Vandaag is het weer zo ver! De jaarlijkse Berenloop op Terschelling. In 2011 liep ik hier voor het eerst, toen samen met iemand van een forum. In 2012 liep ik alleen en was ik aardig getraind voor deze afstand. Ik liep toen een mooie tijd. In 2013 ging de run niet door vanwege het weer. Dit zal (pas) mijn 10e HM worden overigens!

Nu zou het gewoon lekker lopen worden en kijken waar het schip zou stranden. Amsterdam was natuurlijk een beetje een afknapper geweest maar inmiddels had ik weer een mooi regelmatig ritme en de afgelopen week ging het lopen ook prima. Ik had me dus voorgenomen om zonder ‘plan’ te gaan lopen, niet op mijn horloge te kijken en simpelweg te gaan lopen. Geen RWR maar gewoon lopen als testje. Bovendien zou ik niets meenemen onderweg dus geen water of gelletjes of andere onzin. Ik loop immers thuis ook trainingen op die afstand zonder allerlei hulpmiddelen, dus dat zou ik deze keer ook gewoon gaan doen. Dit zou wel de eerste HM sinds tijden worden en ik was er in principe natuurlijk ook helemaal niet voor getraind. De langere afstanden gaan allemaal langzaam, en een HM zou nu eenmaal wat sneller moeten. Ik had me voorgenomen dus om wel door te lopen en echt te gaan kijken of ik de HM goed zou kunnen lopen.

Wel had ik als experiment vooraf ribose genomen. Ik schreef daar vorig jaar al eens een artikel over. Voor wie het leuk vindt, wel een aanrader om eens door te lezen. Doe er je voordeel mee zou ik zeggen. Al met al best wat nieuwe dingen zo om te proberen en te testen eigenlijk maar ik had wel zin in een loopje. Terschelling is prachtig, alleen jammer dat er zoveel mensen liepen (grapje).

Vannacht hadden we geslapen in Franeker, dus waren we keurig op tijd en niet vermoeid bij de boot vanmorgen. Mijn verkoudheid die gisteren in alle hevigheid toesloeg, lijkt een stukje minder gelukkig. Het zou prachtig weer worden. Natuurlijk! De warmste dag ooit op 2 november en ik heb weer een loopje. Ik had het echt niet vervelend gevonden als ik nou eens een loopje met een graad of 10 had gehad ofzo. Maar dit is ook natuurlijk leuk dus vooruit maar.

klik voor groot

De tocht naar de overkant duurt twee uur en is saai en langdradig. Ik dommel wat en hoop dat we er snel zijn. In 2011 was het nog een feestje met de band die op de boot muziek maakte. Dat was echt super toen. Ook in 2012 was dat al niet meer zo jammer genoeg. Maar uiteindelijk komen we op Terschelling aan. Als we uitstappen merken we al dat het aardig waait.

klik voor groot

We gaan op pad naar het cafe aan de haven om wat te drinken. De start is pas om 12.05 dus we hebben nog even tijd. A. zal met de volgende boot aankomen en dan misschien ook naar dat cafe komen. Zij zal de hele marathon lopen vandaag. We bestellen lekkere warme chocolademelk met slagroom. Dat smaakt prima en net als het gebracht is, komt A. ook binnenlopen. Na een half uurtje gaan we dan maar richting startvak. S. heeft de fiets al opgehaald bij de winkel en bij de haven ergens gestald. Hij zal de route meefietsen waar dat mogelijk is.

Het is een drukte van belang bij de Brandaris. Ik zie ergens een hek los staan en ga daar het startvak in. Het blijkt wel erg vooraan te zijn maar ik heb geen zin meer om in het gedrang verder naar achteren te gaan. Later horen we dat het startvak achteraan tot aan de haven loopt! Idioot veel mensen dus op de HM. A. zegt dat ze blij is dat ze op de hele start straks. Uiteindelijk is het hek ineens dicht en steeds willen er mensen overheen klauteren. Eentje springt keihard bovenop mijn tenen, de andere vindt het nodig om me hard ineens bij de schouder te grijpen om evenwicht te bewaren als hij eraf springt. Beetje merkwaardig en S. wordt ineens geirriteerd door dat gedoe. Het wordt ook wel steeds voller!

