Eergisteren heb ik de workshop canicross gevolgd. Ik was kennelijk wel op de goede weg al met Fleur dus dat is mooi. Ik kocht een nieuw tuig en treklijn en dat ga ik vandaag eens uitproberen op mijn eigen run. Eergisteren liepen we al een kleine 3 kilometer en testte ik dit tuigje en toen zat het goed. Maar ik ben benieuwd hoe het ‘in gebruik’ gaat voelen. Het heupgeval kocht ik al eerder en dat houd ik voorlopig ook. Het zit vrij aardig alleen moet ik de been riempjes verstellen zodat ze niet meer gedraaid zitten en ook kan ik dus niet met een rokje lopen als ik dit met Fleur doe. Maar goed, daar vinden we ook wel weer een oplossing voor.

Eerst wandel ik met Fleur een stukje zodat ze alles kan doen. Het lopen is immers een soort ‘werken’ (maar met plezier natuurlijk) waarbij ze niet mag snuffelen. Ziva heeft al een eerste korte ronde gehad met S. vanmorgen dus zij komt zo aan de beurt. Omdat we als duo vrij snel lopen, zijn we ook snel weer thuis. Na het wandelen ga ik terug naar huis, trek ik mijn wandelkleding uit en trek Fleur haar tuigje aan. Tuig = lopen en dat moet er dus echt in komen. Daarna vertrekken we voor onze run. Het gaat aanvankelijk een beetje aarzelend, ze is een beetje snuffelig over de weg na het spoor maar al snel gaat het beter. Ik beloon voor het voor me uit lopen (dat is immers de bedoeling) en daarna gaat het goed. Het is voor mij ook intensief want ik moet heel erg opletten wat ze doet en wat ze gaat doen zodat ik tijdig eventueel kan aanmoedigen of bijsturen. Ik benoem ook linksaf en rechtsaf zodat ze uiteindelijk dit ook met elkaar in verband gaat brengen. Verder zeg ik weinig. Alleen belonen als het goed gaat, en de aanwijzingen voor de richting. Omdat ze inmiddels veel beter op me let, is mijn stemvolume inmiddels ook een stuk lager. In het bos tijdens de wandelingen fluister ik wel eens de commando’s. Dat deed ik ook bij Ziva totdat ze natuurlijk niets meer hoorde jammer genoeg.

Het rondje gaat goed. Om te oefenen in aanwijzingen opvolgen loop ik ergens rechtdoor waar ik rechtsaf ga normaal. Ik had op de kaart gezien dat dat ook prima is en dat blijkt zo te zijn. Tot mijn verrassing kom ik nu langs de open strook waar veel gekapt is en waar we wel eens van hebben gezegd dat ze daar vast en zeker windmolens gaan zetten. Als ik nu rechtdoor zou lopen, zou ik uitkomen waar ik eigenlijk ook naartoe moet. Dan heb ik wel een heel stuk afgesneden. Omdat het lopen goed gaat, neem ik lukraak toch een pad rechtsaf. Ik kom meteen weer op het pad waar ik dus normaal loop. Aha. Leermomentje dus voor mij want nu weet ik beter hoe die paden lopen. Ik moet nog steeds wennen dat ik nu met Fleur ook echt overal mag komen omdat ze is aangelijnd. Zo voelt het namelijk helemaal niet natuurlijk. Overigens is het niet te missen dat ze is aangelijnd want zowel de trekriem als het tuig zijn knaloranje. Zo oranje dat het bijna pijn aan je ogen doet maar het staat haar wel goed qua haarkleur.

Het rondje tot het hek is nu ongeveer 5.5 kilometer en dat hebben we afgelegd in 6.15 min/km Dat is dus echt redelijk snel als je bedenkt dat hier ook nog aanwijzingen tussen zitten (dus een stapje terug) etc. Grappig. De trekriem is veel fijner. Doordat het ding wat stijver is, kan je er ook makkelijker aanwijzingen door geven. Dat is nu nog niet echt de bedoeling want de eerste stap is het ‘rechtdoor’ gaan natuurlijk en het gedoseerd ‘trekken’. Maar het gaat prima.

Als we thuis zijn is ze duidelijk wel moe. Nu dus eerst lekker slapen. Helaas wil ze meteen ook weer niet eten dus dat komt later. De laatste drie weken gaat dat eten binnen erg moeizaam. Uiteindelijk lukt het meestal wel aan het einde van de dag om haar genoeg te laten eten maar het gaat niet makkelijk. Straks met de 11.30 uur hap van Ziva nog een keer proberen dan maar.

Na de run ga ik meteen met Ziva op stap voor een wandeling met haar. Normaal ga ik voor een tweede hardloop rondje maar dat vind ik nu eigenlijk teveel voor mezelf. Liever morgen dan weer een rondje met Ziva na de wandeling met Fleur. Dat lijkt me voor mijn lijf op dit moment beter want ik moet ook best doorlopen met dat ukkie. Ik ga dus op pad met Ziva en ik word meteen verblijd met een zwarte specht die op de boom zit. Pal in het zicht. Ik stop meteen en kijk. Wat is hij groot! Minutenlang kijk ik naar de vogel die op zijn gemak van boom naar boom vliegt en foerageert. Ik bestudeer zijn vliegpatroon wat ik nu goed kan bekijken omdat hij zo in het zicht blijft. Wat jammer dat ik geen camera bij me heb. Prachtige vogel die deze keer overigens geen enkel geluid maakt. Ziva snuffelt en plast ondertussen en vindt alles best. Als de vogel uiteindelijk wegvliegt ga ik een spelletje met haar doen. Ik was blij te merken dat ze niet meer vies ruikt maar nog wel uitvloeiing heeft. Dat betekent dat het waarschijnlijk gewoon weer goed komt na de loopsheid. Ze is vrolijk en blij en ook wel in voor een spelletje met een stokje. Lekker rustig zonder Fleur erbij! Morgen dus een runnetje met haar als ze zin heeft!

Onderstaand de foto’s van de workshop met Fleur van eergisteren

klik voor groot

gegevens:

* 10 km
* 7 graden

maart 146 km – 2019 totaal 463 km

hoka tracer – 143 km
hoka clayton – 265 km
hoka clifton 5 –
hoka challenger – km
hoka infinite – 570 km
hoka mafate speed – 710 km
hoka vanquish – 124 km (?)