Category Archives: lincolnshire 2014

10.10.2014 – lincolnshire – 14 km

Vandaag het laatste rondje hier in de UK. Dat zal het totaal voor oktober op 100 km brengen ongeveer en ik heb hier dus bijna 160 km gelopen. Waf rende veel mee, ongeveer 100 km totaal denk ik dus dat is minder dan thuis eigenlijk. Maar het was prachtig en we hebben genoten van de omgeving en het mooie weer. Maar 1 dag hebben we een beetje grijs weer gehad en regen verwacht, maar zelfs toen werd het gewoon droog en vrij aardig qua temperatuur. Ik wil helemaal niet weg!!

Omdat we niet echt ergens heen wilden rijden, besloten we tot een rondje in de buurt, maar dan wel met de helft ‘groene’ paden op de kaart. Dat zou een risico zijn want je hebt hier geen idee of een groene stippellijn echt een pad is, of een akker waar je niet overheen kunt. Afwachten dus maar wat de route ons zou brengen!

We parkeren in tetford en lopen vanaf daar een stukje over de weg en zullen daar al de groene paden op duiken. Het is heerlijk weer en ik word helemaal lui van de zon die op mijn gezicht schijnt. Heerlijk! Mag ik niet gewoon lekker lui op een bankje hangen?

klik voor groot


Al snel lopen we over een prima begaanbaar pad en we zijn heel verrast dat dit gebied zo achter de huizen ligt. Groen en een klein netwerkje aan paden!

klik voor groot

Al snel komen we op een echte wandelroute en verandert het pad van een stevig goed beloopbaar pad tot een wat zachter pad dat helaas ook overgaat in een enorm modderig en glad pad. Daar kan ik dus echt niks mee en we hebben een beetje de pest in. Ook op de fiets wordt het lastiger op deze manier.

klik voor groot



Ik hobbel rustig voort en geniet van alles om me heen. Maar die modder was wel vervelend en we twijfelen nu over de rest van de route. Wat ontzettend stom dat ik mijn stokken niet mee heb genomen, want dit was de kans geweest om ze uit te proberen op dit soort ondergrond!!!

Als we bij een splitsing komen, kunnen we eventueel van de route afwijken en terugkeren naar de weg om een extra lus te maken. Maar we besluiten toch maar de route te volgen en dat blijkt een goede keuze, want het pad is vanaf daar weer prima en erg mooi.

klik voor groot



Uiteindelijk komen we weer op een rustig weggetje waar we al eerder liepen. Eigenlijk zouden we bij de boerderij rechtsaf moeten slaan naar een mooi pad, maar we besluiten dat niet te doen, omdat we dan weer uit zullen komen bij het modderige klimmetje dat ik niet meer wil doen. We lopen dus verder over de weg en zullen via de weg naar de Roman Way lopen waar we het laatste stukje gaan doen.

klik voor groot

We hobbelen over de weg om straks ergens een veld op te gaan richting de Roman Way.

klik voor groot

Door een veld over een lastig pad

klik voor groot

en dan… een veld zonder een pad. Hoezo Roman Way? Niks dus en we besluiten het niet te doen en om te keren.
klik voor groot

klik voor groot

We lopen dus weer precies hetzelfde stukje terug over de weg richting Tetford. Daar in het dorpje nemen we nog een kortere route achter de huizen langs, maar dat blijkt helemaal geen kortere route te zijn maar wel leuk. Hier is wel een pad gemaakt over de akker dus dat is prima te doen.

klik voor groot

Als we bij de auto zijn, maakt S nog een extra rondje om de fiets een beetje te ontdoen van modder klompjes en zet de fiets weer op de auto.

klik voor groot

Wat ontzettend jammer dat het er alweer op zit. Ik wil echt niet weg. het is hier mooi en rustig en de lucht is schoon. Echt zalig. Morgen gaan we alweer naar huis en gezien het aantal kilometers en alle klimmetjes is het beter om morgen niet te lopen maar gewoon even te wandelen met woef. jammer maar helaas. Dit was dus voor nu even het laatste rondje hier.

Op naar de volgende run dan maar weer. Gezellig rond de roeibaan.

Gegevens:

* 14 km
* temp 16

okt 99 km – 2014 totaal 2.430 km

rapa nui – 186 km
hoka bondi b – 490 km
hoka bondi b (nieuw) – 78 km
hoka stinson tarmac – 566 km
hoka stinson tarmac (nieuw) – 360 km
hoka stinson trail – 765 km
minimus MT – 303 km
pure flow – 315 km
pure grit – 20 km

09.10.2014 – lincolnshire – 14 km

Gisteren regende het behoorlijk, maar volgens de voorspellingen zou het vandaag in de ochtend mooi weer worden en dat bleek ook te kloppen. Het zonnetje scheen maar het was aanvankelijk nog vrij fris. Daarom maar gestart met de lange tight en aan het begin met de sleeves aan en de buff om mijn nek. Natuurlijk bleek dat al snel te warm en liep ik toch lekker met korte mouwen.

We hadden een rondje uitgezet van 14 kilometer, deels over de weg, deels over een onverhard deel dat we al eens eerder liepen en dat met de fiets wel te doen zou zijn ondanks de regen van voorgaande dagen. We zouden weer eindigen met de klim richting Fulletby maar kregen daarvoor in ruil een dalend begin dus dat was wel lekker lopen! Helaas viel de riem van woef precies in een plas en kon ik dus een natte riem in mijn broek stoppen.

klik voor groot




Een deel van de route zou over een weg gaan die we al eens gelopen hadden maar een deel was nieuw. Het was een verrassend mooie route en we genoten van het weer!

Over het veld was inmiddels gesneden koek. Het blijft een beetje vreemd om soms over een akker te lopen waar de weg wordt aangegeven door twee zakken op een paal. Maar eerlijk is eerlijk: hier staat tenminste iets aangegeven en is over de akker een soort pad geploegd. Op veel akkers is niets en moet je het maar uitzoeken, ook al is het een officieel wandelpad. Daarna staken we de weg over om rechtdoor te lopen (eerder gingen we rechtsaf over een drukke weg weer richting Viking Way en dat was geen succes). Daar zag ik een ringslangetje op de weg zonnen. Toen ik dichterbij kwam, kroop het dier snel de veiligheid van het gras in en is de foto dus erg onduidelijk zo tussen de blaadjes.

klik voor groot






We lopen een stuk over de weg en daarna weer wat over de weg. We zien allerlei leuke paden en bridle ways en besluiten morgen toch nog een rondje te lopen om de omgeving nog wat te verkennen. We eindigen in Tetford en zullen daarna weer gaan klimmen.

