Gisteren liep ik zelf een klein stukje van de route die nog open stond, vandaag ga ik voor de laatste etappe met woefje op pad. Het is de langste etappe en kan maar lastig in delen geknipt worden. Die moeten we dus wel in een ruk doen. Ik kies ervoor om gewoon te gaan lopen vanaf Eyemouth en dan te kijken of het allemaal gaat. Gaat het goed, dan halen we Berwick upon Tweed en dan ga ik terug met de bus of eventueel met de taxi. Ik heb een briefje klaar met alle bus tijden en eventueel het nummer van twee taxi bedrijven. Gelukkig is het vandaag slecht weer. Gisterenavond regende het keihard en onweerde het gigantisch. De stroom viel zelfs uit. Dat was allemaal voorspeld en voor vandaag zou het gewoon droog maar bewolkt zijn. En dat is precies wat ik nodig heb voor de etappe met woef! Terwijl ik dit tik hoor ik dat het onweer inmiddels in Nederland is aangekomen. Daar zal het dus nu ook wel afkoelen. Ik vertrek met liters water in mijn rugzak, ben goed ingesmeerd, heb zelf een boterham bij m en voer voor woef natuurlijk. Verder neem ik de nieuwe Nigor tarp mee om eventueel en schaduw plek te maken tijdens de pauze maar ik denk niet dat ik die nodig ga hebben. Ik nam in ieder geval het zakje mee, 4 haringen en 2 guy ropes. Dat ding had ik natuurlijk afgelopen weekend bij me moeten hebben toen het zo warm en zonnig was! Maar het ding is nieuw en zit nog niet zo in mijn systeem. Ik ben al vroeg wakker en even na 7 uur rijden we weg richting Eyemouth. Daar parkeer ik de auto en we lopen terug naar de haven. Het is inmiddels net na 7.30 uur. Ik moet niet alleen dat ontbrekende stukje nog lopen waar ik de vorige keer gebleven was vanaf St Abbs (ook met wafje), ik wil ook even de haven zien en kijken of ik de zeehond(en) kan zien of horen. Ik zie helaas geen zeehonden maar het is al aardig druk bij de lokale vishandels die hier aan de haven liggen. Overal ruik ik vis! Ik zie ook alvast Gunsgreen House, een huis uit 1753 dat gebouwd is door John Nisbet een smokkelaar die allerlei verborgen kamers bouwde voor zijn smokkelwaar (veelal thee). Het ziet er nog prachtig uit.
klik voor groot
Als ik in de haven heb gekeken, loop ik dezelfde weg weer terug om de route te starten. Inmiddels staat er wel al meer dan een kilometer op de teller dus ik moet wel een beetje oppassen en eindelijk eens gaan beginnen willen we het einde halen vandaag. Ik ga vanmiddag als we terug zijn nog wel even kijken of ik zeehonden zie en ik zag ook een mooie ijswinkel waar ik vast wel een ijsje kan halen als we de route volbracht hebben.
klik voor groot
Al snel loop ik de haven uit en lopen we langs de weg even heuveltje op richting de golfbaan van Eyemouth. Ik ben erg benieuwd wat de route ons gaat brengen en of het allemaal een beetje goed te vinden is en begaanbaar is. Het is al 8.15 uur als we eindelijk eens linksaf slaan en off road gaan lopen richting de kliffen…..
klik voor groot
Langzaam gaat de weg verder en verder omhoog. Het is lang niet overal even goed begaanbaar overigens maar we komen er wel. Jammer voor de foto’s dat het zo bewolkt is maar ik ben helemaal blij ermee want nu kunnen we tenminste een poging wagen om deze etappe te doen!
