Vandaag dan de laatste dag van het schema, de halve marathon waar ik naartoe had gewerkt. Ik had werkelijk geen idee meer wat ik zou willen proberen doordat de route nog al tegenviel tijdens het rijden. Merkwaardig, want het is eigenlijk een hele snelle route en wordt gezien als vlakke marathon en als een van de snelste van de UK.
Terwijl ik dit schrijf, zijn we inmiddels alweer een paar dagen verder en bedenk ik dat het ook eigenlijk wel klopt. Er zitten in het gedeelte door de stad inderdaad een aantal oplopende stukken, en het laatste stuk vanaf de racecourse in Musselburgh is een beetje vervelend. Een soort vals plat, dat in Google Earth totaal niet is terug te zien op het hoogte profiel. Maar laat ik beginnen bij het begin.
Ik had best aardig geslapen en al om 6 uur vertrokken we vanaf het huisje. We hadden ontzettend veel geluk, want Douglas, de eigenaar van het huisje, reed ons voor naar Musselburgh waar de finish zou zijn en zou ons vanaf daarverder naar Edinburgh brengen. Door deze mogelijkheid hoefden we niet eerst weer 2 kilometer te wandelen naar de bussen die ons in 40 minuten naar Edinburgh zou brengen. De reistijd die we hiermee zouden terugwinnen zou ongeveer 2 uur zijn totaal, dus we waren er heel erg blij mee dat het zo kon! In Musselburgh pikten we nog drie lopers op die met ons meereden naar de start in Edinburgh. Zij waren ook zo slim geweest om daar te parkeren en hoopten een taxi te kunnen pakken (zonder dat ze iets geregeld hadden van te voren). Treinen of bussen reden er verder nog niet op dat tijdstip! Hoe je dat dan eigenlijk moet aanpakken is me niet helemaal duidelijk.
De mannen hadden alle drie enorme bandages om hun knie en zouden de halve wel even in 2 uur gaan lopen. Nou kennelijk niet, want de finishtijd van de heren bleek uiteindelijk 2:22 te zijn geworden. Ik kon het natuurlijk niet laten om even te spieken. Kennelijk ook last gehad van de warmte!
klik voor groot
In Edinburgh aangekomen kwamen we tot vlak bij de start. Daar stonden een heel aantal vrachtwagens klaar om bagage richting de finish te brengen. Omdat we redelijk vroeg waren, was het nog lekker rustig en kon ik ook nog even gebruik maken van de toiletten. Daar waren er genoeg van maar een kwartiertje later stonden hier enorme rijen wachtenden!
klik voor groot
Je ziet werkelijk van alles, maar er waren niet veel verkleedpartijen deze keer. Nog even snel met de K5 warming up gedaan en ik was er helemaal klaar voor. Het was redelijk bewolkt nog, maar zou een hele warme dag worden dus ik had wijselijk gekozen voor een topje met een poncho voor het startvak.
klik voor groot
Uiteindelijk klonk dan om 8 uur het startschot en kwam de massa op gang. Het ging best vlot en na 3 minuten was ik over de start streep. Ik was erg benieuwd!
Ik ging veel te hard van start. De weg loopt na de start ineens enorm omlaag, en de kleine upjes merk je eigenlijk helemaal niet als je getraind bent. Daar verlies je dus weliswaar geen tijd, maar wel veel energie en dat zou me later flink opbreken. De eerste 5 kilometer gaan prima, en ook al vergis ik me in de route die ik in gedachten op papier voor me zie, uiteindelijk draai ik al de promenade op die langs de zee zou voeren. Inmiddels is de zon gaan schijnen en loop ik in de volle zon met een blauwe lucht zonder een zuchtje wind. Het is erg warm, maar zo is er altijd wel wat te zeuren, want als het had geregend of er had wind tegen gestaan langs de zee, was het ook niet goed geweest. maar ahum, warrum is het wel! Erg warm zelfs. Ik weet dat de 10 km mat ergens op deze weg zal liggen. De minuten tikken weg en ineens zie ik 55 minuten op de klok staan. Dan zie ik een bord en de matten en onder de 57 minuten loop ik over de 10 kilometermat. Dat is dus helemaal niet de bedoeling, want dat is veel te snel eigenlijk.