klik voor groot




Omdat we thuis gestart zijn, moeten we ook weer de heuvel op klauteren. Ik besluit het gewoon te doen en ik hoop dat S. deze (laatste) keer ook de top van de heuvel zal halen op de fiets. Hij gaat vooruit en ik zie alleen nog een stipje de heuvel op ploeteren op de fiets. Ik tuf rustig voort en S. is bijna boven. Ik besluit maar niet te roepen omdat hij anders misschien stopt en denkt dat er iets is. Maar net als ik een foto wil maken, stopt hij alsnog voor het einde van de heuvel. Dan tuf ik zelf maar gewoon door. Ik loop toch aardig op hem in en S stapt weer op de fiets op het vlakke stukje. Ik hobbel ook verder. Daarna het tweede kortere klimmetje en tot mijn verrassing zie ik S. weer wandelen met het fietsje. Ik hobbel door en… ik ben uiteindelijk eerder bij de kruising dan hij. Dat verrast me, want omdat het aardig steil is, loop je heel langzaam maar omhoog maar blijkbaar is dat dus toch sneller dan fietsen/wandelen/fietsen/wandelen. Not too bad!

Daarna even linksaf nog een stukje lopen en daarna de cool down. Alles voelt goed en na een kleine 14 km zijn we weer thuis. Het laatste stukje sloeg het weer een beetje om en werd het grijs maar het was weer een prachtige ochtend.

klik voor groot





Op naar de volgende run dan maar weer.

Gegevens:

* 14 km
* temp 15

okt 85 km – 2014 totaal 2.414 km

rapa nui – 186 km
hoka bondi b – 490 km
hoka bondi b (nieuw) – 78 km
hoka stinson tarmac – 566 km
hoka stinson tarmac (nieuw) – 360 km
hoka stinson trail – 751 km
minimus MT – 303 km
pure flow – 315 km
pure grit – 20 km

07.10.2014 – lincolnshire – 12 km

Vandaag was het niet echt fraai weer en bovendien was het nog koud ook. Maar omdat het droog was, besloten we richting Louth te rijden om de ‘Rover reservoir Route’ te lopen. Die zou niet alleen gepijld zijn, maar zou ook een vlakke route zijn waar we makkelijk stukken zouden kunnen afsnijden en waar we ook over de weg zouden kunnen lopen als de velden onbegaanbaar zouden blijken te zijn. Zo gezegd zo gedaan en na de middag gingen we op pad voor onze run. Fietsje op het dak en toen we naar buiten stapten toch nog even snel de lange broek aangetrokken. Met krap 9 graden op de teller geen overbodige luxe want het waaide ook nog eens keihard. Voor de zekerheid ook regenjack handschoenen en buff mee!

De start in Fulstow was snel gevonden en bij de plaatselijke pub parkeerden we de auto en gingen we op pad. Wat was het ijskoud!! Ongelooflijk dat we vorige week zo’n prachtige warme week hadden en eergisteren nog met een heerlijke temperatuur 24 km hebben gelopen. En erger nog.. die marathon met 25 graden en zon vorig weekend… Grrrrr.

Maar genoeg gezeurd, lekker op pad dan nu voor onze run, goed aangekleed en gewapend met kaart en navigatie.
Eerst lopen we langs het GMT punt. Stom bordje dat lijkt op een grafsteen. Maar toch leuk

klik voor groot


Even door het dorpje en daarna rechtsaf. De route gaat meteen door een veld maar is nog prima te doen. Woef vindt alles leuk natuurlijk en kan lekker los lopen.

klik voor groot




Eerst lopen we door een omgeploegde akker waar een boer nog netjes een soort pad doorheen heeft getrokken maar vervolgens staan we voor een keurige lege akker zonder pad. Dat is nou jammer want dit is toch echt een officieel pad en een officiele route. We besluiten over het gras richting de weg te gaan, en vanaf daar weer de route op te gaan.

Over de weg gaat wel aardig en eigenlijk willen we dat reservoir nou wel even bekijken en slaan aanvankelijk links af wee de weg op. Maar het waait keihard en het reservoir blijkt een paar meter boven de grond achter een soort dijkje te liggen. We keren weer om en besluiten eerst de route te volgen en aan de andere kant eventueel de omweg naar het reservoir te maken. We zullen straks toch zeker wel wat te zien krijgen van dat reservoir?

We lopen weer over een pad en S. ziet een ijsvogeltje vliegen en ik hoor het vogeltje ook. Het loopt allemaal vrij aardig maar het is vlak en pretty boring. We zijn allebei verrast dat het zo’n soort route is en hebben en beetje de pest in. Maar we maken er maar het beste van. Het is in ieder geval droog en dat is al bijzonder en onverwacht.

klik voor groot


Inmiddels zijn mijn sleeves al af en mijn buff ook. Ik hou voor de zekerheid mijn jackje wel aan vanwege de wind. Later zal blijken dat dat een verstandige keuze was!

Na ruim 6 kilometer zitten we nog steeds op de gepijlde – saaie – route en staan we ineens voor een soort knollenveld waar wel een soort pad is gemaakt, dwars naar de voetgangersbrug. Daar moeten we dus blijkbaar heen. Ik loop richting de brug en het valt me op dat het heel erg zwaar loopt ineens. Ik kijk eens goed en zie dat ik al een kilo klei/modder aan mijn schoenen heb zitten. Vooruit kom ik bijna niet meer en als ik om kijk, zie ik S ook ploeteren met de fiets. Shit. Ik schiet in de lach en wil een foto maken van S. maar die roept verwilderd dat ik door moet lopen omdat hij bijna weg zakt in de akker. Ja klopt. Ik ook! Hij komt tot stilstand en daarmee zijn we aardig in de bonen want vervolgens hebben we (werkelijk) ruim een half uur nodig om de schoenen en de fiets te ontdoen van de enorme bonken klei.

klik voor groot



Inmiddels worden we natuurlijk steenkoud en stijf van dit gedoe en we zijn pas op de helft! Gelukkig is het droog en komt het zonnetje af en toe even kijken, en woef vindt het allemaal best.

Na dit enorme oponthoud gaan we weer verder. Nu moeten we over een graspad langs het kanaal! Maa dat is redelijk goed te doen. Er staan koeien maar die laten zich makkelijk wegjagen gelukkig.

klik voor groot


Als het ineens heel grijs wordt, besluiten we om een beetje haast te maken. Niks MAF zone, want ik hobbel met flinke vaart over het gras en hoor mijn horloge piepen dat ik uit de gewenste zone ben. Ja ja dat weet ik wel.

