Inmiddels zijn we weer in Seahouses. Daar was ik 4 jaar geleden voor het laatst dus het is echt al lang geleden. Ik heb hier heel wat kilometers op de teller gezet. Ik liep hier ook over de weg mijn langste afstand tot nu toe, 62 km. Daarvan liep Ziva een heel groot stuk mee. Ook liep ik hier tweemaal een georganiseerde ultra. Eigenlijk zou ik in 2021 wel weer die ultra willen lopen. Meteen een mooi doel om naartoe te trainen! In die jaren (2015) liep ik nog 4.000 km per jaar. Daar steekt 2018 en 2019 maar schriel bij af met nog niet eens de helft op de teller. Maar we zijn weer vol goede moed nu en met een jonkie die ook er wel even tegen kan, moet er wel iets gaan lukken qua afstand en avonturen denk ik. Vandaag starten we even zonder ukkie omdat we gisteren zijn aangekomen en vanmorgen al met haar gewandeld hebben waarbij zij als een idioot aan het rondrennen was op het strand. Dat lijkt ze wel leuk te vinden dus mijn eerste rondje is straks via Beadnell als ik met haar op pad ga. Strand en duinen dan dus ik ben benieuwd.

klik voor groot

Als we ukkie thuis hebben verzorgd, haalt S. de fiets op uit de schuur. We hebben maar liefst 3 fietsen mee omdat we willen proberen ook een 2 daagse tocht te fietsen. Nummer 3 was de MTB zodat S. een beetje mee kan fietsen op een relatief lichte en goede fiets. We kiezen het bekende rondje rond de cottage. Ik ben benieuwd of ik het nog kan en hoe lang ik daar nou over ga doen. Het is een lastig rondje en voor mij is het continu lopen alweer een uitdaging. Wat ben ik blij dat ik Evy netjes heb afgerond! Natuurlijk ben ik weer veel te warm gekleed en gelukkig kan S. mijn giletje aannemen. Dat loopt al een stuk beter. Koud is het niet alleen wat winderig.

klik voor groot

Het lopen gaat best aardig maar echt makkelijk is het niet. De weg golft een beetje op en neer maar het gaat redelijk goed. We lopen naar de farm aan verderop en slaan rechtsaf. Overal staan sneeuwklokjes. Die gaan we uitgraven als polletje als we weg gaan. Lekker sterke bloemies. Al snel doemt in de verte het kasteel op en rechts zien we al de Farne Islands liggen. Het blijft echt een mooi rondje. Apart om hier weer te zijn. Wel gek zo zonder Ziva, dat dan weer wel. Jonge Ziva ging op deze rondjes altijd mee. Later niet meer omdat ze de weg eigenlijk nooit leuk vond en ik haar dan liever spaarde voor langere onverharde stukken. Grappig dat je je dan realiseert dat er echt een verschil was tussen jonge ziva en oudere ziva.

S. worstelt zich moedig over alle heuveltjes. Het is toch wel lekker om er zo even uit te zijn. Eigenlijk heb je nooit zin aan het begin maar het is toch wel fijn zo buiten.

klik voor groot

Ik hobbel ondertussen vrolijk door. Ik ben niet eens ontevreden eigenlijk. Hoe snel zou ik het nu kunnen doen als ik me even uit de naad zou lopen op dit stukje? Dat deed ik wel eens als een soort testje dus dit jaar moet ik dat ook een keer proberen als het weer geschikt(er) is.

We genieten van de vogeltjes in de heggen, het uitzicht om ons heen en het weer. Na de run zetten we de fiets weer in de schuur en gaan lekker ontbijten in de cottage.

klik voor groot

Op naar de volgende run en dan met ukkie!

gegevens:

* 8,5 km
* 6 graden

februari 129 km – 2020 totaal 251 km