Het eerste doel is nu Burnmouth het laatste stadje van Schotland, of de eerste haven van Schotland, zo kan je het ook zien. Dit plaatsje heb ik in mijn hoofd als eventueel keerpunt als woef toch het niet aan zou kunnen (of ik) maar daar lijkt vooralsnog geen sprake van. Tegen 8.50 krijgen we vanaf hoog het haventje in beeld diep onder ons.
klik voor groot
De weg ernaartoe is geen makkie. Het pad is enorm overwoekerd en ik word werkelijk zeiknat door het hoge natte gras. Mijn schoenen soppen en maken geluid. Voor wafje is het niet zo erg want het is lekker koel aan haar lichaam denk ik. Ik loop vanaf heel hoog er eerst als het ware omheen en loop dan via een 20% daling naar beneden. Dat wandel ik want dat is een veel te grote belasting voor de knietjes. Even twijfel ik of ik wel goed gelopen ben, want ik zie op de kaart helemaal geen weg naar de andere kant van de haven. Maar ineens zie ik een bruggetje en dan lopen we al helemaal beneden waar we net van heel hoog naar keken. Wel apart zo. Het is inmiddels 9.30 uur dus dit stukje ging echt heel langzaam.
Ook hier in het haventje weer het kunstwerk ter nagedachtenis aan de ramp in 1881. Opvallend dus dat in alle haventjes iets staat. Ik heb alleen in Eyemouth niets gezien maar misschien zijn daar vandaan geen vissers omgekomen.
klik voor groot
Nadat ik even gekeken heb en wat foto’s gemaakt heb, gaan we weer verder. Het is een dorpje van niks, er is ook echt helemaal niets en de rotsen vormen het natuurlijke einde van het dorp. Bizar eigenlijk en het ziet er ook een beetje eng uit eigenlijk. Al snel vind ik het pad dat tussen de huizen doorgaat en middels een trap naar boven leidt. Vanaf daar heb ik uitzicht over de daken en kan je goed zien dat het dorp gewoon naast de rotsen ligt. Er is verder niks!
klik voor groot
We lopen nu in de richting van de spoorlijn. Ik heb goede hoop dat het pad vanaf daar redelijk vlak zal blijven alleen heb ik geen idee van de toestand van het pad natuurlijk. Misschien valt het mee. In eerste instantie hebben we even een verhard pad naar een boerderij aan het einde en kunnen we even opschieten. Wafje wil nog wel eerst even wat drinken. Daarna gaan we verder en nemen het graspad dat er prima onderhouden uitziet tot mijn verrassing. We gaan een soort natuur reservaat in zie ik en ik hoor volop vogels.
klik voor groot
Het pad loopt redelijk dicht langs de spoorlijn en zit dus ingeklemd tussen spoorlijn en kliffen met de zee aan de linkerhand. Je kunt dus eigenlijk inderdaad geen kant op alleen vooruit en terug. Apart wel maar het loopt gelukkig prima en hier kunnen we ook wel wat opschieten.
Verderop staat een informatie bord over een smokkelaars bothy uit de periode van Nisbet (van het huis in Eyemouth). Het is ook al uit 1760 en heeft blijkbaar de invloeden van de zee prima doorstaan. Ik weet niet precies hoe ver het pad erheen gaat, maar ik vind het vanaf boven ook wel goed zo. Ik vind het altijd een beetje eng met al die kliffen en zeker met een dove hond die mijn aanwijzingen en waarschuwingen niet hoort. Klik en klaar dan maar even.
klik voor groot
Het is inmiddels 10 uur geworden. De route schiet op zich al aardig op en woefje doet het prima. Ik kijk natuurlijk af en toe op de kaart en kijk dan hoe ver we nog tot een bepaald punt zijn. De grens tussen Schotland en Engeland bijvoorbeeld! Om 10.30 komen we daar aan. Naar Engeland toe staat er niets, loop je in tegengestelde richting dan staat er een bordje ‘welcome to Scotland’. Het andere grensbord is niet eens compleet!
klik voor groot
Inmiddels lopen we richting een caravan park (Marshall Meadows). Vreselijke dingen zijn dat toch! Maar ik maak wel van de gelegenheid gebruik om een van d waterflesjes van woef even bij te laten vullen bij iemand die aan het schilderen is bij zijn caravan. Dat is maar vast weer gevuld. Ze heeft haar eerste 500cc dus al op.