S. gaat bij een grote plas nog wat modder van de banden en remmen halen en ik loop door over het pad. Straks gaan we linksaf weer de weg op dus daar kan hij me inhalen. Met 5.30 min/km hobbel ik over de weg. Mijn hartslag is keurig over de 158 heen geschoven en ik loop een soort interval training tempo tegen de wind in te beuken. Uiteindelijk komt S. ook weer naast me fietsen en samen leggen we het laatste stukje af.

klik voor groot

Het begint toch zachtjes te regenen en we lopen door. Ik kijk op de kaart en besluit dat bij een bepaalde kruising rechtdoor en linksaf het snelste is, maar S. is eigenwijs en zegt dat als we linksaf slaan we sneller bij de pub zijn. Nee dus maar ik loop en loop en zeg dat hij maar ast door moet fietsen om de fiets op het dak te zetten. Als ik dan uiteindelijk rechtsaf mag slaan richting de pub, moet ik inderdaad slingerend het hele dorp nog door en blijkt de route van S dus niet sneller. Maar het regent gelukkig niet hard en de auto is nu dichtbij.

Omdat ik snel gelopen heb en mijn HF vrij hoog is, ga ik toch maar wel even een cool down doen. Dat is veel beter voor lichaam en spieren en ik wandel een stukje en dribbel verder terug naar de auto. Na ruim 12 km zijn we weer terug bij de pub.

Geen leuke route, maar wel weer eentje met een verhaal! Ik ben blij verrast dat ik vanuit MAF zo makkelijk weer snel kon gaan lopen waarbij (mede door de forse tegenwind) de HF zo makkelijk weer boven de 158 is gekomen. Dat was op zich niet de bedoeling van deze ronde, maar wel erg prettig dat het wel kan!

Op de terugweg besluiten we toch nog even met de auto naar dat verrekte reservoir te gaan. Ook al is het nat en donker, we willen nu wel eens zien waar we nu omheen zijn gelopen. We rijden dus een stukje terug en parkeren bij het reservoir waar we een verkeersbord zien om automobilisten te waarschuwen niet met een fiets op het dak onder de slagboom door te rijden. Dat waren we al niet van plan!

We wandelen naar boven, de dijk op richting het water. Tsja. Niks aan gemist zo te zien. Vreemd genoeg lijkt er wel een pad rond het reservoir te lopen maar goed, zo liep de route nu eenmaal niet. We gaan gauw terug naar de auto en lekker naar huis.

klik voor groot


Op naar de volgende run dan maar weer.

Gegevens:

* 12,3 km
* temp 10

okt 71 km – 2014 totaal 2.402 km

rapa nui – 186 km
hoka bondi b – 490 km
hoka bondi b (nieuw) – 78 km
hoka stinson tarmac – 566 km
hoka stinson tarmac (nieuw) – 360 km
hoka stinson trail – 737 km
minimus MT – 303 km
pure flow – 315 km
pure grit – 20 km

05.10.2014 – week 16: lincolnshire – 24 km

Vandaag weer een langere ronde op het progamma. Sterker nog: een beetje ‘echte’ training dus over de weg en voor het grootste gedeelte zonder woef dus. Het plan is om als ervarings moment Amsterdam te lopen over 2 weken. Dat past heel goed in het schema, want er zitten precies drie weken tussen Nottingham en Amsterdam dan. Inmiddels werd een startbewijs voor een zacht prijsje overgenomen. Maar zien of dat gaat lukken allemaal! In het schema staat verder nog de Berenloop begin November (HM), de Bruggenloop (15 km) en medio december nog de Sparkmarathon.

Ik had een aardige route uitgezet vanaf Belchford door het dorp, omhoog richting uitzichtspunt, parallel aan de Roman Way over de weg, terug richting Tetford en weer klimmen richting Fulletby om de hond op te pikken en door het veld terug naar Belchford. Zo gezegd zo gedaan ook al was de klim richting Fulletby niet echt een fijn vooruitzicht. Overigens het klimmetje aan het begin richting het uitzichtspunt ook niet echt maar eerst maar eens beginnen en kijken hoe het gaat!

We gingen met de auto dus eerst naar Belchford. Fietsje op het dak, hondje zielig thuis.

klik voor groot


In Belchford zouden we de training starten. Bij de start was het best fris maar wel stralend en het zou vast een geweldige dag worden qua temperatuur. Hadden we dat vorige week gehad op de marathon in plaats van ruim 25 graden met zonneschijn!! Maar goed het is niet anders, vandaag was het prima.

De klim naar boven ging eigenlijk heel goed en ik kwam gewoon boven zonder dat de HF erg boven MAF kwam dus ik was dik tevreden. Daarna rechtsaf over de weg. Het was tamelijk rustig en we hadden prachtig uitzicht!

klik voor groot





Het was echt prachtig en ik hobbelde vredig over de route. Er was iemand aan het parasailen of gliden (geen idee) en we zagen een vreemd soort vlieger die vogels op afstand moest houden. We konden erg ver kijken en het was echt mooi.

Na een aantal kilometer sloegen we weer rechtsaf en liepen langs een of ander estate. Daar was een wielerwedstrijd bezig en ik hoopte maar dat we niet ineens op dat parcours terecht zouden komen maar dat was gelukkig niet zo. Wel even een klimmetje weer, maar het ging allemaal erg goed. Vreemd genoeg had ik zelfs een prachtig tempo op deze continu run op MAF en heel onverwacht eigenlijk. Ik liep nu iets sneller dan 7 min/km op dit traject en dat is verbazingwekkend eigenlijk. Ook nog best vlak ook al keek ik totaal niet naar het tempo maar alleen naar HF. Natuurlijk kwam ik op sommige heuveltjes boven MAF maar ik probeerde gewoon niet al te gek te doen en vooral te letten op armzwaai en ademhaling en cadans. Zonder metronoom heb ik bijna het hele stuk op 170 of hoger gelopen (behalve op de laatste echte heuvel).

klik voor groot



S. maakte nog een grapje dat je op elk moment en bij elke bocht wel een foto zou kunnen maken, want het was echt erg fraai allemaal. Vandaar dat er ook weer veel foto’s bij dit berichtje staan. Maar achteraf altijd leuk om te kijken en nu had ik nog de mazzel dat S. de fotos maakte en ik lekker door kon hobbelen. Genieten!