Terwijl ik lekker aan het lopen ben, is S. in Edinburgh op zoek gegaan naar de supporterbussen waar je vooraf een dure kaart voor had moeten kopen. Die bussen zou mensen in 40 minuten naar de finish brengen. Het bleek een aardig stuk lopen te zijn en de wachttijd bij de bussen was ook niet mis.
klik voor groot
Deze gang van zaken betekende dus ook dat er onderweg nergens mensen stonden ter aanmoediging, op een paar verdwaalde toeristen na langs de promenade. De supporters kwamen immers pas weer in Musselburgh aan! Overigens moest aldaar nog bijna 2 kilometer gelopen worden om weer bij de lopers te komen. Je zou toch denken dat met het enorme terrein van de racecourse dit wel wat beter geregeld kan worden!
klik voor groot
Ik ben ondertussen nog volop aan het lopen en merk dat ik het steeds moeilijker krijg. De prijs die ik betaal voor een veel te snelle start en het zonnetje op mijn gezicht.
klik voor groot
Ik struggle en struggle nog meer. Over het bruggetje, even linksaf en dan langs de racecourse. Ik weet hoe de weg loopt en bedenk dat het helemaal niet zo ver meer is. Ook al ben ik al teruggezakt, met een 15 km doorkomst op 1.28 ben ik niet eens ontevreden. Ik loop langs de pub waar we eerder hebben gestaan en weet dat de weg nu een beetje op en neer gaat lopen, en ergens zal omdraaien richting de finish. Appeltje eitje denk ik nog.
Maar de weg gaat maar door en door. Elke keer als ik denk dat ik bijna bij het keerpunt ben, loopt de weg ineens wat omhoog en zie ik een eindeloze stroom lopers hobbelen. De moed zinkt me in de schoenen en naast me zegt een loopster ‘o my God’ als ze – net als ik – de stroom omhoog ziet lopen. En als ik op het hoogteprofiel kijk, dan vraag ik me dus echt af waar die hobbels dan gebleven zijn. Ik zag ze in de auto en ik merkte het tijdens het lopen. En er komt geen einde aan. Het is zo vreselijk warm, de zon schijnt in mijn gezicht, en de stroom lopers die me tegemoet komt en al op de terugweg is richting de finish is nou ook niet echt motiverend, merk ik. ik spreek mezelf streng toe en zeg dat het echt wel wat zwaarder mag zijn dan een training allemaal. Ik zet mijn metronoom nog eens aan omdat ik enorm aan het sjokken ben geslagen maar er komt niks meer uit. Ik zie de gemiddelde tijd rap terugzakken. Ongelooflijk, al mijn winst verdampt als sneeuw voor de zon en het is mijn eigen schuld met die te snelle start. Oen!
Maar dan komt – natuurlijk – uiteindelijk toch het keerpunt in zicht. Sterker nog, ik mag zelfs even een stukje relaxen omdat de weg gewoon naar beneden lijkt te lopen. Ik weet dat er ergens straks een waterstraal komt, dus dat is een lekker vooruitzicht. Ik doe mijn bril vast af en loop er lekker onder door. Het zonnetje schijnt nu op mijn rug natuurlijk en dat voelt een stuk lekkerder. Ik baal van mijn gemiddelde tijd en leg uiteindelijk de laatste anderhalve kilometer dan alsnog de zweep erop maar kom niet verder dan een lousy 6 minuten per kilometer. Ongelooflijk wat een sukkeltje ben ik toch ook om de run zo te verpesten. Maar het is lekker weer, we hebben het leuk dus huppekee, richting de finish dan maar.
klik voor groot
Met mijn tong uit mijn mond kom ik over de streep in 2.08.29. Dat is op zich wel sneller dan de eerste in Nottingham maar niet eens zoveel sneller dan Berlijn en Utrecht (ruim 4 minuten). In ieder geval wel onder de 2:10 gebleven maar nog niet de 2:06 gehaald die er makkelijk in moe(s)t zitten. Vreemd genoeg heb ik het wel warm en moet ik even uitpuffen maar ik ben niet moe. Wat is dat toch gek dat je toch niet meer vooruit komt als je te snel start. Heel merkwaardig. We nemen – tegen alle voedings adviezen in – een bolletje lekker ijs.
Daarna gaan we even naar de stand van de Guide Dogs UK maar vanwege de zon zijn er geen puppies. Ik haalde uiteindelijk toch nog 150 pond op. Dat is goed voor twee tuigjes.
klik voor groot
Daarna gaan we lekker snel richting de cottage en genieten de hele middag lekker in de tuin in de zon. Na deze run komt er – helaas – een einde aan een fijne vakantieweek die werd afgesloten met de run. Aangezien dit toch echt beter moet kunnen, besluiten we in de middag al dat we volgend jaar weer gaan. Dan plannen we eerst de run en daarna de vakantie, want dat is natuurlijk veel fijner. Ben benieuwd hoe het dan zal gaan. In ieder geval weet ik dus nu zeker dat je inderdaad echt gestraft wordt van een te snelle start.
klik voor groot
Op naar de volgende run. Tussendoor even nog een 5-je zondag en de ladiesrun volgende week en dan verder met een schema voor de great North Run in Newcastle in september!
Gegevens:
* totaal 21 km
* temp 21
mei 213 km – 2012 totaal 1.006 km
brooks pure flow 149 km
trabuco 13 gtx 116 km
trabuco 14 156 km
kayano 15 490 km
kayano 18 79 km
ds trainer G 417 km
ds trainer R 98 km
ds racer 34 km
salvation 118 km