Monthly Archives: November 2011

13.11.2011 – hitland 8,5 km

Vandaag nog een tempo rondje gedaan. Lekker met de Buff op mijn hoofd vanwege het frisse windje. Ik zal later mijn ervaringen met deze accessoire ook opnemen op de site, en dit zal dan weer links te vinden zijn bij de reviews.

Ik vergiste me een afslagje op de dijk, waardoor het rondje wat langer was dan gepland, maar het ging prima en ik had prima rondetijden zag ik na afloop. Tijdens het lopen concentreerde ik me weer alleen op ademhaling en cadans en langzaam zie ik de cadans in de richting van de 166-170 komen. Toch niet slecht, want ik sjokte maar wat in het begin en ik ben nog niet eens zo lang bezig met het proberen de cadans wat omhoog te krijgen. Ik probeer dat nu vooral vanwege een probleem met mijn rug (wat overigens niets met het lopen te maken heeft maar helaas een constructiefoutje betreft dat nu erg veel problemen geeft), want ik heb gemerkt dat het beter gaat wanneer ik kleinere, snellere passen neem, precies zoals Pose technique en Chi running ook al propageren. Dat doe ik dus maar, want ik merk dat het helpt/beter is. Verder zitten mijn nieuwe schoenen ook wel erg lekker, maar ik kan natuurlijk mijn oude Kayano 15 nog niet de deur uitdoen met slechts 700 km op de teller. Ik wissel dus maar een beetje af, afhankelijk van de ondergrond waar ik op loop. Op zachte ondergrond draag ik de oude, op harde asfalt ondergrond de nieuwe. Ik heb die dingen toch in de kast staan, dus dan ook maar gebruiken nu. Ztjes schoentjes beginnen ook al te slijten ondanks de Vibram zooltjes. Ik kan precies zien hoe ze haar voetjes eigenlijk neerzet aan het patroon waarop de schoenen slijten. Maar ja, looptraining zit er voor haar niet meer in denk ik.

Gegevens

* totaal 8,5 km
* cadans 83
* temp 6 0C

november 83 km – 2011 totaal 1.769 km
trailschoes 538 km
kayano 15 716 km
kayano 15 II 16 km
ds trainer 317 km
ds racers 25 km
salvation 108 km

12.11.2011 – hitland 7 km

Vandaag was het weer tijd voor een kort blokje. Het is heerlijk weer en ik genoot met volle teugen. In het kader van het chi-running probeer ik iedere keer weer ergens anders op te letten. That said…. ik combineer van alles natuurlijk. De dingen die ik van de workshop Pose running leerde, dingen uit het boek van Denny Dreyer, dingen van de mindfulness training die ik ooit volgde en veel dingen uit de opleiding ontspanningstechnieken waar ademhaling een belangrijke rol speelt. Vandaag lette ik dus extra op ademhaling en cadans. Dat zijn inderdaad twee dingen en niet slechts eentje, maar voor mij hangen die dingen eigenlijk samen. Het is voor mij gemakkelijker om te ‘tellen’ aan de hand van stappen (cadans) dan zomaar in het wilde weg. Als je dan het ritme van de ademhaling te pakken krijgt, dan gaat het lopen eigenlijk vanzelf. En dat bleek ook te kloppen deze keer. Startte ik een beetje sjokkend met het idee ‘ik zie wel’, daarna kwam ik al snel in een ritme met een cadans van 164 tot 166 met een ademhaling die mooi rustig was. Gevolg? Ik liep veel sneller en met een lagere hartslag. Dat heeft dus echt zin maar dat weet ik al lang.

Dat een goede ademhaling belangrijk is, weten we wel. Maar veel mensen lijken vergeten hoe het ook alweer moet. Soms is het een kwestie van even oefenen. Ook in rust is het gemakkelijk om te oefenen met ademhaling. Veel mensen ademen niet alleen oppervlakkig en ‘hoog’ maar ook nog eens veel te snel. Dat snelle(re) ademen kan allerlei gezondheidsproblemen geven. Omdat ik nu eenmaal (helaas) zowel een hart- als een longprobleem heb, is ademhaling voor mij dus extra belangrijk.

