Vandaag het allerlaatste rondje hier in Lincolnshire. Ik besluit met de auto naar Belchford te rijden om vanaf daar naar het geweldig uitzichtspunt te lopen (ahum te klimmen bedoel ik) en vanaf daar naar beneden en weer terug over de Roman Road te lopen. Zo gezegd zo gedaan. Het weer was dreigend, maar halverwege klaarde het mooi op en dat was genieten. Het was ook behoorlijk warm.

klik voor groot

Ik vond het klimmetje eigenlijk wel meevallen en al snel genoot ik van het prachtige vergezicht dat ik al links van me zag opdoemen. Dat leek haast mooier dan bij het uitzichtspunt, waar ik vorige week al met de auto had gestaan om te kijken. Twee jaar geleden fietste ik daar ook.

klik voor groot

Bij het uitzichtspunt staat een bord met uitleg over de verschillende grondlagen van het gebied.

Nadat ik even gekeken had, liep ik weer door, richting Tetford en daar ging de rem er even op, omdat die weg tamelijk steil naar beneden loopt. Best een grote belasting voro de knietjes dus even rustig aan dan maar.

klik voor groot

Er stond een harde wind, en ik zou de wind tegen hebben op de Roman Road. Gelukkig dus niet boven op de weg tijdens de heenweg.

klik voor groot

Het lopen ging prima, het was erg mooi, alleen werd de akker net omgeploegd en was er weinig van het pad over. Maar goed… Ik ben erg benieuwd hoe het er hier in de zomer uitziet, want met die kale akkers nu, moet je wel even verder kijken richting de heuvels met alle kleuren.

klik voor groot

Op een gegeven moment ging het mis, want woef rende ineens keihard achter een haas aan. Vreemd genoeg had ze de haas eigenlijk te pakken zag ik, dus die haas zal wel iets gemankeerd hebben. Ik had mijn fluitje bij me, maar tegen de tijd dat ik het signaal had gegeven was het ineens stil. Ik hoorde niets, zag ook niets bewegen. Ik schrok me rot, want ik snapte niet waar ze dan ineens gebleven was. Ze zal toch niet ergens in gevallen zijn? In water? Iets anders? Een enge klem? Als ik in de richting ren (goh ik kan best hard rennen), zie ik haar net in en greppel en ze probeert omhoog te klauteren. Hartstikke diep. Daar is ze blijkbaar in gevallen. Gelukkig geen water! Maar ze was dus al aan het terugkomen op het signaal van de fluit en tot mijn verrassing staat ze ineens weer naast me. Helemaal onder de plakbolletjes van een een of andere struik. Totaal moe, en opgewonden. Ik zie verder niks aan haar, maar ik moet haar wel eerst ontdoen van de bolletjes op haar koppie en voetjes, voordat we verder kunnen.

klik voor groot

Maf beest. Na een tijdje lopen we dus weer verder. Ik zie eigenlijk niets aan haar. Althans, dat denk ik echt. Later zal toch blijken dat ze geblesseerd is geraakt. Want in de avond komt ze ineens naar me toe strompelen op drie poten. Ik kijk met sterkte lamp of er iets in haar zooltje zit, maar er is niets te bekennen. Ik was alle pootjes uit maar het lijkt in haar polsgewricht te zitten. Dat lijkt erg pijn te doen. Het voelt niet gebroken, het is niet drukpijnlijk, dus ik geef haar maar wat Traumeel wat ik bij me heb.

Maar op dat moment weet ik nog van niks en we lopen terug naar het dorpje terwijl het ineens heel grijs geworden is. Zodra ik thuis ben, klettert de regen ineens tegen het raam. Een kort buitje maar ik ben blij dat ik binnen ben. Wat hebben we ontzettend geboft met het weer de afgelopen twee weken.

Zo komt er een einde aan twee heerlijke weken waar ik ook de eerste marathon liep. Weliswaar als training op weg naar de ultra, maar Edinburgh zal nu zeker niet meer de eerste zijn, maar wellicht al nummer drie in het rijtje. Eens kijken of er dan een beetje redelijke(re) tijd uit kan rollen.

Voorlopig nu eerst rust voor woef. Ik hoop dat het met een week rust beter zal zijn. Arm ding.

Gegevens:

* totaal: 9 km
* temp: 18 graden
* HR niet gemeten

Vreemd genoeg heb ik geen map, want er is geen enkel GPS signaal opgenomen door de Garmin.

oktober 28 km – 2013 totaal 1.532 km

kinvara 3 – 602 km
kinvara 4 – 83 km
minimus MT – 303 km
pure flow – 184 km
pure cadence – 51 km
minimus MR – 88 km
asics gel lyte 33-2 – 59 km
merrel bare access – 113