Gisteren hebben we fijn gelopen in Garderen. Toen liep alles echt op rolletjes qua tempo en lopen. Wafje liep bijna 15 km mee en dat is haar prima bekomen gelukkig. Gisterenmiddag toen we thuis waren was ze heel even stijf in haar echter voorpootje na het opstaan maar 3 passen later was dat weer weg en in de avond was er niets meer te merken. Vanmorgen ook niet(s) en ze rende heerlijk rond met haar takje toen ik haar uitliet. Maar toch mag ze vandaag niet mee en ik ga op pad voor een ander soort training. Ik kies voor 4×2.000 mtr op gemiddeld tempo. Gisteren liep ik aardig door op lastige ondergrond, afgelopen week had ik al alles gedaan van snel en kort, snel en langer en continu. Ik startte in de miezer regen en zonder petje omdat ik dat niet zo snel kon vinden. Maar echt koud is het niet ondanks een fris en stevig windje. Na de warming up langs de ijsvogeltjes die ik overigens niet hoor, start ik de training. Ik merk al direct dat het niet echt lekker loopt. Vreemd toch dat je eigenlijk meteen merkt hoe het zal gaan. Ik krijg niet echt een lekker ritme en het voelt ook niet heel gemakkelijk. Het tempo is niet eens verkeerd maar als ik dan naar gisteren kijk waar ik op zwaar terrein met RWR hetzelfde tempo haal over 13 km dan klopt er toch iets niet zou je zeggen.

De tweede lap gaat helemaal voor geen meter. Ik heb geen idee waarom niet. Mijn benen voelen niet zwaar, de ademhaling gaat redelijk goed maar toch voelt het niet zo ‘natuurlijk’ zoals gisteren. De wonderen van de sport zullen we maar zeggen!

Ik reken een beetje uit hoe ik het beste de 4 laps kan doen en uiteindelijk lukt het me redelijk om de laatste lap een beetje op tempo te lopen. Misschien lette ik in het begin teveel op de hartslag. Ik wilde ‘rustig’ lopen maar inmiddels moet ik op maximale MAF toch behoorlijk doorlopen en dat is ook een leuke training. Ik heb geen idee maar ik was gewoon blij dat ik aan het einde van de route was gekomen en dat ik mijn 4 laps had afgewerkt. Zo voelde het ook een beetje.

Bij het watertje waar ik de cool down deed, sprong een herder een paar keer tegen me op met hele vieze poten. De baas was vlakbij en roep weliswaar iets naar de hond maar negeerde mij dus volkomen. Ik sta dan echt paf. Normaal zeg je al iets als ‘hallo’ bij het voorbijgaan, maar als nou je eigen hond gewoon iemand anders vies maakt, dan zeg je toch iets??? Vol verbazing loop ik verder richting de auto. Ik kan er eigenlijk niet over uit. Ik zei maar weer ‘sorry dat ik hier liep hoor’ maar dat mens reageerde gewoon niet. Heel vreemd. Het hondje was wel lief overigens. Die kan er ook niks aan doen.

klik voor groot

Na 11 km sta ik weer bij de auto. Ik vond het ook wel genoeg want ik vond er weinig aan vandaag. Geen idee dus hoe dat kwam. Op naar de volgende maar weer. Vanmiddag maar even fietsen dan!

gegevens:

* 11 km
* 10 graden

april 158 km – 2017 totaal 1.071 km

tracer – 143 km
hoka clayton – 34 km
hoka clifton 3 – 255 km
hoka bondi 4 – 479 km
hoka stinson lite – 262 km
hoka mafate speed – 693 km
pure flow – 454 km