Gisteren heb ik niet gelopen omdat ik eerst naar Haarlem was voor rug en heup en daarna 3 transporteurs kon ontvangen en dus de deur niet uit kon. Maar vandaag gaan we meteen op pad. Ik ben om 7 uur op, doe wat dingen op de computer en vertrek daarna meteen. Het is mistig en koud als ik vertrek maar achter de mist lijkt een zonnetje te zitten. Aan de overkant in het bos raak ik even aan de praat met iemand anders die een hond en een kindje bij zich heeft. Ik ga gauw verder want ik wil vandaag echt even opschieten met mijn run.

klik voor groot

Ik heb wel zin om een flink stuk te lopen dus ik ga even door het bos richting de kwekerij en loop daarna een stuk over de weg. Woefje moet daarbij een klein deel aan de riem maar dat lijkt ze niet erg te vinden. Ik doe dat alleen omdat ze me niet hoort en ik haar dus niet meer kan corrigeren met geluiden. Lastig maar dan maar zo aan de riem. Om het voor haar ook leuk te maken, sla ik weer rechtsaf naar het Veluwemeer. Dat blijft een prachtig plekje en woef kan daar even drinken. De vorige keer had ze na haar badderpartij ijspegeltjes aan haar buik. Nu is het gelukkig een stuk warmer.

klik voor groot

Na het badderen kies ik voor de langere route en sla rechtsaf. Rechts van me zitten normaal ganzen maar vandaag hoor ik ze wel maar zie ze niet vanwege de mist. Het ziet er allemaal heel anders uit vandaag. Echt een klein wereldje. Ook het geluid is anders vandaag. Alles lijkt gedempt door de mist en wind is er ook al nauwelijks.

Het is heel apart zo over de velden. Toch weet ik zeker dat de zon ergens schijnt want af en toe piept er inmiddels een zonnestraaltje door de mist heen. De zon doet dus haar best om de mist weg te branden en dat gaat vast lukken. Ik wil vanmiddag wat in de tuin doen dus dat komt goed uit.

Ik hobbel rustig verder, loop langs het kleine tuincentrum en steek de weg over. Daar kijk ik weer even hoe ver ze zijn met de bouw van een huis en ik weet nog steeds zeker dat we echt niks gemist hebben aan die kavel. Er is niets aan. Huis staat totaal verkeerd op het grond stuk maar ik ben benieuwd hoe het er straks uitziet. De kelder is klaar.

Ik loop verder en daar mag woefje ook weer lekker los. Zo is dit rondje zowel voor mij als voor haar leuk omdat ze het grootste deel los kan lopen en ik een beetje lekker door kan lopen. Als we door het weiland lopen, is de zon inmiddels helemaal doorgebroken. Het is gewoon warm nu.

klik voor groot

Als we weer bij het bos aan de overkant komen, besluit ik het rondje over het landgoed nog even eraan vast te knopen vanwege het mooie weer. Gek genoeg loopt dat tegen de klok in dus absoluut rottig. Geen idee hoe dat komt maar ik zwik aan alle kanten over het smalle paadje en dat gebeurt niet als ik de andere richting op loop. Voortaan dus maar de andere kant op dan.

Na ruim 15 km staan we weer voor de deur. Ondanks het korte kletspraatje aan het begin van de run heb ik het snel gedaan vandaag. Lekker vroeg terug dus nog een volle dag om klussen te doen!

gegevens:

* 15 km
* 3 graden

maart 112 km – 2018 totaal 475 km

hoka tracer – 143 km
hoka clayton – 193 km
hoka clifton 3 – 600 km
hoka bondi 4 – 654 km
hoka infinite – 135 km
hoka mafate speed – 313 km
hoka vanquish – 22 km (?)
salomon MT10

Vandaag ga ik weer met woefje op pad. Ik wil niet heel erg ver lopen en kies voor het bos aan de overkant. Na de warming up kom ik al meteen weer iemand tegen met wie ik sta te kletsen. Na ruim een half uur zit er dus pas 2 km op de teller. Op zich leuk maar ook weer niet eigenlijk. Ik hobbel over het pad met de Rodondendrons links en rechts. Die zijn aangelegd door Marcel van Dam weet ik inmiddels en ik loop dus over de Steigerberg. Ik las ook het boek over alle problemen die hij heeft gehad hier met de aanleg van de tuin en het onderhoud. Verhelderend en leerzaam.