Met 5 en 10 km lag ik nog fraai op tempo en ik was wel happy. Ik vond het op zich best lastig nog, en even overlegden we of we niet over de Roman Way naar Belchford zouden gaan, ook al om die 2,5 km lange klim te vermijden naar Fulletby aan het einde. Maar uiteindelijk besloten we gewoon door te gaan en maar eens te kijken hoe dat zou lopen. Inmiddels had ik ook mijn petje afgedaan en dat hielp een stuk want het was inmiddels toch wel vrij warm geworden! Ik startte de warming up notabene nog met buff rond mijn nek en de sleeves aan maar die had ik al snel allemaal af gedaan natuurlijk.

klik voor groot


Na 13 km lig ik nog steeds op een vlak tempo onder de 7 min/km en daar komen we op de ruim 2.5 lange klim. Ik zeg tegen S. dat hij maar lekker even vaart moet maken om te zien of hij deze keer de klim op de fiets voor elkaar krijgt. Ik hobbel rustig verder en let op ademhaling en armzwaai. Als ik doorsukkel, zie ik ineens dat S. is afgestapt en moet wandelen. Niet gehaald deze keer. Komt wel een volgende keer denk ik. Ik hobbel rustig door, adem krachtig met 2/2 uit zodat ik weliswaar klink als een postpaard maar toch gestaag de heuvel op klauter. Het gaat best goed. Na de klim even vlak om weer een tweede klimmetje te doen en dat valt een stukje zwaarder. De teller staat inmiddels bijna op 16 km in deze continu lap.

klik voor groot

Als we aan het einde zijn, slaan we weer linksaf richting het huisje waar we woef op zullen pikken. Aanvankelijk klok ik af, om vervolgens weer op te starten en te merken dat je dan dus echt nauwelijks meer op gang komt. Mooi leermoment dat je na een beklimming dus even niet moet stoppen met hardlopen, want dan heb je pas echt zware benen!

We besluiten dus alsnog tot een wandel lapje naar het huisje. Ik ga daar toch even schoenen wisselen en de riem pakken, dus dat is wel OK. Deze 16 km lap continu op mooi tempo zit maar vast in de pocket.

Als we bij het huisje komen, bemerken we ineens dat de sleutel natuurlijk nog in de auto ligt. Ik opper dat de overbuurman de sleutel heeft en hij loopt net naar zijn auto om weg te gaan dus we zijn nog op tijd om de sleutel te vragen en te krijgen. Een gelukje dus!! Anders zouden we dus zonder woef weer naar de auto moeten lopen en zou ze nog niks hebben gehad als wandeling!

klik voor groot

Ik doe snel de andere schoenen aan en we gaan weer op weg voor het laatste stukje. Even over de weg, rechtsaf het veld in en over het hobbelpad naar beneden en weer omhoog naar het dorp. Dat valt echt niet mee en ik zie geen zak door mijn donkere bril. Misschien is het allemaal zachter geworden door de regenbui van gisteren, maar het loopt voor geen meter. Liep ik werkelijk in maart 60 km onverhard een trail? Pfffff. Nou nog even doortrainen dan maar!

Maar aan alles komt een einde en na het veld slaan we rechtsaf richting het dorp en zijn we weer terug bij de auto. Ik klok af en we wandelen nog even als cool down. We hebben er ruim 24 km opzitten dus dat is echt een heel stuk hier in dit gebied!

Op naar de volgende run!

klik voor groot


Gegevens:

* 24,4 km
* temp 18
* lap 16 km: pace 7.06 min/km (door 2.5 km klim aan einde) – HF 136 (max 153 door klim)

okt 59 km – 2014 totaal 2.390 km

rapa nui – 186 km
hoka bondi b – 490 km
hoka bondi b (nieuw) – 78 km
hoka stinson tarmac – 566 km
hoka stinson tarmac (nieuw) – 360 km
hoka stinson trail – 725 km
minimus MT – 303 km
pure flow – 315 km
pure grit – 20 km

03.10.2014 – lincolnshire – 14 km

Na ons korte rondje vandaag maar weer een langer rondje. Zowel woef als S. zijn OK en ook de fiets is in orde. Ik ben ook prima dus vooruit maar en al snel hebben we een rondje bedacht voor vandaag. Binnenkort gaan we met de auto op pad voor een rondje verder weg van huis maar aangezien we vanmorgen al naar Donna Nook zijn geweest, blijven we maar even dichter bij huis.

We kiezen voor een combi van de run van gisteren met de Roman Way en dan over de weg via Salmonby weer terug richting Fulletby. Ik had al gezien dat het einde een stijging zou zijn van 59 meter naar 140 meter dus dat is wel een klimmetje. Onderstaand het plaatje van het hoogteprofiel.

Eerst maar eens warmlopen. Het is weer een stralende dag gelukkig!

klik voor groot


Door het veld, even klimmen en rechtsaf weer richting Belchford. Vanmiddag hebben we gegeten in de Blue Bel Inn. Hoewel… S. heeft wat gegeten en ik niet want ik heb mijn bord weer terug gegeven. Dat doe ik dus echt nooit, maar zwartgeblakerde worstjes hoef ik echt niet en na een uur wachten op onze lunch had ik ook al niet meer zoveel zin dus ik vond het al lang best. Ik kon nu tenminste gewoon lekker lopen zonder volle buik!

klik voor groot


Ik probeerde gewoon lekker continu te draven en binnen MAF te blijven. Op dat heuveltje onverhard door het veld lukte dat natuurlijk niet maar het viel me alleszins mee. Door het dorp, en over de Roman Way ging het allemaal boven verwachting goed eigenlijk.

klik voor groot



Na de Roman Way sloegen we deze keer rechtsaf naar Tetford en daarna door naar Salmonby. Deels over de weg en een klein stukje nog over een pad richting een watertje. Best een aardige route en ik sukkelde lekker door.

klik voor groot



Na het pad sloegen we rechtsaf richting het huisje en vanaf daar zouden we gaan klimmen. Ik was erg benieuwd hoe dat zou gaan maar ik wist al dat ik boven MAF zou komen. De keuze was dus doorlopen en boven MAF uitkomen maar proberen de klim te halen of stoppen en omhoog wandelen wat ook niet zo makkelijk zou zijn. Ik koos ervoor om te proberen om de hele heuvel te beklimmen maar wel onder HF 158 te blijven. Dat zou net moeten lukken!

Ik liep rustig maar gestaag en het einde van de heuvel naderde. Dat ging eigenlijk wel goed! Daarna een klein stukje even vlak en daarna nog een stukje omhoog! Maar ook dat lukte en al snel liepen we weer naar links over de weg naar de cottage. Vanaf daar nog maar een klein stukje. Ik had dus een keurige ronde continu gedraafd op rustig tempo met mooie hartslag waarbij ik natuurlijk ruim boven MAF uit ben gekomen op de klim, maar heb ik die wel helemaal gedaan!