klik voor groot
Aan het einde van het park slaan we weer linksaf. Daar stuit ik op een muur met een trap aan beide kanten. Wafje gaat erop, maar het tussenstukje is te klein om haar te helpen. Met wat aaien en duwen krijg ik haar zover dat ze omdraait en weer naar beneden komt. Daarna ga ik eerst naar boven en ga aan de andere kant naar beneden. Ik weet nu dat ze het trappetje zelf op kan. Dat doet ze na aandringen ook en als ze denkt dat ze wel naar beneden kan springen vang ik haar netjes op en zo zweeft ze in mijn armen naar de grond. Geen gekke dingen doen op je oude dag! We gaan weer verder over een breed en gemaaid pad. Het is wel heel ongelijk maar ik kan hier prima joggen.
Ik kom een echtpaar tegen dat blij is iemand tegen te komen. Ik ben ook nog niemand tegen gekomen onderweg! Zij lopen in tegengestelde richting en komen dus nu vanaf Berwick. Ik vraag naar de toestand van het pad. Het zou zoiets als dit moeten zijn behalve bij de golfbaan bij Berwick, daar is geen doorkomen aan met onkruid en gras tot je middel. Oh. Nu ja, dat gaan we dan nog wel zien straks.
Ik hobbel rustig door langs de kustlijn hoog boven de golven. Inmiddels heb ik die kust wel gezien eerlijk gezegd. Klinkt onaardig misschien maar zo voelt het wel een beetje. De rotspartijen zijn echt prachtig en het geluid van de broedende vogels ook maar toch….. Misschien is het anders als je niet zoveel etappes ervan maakt en dan ook nog eens heen en weer…. Dan is het natuurlijk een stuk minder. De hele route is maar een kleine 50 km en wij maken er op deze manier meer dan 80 km van!
klik voor groot
Bij het caravan park van Berwick zie ik een strandje. Dat is wel iets voor woef en ik ontdek dat er een trap heen loopt. Helaas ligt er onderaan de trap een beetje water tussen de rotsen dat blijkbaar altijd blijft staan. Het is inktzwart en het stinkt. Net daarin gaat ze gauw liggen en neemt een slok. Ik gil dat het niet mag maar ze hoort me niet, maar ziet wel dat ze iets fout lijkt te doen. Daar word ik dan altijd verdrietig van. Ze is zo lief en dit soort dingen brengt haar dan een beetje in verwarring natuurlijk. Ze mag toch altijd in het water? Ik wil alleen niet dat ze ziek wordt en ze mag nou net niet DAAR in gaan liggen en al helemaal geen slok nemen. Ik heb water genoeg!!
We gaan even verder het strandje op en ze gaat daar alsnog in poedelen en we spelen wat met zeewier. Mijn ene schoen staat ineens in het water maar mijn voeten zijn toch al nat van het gras.
klik voor groot
Het is alweer 12 uur als we eindelijk de trap weer naar boven nemen voor ons laatste stukje. We schieten nu echt op ook al is het nog wel een paar kilometer natuurlijk. Het pad rond de golfbaan is inderdaad drama. Typical! Dure golfbaan en even een machine erdoorheen ho maar. Ik kom hier echt nauwelijks vooruit en wandel een heel stuk door het onkruid tot mijn middel. Gelukkig is het een stukje verder weer beter.
Ik loop langs de toren van de coast guard en even later zie ik de pier van Berwick al met een vuurtorentje.
klik voor groot
Ik loop nog even de pier op maar er is niet veel aan en ik keer maar weer terug. We zijn er nu echt bijna! Als ik op de pier loop, besluit ik maar eens op de app te kijken voor de bus. Ik heb de tijden opgeschreven maar ik kan net zo goed even op de app kijken. Daar staan totaal andere tijden maar belangrijker: een heel andere straat! Ik reken een beetje uit hoe ver dat is en bedenk dat ik de 13.00 uur bus zou moeten kunnen halen. Het is nog een stukje lopen en dan kan ik nog even rondkijken, zoeken en woefje eten geven. Ik ben benieuwd of ik straks de juiste bus kan vinden want het systeem is een beetje lastig hier.
