En dan is het ineens alweer december. De laatste maand van 2011. Precies 2 jaar geleden rondde ik Evy Start2Run af. Ik liep toen mijn eerste ’30 minuten’ rondjes. Nu heb ik twee HMs gelopen en ben ik nog volop aan het genieten. Dat is misschien wel het belangrijkste. Ik las een vraag op een forum over looptechniek naar aanleiding van een video die iemand van zichzelf had gezien. Ik schrik me ook rot als ik mezelf zie lopen op een video. Ik til mijn voeten niet op, buig nauwelijk mijn knie en doe weinig met mijn armen. Ik zit dan ook ademloos te kijken naar de DVDs met loopscholing die ik hier heb. Ik kijk geinteresseerd naar de plaatjes in het boek en kijk dan met verbazing naar mijn eigen ‘looptechniek’ ofwel het gebrek daaraan. Ik weet wel van pendel, heffing en zwaai maar die uitvoering is toch anders….. Aan de andere kant loop ik nu 2 jaar blessurevrij en ben ik van 1.500 km in 2010 naar 2.000 km in 2011 gegaan. Zonder blessure. Met verbetering van snelheid. Met behoud van plezier. Tsja wat is dan het belangrijkste. Ik zal nooit een hinde worden. Blessures liggen vooral op de loer bij snelheids trainingen. Dus wat zou het…. Ik vind ademhaling veel belangrijker misschien.

Daarmee heb ik vandaag dan ook volop weer geexperimenteerd. Twee stappen inademen en twee uitademen is te vlug, zelfs bij een (te) lage cadans van 160. Deze keer probeerde ik het met 2 stappen in en 4 stappen uit. De uitademing hoort immers al langer te zijn dan de inademing. Dat ging eigenlijk prima. Omwisselen van linker naar rechtervoet om te starten met ‘tellen’ lukte echter niet.

Ik zie in mijn analyses van het loopje van vandaag dat mijn cadans grappig genoeg bijna een rechte lijn is. Zonder dat ik daar op gelet heb. Kennelijk heb ik dus nu een ‘eigen ritme’ waar ik erg lang op door zou kunnen lopen met een eigen cadans. Voor de hartslag maakte het deze keer niets uit of ik op 2/2 ademde of op 2/4. Voor het gevoel ook niet echt hoewel ik stiller en rustiger was op 2/4.

Aan het einde van de loop heb ik nog 1.500 meter flink versneld zonder te kijken wat ik precies uitspookte. Ik zag naderhand dat mijn cadans hetzelfde bleef, maar de snelheid fors toenam. Grotere, krachtigere passen dus. Ik zag mezelf het laatste stukje wel in gedachten lopen. Ik was ineens voor mijn gevoel aan het ‘hardlopen’ en niet meer aan het ‘sjokken’ (pardon joggen bedoel ik natuurlijk). Ik tilde ineens mijn knie op, had iets dat op een pendel leek en zie… mijn armen zwaaiden ook netjes naar achteren waarbij de elleboog niet voorbij de romp kwam en ik ook niet aan het roeren was.

Ach wie weet wordt het nog wel eens wat. Misschien heb ik eind 2012 wel eindelijk een beetje techniek ingebouwd in mijn lekkere sjokken. Voorlopig heb ik nog zoveel alternatieve training dat ik al verrast ben dat ik uberhaupt nog vooruit kom. Wandelen, spelen, dweilen en trainen met een kleine ukkepuk. Het kind van mijn runningmate zorgt de hele dag voor afleiding en vooral voor beweging. Als ik naar de pup kijk, dan zie ik een en al techniek. Moeder en kind kunnen rennen als de beste. Nou ik nog!

Gegevens

* totaal 10,5 km

december 10 km – 2011 totaal 1.879 km
trailschoes 538 km
kayano 15 760 km
kayano 15 II 46 km
ds trainer 332 km
ds racers 25 km
salvation 118 km