S. kwam me ook al snel weer achterop rijden. Hij had het laatste stukje van de heuvel niet gehaald op de fiets en had een stukje moeten wandelen. Volgende week nog eens proberen, ik weet zeker dat we het dan allebei weer net makkelijker doen!

Ik klokte af en begon aan de cool down. We hadden toch even op ons gemakje 14 km gelopen en het voelde heerlijk. Op naar de volgende run.

klik voor groot



Gegevens:

* 14 km
* temp 20

okt 34 km – 2014 totaal 2.366 km

rapa nui – 186 km
hoka bondi b – 490 km
hoka bondi b (nieuw) – 78 km
hoka stinson tarmac – 566 km
hoka stinson tarmac (nieuw) – 340 km
hoka stinson trail – 720 km
minimus MT – 303 km
pure flow – 315 km
pure grit – 20 km

02.10.2014 – lincolnshire – 7 km

Het is vandaag een schitterende dag met volop zon. Vanmorgen hebben we boodschappen gedaan en in Boston een nieuwe camera gekocht dus die kunnen we mooi onderweg uitproberen. Jammer genoeg ging de oude ineens kapot! Maar met dit mooie weer én een mooie route voor de boeg kunnen we ons eens even uitleven qua plaatjes schieten.

We gaan een bekende route lopen die ik vorig jaar ook deed. Maar nu gaat S mee op de fiets, zodat hij de route ook eens kan zien!

klik voor groot



Vol goede moed dus op pad. Ik had deze keer maar mijn uitgescheurde trail schoenen aan en hoopte er maar het beste van qua voetjes. Ik weet het zo langzamerhand ook niet meer. Eerst een stukje over de weg, daarna rechtsaf door het veld en vanaf daar alleen maar door het veld richting Belchford.

Het was prachtig vanwege het mooie licht en de zon. Ook al zijn de velden op dit moment leeg en al omgeploegd, het blijft mooi.

klik voor groot


Het was voor S op de fiets wel zwaar, maar hij sloeg zich er dapper doorheen. Ik liep lekker op MAF continu en ging daar alleen bij een helling even overheen. Ondertussen maakte ik met de telefoon ook wat plaatjes. Met het mooie weer zouden die ook zeker lukken.

klik voor groot


Na het veld sloegen we rechtsaf richting het dorpje. Even een stukje over de weg dus dat is ook wel lekker op de fiets. Woeffie had het best warm maar het was allemaal nog prima te doen.

klik voor groot



Langs de Blue Bel Inn waar we al wat gegeten hebben na een eerdere run en weer rechtsaf het veld op over de Viking Way. De Viking Way is een 147 mile lange route waar we nog maar een klein stukje van hebben gezien.

Dat is ook een erg mooi pad maar op de fiets ook niet echt super makkelijk!

klik voor groot

We hobbelden/hijgden/ploeterden vrolijk verder en het schoot al aardig op. Het plan was om deze ronde te doen en dan een lusje rond de boerderij erachteraan te lopen omdat het anders erg kort zou zijn.

klik voor groot

Ik hobbel door de gaten en bobbels en roep naar S. of hij nu begrijpt waarom ik niet een enorm hoge cadans heb op dit terrein. Ik hoor geen antwoord, kennelijk is hij nog ergens een foto aan het maken.

Op een gegeven moment ga ik vast door een hekje en loop verder. Loop nog wat verder en kijk eens om. Mmmm dat klopt niet, want inmiddels zou ik S wel moeten zien op zijn fietsje. Ik besluit om te keren en klauter weer omhoog. Daar komt S. uiteindelijk weliswaar aan maar hij ziet er wat verwilderd en vies uit.

klik voor groot

Hij was over de kop geslagen en de ketting was er ook af. Vandaar zijn vieze zwarte handen. Hij heeft gelukkig niets maar is wel vies en bezweet. Arme stakker. We wandelen verder, want we zijn er inmiddels bijna en het laatste stukje gaat toch over een veld met schapen. Dat extra lusje komt er dus niet meer van en na 7 km zijn we alweer thuis.

Als we van het weiland afkomen, hopst woeffie ineens vreemd met een pootje en als ik gauw kijk wat er aan de hand is, zit er een wesp! Waarschijnlijk is ze gestoken. Ik zie verder niets, maar dat wordt dus even alles goed in de gaten houden de komende uren.

Zo is elk rondje dus een beetje gek deze keer! Maar mooi was het en de camera doet het. Ook weer leuk.

Update zowel waf als S zijn OK. Woef kreeg geen dikke poot of iets dergelijks, S. heeft ook niets aan de tuimeling op het gras overgehouden en de fiets lijkt ook OK. Op naar de volgende run dan maar weer.

Gegevens:

* 7,3 km
* temp 18

okt 20 km – 2014 totaal 2.352 km

rapa nui – 186 km
hoka bondi b – 490 km
hoka bondi b (nieuw) – 78 km
hoka stinson tarmac – 566 km
hoka stinson tarmac (nieuw) – 340 km
hoka stinson trail – 705 km
minimus MT – 303 km
pure flow – 315 km
pure grit – 20 km

01.10.2014 – lincolnshire – 13 km

Vandaag weer op pad voor een lekker rondje. Het was in de ochtend stralend mooi weer geweest en we hadden lekker geluierd in de tuin. Maar zo tegen het einde van de middag leek het wel lekker om een rondje te lopen nog. Ik had een route uitgezet deels door het veld en deels over de weg, maar precies hoe lang het allemaal zou zijn, wist ik niet precies.

klik voor groot

We hadden aanvankelijk even moeite om de route te vinden op de Teasi maar eigenlijk doordat we eigenwijs de verkeerde kant opliepen en dachten dat de Teasi ons de verkeerde kant op wilde hebben. Nee dus en na een paar keer opnieuw de route ingeven, waren we dan toch op pad en kon de Teasi ons ook de weg wijzen. Beetje valse start dus eigenlijk.

klik voor groot

Maar al snel klopte alles en hobbelden we door het veld en S op de fiets ploeterend. Het was redelijk te doen en ik sukkelde door. We konden ergens even niet thuisbrengen hoe de route nu liep maar ook al wees het plaatje rechtdoor en sloegen wij rechtsaf waar het pad liep, bleek het allemaal toch te kloppen.

