Het is vandaag nog steeds winderig maar ook een beetje grijs en somber. Soms piept de zon er wel tussendoor maar het ziet er niet echt uitnodigend uit. Toch besluit ik voor de parcoursverkenning vanaf Alnwick Castle naar de stepping stones. De vorige keer liep ik van Alnmouth naar de stepping stones en nu dus het laatste stukje. Vanaf Alnwick castle start de ultra en dan loopt de route dus via de river Aln crossing. Ik ben benieuwd hoe de stenen er nu bij liggen! Vorig jaar liep ik ook dit stukje.

Ik neem weer de grote rugzak mee en prop daar zelfs de tent bij voor volume en gewicht. Dat merk ik toch wel, zeker omdat er simpelweg meer volume in de tas zit nu. Al snel zijn we op weg en ik maak een kiekje van de brug die laats in Downton Abbey gebruikt werd tijdens de kerstpecial. Het blijft mooi. Vorige keer liep ik er speciaal naar toe om de leeuwtjes te fotograferen, nu doe ik het met een kiekje uit de verte.

klik voor groot

Ik weet inmiddels de weg en weet dus al dat ik vooral bovenlangs moet lopen en niet onderaan bij de rivier waar het helemaal modderig is. Nu liggen er overal hopen aarde en ook modder en echt lekker loopt het niet eerlijk gezegd. Waf is ook meteen gitzwart en smerig Om een of andere reden vind ik er nu al niks aan. Maar ik loop gewoon door, op weg naar de onderdoorgang van de A1 en de weilanden met de schaapjes. Ook nu is woef werkelijk te braaf en blijft rustig tussen de schaapjes zitten. Net alsof ze de dieren helemaal niet ziet!

Na de schaapjes linksaf, even klimmen over een ontzettend saai stuk en dan rechtsaf richting een hele drukke weg. Ik heb dus ruim de tijd om waf aan te lijnen, want nu weet ik dat we dat stukje over die weg moeten. Gelukkig schiet de route wel op, maar het was niet zo slim om uitgerekend vandaag en op dit stuk met gewicht te gaan trainen. De weg loopt enorm op en neer en er staat een harde wind. Niet echt momenten om nou eens lekker positieve dingen te ankeren voor de ultra dus! Het is meer een lopen om het lopen. Althans zo voelt het vandaag. Er is ook gewoon helemaal niks aan.

klik voor groot

Ik ren snel over de drukke weg en sla rechtsaf het pad in richting de stepping stones. Ook daar modder en weer klimmen en dalen. Mmm dat mag ik straks op de terugweg dus weer omhoog klauteren. Alles is verkeerd vandaag, ik zeur over alles. Ik krijg het niet voor elkaar om mijn linker hersenhelft te laten overrulen door de rechter hersenhelft. Dat gebeurt me niet vaak, maar het lukt niet. Ik vraag me af waarom ik me in hemelsnaam voor die stomme ultra heb ingeschreven. Ik heb zulke dingen niet nodig als motivatie om te lopen, de route ken ik nu al en bovendien zou ik zelf wel voorbereiden en rekening houden met het getijde. Ik moet er nog voor betalen ook. Grmbl.

Mijn humeur zakt tot het nulpunt als ik bij de stepping stones kom. Vorige week waren ze nog zichtbaar, nu is er niks en is de river Aln eindeloos breed ineens. Het water kolkt langs de oever. Ik kijk en vraag me ineens af waar waf is. Ze is weg en ik ren over de modder terug en zie haar netjes aan komen lopen. Likkebaardend. Wel verdomme ze heeft iets staan vreten en ik ben meteen boos. Tsja, als je bezorgd bent, dan uit je dat dus in boosheid kennelijk. Ik ben als de dood dat ze een of ander eng giftig iets opvreet ergens en ik baal enorm. Scheldend loop ik weer terug naar de weg. Klote modder, klote pad, klote water, klote ultra. Nou ja, dat dus.

Maar ik kom er wel…. aan alles komt immers een eind en al snel lopen we weer over dat saaie op en neer stuk door het weiland, langs de schaapjes, onder de A1 door richting het bos en weer terug richting Alnwick Castle. Stom kasteel. Stomme Harry Potter.

Ja, het is echt lekker lopen vandaag dat is duidelijk.

Aan het einde van het weiland staat een enorme boxer die niet luistert. Ik mopper in het nederlands dat het beest moet oprotten, maar het blijkt een lieverd (ook al luistert hij voor geen meter) en ik raak aan de praat met de eigenaresse. Er zou een otter gezien zijn aan de oever dus dat zou goed nieuws zijn voor dat gebied.

Ik neem afscheid en loop verder en probeer nog een lusje te maken met een nieuw pad maar dat blijkt nergens op uit te lopen. Terug naar de auto dan maar waar ik vervolgens ruim 10 minuten aan het borstelen ben om de vieze modder van waf te krijgen. Zo’n rotzooi voor zo’n loopje. Grrr. Ik ben inmiddels ijskoud en dat is ook niet echt lekker en ik ben dan ook blij als ik eindelijk in de warme auto kan stappen. Lekker naar huis!

Op naar de volgende run.

gegevens:

* 14 km
* 2 graden

feb 31 km – 2015 totaal 388 km

rapa nui – 186 km
hoka bondi b (nieuw) – 314 km
hoka stinson tarmac (nieuw) – 144 km
hoka stinson trail – 40 km
hoka mafate – 88 km
minimus MT – 26 km
pure flow – 331 km
pure grit – 20 km
speedcross – 52 km