klik voor groot

Ik ga maar gauw verder met woefje na het kletsen en hobbel wat door het bosje. Daarna steek ik het spoor over en loop via het stukje tussen spoorlijn en snelweg naar de andere kant. Daar loop ik nog even langs de zandverstuiving. Ik ga natuurlijk even kijken daar. Bij de Klarenweg ga ik niet via de weg maar ik neem het pad langs de spoorlijn terug. Kan ik meteen zien of ik baat heb van de hedera schermen (nee).

klik voor groot

Met ruim 10 km op de teller staan we weer voor de deur. Ik liep vandaag voor het eerst in eeuwen weer op de MT10 minimalistische schoenen. Heerlijk zo licht. In 2016 liep ik daar voor het laatst op in Seahouses (nieuw paar, nu op de oude). Het blijven fijne schoenen en zeker geschikt voor het bos hier zonder on road stukken.

gegevens:

* 10,5 km
* 12 graden

maart 97 km – 2018 totaal 460 km

hoka tracer – 143 km
hoka clayton – 193 km
hoka clifton 3 – 600 km
hoka bondi 4 – 639 km
hoka infinite – 135 km
hoka mafate speed – 313 km
hoka vanquish – 22 km (?)
salomon MT10

Gisteren heb ik niet meer gelopen maar vandaag ga ik op pad voor een rondje met woef. S. is thuis en hij brengt ons weer naar de start vlakbij het Zandenbos. Vorig weekend hebben we dat ook zo gedaan omdat het toen een beetje koud was om met de auto terug te rijden. Ik verkende toen het gebied daar en stuitte op het Mosterdveen. Mooie route maar vandaag ga ik veel korter lopen. Ik ga nu de route lopen die ik eigenlijk voor die dag had getekend.

Eerst dus langs camping de Tol en vanaf daar even langs beide vennetjes van het Ronde Huis. Dat blijft een mooi plekje. Het ijs is nog niet helemaal weg zo te zien.

klik voor groot

Daarna lopen we door het bos rechtstreeks naar de Waskolk. Het weer is eigenlijk prima en warmer dan gedacht. En het andere probleem is het feit dat iuk gigantisch nodig naar het toilet zou moeten. Niet voor een plasje alleen want daar draai ik mijn hand niet meer voor om onderweg. Maar ook voor een grote boodschap. Daar heb ik geen zin in en ik probeer door te lopen. Sneller dan ik denk, loop ik al het mooie open stukje op richting de Waskolk. Inmiddels schijnt de zon volop.

klik voor groot

Maar dan moet ik toch echt even van het pad af. Ik zoek naar een plekje uit het zicht en probeer een plas te doen. Maar helaas…. daar zit ik dan ongelukkig te zijn in de bosjes. Ik heb gelukkig wel een zakje zakdoekjes meegenomen maar die zit achterin de rugzak. Op mijn hurken wurm ik dus de rugzak van mijn rug zonder iets in mijn eigen poep te laten vallen. Wat een gedoe. Uiteindelijk lukt het natuurlijk allemaal en sta ik weer netjes aangekleed op het pad. Mijn papiertjes netjes in een poepzakje van woef. Ik maak mijn handen schoon met water uit de rugzak en een desinfectie doekje uit de achterzak. Opgelucht gaan we weer verder.

