**09.08.2012 – week 1 dag 2 – 70 min DL 75% max HR – totaal 13 km**

Hoewel ik maar enkele uren geslapen had, ben ik vanmiddag toch maar op pad gegaan voor de training aangezien de Great North Run wel erg snel dichterbij komt. Ik was van plan om het 6 weken schema te doen dat ik in gedachten had, gebaseerd op Steffny en Jack Daniels. De tijden liggen vrij dicht bij elkaar, en ik wilde deze keer iets heel anders proberen dan voor Edinburgh met het zware schema van 5 keer per week en 220 km per maand. Dat lijkt me nu ook helemaal niet nodig en handig en bovendien heb ik niet eens zoveel tijd deze keer. Dus over een andere boeg gegooid om weer eens te kijken wat mijn lichaam doet met deze prikkel. Veel op lagere hartslag trainen, wel een mix van duurlopen op lage HR en tempolopen en interval training met een bij mij passend tempo. Grappig genoeg komen in beide boeken de tijden redelijk overeen. Proberen dus maar. Ik hou ergens Maffetone ook nog in mijn achterhoofd, die ook op lage HR training adviseert. Met mijn ritme gebeuren van de laatste maanden uberhaupt al een goed idee.

Aangezien ik later terug kwam dan gepland, heb ik dinsdag niet de training gedaan die ik eigenlijk had moeten doen, namelijk een TL. Maar omdat ik in Spanje aardig wat heuveltraining heb gedaan, koos ik er toch voor om die ene dinsdag training dan maar even zo te laten en gewoon door te gaan met ‘dag 2′ van week 1. Anders moet ik zo nadenken

Dat betekende dus 70 minuten hobbelen op 75% van de max HR. In het schema staat dan ook een tijd (zelf natuurlijk eerst controleren of dat ook bij de HR klopt) en dat zou dan neerkomen op het slakkentempo van…… *tromgeroffel* 7 min/km. Huh? Lees ik dat nou goed? 10 km in 70 minuten? Ik reken het nog eens na, kijk vertwijfeld in Daniels en lees nog eens. Ja, het staat er echt. 7 – zeven – min/km. Nou goed dan. Ik vind het allemaal best. Ik deed zo’n soort schema al eens voor een ‘snellere 10 km’ en dat werkte ook prima ook al kwamen die langzame loopjes me mijn neus uit.

Ik kies vandaag voor de nieuwe Kinvara 3 schoentjes. Lekker licht. Ben benieuwd of ze ook van een slakkentempo houden, want het valt me met de Brooks pure flow altijd op dat die eigenlijk helemaal niet zo lekker lopen op langzaam tempo, en dat daarvoor de Kayano 18 nou weer lekkerder lopen. De Brooks houden toch meer van wat sneller gangewerk Voor de zekerheid neem ik ook de Brooks mee in de auto, mochten de slofjes totaal niet lekker lopen.

Als ik vertrek is het bewolkt, maar al gauw loop ik in een stralend zonnetje. In het begin met windje tegen voelt dat allemaal nog wel lekker en ik bedenk dat ik na Spanje met die hoge temperaturen toch wel wat gewend zou moeten zijn. Na 45 minuten over de dijk sjokken begint Ztje toch wel enorm te hijgen en krijg ik het ook aardig warm. Ik probeer onderweg een beetje uit te rekenen hoe ik de 70 minuten vol kan maken zodat ik weer goed uitkom.
Ik geniet van alles om me heen en het gaat allemaal super makkelijk. De hartslag blijft mooi laag en komt eigenlijk niet boven de 140 bpm uit. De cadans blijft veel te laag en ik probeer een beetje te letten op ademhaling en houding zonder te versnellen en dat valt nog niet eens mee. Ik voel me wel een beetje gek zo met dit langzame tempo. Zo langzaam liep ik niet eens tegen die heuvels op in Spanje.

Maar goed, ik krabbel rustig voort en slinger wat door het gebied. Op een gegeven moment hobbel ik met Ztje aan de riem langs een groepje honden waarvan er ineens eentje uithaalt naar Ztje die zich natuurlijk kapot schrikt, opzij springt waardoor de riem ineens om haar oor zit wat haar pijn doet zodat ze gilt van pijn en schrik. We staan wel daardoor ineens midden op de rijweg op de dijk. Dat gaat goed omdat er geen verkeer is, maar tot mijn stomme verbazing zegt de vrouw niets. Geen ‘sorry’ of ‘vervelend’. Helemaal niks, alsof ik er niet ben. Heel merkwaardig. Ik zie dat mijn hartslag ineens 150 bpm is en ik ga van ergernis en schrik ook ineens harder lopen natuurlijk.

Omdat het steeds warmer wordt op de dijk en Ztje steeds harder gaat hijgen na dit gebeuren, wil ik wel van de dijk af met haar en besluit ik even te trap te nemen om langs de ooievaarsnesten door het gras terug te hobbelen. Helaas hebben ze daar recent een enorme dikke laag vers schelpengrit neergegooid wat natuurlijk heel scherp is aan hondenzooltjes, zodat ik met mijn nieuwe schoentjes dan maar door de modder afbuig op weg naa het gras. Daardoor kom ik ook totaal niet meer uit en eindig ik dus veel te ver van de auto met de 70 minuten loop.

Aanvankelijk wandel ik even door, totdat ik besef dat ik met dit wandelen alleen maar langer in het zonnetje blijf, en dus hobbelen we weer verder richting het eindpunt en bereiken na 13 km weer de auto. Verder dan gepland maar best een lekkere run. Overigens valt op het laatste stukje wederom een hond uit naar mij/Ztje en heb ik dus geen geluk. Heel vervelend dat mensen dit schijnbaar normaal vinden. Ik niet. Niemand hoeft last te hebben van mij of van mijn dier. Ik let daar altijd strikt op en bovendien is ze goed getraind en zal ze dit simpelweg nooit doen. Zucht.

Op naar de volgende run. Ben benieuwd wat ik over 6 weken van dit schema vind en wat ik daarna weer bedenk. Iedere keer een ander soort prikkel en lekker blijven experimenteren maar!

Gegevens:

* totaal 13 km
* temp 22
* gem HR 139

aug 37 km – 2012 totaal 1.338 km

brooks pure flow 425 km
kinvara 3 13 km
trabuco 13 gtx 116 km
trabuco 14 156 km
kayano 18 127 km
ds trainer R 98 km
ds racer 44 km
salvation 118 km