Het opvallende is echter dat het echt werkt als je anders gaat ademen. Ik heb dat veel preciezer kunnen zien tijdens de laatste sportkeuring, waarbij ik ook een oxycon test deed, waarbij via een masker ook de gassen van de uitgeademde lucht geanalyseerd worden tijdens inspanning. Terwijl ik aan het fietsen was, lette ik nergens anders op dan op mijn ademhaling. Twee omwentelingen inademen, en twee omwentelingen uitademen. Alles verliep op rolletjes. Omdat er een co-assistent bij de keuring aanwezig was, legde de sportarts extra veel uit over de dingen die op het scherm te zien waren en kon ik mooi meeluisteren. Langzaam moest ik meer vermogen leveren omdat de weerstand verhoogd werd. Ik bleef op de ademhaling letten. Aangezien je een constante prestatie moet leveren qua omwentelingen, kon ik mijn ademhaling ook constant houden. Twee in, twee uit…. Opeens dwaalden mijn gedachten af… het voelde zwaarder worden en ik hoorde de sportarts zeggen dat het ‘nu moeilijker ging worden’. Dat was dus te zien op het scherm! Meteen was ik weer bij de les en concentreerde ik me volledig op mijn ademhaling. Twee in…twee uit…. en vrijwel direct hoorde ik de sportarts zeggen ‘kijk nou herstelt het weer’! Dat was voor mij het ultieme bewijs dat het niet alleen maar een fijn gevoel is als je goed kunt ademen, maar dat het ook daadwerkelijk uitmaakt voor de processen in het lichaam en de prestaties die je kunt leveren.

Let maar eens op hoe vaak je nu in- en uitademt terwijl je dit zit te lezen. Waar haal je adem? Hoog? Laag? In de buik? Trek je je schouders op? Zucht je af en toe ongemerkt? Gaap je? In een minuut is een keer of 6 ademen wel voldoende. Haal je dat?

Leuk om eens mee te experimenteren, zowel in rust als tijdens inspanning. Je zult zien dat het uitmaakt.

Gegevens

* totaal 7,2 km
* cadans 82
* temp 8 0C

november 74 km – 2011 totaal 1.760 km
trailschoes 538 km
kayano 15 716 km
kayano 15 II 7 km
ds trainer 317 km
ds racers 25 km
salvation 108 km

review compressie tights (3)

**review compressie tights (3)**

In mei schreef ik al een eerste review over de drie merken compressie tights die ik de afgelopen periode gedragen heb. Op verzoek volgt onderstaand een update van mijn ervaringen. Een deel van de bevindingen zijn herhalingen van de review van mei 2011. Binnenkort volgt ook een nieuwe review van de 6 merken compressiekousen die ik over de afgelopen twee jaar getest heb. Voor het gemak heb ik ook een aparte pagina gemaakt met reviews/ervaringen van gadgets en gear op de reviewpagina die ik zal aanvullen de komende periode en ook links via het menu te benaderen is.

De afgelopen tijd liep ik in de sugoi, de cw-x pro en de 2xu elite.

uiterlijk en aantrekken
De Sugoi is de dunste van de drie, de cw-x de dikste. Omdat de 2XU in een lengtemaat is aangeschaft (via de UK verkrijgbaar) is deze broek veruit de langste. De Sugoi heeft opvallende witte naden, de 2XU heeft twee verschillende materialen verwerkt in de broek, net als de CW-X. De CW-X is het minst opvallend, eigenlijk ziet die broek er uit als een normale tight. De Sugoi ziet er het meest opvallend uit, de 2XU zit er een beetje tussenin met opvallende reflecterende opdruk. Of je het mooi vindt, is een kwestie van smaak. De opdruk van de Sugoi laat gemakkelijk los wanneer er ook een broek overheen gedragen wordt, de 2XU houdt in dat opzicht beter over de maanden heen. Zowel de 2XU als de Sugoi hebben een matig glimmend uiterlijk, terwijl de CW-X totaal niet glimt. Liet de Sugoi zich aanvankelijk slecht aantrekken en was dit al een complete warming up, over de tijd heen gaat dat steeds makkelijker en dat kan niet anders betekenen dan dat de ‘rek’ er toch uitgaat. Bij het kopje levensduur schrijf ik daar meer over. De 2XU liet zich vanaf het begin redelijk makkelijk aantrekken en dat is nog steeds zo. Weet je eenmaal hoe de broek moet zitten (dat staat nergens op de verpakking en de plaatjes die her en der op het internet te vinden zijn laten allemaal een andere positionering zien van de donkere streep), dan is het verder geen probleem. De CW-X voelt stevig aan bij het aantrekken en laat zich redelijk makkelijk positioneren. Wel belangrijk bij dit model, aangezien de verschillende materialen en druk een bepaalde ondersteuning bieden. Alle drie de tights sluiten met een koord, waarbij de CW-X het langste koord heeft die niet uit de broek kan schieten per ongeluk. Het zakje voorop stelt weinig voor, dat was best lastig tijdens de zomermaanden maar een sleutel en een heel klein mp3-spelertje past net (als het echt moet, verwact dus niet teveel van het zakje). Ik vind de CW-X de ‘mooiste’ broek om te zien, waarschijnlijk omdat het een onopvallende, niet glimmende tight is, die kwalitatief mooi is afgewerkt.

