Gisteren liep ik mijn eerste rondje hier met S. op de fiets, maar vandaag ga ik dan echt op pad met ukkie. Voor het eerst met een ander wafje hier op pad en dat voelt best gek. Spannend ook want hoe zou ze het doen? Ik slaap op zich prima maar ben al vroeg wakker en ga me dan klaarmaken. Dat duurt even want ik weet niet precies wat ik aan zal trekken en wat ik mee moet nemen voor Fleur. Het tuigje, en welke riem dan? Die dikke waar ik thuis ook mee loop of toch dat rare dunne riempje met het stukje elastische koord erin? Jammer dat ik de Vario 6 nog niet heb. Maar uiteindelijk ben ik dan eindelijk klaar voor vertrek. Fleurtje in de auto en richting Beadnell weer. Daar kent ze het inmiddels wel denk ik want we wandelen meestal daar met haar. Het eerste stuk gaat over het strand. Fleur heeft haar gele dekje om omdat we straks door de duinen gaan en ik al hoor dat er geschoten wordt. Maar madam gaat uitgebreid door het water rennen en omdat het dekje nat is geworden daardoor, stop ik het maar in de rugzak. Ook best maar niet erg handig. Wel grappig dat ze ineens het water ontdekt heeft en dat leuk lijkt te vinden. We zien een dode Alk op het strand. Misschien door de keiharde wind van gisteren afgedwaald of vermoeid geraakt. Tot mijn verrassing vindt Fleur het niet enorm spannend en loopt daarna gewoon weer met me mee zonder moeilijk te doen. Thuis vindt ze elk dode vogeltje in de tuin geweldig spannend.

klik voor groot

De duinen zijn enorm uitgesleten door het hoge water en het hekje bovenop ligt er zelfs al deels af. Dat is dus een enorme verandering in die 4 jaar dat ik hier niet ben geweest. Hele stukken land dus weg! Ik hobbel rustig door over het strand met ukkie. Ze vindt het prachtig maar blijft wel heel goed bij me eigenlijk en rent ook niet naar alle andere hondjes toe. Ik ben wel verrast eigenlijk dat het zo goed gaat, want dit is het allereerste loopje op deze manier! Als we aan het einde van het eerste strand stukje komen, moeten we even langs de inham lopen richting de brug. Daar moeten we de duinen weer in en door een klaphekje. Dat is dus even wennen voor ukkie maar ze wacht braaf af wat er moet gebeuren.

klik voor groot

Daarna hobbelen we over de brug die wel wat spannend ruikt volgens mij en gaan verder door de duinen. Ineens zie ik in gedachten de jonge Ziva rennen. Wacht eens…. zij was totaal uit zicht herinner ik me. Het fluitje meenemen was absolute noodzaak omdat zij alle holen ging bekijken en achter alle vogeltjes aanrende in het hoge gras. Wat grappig dat ik dat ineens zo voor me zie nu. En ik maar denken dat woefje altijd zo braaf om me heen mee liep. Nou nee dus. Ukkie doet het prima, en loopt dapper voor me uit en slingert van links naar rechts maar is toch wel steeds een beetje in zicht. Ik vind dat ze het echt heel goed doet.

klik voor groot

Als we bij de parkeerplaats van High Newton komen, wil ik aanvankelijk via het strand verder lopen, maar dat kan niet zie ik. Terug en verder via de duinen dan maar!

klik voor groot

Na de duinen komt er even een modderig pad richting Low Newton. Het valt me enorm mee dit jaar want ik heb er wel eens scheldend en glijdend gestaan! Nu kan ik er prima overheen maar ik had beter de Mafate Speed aan kunnen trekken dan de Challenger besef ik nu. De Challenger is prima voor weiland en voor ons landje maar minder voor hier. Al snel ben ik bij Low Newton. Ik besluit een klein stukje om te lopen zodat ik net Dunstanburgh Castle kan zien liggen. Dat lijkt me ver genoeg voor het eerste rondje zo met ukkie.

klik voor groot

Het is niet zo goed te zien maar Dunstanburgh Castle ligt op deze foto in de verte. Ik hoop dat ik die route binnenkort ook nog kan doen! We keren weer om en via het stuk weiland waar nu gelukkig geen schapen staan en de zendmast lopen we weer terug richting High Newton en daarna naar Beadnell terug.

klik voor groot

Dat stukje duinen is echt fraai zo langs de zee. Ineens zie ik Fleur geinteresseerd bij de klif kijken. Ik roep een beetje angstig dat ze snel moet komen, wat ze dan ook keurig doet. Blijkbaar voelt ze toch wel dat ik het meen en komt braaf aanhobbelen. Even aanlijnen dan maar. Kijken mag, eraf vallen niet.

klik voor groot

Als het weer veilig is, mag ze weer lekker los en rent ze door het hoge gras. Dat is heel scherp en ik herinner me dat ik wel eens bezorgd was voor de ogen van wafje!

klik voor groot

Bij de parkeerplaats van High Newton gaan we nu wel richting het strand want terug kan het wel. Op deze manier hebben we mooi een verschillend stukje nu voor de terugweg. Fleur vindt het hartstikke leuk op het strand volgens mij. Gelukkig wil ze ook wel wat water drinken dus dat leert ze blijkbaar inmiddels ook wel.

klik voor groot

Na het watertje pakt ze blij mijn hand en loopt zo verder. Wafje deed dat ook wel eens maar zij kon niet zo makkelijk bij mijn hand omdat ze kleiner was. Kennelijk vindt Fleur alles leuk nu en is een beetje opgewonden. Gek beest. We hobbelen verder over het strand. Er staat best nog wat wind maar het is prima te doen en we hebben lekker de wind in de rug op de terugweg dus dat scheelt een heleboel. Inmiddels lopen we weer richting Long Nanny waar in de zomer de Little Terns broeden. Nu broedt er niks maar er zitten wel heel veel vogels en natuurlijk gaat Fleur nu wel overal achteraan ineens. Ik roep en fluit en lijn haar toch maar evan aan want dit is een beetje gek zo al die opvliegende vogels en ik wil het gewoon niet hebben.

klik voor groot

Daarna hobbelen we weer de lange houten brug over. Ik kom nog een korthaar Vizsla tegen die blijft blaffen maar ukkie reageert er niet op en loopt braaf mee. Na de brug pakken we het pad door de duinen terug naar de parkeerplaats. Ze heeft het onwijs goed gedaan en volgens mij vond ze het ook heel leuk. Op naar de volgende runs!

klik voor groot

gegevens:

* 11,5 km
* 6 graden

februari 141 km – 2020 totaal 262 km