In no time sta ik bij de Waskolk nu. Ik kan hier nu beter van genieten en blijf even kijken.

klik voor groot

Daarna neem ik een breed pad en ga proberen om over een nieuw pad terug naar de Elspeterweg te komen. Ik wil namelijk niet over de weg lopen waar ook af en toe een auto kan rijden. Het is mooi maar ik moet wel af en toe op de kaart kijken en het loopt ook niet overal even makkelijk. Verderop komen we ineens bij een informatie bord van het Ronde Huis. Bijzonder toch dat in Nederland nooit een ruine wordt onderhouden van zoiets maar alles gewoon wordt gesloopt. Heel jammer want er is niets meer van over (behalve de rododrendons en de vennetjes). De bomen rond het oude Ronde Huis zijn gigantisch groot. Eindelijk een echt stuk bos. Hoop dat ze dit niet ineens ook gaan kappen.

klik voor groot

Daarna moet ik met behulp van de kaart weer even mijn weg vinden richting de weg en daarna lopen we al snel weer over het bekende stuk terug naar huis. Dat is erg mooi met een stukje zacht zand eerst en daarna heide en bos. Gek genoeg maar ik geen enkele foto meer. Misschien omdat ik moe ben en het heel zwaar vind vandaag. Ik moet echt een keertje even zonder woef gewoon over de weg lopen want de belasting op deze manier is onevenredig zwaar en zeker voor de afstand die ik loop. Ik doe er heel erg lang over.

Overigens lees ik dat we vorig jaar nogal problemen hadden met een pootje van woef. Ik startte toen ook PEA tegen eventuele pijnklachten en gaf woef behoorlijk lang rust. Ik liep toen zelfs met de doggyride aan de duwstang en verwachtte dat woef wel geduwd zou moeten gaan worden. Niets van dat alles want ze loopt gewoon dagen achter elkaar met me mee zonder enig teken van ongemak, pijn of stijfheid. Dat is dus nogal andere koek dan vorig jaar. Ben ik ook heel erg blij mee.

Na 13 km staan we weer voor de deur. Nu weer wat klusjes doen rond het huis.

gegevens:

* 13 km
* 5 graden

maart 76 km – 2018 totaal 439 km

hoka tracer – 143 km
hoka clayton – 193 km
hoka clifton 3 – 600 km
hoka bondi 4 – 639 km
hoka infinite – 135 km
hoka mafate speed – 313 km
hoka vanquish – 11 km (?)

Gisteren ging het lopen voor geen meter. In de middag ben ik nog een klein stukje gaan fietsen en dat was leuk om te doen. Ook weer veel gezien. Vandaag ga ik weer op pad voor een rondje. Ik weet nog niet precies wat ik wil gaan lopen maar eigenlijk wil ik woefje zoveel mogelijk lekker los laten lopen. Ik kies dus voor het bos aan het overkant en neem het lusje dat ik gisteren ontdekte. Ik kan daar prima lopen omdat het vlak is en er is veel te zien. Daarna loop ik langs het fietspad offroad naar de andere kant en loop weer richting het spoor om over te steken. Ik zie wilde narcissen die bijna in bloei staan en dat is leuk.

klik voor groot

Ik steek het spoor over en loop weer de andere kant op. Het is maar warm vandaag en ik had wel een ander shirtje aan kunnen trekken. De zon schijnt zelfs terwijl het vanmorgen regende. Ik heb mijn petje voor de zekerheid ook gewoon aan de flipbelt gehangen.

Aan het einde van het pad steek ik de snelweg over en loop naar de zandverstuiving. Woefje is hier weer netjes even aan de riem. Ik maak een kiekje en loop daarna langs het hek weer naar de Klarenweg. Helemaal aan het einde kom ik een dappere dame op en mountainbike tegen. Ik ga door de hekken, steek snelweg en spoor over en hobbel verder. Even over het stukje ‘eigen weg’ van iemand en daarna tussen de weilanden door. Er staan volop sneeuwklokjes.

klik voor groot

Aan het einde van het pad praat ik even met een man van de woning die ik zo mooi vindt. Hij heeft een klein hondje bij zich die mijn woefje leuk vindt. Na mijn kletspraatje loop ik weer verder. We zijn nu bijna thuis en gelukkig ging het lopen vandaag een stuk beter dan gisteren. Op naar de volgende run dan maar weer.

gegevens:

* 10 km
* 10 graden

maart 63 km – 2018 totaal 426 km

hoka tracer – 143 km
hoka clayton – 193 km
hoka clifton 3 – 600 km
hoka bondi 4 – 626 km
hoka infinite – 135 km
hoka mafate speed – 313 km
hoka vanquish – 11 km (?)