hoe het zit en voelt
De drie tights zijn niet helemaal vergelijkbaar, omdat de Sugoi vooral voor race & recovery bedoeld is, de 2XU echt op compressie en de CW-X op support. Alle broeken zitten goed. Nu ik de broeken wat langer heb kunnen proberen, merk ik wel verschillen. De CW-X heeft de neiging om een beetje naar onderen te kruipen, zeker aan de achterzijde. Dat voelt niet altijd prettig en onderweg even aan deze strakke tight ‘hijsen’ lukt bijna niet. De Sugoi en 2XU blijven in dat opzicht beter zitten en zijn ook zonder slip onder de tight prettig om te dragen. Noch de Sugoi, noch de 2XU laten randjes of bobbels zien door de stof, de CW-X laat veel meer zien vreemd genoeg. Het randje van een hemd, of van een slip is goed te zien door de broek. Op zich geen probleem, maar wel iets om rekening mee te houden. Doordat de CW-X de neiging heeft om een beetje af te zakken, loopt het niet lekker zonder slip, omdat huid ineens tegen huid aan gaat schuren bij de billen. Ik denk dat dit erg onprettig is bij afstanden >20 km. De CW-X geeft na enkele uren dragen ook een veel diepere afdruk in de huid dan de Sugoi en 2XU. Geen van de drie modellen knelt op vekeerde plaatsen, hoewel de 2XU door zijn lengte wel veel plooitjes laat zien als je gaat zitten (bijvoorbeeld rond de knieholte). Ik zou een volgende broek ook in een normale lengtemaat willen proberen (ondanks mijn lengte van 1.83). Zowel met warm als koud weer en ook bij regen zitten de broek prima. Geen van de broeken schijnt door of gaat kriebelen bij regen.

werkt de broek
De CW-X werkt het best van de drie merken op de bovenbenen. Dat verschil is goed te merken in vergelijking met de Sugoi en 2XU. Laatstgenoemde tights zijn toch wat slapper en hoewel ze goede compressie geven rond de kuiten, houdt het boven de kuit een beetje op. Alle drie de broeken werken goed rond de kuit, want ik merk duidelijk dat mijn (linker)onderbeen minder ‘vol loopt’ dan zonder broek.

levensduur
Ik schreef in mei 2011 al dat de Sugoi al losse naadjes begint te vertonen. Inmiddels is de broek vervangen door de leverancier, want al snel viel de broek helemaal uit elkaar. Voor een tight van rond de 80 euro is dat natuurlijk veel te snel. Enkele maanden levensduur met intensief gebruik is simpelweg te snel. Ik schreef hierboven al dat ik vind dat de Sugoi snel zijn rek verlies en dat vind ik nog steeds een dubieus punt van deze tight. De 2XU lijdt niet onder het intensief gebruik. Natuurlijk slijt de opdruk wel iets doordat ik vaak over de broek nog iets aantrek dat extra schuurt, maar dat is in mijn ogen normale slijtage. Alle naden zijn nog prima, de rek is nog zoals na aankoop. Ik heb een flinke valpartij met de broek gemaakt en dit leverde slechts 2 kleine gaatjes op in de broek die tot op heden niet uitscheuren. Kennelijk kan de broek dus wel iets hebben. De CW-X heb ik tot nu toe nog het minst vaak aangetrokken, dus daar kan ik minder stellig zijn wat betreft de levensduur maar tot nu toe ziet het er allemaal nog prima uit. Na de winter weet ik meer over deze broek, want gezien de stof zal dit de eerste keus zijn voor de winter. Eventueel schaf ik nog een 2XU thermotight aan voor de winter (brushed).

conclusie
De compressietight werkt. Dat is voor mij duidelijk. Het is lastig om de juiste broek te vinden, omdat ze allemaal hun eigenaardigheden hebben. Ik vind het eigenlijk niet acceptabel dat de Sugoi zo kort is meegegaan. Ik schafte zelf al een nieuwe aan en kreeg uiteindelijk de kapotte broek vergoed, dus met twee vrij nieuwe broeken kan ik even vooruit. Maar ik twijfel over de duur van de compressie, aangezien de broek vrij snel te makkelijk aantrekt. De 2XU lijkt wat dat betreft minder te slijten en achteruitgang te vertonen in compressie. Ik zou een volgende keer geen lengtemaat meer nemen en misschien wel een maat kleiner (nu M) om van de plooitjes verlost te zijn in de knieholte en iets meer compressie overall te hebben. De CW-X zit op zich erg lekker, maar daar irriteert toch een beetje het feit dat de broek neiging heeft om aan de achterzijde af te zakken. Zowel de Sugoi als 2XU zitten wat hoger op de taille en zitten daardoor wat lekkerder en sluiten ook mooier aan rond de bilpartij. Maar de compressie en support rond de (boven)benen is wel erg fijn bij de CW-X en daarmee komt deze broek toch op de eerste plaats qua werking. Overigens zijn diverse modellen te krijgen van de CW-X, ieder met hun eigen doel en functie.