Veel te snel kwamen we weer bij de weg uit en dat bleek best een drukke weg te zijn. Niet prettig en hoewel we natuurlijk deze keer de riem bij ons hadden, was het niet echt fijn lopen. Misschien kwam het door mijn schoenen of door de warmte maar ik werd er niet echt happy van. Ik voelde me opgejaagd en ik bleef maar doorsukkelen over die klote weg. Uiteindelijk sloegen we weer ergens rechtsaf een veld in en uiteindelijk kwamen we op de Viking Way waar woeffie ook weer lekker los mocht lopen. Maar S bleef maar doorfietsen en ik zwoegde me rot op dat stomme veld. Ik vond er geen ruk aan en baalde als een stekker.

klik voor groot

Achteraf blijkt dat de route enorm aan het stijgen was daar. Misschien liep het daarom ook zo verdomd zwaar, maar ik vond er niks aan. Scheldend en rommelend hobbelde ik verder.

klik voor groot

Uiteindelijk krijg ik zelfs woorden met S en verwijt ik hem dat hij alleen maar doorfietst en niet op of om kijkt, of van de omgeving geniet etc etc. Allemaal onredelijk geklets natuurlijk. We zijn allebei moe en chagrijnig geloof ik.

Als S zegt dat we nog 4 km van huis zijn, snauw ik dat dat gelukkig niet zo is en mopper ik voort dat hardlopen een stomme bezigheid is etc etc. Hahahaha. Maar na 2,5 km zijn we weer thuis en zit ons 13 km rondje er op. Pfff ik heb het gevoel alsof ik een marathon heb gelopen. Niet leuk.

klik voor groot

Mijn voeten liggen open en ik baal van die stomme schoenen. Er is dus niks goed, dat is duidelijk

Op naar de volgende run!

Gegevens:

* 13 km
* temp 18

okt 13 km – 2014 totaal 2.345 km

rapa nui – 186 km
hoka bondi b – 490 km
hoka bondi b (nieuw) – 78 km
hoka stinson tarmac – 566 km
hoka stinson tarmac (nieuw) – 340 km>
hoka stinson trail – 698 km
minimus MT – 303 km
pure flow – 315 km
pure grit – 20 km

30.09.2014 – lincolnshire – 10 km

Vandaag voor het eerst een lekker rondje met S. op de fiets en woeffie erbij. Omdat we eerst even in Belchford iets moeten ophalen, gaan we met de auto naar dat dorpje en zullen daar starten. We maken het niet te gek zo met de fiets en als eerste run na de marathon en kiezen voor een rondje deels over de weg en deels over de Roman Way. Vorig jaar liep ik die route ook (en viel woeffie in een greppel). Ik dacht dus dat die route wel te doen zou zijn met de fiets (ook al reed in zelf in 2011 lek op de fiets).

klik voor groot

Helaas ontdek ik pas in het dorpje dat we de verkeerde riem bij ons hebben voor woef. Dat is dus niet handig en ik knutsel een langere riem van het koordje aan de sleutel en dat werkt ook.

Het is lekker weer en vol goede zin en moed gaan we op pad. Even door het dorp. Ik heb eigenlijk geen spierpijn en alles voelt prima. Na een kilometer zijn we bij de afslag naar de Roman Way. Op het stuur zit de Teasi en ik heb ook de route bij me op de telefoon maar dit is zo makkelijk, hier kan echt niks misgaan. De weg ligt er redelijk goed bij en ook op de fiets gaat het goed. Ik loop binnen MAF en tot mijn verrassing gaat dat heel goed ondanks het zonnetje en het onverharde op en neer gaande pad. Na 2.000 mtr maken we even een foto en wandelen we een klein stukje.

klik voor groot




De Roman Way is heel erg kort want tot mijn verrassing zijn we na 3,5 km alweer aan het einde van het pad en slaan we linksaf en beginnen aan de klim naar de weg die parallel d andere kant weer terug zal lopen. Helaas heb ik woef niet aan de riem en blijft ze tussen mij en de fiets lopen. Hoewel ik een paar keer gil dat ze moet aansluiten gebeurt dat niet en moet ik toch net voor het einde van de heuvel haar even aanlijnen. Ik had zo graag even dat klimmetje gedaan! Maar het gaat prima en mijn HF blijft ook goed (hoewel natuurlijk buiten MAF net een klim van meer dan 100 mtr). Boven gekomen slaan we linksaf en lopen over de we richting het uitzichtspunt.

Daar maken we even wat foto’s en ik maak woef nat met het water uit de bidon. Het is tamelijk warm en zonnig en haar tongetje hangt op haar voetjes. Mijne niet, ik heb nergens last van. Ook S. doet het prima op ons fietsje.

klik voor groot


Na het uitzichtspunt lopen we weer een stukje en dalen weer af richting Belchford. Ik loop zo licht mogelijk en probeer niet op knie of rug te bonken. Het is tamelijk steil maar ik loop rustig. Ik hoop maar dat S. niet als kamikaze piloot naar beneden komt scheuren op die enge fiets zonder helm.

klik voor groot

Als ik bijna bij het dorp terug ben, sluit S. weer aan. Zo naar beneden was we leuk volgens mij. We hebben er bijna 10 km opzitten. Ik twijfel wat we gaan doen: nog een lusje naar Fulletby en terug of gewoon maar stoppen? Grappig genoeg weet ik al dat als we stoppen, het maandtotaal wéér onder de 300 km zal blijven steken. Dat is helemaal geen reden om door te lopen natuurlijk maar het is wel grappig.

We besluiten te stoppen en gaan wat eten bij de Blue Bell Inn in het dorpje en gaan daarna naar huis.

klik voor groot


Het maandtotaal voor september? 299,35 km! Nou ja, bijna 300 km toch?

Gegevens:

* 10 km
* temp 19

sep 299 km – 2014 totaal 2.332 km

rapa nui – 186 km
hoka bondi b – 490 km
hoka bondi b (nieuw) – 66 km
hoka stinson tarmac – 566 km
hoka stinson tarmac (nieuw) – 340 km
hoka stinson trail – 698 km
minimus MT – 303 km
pure flow – 315 km
pure grit – 20 km

28.09.2014 – week 15: marathon nottingham – totaal 42 km

Vandaag zou het dan moeten gaan gebeuren. De marathon waar ik 15 weken het schema voor heb gevolgd. Eigenlijk kon er niets misgaan. Ik was goed getraind, had er wel zin in en had er eigenlijk ook alle vertrouwen in. Ongeveer alles hebben we getraind. Streeftempo, sneller, continu, RWR je kon het zo gek niet bedenken. Dus tot 30 km zou alles moeten lukken volgens plan. Na een rustige nacht dus even alles inpakken wat ik al had klaargelegd. Ik zou niet erg veel meenemen. De Nathan voor onderweg met mijn saltsticks en gels in een softflask en water op mijn rug. Ook de telefoon mee voor foto’s onderweg en een live tracking route.

klik voor groot

Even na 6.15 rijden we weg van de cottage en hopen rond 08.00 op het parkeerterrein te zijn. Vol goede moed dus op pad. Waf achterin net zoals vorig jaar. Nog even tanken vlak voordat we Nottingham inrijden en even naar het toilet en daarna het allerlaatste stukje naar de parking. Om 08.00 zijn we op de plaats van bestemming en we kunnen weer lekker dichtbij op het (droge) veld parkeren. Zo! Wij staan maar alvast op de plek!

klik voor groot


We gaan het veld maar eens bekijken en de startvakken en nog even naar de dixies. Er staan er heel wat en het is nog rustig.

