Vandaag ga ik nog een keer met Fleur op stap voor een runnetje. We gaan weer direct op pad dus kleding aan, tuigje om en eerst wandelen om alles even te doen. Daarna start ik mijn klok en start de run terwijl Fleur nog een deel los met me mee hobbelt. Over het fietspad, rechtsaf richting het spoor en richting de parkeerplaats. Deze keer gelukkig geen keiharde regen zoals eerder en deze keer stap ik dus ook nergens in een plas gelukkig. Het bos is aardig opgedroogd en het lopen gaat prima. Volgens mij gaat het ook steeds beter en zal ik straks ook niet meer zo krampachtig haar links bij me hoeven te houden. Als ze eenmaal snapt dat ze bij me moet blijven maar dat het ook prima is om een halve meter voor me te lopen zonder te trekken dan gaat het goed komen. Ik ben benieuwd hoe het straks in de UK gaat en hoe het gaat als we weer thuis zijn en ze wel vaker aan de riem zal moeten. Voor nu is het best zo maar lekker los is ook voor mij op zich natuurlijk fijner.

Omdat het bos enorm is opgedroogd, gaat het lopen prima en besluit ik gewoon de route te nemen die ik ook altijd met Zivaatje nam dus niet naar het fietspad zoals eergisteren maar rechtsaf een smaller paadje op, extra lusje en dan terug over het bredere pad waar we vorig jaar aan zwarte spechten hebben gezien en gehoord. Tot mijn verrassing is er enorm gekapt langs het brede pad. Ik weet eigenlijk niet wat ik zie. Waar is dat nou toch voor nodig? Dit is toch geen produktiebos zoals bij ons? Ik snap er niks van. Gelukkig heb ik het niet meegekregen. Het ligt er nu en dat is het denk ik want het broedseizoen begint al bijna!

klik voor groot

Omdat ik geen zin heb in bergen zand in huis stoppen we niet meer bij de zandverstuiving maar hobbelen lekker door naar huis. Na ruim 9.5 km staan we weer voor de deur. Nu eten misschien?

klik voor groot

gegevens:

* 9,5 km
* 6 graden

februari 120 km – 2020 totaal 242 km