Ieder model van de CW-X – uiteindelijk naar mijn idee de beste uit deze serie van drie merken – heeft een eigen werkingsgebied qua support en biedt dus meer dancompressie alleen (zoals de Sugoi en 2XU). Ht enige nadeel is de dikte van de stof die het minder makkelijk maakt om de broek door te dragen in de zomer, hoewel er een dunner model is voor warmer weer.

10.11.2011 – hitland 16,5 km

Laat ik voorop stellen dat het helemaal niet de bedoeling was om >15 km te lopen vandaag. Ik wilde een lekker 10 km rondje doen en was daar ook voor onderweg. Toen ik bijna klaar was en het klokje op 11 km stond, zag ik ineens dat Z-tje geen schoentje meer aanhad, maar alleen op haar sokjes liep. Dat was dus een beetje jammer, want het zijn peperdure schoentjes die normaal erg goed zitten en nog geen enkele keer onderweg zijn afgevallen. Ik was heel verbaasd en voelde aan de sokjes. Redelijk droog, dus verwachtte ik dat ik het schoentje wl vrij snel zou zien als ik terug zou hobbelen in de richting waar we vandaan kwamen. Ze had immers inderdaad even gejaagd op een fazant, dus dat zou een verklaring kunnen zijn dat het schoentje toch uitgegaan was. Ik keek links… ik keek rechts en hobbelde in langzaam tempo terug. Een kilometer, twee kilometer…. Dat leek me al te ver, want zonder schoentje gaat het sokje immers ook uit. Dus dan maar weer terug en onderweg nog een een man op de fiets gevraagd of hij iets had zien liggen. Op de plek waar Ztje had gejaagd nog even de struiken ingedoken maar uiteindelijk besloot ik dat het schoentje kennelijk echt kwijt was. Maar net toen ik bijna op het punt aankwam waar ik was omgekeerd, zag ik het schoentje in het gras liggen! Ik was erg blij want ze zijn nou net te duur om er niet even extra moeite voor te doen (50 euro per set)! Uiteindelijk werd de route dus ietsje langer dan verwacht en ik moest er eigenlijk wel om lachen, want de kilometers gaan best snel voorbij als je ondertussen links en rechts moet speuren naar een schoentje. Nadat ik de schoen had opgepakt, ben ik redelijk vlug weer sneller doorgelopen, want ik wilde toch wel voor het donker weer bij de auto zijn en dat lukte net. Zo kwam er dus met 16,5 km een einde aan mijn rondje voor vandaag. Het ging wel lekker eigenlijk.


foto gemaakt tijdens de berenloop door R.

Gegevens

* totaal 16,5 km
* cadans 80
* temp 8 0C

november 67 km – 2011 totaal 1.753 km
trailschoes 538 km
kayano 15 716 km
ds trainer 317 km
ds racers 25 km
salvation 108 km

review: watersystemen

review: watersystemen

Dat je onderweg moet drinken is wel duidelijk. Maar hoe neem je nou op een makkelijke wijze water of iets anders mee? Wat neem je nog meer mee? Dat hangt in mijn geval sterk af van de soort loop die ik ga doen, hoe lang en waar. Ga ik lang op pad en loop ik op vreemd terrein, dan wil ik niet alleen water bij me hebben, maar ook iets te eten, geld, telefoon, sleutels, camera, bakje voor de hond etc. Dat loopt dat aardig op qua spulletjes en je bent al gauw een pakpaard.

Toen ik net begon met lopen, had ik een goedkope Albert Heijn waterbelt. Dat liep niet eens zo slecht, ware het niet dat de band mijn shirtjes beschadigde en de flesjes uiteindelijk enorm gingen lekken. Goedkoop was in dat geval toch duurkoop. Daarna ben ik dus maar eens gaan kijken naar een handig systeem, maar dat valt nog niet eens mee.

O Nike handbottle (ongeveer 15 euro)

Tijdens trainingsloopjes, gebruik ik vaak de hand bottle van Nike. Ik vind dat nou echt een prima vinding, want je hoeft geen fles echt vast te houden, je steekt je hand door de grip en de fles blijft als het ware hangen. Niet duur, prima in gebruik. Enige nadeel is het feit dat de grip er niet af gehaald kan worden, dus de fles kan niet in de vaatwasser. Overigens zijn er meer van dit soort flesjes (oa Decathlon) met grip. Ik vind het persoonlijk een stuk handiger dan de flesjes met ring erdoorheen of iets dergelijks, omdat je geen energie kwijt bent aan het vasthouden of klemmen aan een fles.

