20.11.2011 – zevenheuvelenloop nijmegen – 15 km

Vanmorgen wist ik zeker dat ik vandaag niet zou lopen. Ztje was immers ziek geworden vrijdag, ik kon de oppas niet eens bereiken op zaterdag om alles te bespreken en ik had ook niet super veel zin door het koude, mistige weer. Ik was dus op mijn gemakje gaan wandelen maar toen S. zei dat als ik toch ging lopen, ik dat net zo goed in Nijmegen zou kunnen gaan doen dan, besloten we alsnog binnen 25 minuten alles in orde te maken voor vertrek. Ztje was immers veel beter al, de stilte van de kant van de oppas bleek niet samen te hangen met een ‘niet willen’ of ‘niet kunnen’ oppassen en verder was alles geregeld. Toevallig had ik net al mijn sportkleding gewassen, dus snel griste ik alles her en der vandaan en kleedde ik me snel aan. Niet nadenken, gewoon aantrekken wat ik die week op de Veluwe ook had gedragen. Helaas kwam ik op het station erachter dat mijn footpod nog op mijn andere paar schoenen zat, maar de Garmin en de tijdchip had ik zowaar wel mee genomen. Tot mijn verrassing waren we precies op tijd op het station en zaten we ineens in de trein richting Nijmegen.

Het eerste deel ging nog wel goed, maar in Utrecht bleken geen zitplaatsen meer beschikbaar, ondanks het eerste klas kaartje, maar dat hadden meer mensen bedacht. Gelukkig hoefde ik niet een uur te staan maar kon ik op het trapje zitten. Ik had waarschijnlijk anders niet eens hoeven starten. Maar optimaal was het allemaal niet echt.

Toen we in Nijmegen aankwamen, zijn we richting de start gegaan. Het stond allemaal goed aangegeven. Gelukkig was een sanitaire stop nog mogelijk ook al waren er wat weinig toiletten rond de start.

Ik vond het best koud en vooral erg mistig en dat is voor mijn longen niet echt super. De Ventolin had ik dus ook dichtbij voor het geval ik extra nodig zou hebben. Verder had ik twee flesjes van 135 ml meegenomen omdat ik toch vanwege de slechte voorbereiding niet erg goed in mijn vocht zou zitten tijdens de loop.

Uiteindelijk stond ik in mijn startvak en was het een drukte van belang. Heel langzaam kwam de massa in beweging richting een start die ergens verderop zou moeten zijn. Vanwege mijn slakkentempo startte ik vanuit een bypass en kwam pas later het parcours op. De wedstrijdlopers waren toen al ruim 35 minuten onderweg! Toen we eindelijk de Groesbeekseweg opdraaiden en konden starten, kwamen net de motoren voorbij scheuren met de winnaar die na 43 minuten al over de streep rende. Ongelooflijk wat een tempo! Ook mooi om die man te zien rennen. Dat is nou hardlopen. Die benen, het lichaam, echt prachtig.

Niet teveel denken aan mijn eigen gesjok dan maar en beginnen aan de route. Het enige dat ik wist van te voren (ik had de route bekeken en het hoogteprofiel en alle verhalen gellezen van andere lopers die er al eens waren) was ‘eerste 5 km vals plat’ dan tussen 9 en 11 km nog wat akelige heuveltjes en daarna lekker ‘naar beneden’. Ik had dus geen idee en was best beducht voor wat ik tegen zou gaan komen. Weet ik veel. Ik startte dus vrij rustig en was eigenlijk van plan om een beetje vlak te lopen op een trainingstempo. Het weer en de voorbereiding was nou niet echt jofel, dus ik hoefde niet te verwachten/willen om nu ineens met een rap tempo deze afstand te gaan doen. Ik zag het meer als een goede training voor de halve in Berlijn die ik wat sneller dan de halve van 2011 wil lopen en in een vlak tempo.

Het begin ging eigenlijk prima. Er stonden wel mensen langs de weg maar eerlijk gezegd vond ik het nou niet zo geweldig bijzonder allemaal. Hoezo ‘mooiste route van Nederland’? Of ben ik nou zo verwend met de bossen en de omgeving waar ik vaak loop? Ik heb geen idee. Na 6 km stond er na een bocht een waterpost. Beetje vreemde plek want het werd er ook nog wat smaller en het was natuurlijk ontzettend druk op het parcours met al die lopers. Ik heb geen water aangepakt, want ik zag vanuit mijn ooghoek dat het harde plastic bekertjes waren die vrij vol waren. Dat zou betekenen dat ik zou moeten stoppen om wat te drinken en daar had ik geen zin in. Ik nam dus wat van mijn eigen water.

Daarna draaiden we linksaf en hoorde ik mensen zeggen ‘dit is de zevenheuvelenweg’. Nou, ik was benieuwd. Ik voelde me vooral ontzettend zwaar en loom, waarschijnlijk door het weer. Het voelde niet echt als een lekkere en leuke loop. Misschien had ik er wel veel te veel van verwacht door alle verhalen van iedereen dat het zo’n geweldige loop zou zijn. Dat heb ik dan niet zo herkend eigenlijk. Misschien door de drukte, misschien doordat je als slakje vrij achteraan start. Ik heb geen idee. In ieder geval liep ik uiteindelijk best redelijk, maar had ik – vreemd genoeg – 2 trage kilometers ertussen zitten die je dan maar slecht goed kunt maken als je verder vrij vlak loopt en dat was jammer. Maar ik ben niet ontevreden verder. Ik denk alleen niet dat ik deze loop snel weer zal herhalen, maar time will tell.

Na de run weer richting station en gelukkig konden we nu wel lekker zitten. Snel omgekleed in de trein en daarna was ik wel weer lekker warm. Na een lekkere sushi maaltijd, kwam er ook aan deze run/dag weer een einde.

Nu nog de bruggenloop (ook 15 km en daardoor wel aardig) en daarna lekker trainen voor de halve van berlijn.