Gisteren heb ik niet meer gelopen omdat ik een stukje gefietst heb vanaf Amersfoort. Maar vandaag ga ik weer op pad voor een rondje met woefje. Meteen als we starten, merk ik al dat het gewoon niet gaat. Eerst maar eens een stuk wandelen dan. Ik besluit alle paadjes te nemen die ik zie en gewoon te kijken waar ik uit kom. Tot mijn verrassing ontdek ik zo een heel nieuw lusje waar zelfs een ooievaars paal staat. Zouden daar echt ooievaars komen? Het is in ieder geval heel leuk om te ontdekken en met plezier wandel ik rond. update inmiddels weet ik dat dit het oude huis van Marcel van Dam is. De Steigerberg waar hij ook het gelijknamige boek heeft geschreven. Het huis is pas recentelijk verkocht en beslaat 13 hectare grond en 1.000 rododrendons. Nu weet ik dus ook waar die SB voor staat op de hekken. Inmiddels is hij naar een kasteeltje in Oosterwold verhuisd.

klik voor groot

Ik slinger verder gewoon een beetje dullig door het gebied en probeer te onthouden welke paden ik al heb gehad en welke richting ik eigenlijk op loop. Ik zal dat mos toch ooit wel eens echt leren kennen hoop ik? Tussendoor jog ik alsnog enkele stukjes maar het zand is zacht en overal liggen blaadjes over de wortels. Woef is in ieder geval helemaal blij en ik dus ook.

klik voor groot

Uiteindelijk zijn we toch 9.5 km onderweg. Ik heb het grootste gedeelte gewandeld maar af en toe ook een stukje een soort slow jog gedaan. Merkwaardig, dit voelt heel vervelend eigenlijk. Maar we waren toch lekker buiten. Vanmiddag een stukje fietsen dan maar.

gegevens:

* 9 km
* 10 graden

maart 52 km – 2018 totaal 416 km

hoka tracer – 143 km
hoka clayton – 193 km
hoka clifton 3 – 600 km
hoka bondi 4 – 616 km
hoka infinite – 135 km
hoka mafate speed – 313 km
hoka vanquish – 11 km (?)

Gisteren hebben we een serieus rondje gelopen en vandaag gaan we op pad voor een verkenningsrondje. Omdat het toch nog fris is, wil ik eigenlijk niet ergens met de auto heen rijden om elders te starten. De terugweg is dan na de run heel erg koud. Maar S. biedt ineens lief aan om ons weg te brengen naar een plekje verderop zodat ik gewoon wat verder weg kan verkennen en daarna naar huis terug kan lopen. Zo gezegd zo gedaan en al snel zitten we in de auto. Ik word afgezet bij een camping en daarna gaan we op pad.

klik voor groot

We lopen eerst naar de vennetjes van het Ronde Huis waar we vorige week ook voor het eerst zijn gaan kijken. Dat blijft mooi en ik ben heel erg benieuwd hoe dat er straks uitziet als de rododendrons bloeien. Ik maak mijn rondje om beide vennetjes en ga daarna verder zuidwaarts richting een ander vennetje dat ik op de kaart gezien heb.

klik voor groot

Vreemd genoeg stuit ik op een hek dat me belet om rechtdoor te lopen zoals ik had ingetekend als route. Ik kan kiezen uit links en rechts en kies linksaf en daarna weer rechtsaf. Ik zal dan wel ongeveer uitkomen in de richting die ik wilde lopen neem ik aan. Tot mijn verrassing loopt het hek om de hoek ook door. Sterker nog: links komen ook ineens hekken. Ik zie op de poorten Roostee staan en verderop lees ik op een bord dat het prive terrein is maar dat het wel is ingericht om het Mosterdveen te helpen met het waterpeil. Mosterdveen! Daar wilde ik graag heen nadat ik het op Twitter gezien had dus dat komt mooi uit. Ik had net al aan een wandelaar gevraagd of hij wist waar het lag en samen keken we op de kaart waar ik heen zou moeten. Totaal uit de richting maar ik ga erheen.