Daarna gaan we maar eens rustig op pad naar de startvakken. We nemen woef vast mee, want het is een redelijk rustige sfeer dus dat moet ze wel kunnen denk ik. Bovendien is het al vrij warm dus beter maar meteen uit de auto!

klik voor groot



Uiteindelijk sta ik dan in mijn blauwe vak en begint het grote wachten. Ik sta precies voor het deel waar iemand praat en waar straks ook de warming up zal plaatsvinden.

klik voor groot


Ik doe dus niet mee met de warming up want koud gaan stretchen doe ik nooit en nu dus ook niet. Ik babbel wat met mensen om me heen en van mij mag het wel beginnen eigenlijk.

klik voor groot


En dan schuiven we eindelijk naar de start en maak ik een foto van de startboog…..

klik voor groot


Ik ga van start en let goed op mijn horloge. Ook al hebben we RWR getraind, ik weet al dat door de drukte dit op de eerste km niet zal lukken dus rustig aan dan maar. Dat gaat redelijk goed maar na 1500 meter klapt er ineens iemand met een enorme dreun op de grond naast me. Werkelijk ongelooflijk dat een mannenlichaam dit geluid maakt als het tegen asfalt smakt. Iedereen kijkt om maar aangezien de goede man náást me op de grond slaat, kan ik moeilijk gewoon doorlopen alsof ik niets gezien heb. Gelukkig is de man zo onder invloed van de adrenaline dat hij eigenlijk niks merkt van alle verwondingen en weer doorloopt. Mmmmm. De rest van mijn eerste lap gaat verder prima. Het is vrij warm, maar ik vind het nog niet enorm heftig qua weer. Ik zie dat ik op zich op streeftempo loop, maar wel aan de snelle kant dus ik besluit ietsje gas terug te nemen omdat ik er nog lang niet ben! Als ik in de getalletjes loer achteraf, vraag ik me af of ik dit beter niet had kunnen doen. Tijdens de trainingen liep ik ook dit tempo en liep dat bijna ‘automatisch’ met een prima eigen cadans op ademhaling. Nu ben ik netjes gaan vertragen maar vooral qua cadans en niet zozeer qua paslengte. Gevolg: weliswaar langzamer maar zwaarder en vermoeiender. Ik weet het niet, maar het is wel opvallend.

Ondertussen gieren de ambulances langs en door het parcours. Heel vervelend, want ik kan er nooit zo goed tegen, al die gillende ambulances. Zeker niet in combinatie met sport, of een evenement dat in principe gewoon leuk moet zijn en niet een dodelijk of gevaarlijk iets.

klik voor groot



Ondertussen is de route weer over een een of andere parkeerplaats gegaan van een industrie terrein. Hoe verzinnen ze het! Vreselijke route echt niet mooi. Ik ben geloof ik ook al over de campus gelopen en dat was wel groen maar toen lette ik even niet op. Ik weet uberhaupt niet meer precies op welk punt ik nou waar op de route liep eigenlijk.

Op 12 mile splitst de marathon zich van de halve marathon en voert weer langs een woonwijk.

klik voor groot

Daarna over een drukke saaie weg waar over 1 rijbaan een stroom lopers heen en een stroom lopers terug loopt. Daar tussenin zit een stukje groen en een plas en dat is wel aardig. Ik maak er wat foto’s van.

klik voor groot


Na dat stukje groen dus weer over die weg en tot mijn verrassing lopen er nog steeds mensen dus de andere kant op, in de richting van het water! Pfff die moeten nog een heel stuk. Inmiddels is het toch wel warm en ik zou pas later zien dat het ruim 25 graden was.

klik voor groot

Ik zie S en waf staan en stop even om wat te drinken. Daarna slaan we linksaf en moeten we een bruggetje over. Dat gaat grappig genoeg nog best en ik herken het stuk ineens van vorige keer toen ik het zooltje uit mijn schoenen wilde halen en mijn veters niet meer los kreeg. Deze keer gelukkig geen geklooi met schoenen of iets dergelijks. Alles zit en voelt goed dus dat is weer een opsteker. Zou ook niet weten waarom niet eerlijk gezegd, maar het altijd weer leuk als het ook daadwerkelijk zo is.

Hoewel de zon er echt op los schijnt, ben ik niet oververhit. Ik heb inmiddels alweer even een spons bij me en die maak ik voortdurend nat. Bij elke waterpost neem ik twee waterzakjes aan en probeer ik een deel over mijn hoofd te gieten en de spons nat te maken. Ik ben er niet erg handig mee en ik verlies er ook wat tijd mee merk ik. Hannes!

Ondertussen loop ik richting de roeibaan en S gaat alvast naar de laatste post voor de finish.

klik voor groot


Ondertussen maak ik wat foto’s bij die roeibaan en het water daar. Het is snoeiwarm zo in de volle zon en ineens weer iemand die onwel wordt. Bij de andere lopers die iets hadden onderweg was altijd al iemand aanwezig en kon je alleen maar verheugd denken ‘dat gebeurt mij niet’ maar nu was er niemand. Sjips. Gelukkig is het niks bijzonders maar ik verlies wel tijd. Een andere loper loopt door om de medische hulpdienst te waarschuwen en die zijn er heel erg snel. Het kost dus allemaal niet gek veel tijd maar ik word er wel een beetje sikkeneurig van. Het voelt toch allemaal niet echt lekker al die mensen die ‘fall like flies’ zoals ze dat zo mooi zeggen hier. Vorige week stierf er nog een 24 jarige loper op de DtD loop aan een heat stroke. Vermijdbaar dus.

klik voor groot

Na de roeibaan weer een stukje onder een brug door. Mijn schoenen zien er werkelijk niet uit want het hele laatste stuk was onverhard en stoffig. Je loopt daar langs het water over een of ander paadje. Ik vind dat prima maar ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die deze route dus niet leuk vinden en liever over de weg lopen. Maar de eerste helft vond ik nou net weer niks qua omgeving dus zo vindt iedereen wel weer wat. Toeschouwers zijn er ook niet trouwens en met een 1400 man op de marathon lopen er ook niet echt veel mensen op dat laatste stuk. Als je dus anderen nodig hebt om je aan op te trekken, dan moet je hier vooral niet gaan starten want dan heb je een probleem.