O Inov-8 Race Pro 4 (prijs varierend van 40 tot 65 euro)

Omdat ik vaak op vreemd terrein (o.a. buitenland) ga lopen en dan vaak meer dan twee uur onderweg ben, ben ik op zoek gegaan naar iets ruimers, waar ik wat meer mee zou kunnen nemen. Zeker als het mooi weer is, en je geen broek of jack met zakken aan hebt is dat altijd wel fijn. Ik zocht dus een waterbelt waar ook nog wat meer in zou passen, en die geen gebruik maakte van flesjes, maar van een waterzak. Ik liep er voor het eerst mee in het Sauerland. De belt zit prima, slingert niet en is voldoende ruim. Aanvankelijk begreep ik totaal niet hoe ik die waterzak nou moest gebruiken, en stopte ik er alleen een los flesje in. Maar het afgelopen jaar heb ik gemerkt dat de waterzak uitermate handig is, goed zit, niet klotst en makkelijk schoon te maken is. Ook kan ik makkelijk wat water uit de zak gieten om Ztje water te geven in haar drinkbakje.

De site vermeldt: De Race Pro 4 is een functionele heuptas die gebruikt kan worden met het unieke gepatenteerde H2Orizontal hydratatie-systeem. Een groot hoofdvak, twee zijzakken en een externe bungee voor extra opslag maken dit pakket ideaal voor hardlopen, fietsen of wandelen. Gewicht : 200 gram Inhoud : 4 liter

  

Link naar de website

O Nathan trail mix 4 (prijs rond de 35,95 euro)

Omdat ik voor de halve marathon op zoek was naar een goede waterbelt met flesjes, dacht ik met de deze waterbelt een goede koop gedaan te hebben. Voor het eerst testte ik die tijdens een 10 km run (normaal drink ik dan helemaal geen water, maar ik wilde de belt graag uitproberen). Helaas verloor ik al tijdens de eerste meters het eerste flesje. Beetje jammer van zo’n dure belt. De flesjes lekten ook bij mij, dus ik doe vast iets fout want veel mensen zijn er tevreden over. Tijdens een tweede run hopste de hele belt op en neer, terwijl ik toch echt de belt op mijn heupen draag en niet (zoals ik veel mensen die doen) rond de buik (hetgeen trouwens ook geen verschil maakt). Ik heb deze belt dus maar enkele keren gebruikt en ligt nu ongebruikt in de kast. Wellicht was het andere model (speed) beter geweest, vanwege het klittenband in plaats van de klem voorop de buik maar ik vind het gewoon helemaal niets. Overigens zag ik deze belt enkele keren voorbij komen tijdens de Berenloop en herkende ik bij anderen ook het hopsen van de flesjes.

Link naar de website

O Decathlon lichte riem plus 4 drinkflesjes (24,95 euro)

Dit is nou echt de vondst van het jaar gebleken voor mij. Een lichte belt waar je net zoveel flesjes opkunt zetten als je wilt, in verschillende formaten en op verschillende plekken. Ideaal. Een zakje waar precies een groot formaat smartfoon in past, en waar eventueel gelletjes onder de elastiekjes voorop gestoken kunnen worden. Mogelijkheid om een ander zakje erop te zetten, of een groter flesje, alles kan eigenlijk. De band sluit met klittenband, en kan je dus gemakkelijk (ook tijdens het lopen) strakker of losser zetten. Toegegeven, tijdens de laatste halve marathon verloor ik tot mijn verrassing een flesje, maar dat is vast mijn eigen schuld. De flesjes zijn prima van formaat, licht van gewicht en genoeg van volume om in een keer op te drinken. Erg fijne belt, een aanrader zowel voor langere trainingslopen als marathons waar je net wat meer wilt gebruiken dan via de verzorging alleen.

De site vermeldt:
* Vul de riem naargelang uw looptraject: verschillende flesjes van 115 ml (4 meegeleverd) of 260 ml (in optie), zakjes om iets te eten in te stoppen (in optie).
* Inhoud : Riem: 250 g (lege flessen) met 4 flessen van 115 ml met klittenband.
* Opberggemak : Opbergzakje voor voeding/accessoires. Ingewerkte houder voor rugnummer.
*Afstelgemak : Verstelbare riem, te vullen naar wens, met 1 fles van 260 ml en zakje in netstof
*Zichtbaarheid : Reflecterende stroken voor meer zichtbaarheid in het donker

    

Link naar de website

O Rugzak met 2L waterzak (29,95 euro)

Prima zak die ik vooral tijdens fietsen gebruik en nog niet tijdens het lopen gebruikte. Ik wil deze rugzak wel gebruiken in Schotland, wanneer ik lang onderweg ben en ook een extra jasje en spulletjes voor de hond mee wil/moet nemen. Lijkt niet te slingeren door de vaste voorkant (de Nathan rugzak zat echt niet lekker bij mij). Ook voor dames prima te gebruiken.

