Vandaag was het geweldig mooi weer in de ochtend. Ik heb eerst heerlijk gewandeld met woef. Alles was keihard omdat het aardig gevroren had. Geen modder en dus lekker wandelen over de weilanden. Maar daarna wilde ik toch wel op pad met dit mooie weer en ik koos voor Linhope Spout, omdat ik daar vanaf 1 februari ook weer kan komen met de hond. Gauw alles klaargemaakt dus en op pad. Onderweg nog een grote groep schapen op de weg die met een quad en border collie naar een ander weiland werden gebracht.

Onderweg zag ik wel al dat het betrok, maar ik zou toch wel een leuke middag hebben met dit rondje, dus vooruit maar. Onderweg geen sneeuw, maar toen ik Ingram Valley inreed, werd het witter en witter en naarmate ik hoger kwam was ik blijer en blijer met mijn nieuwe winterbanden. Maar het lukte prima om naar boven te rijden en ik kon zelfs ergens langs de weg parkeren waar ik er ook weer weg zou kunnen dus dat was mooi. Kennelijk was hier boven een sneeuwschuiver over de weg geweest, want er lag een prachtig zwart spoor over de weg zonder ijs. Prima dus. Het zonnetje was ook weer gaan schijnen, dus er kon ons niks gebeuren!

Tegelijk met mij parkeerde een oudere man die zich ook aan het klaarmaken was om te gaan hiken. Rugzak, gezichtsbescherming, gaiters, enorme schoenen etc. Toen ik uitstapte, raakten we aan de praat en vertelde hij dat hij zijn jas was vergeten. Ai, dat klink bekend, want eergisteren deed ik hetzelfde, alleen zou het op deze plek wel erg rot zijn. ij had nog wel een water- en winddichte fleece bij zich en daarmee ging hij op pad. Toen ik buiten had staan praten, voelde ik dat ik ook wel wat extra’s aan kon trekken en dus trok ik mijn – inmiddels vertrouwde – Nike aeroloft 800 vestje maar weer aan onder mijn windjackje. Mijn sleeves had ik gelukkig al aan. Eindelijk konden we op pad!

klik voor groot

Maar na enkele minuten warming up sloeg het weer ineens om en begon het eerst heel licht te sneeuwen en wat te waaien. Geen zon meer en de wind was koud. Snel dus uit mijn rugzak de dunne overbroek gepakt en aangetrokken. Wat was ik blij dat ik weer lekker met al mijn spulletjes goed voorbereid op pad was gegaan. Ook de crampons zaten in mijn rugzak, dus ik zou geen enkele verrassing hebben onderweg!

Nu ik werkelijk goed was aangekleed, gingen we verder met de warming up. Maar inmiddels was het toch wel harder gaan sneeuwen en waaien en dus ging weer de rugzak af om mijn buff met hoodie te pakken die ik in een helder moment ook nog in de rugzak had gedaan. Met hele koude wind en een beetje hoogte moet je toch oppassen voor wind verbranding, dus dan maar dat ding op. Inmiddels had ik dus een hoofdband op, een buff voor mijn gezicht en de buff met hoody op. Nu voelde het lekker! Gelukkig had ik ook de winter handschoenen aan en niet mijn dunne dingtjes.

Ik voelde me lekker warm in mijn kleding en al snel begonnen we fijn te lopen. Even naar de paar huisjes aan het einde van de weg, en daarna omhoog richting de watervallen. Dat zou mijn eerste doel zijn van vandaag.

klik voor groot

Dat was nog wel even ploeteren maar het ging best aardig eigenlijk. De sneeuw was veel dieper dan ik dacht. Wat een verschillen toch zo landinwaarts versus de kust! Waf vond alles leuk en rende rond door de sneeuw. Wat er uit de lucht kwam waren alleen maar hele dunne ijsschilfertjes waar je niet nat van werd en eigenlijk geen last van had.

klik voor groot

Toen ik boven kwam, merkte ik hoe slecht je je kunt orienteren als alles wit is en de lucht egaal grijs. Alles ziet er hetzelfde uit en ik zag eerst niet zo goed welke richting ik op moest voor de waterval. Maar uiteindelijk zag ik toch in de diepte de waterval liggen. Alleen moest ik daar nog even zien te komen. Ik vind het altijd al lastig en met sneeuw helemaal. Ik besloot dus de poles van mijn rugzak te halen voor wat extra steun en daarmee kwam ik prima beneden. Waf rende steeds op en neer om te kijken waar ik bleef.

