels al bij de finish area en ziet daar de eerste mensen binnen komen. Daar ben ik ook straks maar ik moet nog een stukje.

klik voor groot

Ik loop op een gegeven moment weer op de rotonde bij Musselburgh en daar is een grote stand met een DJ die muziek draait. Muziek en ik dat werkt wel samen en ik word er emotioneel van. Met mijn vermoeide lijf loop ik hier dan toch maar weer. Weliswaar in een tijd die natuurlijk nergens op slaat, maar na alle gekke dingen van de afgelopen weken staan we hier dan toch maar weer. Ik veeg mijn gezicht (eh tranen) maar weer eens af met mijn sponsje dat inmiddels is verworden tot een zielig platgedrukt dingetje. Dat ding heb ik al jaren maar ik geloof dat dit het laatste runnetje is dat ik samen met het mannetje kan doen. Ik pep mezelf maar weer een beetje op. Kom op nu, nog even een klein stukje.

klik voor groot

Dan zie ik al de afslag richting de finish. Ik ga hier niet meer versnellen. Ik heb geen idee van mijn tijd, maar al rekenend weet ik al dat het nergens op kan lijken aangezien mijn derde en vierde lap natuurlijk verschrikkelijk traag waren. Maar ik loop nog steeds. Ik zie de finish boog en over de matten klok ik af. Ik zie 2.21 ofzoiets en besef dat het de traagste tijd ooit moet zijn. Mijn allereerste HM in Notthingham in 2011 was een slijtage slag voor me en zelfs die was sneller in 2.19. Vorig jaar liep ik hier 2.05.

klik voor groot

Langzaam beweegt de mensenmassa zich na de matten richting de uitgang en richting de medailles. Daarna zie ik S. al staan en ga ik snel naar hem toe. Iemand maakt nog een foto van ons.

klik voor groot

Daarna kleed ik me snel om en lopen we weer van het finish terrein af richting de fiets en daarna richting de auto. Toen ik me had omgekleed had ik ineens ontzettend last van mijn linker voet. Geen idee wat het was maar ik heb even het extra compressie sokje uitgedaan en op blote voeten gestaan. Misschien toch geen fijne schoenen. In ieder geval een schoen waar ik 5 maanden geleden voor het laatst op gelopen heb. Ook allemaal niet handig qua voorbereiding dus.

klik voor groot

Als we thuis zijn gaan we meteen met woefje wandelen. Ze kon deze keer niet mee met Christine en de honden omdat ze loops is en zij twee mannetjes hebben. Maar ze is happy en gaat tevreden plassen en scharrelen. Voor mij ook wel even goed.

S. gaat F1 kijken op de televisie en ik ga luieren in het zonnetje. Wafje slaapt op het gras naast haar nieuwe toy die we haalden bij Pets at Home toen we voer gingen halen voor haar in Edinburgh. Ik ontdekte inmiddels een gigantische blaar op mijn rechtervoet en totaal open geschuurde billen van mijn renrokje. Dat gebeurde nog niet eerder en het is erg vervelend. Alsof ik een ultra heb gelopen!

klik voor groot

Deze slechte tijd moet ik dus echt volgend jaar verbeteren. Maar dan dus met betere voorbereiding. Eigenlijk zat alles hier een beetje tegen. De voorbereiding en vooral het weer tijdens de run. Al bladerend kom ik runs tegen waar ik mijn coolcap droeg. Dat was nou een uitstekend idee geweest voor gisteren en dat had vast uitgemaakt. Stom om daar niet aan te denken want dan was ik dus niet oververhit geraakt waarschijnlijk.

gegevens:

* 21 km
* 24 graden
* finish tijd 2.21.32 (6.40 min/km)
* HS 145 (max 157)

mei 194 km – 2017 totaal 1.398 km

tracer – 143 km
hoka clayton – 74 km
hoka clifton 3 – 465 km
hoka bondi 4 – 479 km
hoka stinson lite – 296 km
hoka mafate speed – 717 km