De site vermeldt:
* Dankzij het omsluitende model zit de rugzak als gegoten. Het onaangename slingerende effect van een gewone waterzak is hiermee van de baan.
* Inhoud : Rugzak = 8 liter / gewicht rugzak zonder waterzak 360 g / waterzak = 2 liter.
* Opberggemak : Zakken opzij, op de rug en binnenin voor heel veel opbergruimte.
* Afstelgemak : Verstelbare riemen opzij.
* Irritatiewerend : Luchtig mesh op de rug om schuren te vermijden en voor een goede zweetafvoer.
* Zichtbaarheid : Reflecterende stroken voor meer zichtbaarheid in het donker. Met oranje fluitje.

Link naar de website

Onderweg met de hond:

Ook voor Ztje moet ik zorgen voor water onderweg. Daarvoor gebruik ik:

O Ruffwear singletrack rugzak met waterzakken (ong 100 euro)

Ideaal: 2 lichtgewicht waterflesjes met een extra opbergvakje voor het opvouwbare drinkbakje. Weegt niets en zit prima tijdens het lopen.

O Ruffwear opvouwbare drinkbak (quencher) (ongeveer 18 euro)

Helemaal opvouwbaar, ideaal om water te geven onderweg. Weegt bijna niets. Kan zowel in haar eigen rugzak als in bijvoorbeeld de Inov-8 of rugzak. Dit bakje heb ik altijd bij me als we langer gaan lopen of wanneer het erg warm is.

09.11.2011 – hitland 11 km

Vandaag wist ik eigenlijk niet precies wat ik wilde doen. Na de berenloop van zondag eerst maandag lekker losgelopen. En dan? Wat vandaag dan? Duurloopje langzaam? Tempoloopje? Intervallen? Uiteindelijk koos ik maar voor het laatste en dat bleek niet echt een gelukkige keuze. Uiteindelijk werd het 6×400 in 2″, gevolgd door twee langere blokken van 5″45′ (niet bedoeld) en 6″15′ (ongeveer bedoeld) om lekker even uit te hobbelen. Als ik zo eens naar de grafieken kijk (ik keek nauwelijks op het horloge, probeerde het op gevoel te doen), dan zie ik dat ik de 400-tjes bijna allemaal veel te snel startte om vervolgens langzaam af te zakken. Eentje heeft een berg/dal/berg patroon. Hartslag blijft wel op alle 400-tjes en blokken keurig constant en zakt ook weer netjes terug zonder ergens minder terug te vallen etc. Wat dat betreft ben ik dus wel tevreden eigenlijk.

Doe mij maar een heerlijke loop door de natuur, maar omdat ik toch weer wat meer kilometers wil gaan toevoegen aan de langere duurlopen, zal ik toch ook een beetje aan de snelheid moeten werken. Helaas zorgt de 7 heuvelenloop volgende week er nu voor dat ik niet een normaal schema kan doen. Ik vrees dat het dus tot het einde van het jaar een beetje ‘aanrommelen’ blijft.

Overigens liep ik vandaag weer eens in de CW-X compressietight en dat zit toch wel heel anders dan de 2XU of Sugoi. Zal binnenkort een vervolg schrijven op de vorige review.

Gegevens

* totaal 11,2 km
* cadans 80

november 51 km – 2011 totaal 1.737 km
trailschoes 538 km
kayano 15 700 km
ds trainer 317 km
ds racers 25 km
salvation 108 km

07.11.2011 – hitland 8 km

Na de halve marathon van gisteren even lekker losgelopen. Het was een heel stuk kouder dan gisteren met een fris windje en een sombere lucht. Het begon echter al goed, want er vloog een prachtige zilverreiger vlak bij me de lucht in. Dat was het eerste kadootje van de run. Daarna zag ik ineens een groepje wintertalingen. Die zitten hier eigenlijk nooit en zijn zo mooi met die groene streep over hun oog. Op de terugweg een groepje smientjes en dat zijn zulke lekkere snatereendjes! Hoewel het dus somber en grauw was, was het toch wel genieten. Voor me liep Ztje met haar schoentje en inmiddels steeds steviger wordende ‘billen’ na de geboorte van de pups. Ze gaat er alweer steeds beter uitzien gelukkig.

Ik heb het lekker rustig aan gedaan, alleen een beetje gelet op mijn cadans zodat ik niet ineens zou gaan ‘sjokken’. Het blijft toch heerlijk om zo buiten bezig te zijn en dit te kunnen.