Uiteindelijk vertrekken om 12 uur de wedstrijdlopers en 5 minuten later mag de rest ook van start. Het is wel erg druk, veel drukker dan ik me van eerdere edities kan herinneren. Eigenlijk kan je helemaal niet doorlopen tenzij je gaat duwen en gaat slingeren. De eerste kilometer gaat dus niet zo snel als in 2012 maar misschien is dat maar best zo.

klik voor groot

We lopen eerst door het dorp een stukje en gaan daarna over de weg. Rechts staan wat paarden in de wei, aan weerskanten van de weg staan boerderijen. Misschien ligt het aan mij, maar er lijken aanmerkelijk minder beren langs de weg te hangen. De vorige keer zag je echt overal beren en knuffels in de struiken en langs de weg. Deze keer dus niet. Het is prachtig weer en al best warm. Ik heb alleen een shirt aan met korte mouwen en dat is prima. Ik heb wel een hele droge bek, waarschijnlijk ook nog door de verkoudheid. Water heb ik verder niet bij me, dus ik zal gewoon even moeten afwachten op een post. Ik loop vrij aardig en het ritme lijkt keurig. Dat is ook wel weer eens leuk. Nu niet overdrijven, gewoon lekker lopen.

Inmiddels fietst S. ook op het fietspad. Ik ben inmiddels aangehaakt bij een lange loopster die ongeveer het tempo loopt wat lekker is voor mij. Dat doe ik eigenlijk nooit, ik maak er altijd een 1 mans run van, maar zo voor de verandering best leuk. Ik merk dat ze eigenlijk net iets te snel loopt voor ‘lekker’ maar ik besluit gewoon mee te blijven lopen en dan maar eens te zien wat er gebeurt. Zo hobbelen we de eerste 10 kilometer voort. Dat gaat niet slecht en ik ben op zich wel tevreden hoe het loopt. Geen RWR en toch lekker op tempo is lang geleden.

klik voor groot

Op enkele punten moet S het parcours verlaten en ben ik hem kwijt. Ik heb nog niets aangepakt van hem, alleen bij een waterpost een spons war ik heel blij mee was met dit weer. Want het is best warm en een echte warm weer loper ben ik nou ook weer niet.

Uiteindelijk slaan we linksaf richting de duinen. Ik hoop stiekem wel dat ik S daar nog ergens zie staan, want ik heb inmiddels wel een leren lapje in mijn mond hangen en zou best een slokje water lusten. Normaal heb ik natuurlijk zelf water bij me, en ik moet dus even wennen aan waterposten etc. Maar helaas staat hij er niet, en zal ik dus gewoon door moeten hobbelen. Jammer genoeg ben ik het meisje voor me kwijt geraakt omdat ik blijkbaar toch vertraagde om te kijken of ik S. ergens zag. Jammer maar niets aan te doen. Vreemd genoeg (analyseer ik later) probeer ik niet bij iemand anders aan te haken. Ik moet dus echt nog veel leren, dat blijkt maar weer. Ik loop dus door en net voor de strandopgang zie ik S. staan. Inmiddels hebben we dan ongeveer 13 km opzitten. Tijd voor een slokje water dus en uit gewoonte neem ik toch drie slokjes van de complan die hij voor me houdt. Op dit punt heb ik dus inderdaad even een paar stappen gewandeld maar ik ga gauw weer door richting strand. De duinopgang stelt werkelijk niets voor maar om niet alsnog in de problemen te komen qua ritme neem ik hier maar het zekere voor het onzekere en wandel naar boven. Ik verlies onnodige tijd, maar dat is dan jammer. Zodra het kan, ren ik naar beneden en ga het strand op. Het begin is even heel rul, maar ik vind het strand er tamelijk goed bijliggen. Het ruikt lekker naar zout en zee. Een lange stroom bont gekleurde lopers vormt een mooi lint voor me uit. De wind waait inmiddels wel en staat schuin tegen maar het deert me eigenlijk niet. Ik loop door en het is maar een klein stukje. In 2012 verloor ik heel veel tijd op het strand en had ik het gevoel dat ik een pas naar voren deed en twee passen terug schoof. Nu gaat dat alweer een stuk beter. Na het strandstukje weer de duinen in, langs paal 8. Door de wind heb ik weer een gigantisch droge bek gekregen en als ik S zie staan aan het einde van het pad, hoop ik dat hij toch wat water heeft maar dat is niet zo dus loop ik gauw door omdat ik weet dat er een post zal staan voor hotel Paal 8. Ik neem een nieuwe spons aan en een bekertje water en ga weer verder.