klik voor groot

Ik hobbel voort en kijk om me heen. Ergens voor me zou Samoza moeten zijn. Een andere grote camping maar daar wil ik dus niet heen. Ergens moet ik linksaf en als ik denk dat ik ver genoeg heb gelopen, sla ik dus inderdaad linksaf. En inderdaad! Voor me zie ik een open vlakte met water. Ik kies eerst de route er rechts omheen maar dat brengt me dichter bij de camping dus loop ik weer terug. Dan maar linksom en meteen zie ik al een klein paadje waar ik dichter bij het water kan komen. Alles is natuurlijk nog stijf bevroren. Wafje loopt over het ijs en wil drinken. Meteen geef ik haar water want ik heb speciaal voor haar mijn rugzak meegenomen met water en een bakje.

klik voor groot

Als ze gedronken heeft en ik even rondgekeken heb, nemen we het pad door het gebied heen. Er loopt echt een pad met een route paaltje, dus we mogen er blijkbaar gewoon overheen lopen. Het is bijzonder en ik ben erg benieuwd hoe dit er in het voorjaar uitziet. Zouden er ook watervogels komen? Na enkele minuten bedenk ik ineens dat ik niet zeker weet waar het bakje van woef is. Ik voel namelijk niks in mijn rugzak. Terug dus. Nergens zie ik het waterbakje en dan voel ik nog eens goed. Het zit tussen rugzak en jasje. Volgens mij is dit dus ook gebeurd met mijn geliefde riem in Schotland maar toen hadden we de riem dus gewoon terug moeten vinden op het pad. Ik denk echt dat het weliswaar zo gegaan is bij die enge koeien toen, maar dat iemand de riem toen heeft opgepakt. Nu heb ik dus het bakje gewoon en kunnen we weer verder.

We lopen door het gebied heen en bekijken de omgeving en lopen ook naar het informatie bord. Daar staat te lezen dat het eerst een camping was (een hele oude zelfs) en dat het natuurgebied daarna in delen is opgekocht en is terug gegeven aan de natuur. Ik ben benieuwd of dit in stand gehouden kan worden want het waterpeil is natuurlijk belangrijk hier.

klik voor groot

Woef speelt even met een jonge hond en daarna gaan we weer verder. Ik heb nog niet alles gezien maar ik wil ook nog even naar de Waskolk. Dat is een ander vennetje meer noordelijk van dit gebied. Ik kijk op de kaart en weet ongeveer welke richting ik op moet. Het is nu een mooi bos dus er is van alles wat te zien.

klik voor groot

Ik zie alleen wel dat de afstand wel wat langer gaat worden dan gepland. Ik ben nu veel verder zuidwaarts gelopen natuurlijk en moet ook nog terug vanaf de Waskolk. We hobbelen rustig door. Eventueel kan ik S. misschien bellen om ons weer op te halen als het echt te ver zou worden voor waf of voor mij. Het lopen gaat op zich natuurlijk goed maar ik doe er eeuwen over omdat ik steeds op de kaart kijk, foto’s maak en met mensen sta te praten. Heel anders dan gisteren waar ik gewoon continu lekker gelopen heb en eigenlijk vrij snel weer thuis was na de 12 km ronde. Nu dus niet maar dat is ook best.

Na een fraaie route kom ik uiteindelijk rechts bij een bankje en een heel klein vennetje. Dit is toch niet de Waskolk? Het is inmiddels stralend weer geworden tot mijn verrassing en in de zon ga ik even op het bankje zitten en geef woefje weer wat water. Na een poosje gaan we weer op pad. Verderop ligt dan de echte Waskolk. Prachtig en zeker met dit fraaie heldere weer. Genieten!