Gegevens

* totaal 8,2 km
* hr gem niet gemeten
* cadans 80

november 39 km – 2011 totaal 1.725 km
trailschoes 538 km
kayano 15 688 km
ds trainer 317 km
ds racers 25 km
salvation 108 km

06.11.2011 – berenloop terschelling – halve marathon

06.11.2011 – berenloop terschelling – halve marathon

Laat ik beginnen bij het einde deze keer: wat was het leuk!

We hadden overnacht bij de Afsluitdijk (ik schrijf dus bewust overnacht en niet ‘geslapen’). Daarna vanmorgen lekker ontbeten en op tijd richting Harlingen waar we de auto zouden stallen in een loods. Dat was wel lekker rustig, want als er geen plek zou zijn, dan hoefden we ook niet te zoeken. Dat bleek overigens een ongegronde vrees, want er was overal plek genoeg.

Daarna richting de boot gewandeld en gewacht op diegene die het pakketje boottickets en startbewijs had aangeboden. Laat ik haar W. noemen. Zo grappig, dat ik alleen maar haar succes wilde wensen op het forum en uiteindelijk samen met haar ga starten! Al snel hadden we elkaar gevonden en gingen we de boot op. Enorm druk, en er waren alleen nog enkele zitplaatsen beneden bij de bagage. Overigens prima, want we hadden alle ruimte voor Ztje die ook mee moest omdat het allemaal snel geregeld was en ik dus geen oppas voor haar had kunnen regelen. Een gezellige drukte en er was ook een band die in vol ornaat meereisde richting het eiland. Na een uurtje gingen ze spelen en was het feest helemaal compleet natuurlijk. Geweldig, wat een feest. Een heel aparte belevenis.


Na aankomst was het niet moeilijk de weg richting Brandaris te vinden en na een rondje VVV kantoor om het startnummer over te laten schrijven (kosten 5 euro), hebben we lekker wat gedronken in een cafe. dat er plek was om lekker even te zitten, was ontzettend fijn natuurlijk. We besloten al snel dat we samen zouden gaan lopen: samen uit, samen thuis. Ik was dan ook erg benieuwd hoe het zou gaan allemaal, want we kenden elkaar verder niet en ik had geen idee hoe snel we zouden gaan. Ik gokte op 2.10 als we een mooie vlakke 6 min/km zouden kunnen lopen (met wat verlies op het strand) en stelde dat ook voor.

Het was nog even dubben welke kleding we aan zouden trekken tijdens de loop. Het was weliswaar warm voor de tijd van het jaar, maar best sombertjes en fris door de wind. Uiteindelijk koos ik toch voor mijn lekkere tanktop en W. ging alsnog op pad met een shirt met korte mouwen. Altijd weer een gok, maar uiteindelijk bleek het voor beiden een prima keuze.

Het startvak was best druk in de smalle straatjes van Terschelling. Terschelling is ontzettend leuk en afwisselend, en ik kende de route eigenlijk vrij redelijk door mijn eerdere trips naar terschelling. In augustus liep ik er nog enkele dagen vele kilometers. Jammer genoeg had ik niet nagevraagd of het OK was om met hond op het parcours te lopen, ondanks dat ik gelezen had dat drie jaar geleden iemand op de hele marathon met hond had gelopen. Uiteindelijk bleken er ook andere honden te hebben gefinished dus dat was erg jammer, want het was heerlijk geweest voor Ztje die normaal ook lekker meerent. maar goed, ik zou nu samen met W. lopen, dus dat was ook leuk en nieuw.



Het duurde maar liefst 8 minuten voordat we over de matten konden lopen na het startschot. Maar daarna waaiderde het eigenlijk vrij snel uit en liepen we al over de weg richting het midden van het eiland. Er stond een zeer matige NO wind, dus we zouden heerlijk de wind in de rug hebben op het strand, dat na een kilometer of 11 zou beginnen. het was grappig om er nu weer – zo onverwacht ineens – te kunnen lopen. Ik genoot met volle teugen en ik was verrast door de vele beren die mensen langs de weg hadden gezet, of in vlaggenmasten hadden gehesen. Erg leuk allemaal en heel apart om mee te maken zo. Ondanks dat Terschelling natuurlijk niet druk bevolkt is, waren er nog best wat mensen op de been!

De verzorging was prima onderweg. Ik had – gezien de ervaring met Nottingham – gekozen om toch zelf water mee te nemen in de belt en nam alleen een spons aan onderweg en dat was best lekker. Ook al nam ik een risico om af te koelen, het voelt wel lekker eigenlijk. Volgens mij bleek dat Ztje ook prima verzorging had gehad onderweg, want die had reuze plezier met de zoon van W. die haar wel leuk vond.