We lopen verder en ik zie de pier waar ik vorig jaar met S. gestaan heb op onze fiets route. De route gaat nu nog langs de stadsmuren en even later komen de drie bruggen ook in zicht.
klik voor groot
Als ik bijna bij de Red Lion op Castlegate ben, zie ik een bankje en ga ik woefje eten geven. Ik heb nog even de tijd want de bus stop zou hier 150 meter vandaan moeten zijn aan de drukke weg. Hier is het heerlijk rustig dus een prima moment voor woefje. Ik pak meteen even mijn geld om te betalen straks. Heerlijk dat dat nog met gewoon geld kan bij de chauffeur!
Ik loop verder langs de drukke weg in het centrum en ga naar de bushalte. Ik snap er aanvankelijk geen biet van maar ineens wijst iemand me op de andere kant van de paal waar wel informatie over stopplaatsen staat. De tijden zijn totaal verschillend dan van de app en mijn briefje. Geen 13 uur maar wel eentje om 13.15 dus dat is ook goed. Net als ik een foto wil maken van de wachtende waf bij de halte, komt ineens Perryman 253 of 235 aanrijden. Die kan ik nemen! Ik vraag het voor de zekerheid en leg uit waar ik graag uit zou stappen. Ik betaal 2.80 voor de rit en ga zitten met wafje.
klik voor groot
Al snel rijden we Berwick uit en over de A1 richting Edinburgh. Ik zie de railway en nu weet ik dus waar ik gelopen heb. Wat een gek idee!
Na 16 minuten (!) zijn we alweer in Eyemouth. Ahum dat gaat dus wel iets sneller met de bus dan met de benenwagen. Ik sta precies voor de auto dus ik ga even mijn joggingbroek aandoen en mijn jackje. Wafje ligt alvast in de auto.
klik voor groot
Daarna rijd ik even naar de parkeerplaats dichterbij de haven. Ik wil graag nog even naar die zeehonden gaan kijken als ze er toevallig nu wel zijn. En ik heb geluk! Eentje komt na een poosje even kijken bij de kant of ik misschien iets lekker voor hem heb
klik voor groot
Dat is toch wel heel erg leuk natuurlijk zo dichtbij. Ik blijf even staan kijken en loop daarna verder. Er lijken meer boten in de haven te liggen nu.
klik voor groot
Ik loop nog even verder naar die ijssalon die ik vanmorgen zag. Het schijnt iets bijzonders te zijn dus dat wil ik wel eens proberen dan. Wafje kreeg tenslotte al te eten, ik nog niets. Het ijsje kost 3.30 voor 2 bolletjes. Dat is dus hartstikke duur maar het smaakt wel aardig.
klik voor groot
Ik loop daarna weer terug naar de Co-Op waar de auto staat. Ik heb nu de routes mooi aan elkaar ook al ontbreekt het kleine stukje hier door de haven omdat ik hier pas nu loop en mijn horloge al uit is. Ik zal ook nog een postje maken met de hele route en de allermooiste foto’s van onderweg want er is zo geen touw aan vast te knopen natuurlijk hoe de route nou eigenlijk loopt.
Als ik met de auto het stadje uitrijd, zie ik hoe leuk het eigenlijk is. Het leven begint pas op de tweede rij vanaf de haven natuurlijk dat had ik wel kunnen bedenken. Volop winkeltjes en eet tentjes.
Maar wij zijn moe en voldaan en gaan nu lekker naar huis. De hele Berwickshire Coastal Route zit erop. Niet zoals ik gepland had te lopen, maar alsnog gedaan. Wafje liep ruim 65 kilometer mee de afgelopen dagen en dat is dus een stuk langer dan de kleine 50 km die de route eigenlijk is. Maar zo was het ook goed.
Op naar het volgende avontuur.
gegevens:
* 22,6 km
* 15 graden
juni 176 km – 2017 totaal 1.585 km
tracer – 143 km
hoka clayton – 97 km
hoka clifton 3 – 542 km
hoka bondi 4 – 479 km
hoka stinson lite – 296 km
hoka mafate speed – 805 km