Gisteren hebben we gelopen op een stralende ochtend met veel ‘ruige rijp’. In de middag ging de zon uitbundiger schijnen en dooide alle rijp helaas weg. Maar het is nog steeds goed weer om te lopen. Fris maar zonder wind en vandaag lijkt het zonnetje er ook bij te komen. Dat ziet er dus prima uit allemaal en ik ga met woef op pad voor mijn rondje. Ze is weer vrolijk en fit en bij mij gaat ook alles prima gelukkig. Natuurlijk heb ik weer mijn compact camera bij de hand voor het geval het ijsvogeltje toch weer zich laat zien. Wie weet! Ik doe de warming up en loop al richting het bruggetje. Ik zie een oudere dame ergens een fotocamera op richten. Het lijkt erop dat het ijsvogeltje zich weer laat zien en ik versnel een beetje mijn pas. Onzin natuurlijk maar het zou wel leuk zijn! Ik kom net aan als de vrouw weg is bij de bocht en daar zit het beestje weer op de buis waar gelukkig het water goed stroomt en hij kan vissen. Ik blijf op een afstandje even staan kijken of hij OK is en misschien iets vangt. Ik maak een foto van een afstandje en even later vangt hij ineens een enorme grote en dikke vis. Hij probeert ermee weg te vliegen maar of de vis is te groot of de ijsvogel is te zwak maar vogel en vis kletteren in het riet. Hij zit met wijde vleugels om de vis geslagen uit te puffen. Ik kan het van grote afstand toch wel allemaal goed zien en ik hou me doodstil want de eerste prioriteit is nu dat hij het visje opeet zodat hij wat gegeten heeft. Ik zie de vis spartelen. Ik heb zoiets nog nooit gezien. Wat een grote vis! Uiteindelijk lukt het het ijsvogeltje om in het riet te gaan zitten met zijn buit. Ademloos kijk ik toe. Woef hangt verveeld tegen mijn been aan en wacht ook braaf. Uiteindelijk is het visje op en vliegt de ijsvogel weer weg. Ik ben blij dat ik hem (het is trouwens een dame) gezien heb en dat er lekker gegeten is. Ik loop een kilometer en keer weer om om te gaan kijken of ze weer op de buis is gaan zitten. Niets te zien dus die heeft wel even een vol buikje denk ik.

Ik loop weer verder en ben blij met mijn waarneming. Altijd geweldig om te zien natuurlijk en gelukkig is het vogeltje nog OK na dinsdag toen ik hem voor het eerst zag. Ik loop verder en het is echt een geweldige dag. Door het heen en weertje naar het ijsvogeltje zitten er al aardig wat kilometers op als ik de eerste lus naar de dijk gedaan heb en richting de ooievaars loop. Volgens mij haal ik 20 kilometer vandaag met gemak zonder na te hoeven denk waar ik dan heen moet. Voorlopig loop ik gewoon nog even door. Als ik na een poosje terug ga, besluit ik eerst langs de ijsvogel te lopen en eventueel daar nog een lus te doen zodat ik nog een laatste blik kan werpen. Ik kom Rianne tegen, de vogelexpert van het gebied maar ze heeft het ijsvogeltje helemaal nog niet gezien. Ik leg haar uit waar het beestje zou kunnen zitten. Misschien op de terugweg! Ondertussen hebben we even gepraat over ijsvogels en hoeveel eten ze eigenlijk nodig hebben en hoe moeilijk het nu voor ze is. Ondertussen spelen de honden gezellig met elkaar en blijven lekker warm. Ik niet dus ik ga gauw verder. Woef is nog niet moe dat is duidelijk.

klik voor groot

Van Rianne kreeg ik later nog deze toegestuurd van onze spelende hondjes:

klik voor groot

Als ik langs het ijsvogeltje loop, zie ik hem (haar) weer zitten. Ik kan zowaar met mijn compactje twee aardige foto’s maken. Eentje op de buis en eentje in zijn meer natuurlijke habitat op het riet. De zon schijnt op zijn verenpakje en dat is prachtig. Ik laat hem weer gauw met rust en ga verder lopen om weer warm te worden. Op de terugweg zie ik het beestje weer en ook zie ik Rianne en ik wijs haar het vogeltje aan. Samen blijven we even op afstand staan kijken. Zij is veel strenger dan ik want ze probeert meteen iemand die met een telefoon veel te dichtbij probeert te komen voor een shit foto uit te leggen dat visjes belangrijker zijn dan een foto. Dat probeerde ik ook al maar helaas. Mensen snappen niet waarom de ijsvogel zich uberhaupt zo laat ‘benaderen’. Honger en energie besparen door te blijven zitten. Sukkels. Ik heb met mijn 20x zoom compactje aardige foto’s kunnen maken en laat het diertje verder met rust.

klik voor groot

Zo zit het vogeltje op de buis:

klik voor groot

Na 20 km sta ik weer bij de auto. Tevreden over de run en blij met de waarneming en het feit dat het beestje zo lekker gegeten heeft. Het lopen ging ook prima overigens, ik had nog wel zo’n stuk kunnen lopen. Mooie lage hartslag en mooi tempo. Ik ben natuurlijk wel twee maal even stil blijven staan voor het ijsvogeltje maar dat hoort er ook bij. Bijzondere momenten!

Als ik thuis ben, besluit ik nog even terug te keren met mijn gewone camera om te kijken of hij er (nog) zit. Ik maak nog enkele fraaie foto’s.

klik voor groot

gegevens:

* 20 km
* -2 graden

januari 235 km – 2017 totaal 235 km

tracer – 101 km
rapa nui – 678 km
hoka clifton 2 – 582 km
hoka clifton 3 – 14 km
hoka bondi 4 – 319 km
hoka stinson lite 3 – 45 km
hoka mafate speed – 612 km
pure flow – 454 km