Aan de waterval hingen ijspegels. Erg mooi en natuurlijk nog nooit eerder zo gezien. Zo is het elke keer weer anders!

video van de watervallen

klik voor groot

Toen ik even alles bekeken had en wat foto’s had gemaakt gingen we weer op pad. Ik baalde als een stekker dat ik te laat had gezien dat er sneeuw op de lens van mijn camera zat. Ik heb dus rare vlekken op de meeste foto’s gekregen natuurlijk. Lensdoekje bij de hand is dus wel handig en ga ik zeker doen want dit gaat vaker gebeuren natuurlijk. Grrrr.

Kennelijk had er iemand met snowshoes gelopen, en dat spoor volgde ik richting het hek en vanaf daar langs het hek weer naar boven naar het pad. Aan de stokken had ik niet zoveel, want juist met je handen laag kan je heel goed kracht zetten en naar boven klauteren. Waf had er minder moeite mee dan ik, maar het ging allemaal prima. Het was gewoon vaste sneeuw en geen eng ijs zoals in broadstruther, dus geen gedoe eigenlijk. Alleen was het op bepaalde plaatsen wel heel erg diep en ik zag soms waf ook tot haar buik in de sneeuw zakken. Zij vond alles leuk.

Na de watervallen moest ik eerst een stukje terug en ik besloot toch door te gaan met het lusje en niet zomaar terug naar de auto te gaan. Het weer was niet echt slecht en ik was totaal niet koud, dus vooruit maar! Ook dat stuk ging best aardig maar was erg zwaar door de klim. Maar ik kende de weg en ik wist dat na de klim een heel stuk weg naar beneden zou gaan en als ik me niet vergiste zouden we zelfs wind mee hebben. Dat was maar goed ook, want ineens sneeuwde het toch best behoorlijk en in de wind was dat niet zo lekker. Waf ging er heel zielig bij zitten toen ik een foto maakte van de omgeving!

klik voor groot

De weg was eigenlijk helemaal schoon. Ik hoopte maar dat het alleen geschoven was en niet gepekeld en ik was dus blij dat woeffie door de sneeuw rende en weinig op de weg liep. Maar ze zou haar pootjes ook steeds kunnen schoonmaken in de sneeuw en bovendien waren ze dik ingesmeerd. Het was best mooi ondanks de sneeuwlucht en gebrek aan contrasten en kleuren maar zo met de wind in de rug liep alles heerlijk. Ik was blij dat ik voor dit lusje had gekozen want dit was prima te doen en eindelijk konden we een beetje vaart maken. Als ik de langere nieuwe lus had gedaan die ik ook had uitgezocht, had ik nog langer over deze weg kunnen lopen. Misschien de volgende keer!

klik voor groot

Veel te snel naar mijn zin kwamen we bij de eerste boerderij weer en daarna al bij de klim richting de auto. Ik zag dat de oudere man al weg was met zijn auto. Blijkbaar toch te koud geweest voor hem.

In de auto gauw woeffie lekker droog gemaakt en haar jasje aangetrokken. Het was wel weer een avontuur en niet helemaal verwacht zo. Maar als je vertrekt met de juiste gear kan je eigenlijk niets gebeuren, zeker niet als je ook nog gewoon nadenkt en voorzichtig doet.

klik voor groot

Op naar de volgende run.

gegevens:

* 9 km
* 1 graden – sneeuw en winderig

feb 40 km – 2015 totaal 397 km

rapa nui – 186 km
hoka bondi b (nieuw) – 314 km
hoka stinson tarmac (nieuw) – 144 km
hoka stinson trail – 40 km
hoka mafate – 97 km
minimus MT – 26 km
pure flow – 331 km
pure grit – 20 km
speedcross – 52 km