klik voor groot

Ik sta even te kijken en te luisteren en ondertussen komt een mevrouw aanlopen met een klein hondje. Beide honden gaan lekker spelen en ik raak aan de praat met de vrouw. Ze vertelt over het gebied en over een boswachter van Staatsbosbeheer die haar had uitgescholden dat de hond los liep. Dat is vreemd want we lopen hier in het Zandenbos en juist daar mogen honden los lopen. Dat was ook de reden dat ik graag hier wilde lopen omdat woef dan langer los kan lopen. Gisteren moest ze zoet meelopen aan de riem en dat is ook best maar even lekker los lopen en rennen is ook fijn natuurlijk. Woef raakt helemaal door het dolle heen en gaat als een idioot staan blaffen en springen. Pup! We lopen dus maar weer gauw door en met behulp van de kaart kies ik een weg die offroad gaat en niet over de verharde weg. Hoewel ze daar los mag lopen, doe ik dat niet meer omdat ze me niet hoort en ik haar dus niet bij me kan roepen als er een auto aan komt. Ze is tegenwoordig zo fit en vrolijk dat ze toch een stukje voor me uit loopt en dat vind ik eng. Offroad dus en dat valt waarempel niet mee op de paden die nu voor me liggen. Het zijn ofwel smalle paden die op en neer lopen, of brede paden met eng ijs erop.

klik voor groot

Maar we gaan rustig voort en uiteindelijk komen we weer bij het startpunt. Vanaf daar is het nog ongeveer 3 kilometer dus dat valt reuze mee. Natuurlijk lopen we naar huis! Ik steek de weg over en loop de heide op. Het is prachtig weer en het voelt gewoon warm nu. De wind is gedraaid van een koude oostenwind naar een zuidoosten wind en dat voelt prima en met de zon erbij is het echt gewoon warm.

Ik geef woefje weer wat water en daarna ploeteren we door over het zachte zand.

klik voor groot

Na het zachte zand lopen we door het Willemsbos. Dat is altijd mooi. Hoewel woefje het laatste stuk braaf aan de riem mee heeft gelopen, laat ik haar op een klein stukje even loslopen zodat ze kan plassen. Dat mag vast wel even…. Het is een prachtig stukje met donkere dichte bomen. Inmiddels zijn we vlakbij de zandverstuiving alweer. Dat hebben we toch maar mooi gedaan weer vandaag! Na 16 km staan we weer voor de deur. Inmiddels is het fraai lente achtig weer geworden. We gaan heerlijk even in de zon uitrusten!

klik voor groot

gegevens:

* 16 km
* 5 graden

maart 43 km – 2018 totaal 407 km

hoka tracer – 143 km
hoka clayton – 193 km
hoka clifton 3 – 600 km
hoka bondi 4 – 616 km
hoka infinite – 135 km
hoka mafate speed – 303 km
hoka vanquish – 11 km (?)

Gisteren hebben we een rustdagje gehad na de 16 km van eergisteren. We zijn gordijnen gaan bestellen en hebben andere boodschappen gedaan. Ook nuttig en leuk! Vandaag ga ik weer op pad voor een rondje maar ik ben traag en ga pas laat weg. Daardoor kom ik eigenlijk in de knoei met de maaltijd van woef en daarom besluit ik een beetje door te lopen. Ik kies voor het fietspad van de Brandsweg door het bos en blijf doorlopen. Zonder te stoppen loop ik de hele route door het bos, sla rechtsaf en loop verder over het fietspad dat nu evenwijdig aan de heide loopt. Het fietspad kronkelt een beetje naar links en loopt daarna langs de Stekenbergweg. Ook daar hobbel ik nog rustig voort met woefje aan de riem. Bij het offroad pad sla ik weer rechtsaf, terug richting de Klarenweg. Het pad is redelijk goed beloopbaar en ik blijf doorhobbelen. Pas op het stukje waar het rul is met her en der nog ijsplekken waar je op onderuit kunt gaan, laat ik woef even plassen en maak een foto.

klik voor groot

Daarna hobbelen we weer door. Het tempo is redelijk goed en de hartslag blijft ook mooi laag, zeker voor dit offroad stukje en de afstand non stop. Ik loop door en geniet van de omgeving. Verderop moet ik even iemand helpen met de route op de kaart en daarna loop ik weer verder. Het is toch best fris door de koude oostenwind en het vriest nog steeds. Ik ben goed gekleed maar niet te warm en daardoor ben ik van het korte stopje ook niet echt afgekoeld.

klik voor groot

Bij de Klarenweg ga ik langs het hek weer terug naar huis. Bij de zandverstuiving ga ik nog even kijken hoe het erbij ligt. Ik maak een leuke foto van woef maar ik vergeet de lens af te vegen dus zie ik later niets op de foto door de condens. Beetje sukkelig.