klik voor groot

Rechtsaf richting de longway. Geen band zoals in 2011, helemaal niets. Beetje saai is het eigenlijk wel op deze manier moet ik bekennen maar de natuur is prachtig en daar kom ik voor. Ik merk dat ik toch best vermoeid ben geraakt door de eerste 10 km die natuurlijk wat te snel zijn gegaan, maar ik beschouw het als een mooie oefening. Ik probeer op mijn houding te letten en herhaal een paar keer mijn mantra ‘ik ben fit en ik ben sterk’. Dat werkt wel gelukkig en rustig hobbel ik voort. De zon is inmiddels weg en daar ben ik eigenlijk wel blij mee. Niet meer zo warm!

Ik zal S. verder niet meer zien en later blijkt ook dat hij een lekke band kreeg in het bos. Eerst liep de ketting er al af, en nu dus een lekke band. Dat schiet ook lekker op.

Als ik op de Longway loop, hoor ik een man tegen een andere loper zeggen die hem inhaalt, dat hij er helemaal doorheen zit. Ik zeg iets over mantra’s tegen hem en hij antwoordt dat ‘hij niet mag liegen van zijn moeder’. Hij doelt op het dit en sterk zijn. Nou dan toch lekker niet? Ik bied aan dat hij kan aanhaken maar hij is al snel achter me verdwenen. Uiteindelijk zal hij me later toch inhalen en zegt dan heel kinderachtig ‘blijf je mantra herhalen he?’ waarop ik antwoord dat het hem blijkbaar geholpen heeft (omdat hij weer snelheid heeft kunnen maken). Ik probeer uit flauwigheid nog even bij hem aan te haken wat een tijdje lukt maar dat geeft hem blijkbaar vleugels. Gek, dat soort dingen werkt dus niet echt bij mij moet ik bekennen.

Inmiddels schiet de route al lekker op. Ik ben alweer bijna het bos uit. Ineens zie ik iemand een spons en bekertje weggooien. In het bos!!!! Ik snap dat dus echt niet. Ik schrijf later een mail naar de organisatie met wat suggesties voor dit probleem, maar hoor daar niets op jammer genoeg. Na het bos nog een stukje door het dorp en dan is daar de finish alweer. Grappig zo door de dorpsstraat met de rode loper.

klik voor groot

Ik klok af en ben op zich zeker tevreden. Gewoon doorgelopen en weer veilig gefinished. Ik merk wel dat ik echt even in beweging moet blijven en ik loop door de straatjes naar de tent om mijn spullen te halen. Ik heb geen idee waar S. is, maar die vind ik straks wel terug. Dat blijkt ook te kloppen, want als ik terugloop naar de T shirt tent, kom ik hem alweer tegen! Ik haal mijn shirtje op en daarna lopen we richting cafe om lekker wat te drinken.

Om 16.15 pakken we de sneldienst naar de wal en vanaf daar rijden we naar mijn zus om de hond op te halen en gezellig sushi te eten. Ik heb ineens keelpijn in de auto en zeg dus even geen woord terwijl ik op een keelpastille sabbel die ik had meegenomen. Nu even niet ziek worden na deze loop!

klik voor groot

klik voor groot

Jammer dat het er alweer op zit. Ik miste wafje erg toen ik op het strand liep en had misschien toch wel spijt dat ik haar niet had meegenomen. Ik hoop van harte dat ik in 2015 wel met haar daar kan lopen. Als het goed is, hebben we dan al heel wat avonturen samen beleefd. Waarschijnlijk ben ik dan weer niet getraind voor een HM, maar dat zien we dan wel weer. Ik ben niet ontevreden en het was weer een leuk weekend.

Gegevens:

* 21 km
* temp 17
* finish tijd 2.14.35 (2011: 2.14.40 met training op deze afstand, 2012: 2.12.42 met PR tijd op de HM in mei)

nov 21 km – 2014 totaal 2.591 km

rapa nui – 186 km
hoka bondi b – 490 km
hoka bondi b (nieuw) – 78 km
hoka stinson tarmac – 566 km
hoka stinson tarmac (nieuw) – 449 km
hoka stinson trail – 817 km
minimus MT – 303 km
pure flow – 331 km
pure grit – 20 km