**27.07.2013 – assignment 6: 33 km – totaal 35 km**

Vandaag schrok ik me kapot van de telefoon die om 4.15 in de ochtend rinkelde. O ja! Ik had de telefoon als wekker gezet. Nou dat werkt, want ik was meteen wakker. Het was de bedoeling om rond 5 uur te lopen, dat werd uiteindelijk 5.17 dus helemaal niet gek. Ik zou drie rondjes om de Rottemeren lopen, met 2x een klein extra lusje. Ik was namelijk niet zeker of ik wel de hele training wilde doen, en had op deze manier de kans om tussentijds te stoppen. Ook was het de bedoeling om dichtbij de auto te blijven, zodat ik kon bijtanken qua water. Uiteindelijk liep waf het eerste rondje plus lusje met me mee, samen met S. op de fiets. Na dit eerste rondje heeft S. waf weer naar huis gebracht en wachtte hij me weer op bij het bruggetje na ronde 2. Dat was dus geweldig. Het was gezellig en ik kon op deze manier lekker zonder rugzak lopen en werd vreselijk in de watten gelegd met een watertje, een sponsje en een gelletje. Wat wil een mens nog meer? Nou… om eerlijk te zijn had ik wel iets ander weer gewild. Ik bofte enorm dat de zon niet uitbundig ging schijnen, hoewel het er aanvankelijk in ronde 2 even op leek. Maar het was gewoon mistig, klam en enorm vochtig. Niet echt weer voor mensen met een longprobleempje.

Maar goed… vol goede moed gingen we op pad en ik zette in het donker mijn horloge zoals ik wilde. Althans, dat dacht ik toen en het zou ruim 20 km duren voordat ik er eindelijk achter kwam dat het helemaal niet goed was ingesteld! Niet dat het iets uitmaakte, maar ik vond het wel dom.

Woef was helemaal blij met alle konijntjes die vrolijk op en neer hobbelden en al snel hing haar tong tot op de grond. Ik maande haar om rustiger te doen en bedacht dat het maar goed was dat ze ruim 1 rondje mee zou lopen en niet meer. Maf beest. Ik startte juist erg langzaam merkte ik. Het voelde prima, en aangezien ik in de ochtend nou niet helemaal fruitig en lenig ben, vond ik het wel best. Dit zou een beetje een testrun worden dus ik vond het allemaal prima.

klik voor groot

Het eerste rondje was eigenlijk vrij snel voorbij. Onderweg veel vogels dobberend op het water van de Rottemeren, een aantal boten waar iedereen nog lekker lag te slapen en veel vissers die al in hun tentjes zaten. Verder niets bijzonders onderweg. We deden het lusje, ik nam de Spibelt van S. aan met een gelletje voor ronde 2 en nam een klein flesje water mee in mijn hand. Dat klotste aardig maar het was prima te doen zo. Na 5 km zou er nog een flesje in het gras verstopt liggen dus dat was ook prima. Ik vervolgde mijn weg en S. ging woef weer naar huis brengen. Best ongezellig maar ook wel goed zo even tussendoor. Ik lette op mijn ademhaling en genoot van het lopen, ondanks het nare weer.

Na 20 km stond S. net na het bruggetje te wachten. Heerlijk! Lekker fris water en een spons. Dat laatste was erg lekker hoewel het lastig is, want als je er eenmaal mee begint, dan ga je ermee door en met dit gekke weer voelt het uiteindelijk allemaal nat en klam omdat je nauwelijks echt kunt transpireren met die enorme hoge luchtvochtigheid. Samen liepen we verder op weg naar het derde rondje. Even het lusje, langs de auto’s en weer verder. Toen keek ik pas goed op mijn horloge en zag ik dat ik

Op een gegeven moment stond er 27 km op de teller en toen had ik dus net zoveel gelopen als bij assignment 4 van 2 weken geleden. Dit voelde beter, want ik was nog niet moe. Maar dat zou gauw veranderen want ik kreeg een dipje, er kwam een wesp op me zitten en ik kreeg een soort ‘hongergevoel’. Na wat gerommel kwam ik weer goed op gang gelukkig. Maar het was wel een eind en zeker met dit weer. Toen ik weer bijna bij het bruggetje was, stond er een groepje (oudere) wielrenners. ‘Heuj til je voeten op’ schreeuwde er eentje. Tsja en als je dan een beetje moe bent, dan ben je ineens niet meer ladylike. Ik schreeuwde dus terug ‘na 33 km? Doe het zelf man’. Maakte een gebaar (ahum) en voegde er nog ‘eikel’ aan toe. Aaaaargh niet op reageren sukkeltje. Nou ja, dat was ik maar kwijt zullen we maar zeggen. Verder ging mijn route, over het bruggetje voor het allerlaatste stukje. Hoewel mijn tempo niet inzakte (nee, stommeling, ik zie dus nu bij het terugkijken dat ik een stukje te hard heb gelopen net voor dit punt) werd het wel zwaar. Ik sprak mezelf streng toe, gebruikte de ‘hop’ ‘hop’ truc waarmee ik ook mijn ademhaling (op cadans op 2/6) goed onder controle kan houden en zo rommelde ik verder tot het einde. Ik voelde eigenlijk niets. Ik was niet echt ‘moe’, maar wel warm en klam. Ik snap wel dat die wesp me een lekker hapje vond. Lekker kleverig en een beetje gel aan mijn handen waarschijnlijk (ondanks de spons). Nog even een cooldown tot de auto en toen zat het er weer op voor vandaag.

Conclusie? Ik heb nergens last van gehad. Het ging niet super moeilijk, tot 27 km eigenlijk vrij gemakkelijk, daarna even met een dippie om toch gewoon het weer op te pakken waarbij de allerlaatste 1500 mtr een beetje krabbelend gingen. Maar dat is ook een stukje mentaal iets. Je bent er immers bijna. Geeft niet. Eind goed al goed. Op naar de volgende ronde. Ik denk dat ik voorlopig dus even doorga met dit schema tot eind september. Ik weet niet hoeveel tijd ik nog heb voor de ultra 1 maart qua inschrijving, maar dat laat ik het liefst even afhangen van de komende maanden. Voor mij is die belangrijker dan de marathon eind september en met al een 45 km in de pocket en bekendheid en ervaring op het terrein daar in de UK lijkt het me super gaaf.

Gegevens:

* totaal 34,85 km
* temp 24 – vochtigheidsgraad 95%, erg klam, geen wind
* HF gem 150
* pace 7.14 min/km
* cadans: met metronoom op 170
* ademhaling: 2/6
* ratio: 2/45 later dalend naar 1/30 voor laatste 3 km

juli 140 km – 2013 totaal 1.172 km

kinvara 3 – 420 km
minimus MT – 303 km
pure flow – 117 km
pure cadence – 51 km
minimus MR – 88 km
asics gel lyte 33-2 – 19 km
merrel bare access – 106