Na bijna 12 km staan we weer voor de deur. Prima doorgelopen en vrij snel weer thuis. Gauw woefje eten geven.

gegevens:

* 11,5 km
* -2 graden

maart 27 km – 2018 totaal 392 km

hoka tracer – 143 km
hoka clayton – 193 km
hoka clifton 3 – 600 km
hoka bondi 4 – 616 km
hoka infinite – 135 km
hoka mafate speed – 287 km
hoka vanquish – 11 km (?)

Gisteren heb ik een kort rondje gelopen en vandaag ben ik hartstikke laat. Het is koud en het waait. Toch moet wafje uit en zit ik al klaar in mijn renpakkie dus gaan we maar op stap. Hoe ver ga ik? Neem ik de rugzak mee voor een slokje voor woef? Gisteren ben ik vanwege de sneeuw gevallen en ik ben een beetje beurs. Ik heb er geen last van maar ik heb geen idee of ik goed kan lopen natuurlijk. Laat ik maar gewoon een normaal rondje doen en niet zo ver dan. Geen water mee en gewoon lekker op pad. Ik start in het bos aan de overkant en laat woefje even lekker rennen en plassen. Daarna ga ik direct het natuurgebied in en loop verder over het fietspad. Daar is het prima te lopen en loop ik ook aardig uit de wind. De zon schijnt overigens ook en het is nu totaal niet koud. Wel toen ik vertrok, toen was het bitterkoud en vond ik er niks aan. Maar nu loop ik genietend met wafje over het pad. Er is niemand te zien dus dat is ook heerlijk. Ik schiet trouwens lekker op want als ik op mijn horloge kijk zitten er alweer wat kilometertjes op.

klik voor groot

Aan het einde van de Brandsweg sla ik rechtsaf. Rechts van me is de open heide en links van me is het bos. Tussendoor loopt een onverhard pad en een fietspad. Ik besluit wafje even te laten plassen en doe haar riempje af. Ik blijf bij haar staan en wandel een klein stukje. Op dat moment komt de boswachter voorbij rijden. Opvallend want de vorige keer stond ik net woefje water te geven en lag haar riem op de grond en nu is ze net even aan het plassen. So be it. Ik weet niet eens of hij me ziet.

Woef en ik gaan weer verder over het pad. Het is nog steeds prima te doen en nu heb ik de oostenwind in de rug. Maar niet koud want de bomen houden bijna alles tegen. Ik twijfel zelfs of ik nog wel mijn handschoenen aan wil houden. Mijn mouwen stroopte ik al een beetje op. Ik volg het fietspad even naar links en kom aan het einde weer bij een afslag. Vorige week liep ik hier ook en ging ik na ongeveer een kilometer weer rechtsaf en terug naar de start. Maar nu ga ik even op de kaart kijken hoe ver de volgende afslag nou eigenlijk is. Dat wilde ik al eerder lopen maar deed het nog niet. Wel fietsen we hier vorige week toen we richting Leuvenum fietsten. De afslag die ik nu wil nemen, namen we op ons eerste fietsrondje en zal aan het einde bij de beek uitkomen waar woef misschien wat kan drinken. Zal ik het doen? Woef ziet er blij uit en het weer is prima. Ik ben totaal niet koud en het lopen gaat ook prima. We schieten lekker op dus alles staat op groen. Ik ga het doen en dus lopen we door bij de afslag. Ik ben benieuwd. Rechts van me ligt de heide. Dat ziet er prima uit en ik ben benieuwd hoe dat eruit ziet in het najaar. Het fietspad slingert langs de weg en het is vandaag lekker rustig. Ik zie en hoor weinig vogels hier maar misschien komt dat vandaag door de harde wind. Bij de afslag ga ik naar rechts. Ik herken dit inderdaad van een eerder fietsrondje met S. Hij was toen heel moe herinner ik me. Van het pad weet ik eigenlijk niet zoveel dus ik ben benieuwd.