Na de brug nog een stukje langs de rivier. Het is inmiddels echt wel warm geworden. Maar met mijn spons gaat het nog prima eigenlijk. Ik maak alleen wel de vergissing om niet eens op mijn horloge te kijken hoe lang ik al onderweg ben eigenlijk. Ik vermoedde namelijk dat het echt wel heel erg slecht zou worden qua eindtijd, en was bang dat het demotiverend zou werken.

klik voor groot

Had ik het nou maar wel gedaan, dan had ik gezien dat het allemaal niet zó erg slecht was en had ik misschien nog wel wat aan kunnen zetten zo aan het einde. Ik had me na alle vertraging onderweg vooral voorgenomen om veilig en niet warm over de finish te komen.

Bij de laatste stop bij S voor wat water loop ik een nieuw stukje. Ik kan nog niet zien waar we het water oversteken. Hoe ver is het nou nog? Uiteindelijk loop ik weer door een afschuwelijk stukje route met allemaal hekken vanwege wegwerkzaamheden. Gezellig!

klik voor groot

Daarna weer rechtsaf en dan weet ik dat ik er bijna ben. Dan kijk ik eindelijk eens op mijn klokje. Oen!

klik voor groot

De klok staat op 4.58 en dat betekent dat ik dus nog makkelijk plan B had kunnen halen als ik iets eerder gekeken had. Nu ik nog een aardig stukje moet, weet ik al dat ik toch over de 5 uur heen zal schieten. Onnodig en zonde en van te voren zeker niet verwacht. Die mensen die ik onderweg hielp, hebben niet veel tijd gekost maar me alleen wat uit het ritme gehaald. Dan nog. Waarom ik nou niet meer in mijn eigen tempo ben gekomen, snap ik toch niet zo goed. Ik ben na 20 km ongeveer over gegaan op de oude RWR ratio van 2/30 in plaats van de 500 meter laps. Dat voelde op zich OK maar dan nog. Heb ik nou te zeer vertraagd om niet te snel te gaan? Het tempo was goed maar stevig aan de ‘snelle kant’ van onze trainingen. Dan nog, dan had het zeker 25 km zonder problemen op dát tempo moeten gaan.

Alle trainingen gingen vlak en zonder verval. Op een tempo van 6.45 min/km en dus niet 7.08 min/km !! Idioot gewoon.

Al mijmerend kom ik bij de afslag naar de finish. Ineens in de volle zon. Wat is het warm! Ik sukkel over het gras en zie niet eens wat mijn tijd nou gaat worden en om eerlijk te zijn had ik dus al besloten dat ik me niet even uit de naad zou gaan rennen op weg naar de finish aangezien ik de 5 uur toch al voorbij was. Zwak misschien maar soit. Zeker niet in de volle zon. Jammer maar helaas. Dure en wijze les. Even eerder op het horloge kijken en even berekenen wat mogelijk is en wat niet. Niet op deze manier dus. Ook onderweg een beetje experimenteren om weer in een ritme te komen zoals de metronoom aanzetten en niet in de zak laten zitten.

klik voor groot


Als ik over de finish ben, klok ik af. Jammer, 5.02.20 en niet de zo gehoopte 4.45 of korter. Dat lag ook gewoon in lijn der verwachting. Mooi weer of niet, mensen helpen of niet. Het had gewoon sneller gekund en gemoeten.

Ik sla mijn folie om me heen maar dat is veel te heet.

klik voor groot

Gelukkig zie ik woef en S. al heel snel. Waf is blij, ik ben blij en S is verrast natuurlijk dat het zo lang duurde allemaal. We gaan haar nog even uitlaten en dan lekker weer naar huis.

klik voor groot

Als we in de auto stappen en wegrijden is het inmiddels al heel wat tijd later dan de finish en zakt de temperatuur langzaam van 28 naar 27 en 25. Ongelooflijk wat een warme en zonnige dag. Leuk voor de supporters maar toch een beetje onverwacht en ongewenst

klik voor groot

Gegevens:

* 42,48 km
* temp 25 (!)
* lap: 5.02.20 – 7.08 min/km – HF average 143 (153) – cadans max 174

klik voor groot

Finish foto’s en onderweg:

sep 288 km – 2014 totaal 2.320 km

rapa nui – 186 km
hoka bondi b – 490 km
hoka bondi b (nieuw) – 54 km
hoka stinson tarmac – 566 km
hoka stinson tarmac (nieuw) – 340 km
hoka stinson trail – 698 km
minimus MT – 303 km
pure flow – 315 km
pure grit – 20 km

27.09.2014 – lincolnshire – premarathon run – totaal 5 km

Vandaag zijn we aangekomen in de UK. Prima reis, en we waren heel vroeg al bij het huisje. Niets bijzonders gedaan eigenlijk na aankomst, wat gegeten en wat boodschappen. Daarna rustig naar het huisje gereden en daar waren we al om 13 uur. Dat was dus wel lekker zonder haasten!

Na de boodschappen aan het einde van de middag nog even loslopen met woeffie. Het is lekker weer vandaag een beetje te warm misschien voor de marathon maar ik heb goede hoop dat het bewolkt blijft en dan is het wel te doen denk ik.

Ik heb alleen een kern rondje van 3 km gelopen op streeftijd wat natuurlijk weer niet lukte. Ik liep geen 6.40 min/km maar 6.20 min/km dus daar moet ik morgen echt goed op letten maar het was even voor het gevoel van RWR met e 500 mtr alert en controle op alle settings van het horloge.

Verder ging het prima ondanks de heuveltjes, hartslag bleef mooi reactief en laag.
Kom maar op met die run! Ik ben ontzettend benieuwd of ons plan gaat lukken. Als ik maar écht rustig begin en dus NIET sneller dan die 6.40 min/km ga in de begin fase. Als ik eenmaal rond de 35 km zit en alles gaat nog goed, dan kan ik altijd nog kijken, maar het is en blijft een klote eind.

klik voor groot

Gegevens:

* 5 km
* temp 18
* lap: 3 km – 6.20 min/km – cadans max 174 – RWR in de 500 mtr lap – HF 133(152)

sep 246 km – 2014 totaal 2.277 km

rapa nui – 186 km
hoka bondi b – 490 km
hoka bondi b (nieuw) – 54 km
hoka stinson tarmac – 566 km
hoka stinson tarmac (nieuw) – 298 km
hoka stinson trail – 698 km
minimus MT – 303 km
pure flow – 315 km
pure grit – 20 km