Het is meteen wel afwisselend met bos en open stukken.

klik voor groot

Verderop het pad staat een bord over de Bronsttijd. Het bos is dan afgesloten maar achter het kijkscherm, zou je alles ook kunnen zien. Kijkscherm? Waar dan? Ik ga even kijken bij het open gebied maar ik zie niks. Dan loop ik maar door. Volgens mij is dit de Schapendrift en dit kan ik wel nazoeken op internet denk ik. Verderop zie ik links houten balken voor fietsen staan en als ik eens goed kijk, zie ik rechts inderdaad een wildscherm. Wat leuk, ik ga natuurlijk even kijken en neem het smalle paadje. Natuurlijk is er nu niets te zien maar ik weet nu waar het is. Verderop het pad is een monumentje voor gevallen soldaten die hier zijn neergestort. Weer wat geleerd.

klik voor groot

Ik loop rustig verder over het pad en kijk om me heen. Er fietst hier helemaal niemand. Vreemd toch? Het is weliswaar koud maar de zon schijnt en in het bos heb je weinig last van de harde wind. Ik heb zelfs mijn handschoenen zelfs uit. Het laatste stuk terug zal ik wind tegen hebben maar ik hoop dat de bomen dan ook wel wat tegen houden eigenlijk. We lopen verder en wafje wil volgens mij wel een slokje. Bij een rustplaats voor paarden (zo lees ik op het bord) is weliswaar een pomp maar die doet het natuurlijk niet. Wachten op de beek dan maar.

Als ik uiteindelijk langs de beek loop, ziet het water er niet optimaal uit omdat het minder stroomt vanwege het ijs. Ze mag ergens uiteindelijk wel 1 slokje nemen maar eigenlijk hoeft ze het niet. Niet lekker denk ik. Verstandig woefje.

klik voor groot

Het beekje blijft een mooie plek. Ik kan nu niet meer een lusje maken om langs de beek te blijven lopen want als ik zo eens naar mijn horloge kijk, wordt het een best stukje vandaag en ik weet niet precies hoe ver het nog is.

Ik sla rechtsaf om weer terug te gaan naar huis. Dat laatste stuk is dus offroad en ook nog eens tegen de wind in. Het begin loopt prima omdat het heerlijk door het bos gaat. Maar dan ineens zijn we uit het bos en staan we pal in de open heide. De wind blaast ons bijna omver en het is ijskoud. Ik doe snel mijn handschoenen aan en trek mijn buff en kraag voor mijn gezicht en zet mijn bril op. Het zand waait om onze oren. Arme woef. Als ik een foto sta te maken van het zand, komt ineens een helicopter heel laag over. Woef staat stomverbaasd te kijken naar dat ding dat daar zo laag vliegt. Hoezo Natura 2000?

klik voor groot

Woefje zit zielig in de wind en we gaan gauw verder met onze route. Ik weet dat we straks weer beschut lopen dus dan is het weer wat beter qua wind en koude denk ik. We hobbelen verder en ik let goed op de wortels. Het tempo is er nu een beetje uit maar we hobbelen rustig door.

Ik loop nu richting de Klarenweg en ga natuurlijk verder langs het hek en niet via de weg. Langs het hek is veel korter en dit is wel genoeg zo. Ik ga nog even bij de zandverstuiving kijken en daarna lopen we gauw verder naar huis. Na 16 km staan we weer voor de deur. Veel langer dus dab gepland en dacht maar het ging heel makkelijk en het was een mooie route.

gegevens:

* 16 km
* -4 graden

maart 16 km – 2018 totaal 380 km

hoka tracer – 143 km
hoka clayton – 193 km
hoka clifton 3 – 600 km
hoka bondi 4 – 616 km
hoka infinite – 135 km
hoka mafate speed – 275 km
hoka vanquish – 11 km (?)