Ik had al na de eerste twee kilometer in de gaten dat we nooit op 2.10 zouden kunnen eindigen omdat de start op 6.09 min/km al een beetje te snel was voor W. Geeft niets, lekker lopen en genieten is ook prima! Veel te snel naar mijn zin doemde de weg naar het strand al op. Ik liep vrij snel de helling naar het strand af en moest aanvankelijk even ploegen om door het mulle zand vooruit te komen. Maar visualiseren dat je zo licht als een veertje bent (nou niet bepaald nee) en een beetje voorop de voorvoet landen, helpt al een heel stuk. Het ging eigenlijk heel erg makkelijk en ik genoot van de schone lucht en het lichte windje in de rug. Al heel snel zag ik de strandtent bij paal 8 en helaas bleek W. toen eigenlijk al een sanitaire stop te moeten maken. Ik stelde voor om eerst rustig door te lopen met een lekker ritme om te kijken of het zou gaan. We liepen dus al snel langs hotel Paal 8 waar ik al 2 keer logeerde en kwamen na de afslag richting de Longway langs de band die we op de boot hadden gezien. Vanaf daar kende ik de weg helemaal op mijn duimpje en wist dat het een lekker pad zou zijn door het bos richting de Brandaris. De mannen zouden daar ook ergens staan om ons aan te moedigen voor de laatste kilometers. Helaas bleek de blaas van W. toen toch sterker dan de wil en moesten we stoppen voor een plaspauze. Ik dribbelde wat heen en weer en liep een stukje terug en al snel konden we weer verder. Ik vond het onwijs leuk om W. aan te moedigen om door te lopen en hand in hand kwamen we uiteindelijk over de streep. Een prima prestatie!

Daarna viel het op dat de chip inname een beetje rommelig verliep en anders geregeld zou kunnen worden. Maar het was verder helemaal prima. Opvang voor spullen in een tent, een leuk shirt na afloop en een mooie medaille.

De mannen voegden zich al snel weer bij ons (die moesten immers ook weer terugwandelen uit het bos) en daarna hebben we lekker in een cafe weer wat gedronken en gegeten totdat de boot om 17.30 weer naar het vasteland zou gaan. Ook daar was weer de band aanwezig die in het laatste half uurtje nog even muziek heeft gemaakt op de boot.

Om 22 uur kwam er een einde aan een heel onverwacht weekendje halve marathon lopen met veel sportieve en gezellige mensen onderweg en een hele leuke ontmoeting met W. van het forum. Op naar de Berenloop van 2012, vast met heel andere omstandigheden, want dit was wel ideaal zo.

Gegevens

* totaal 21 km
* hr gem 150
* cadans 80 gemiddeld

rondje in google earth openen

vrijwel vlak parcours:

versus HM nottingham waar ik toch echt moest klimmen en waar vele stijgingen waren:

november 31 km – 2011 totaal 1.717 km
trailschoes 538 km
kayano 15 688 km
ds trainer 317 km
ds racers 25 km
salvation 100 km

vooruitblik: Berenloop Terschelling – halve marathon

Nou dat is ook wat! Net zoals met mijn eerste run aller tijde, de 10 km van Rotterdam op 10 april 2011, kom ik nu op een bijzondere manier aan een startbewijs met boottickets voor de Berenloop. Via een forum waar ik alleen maar iemand succes wilde wensen kom ik nu zelf aan een ticket en overtocht. De Berenloop is een marathon op Terschelling, waar ik dan morgen de halve zal gaan doen. Eigenlijk meer iets voor volgend jaar, maar wel erg leuk zeker gezien het lekkere weer. Wel grappig, want mijn volgende halve marathon was pas gepland eind mei in Edinburgh natuurlijk! Zo zie je maar, ineens kan er iets tussen komen.

Ben erg benieuwd. Qua training zit het wel goed, met de kilometers van vorige week in het sauerland. Qua voeding en vochtintake is het minder, maar daar kan ik vandaag nog wel wat aan doen. Lekker genieten en vooral niet lopen voor een bijzondere tijd. De route ken ik voor een groot gedeelte, en dat is op zich ook leuk. Ztje gaat mee en S. gaat ook mee, dus het wordt vast een gezellige (maar vermoeiende) dag.

Wordt vervolgd!

update alles is nu geregeld tot aan de parkeerplaats voor de auto aan toe. Heb net een rondje gefietst om even los te komen, dat leek me lekkerder dan lopen nu. Op naar de run!

02.11.2011 – hitland 10,5 km

Vandaag weer eens een rondje in Nederland gedaan. Gewoon lekker lopen en kijken hoe dat gaat nu. Ztje had voor de zekerheid haar schoentje weer aan en op de andere zooltjes wat Paw Wax en dat lijkt allemaal prima te gaan tot nu toe. Ik hoop dat alles weer helemaal normaal is wanneer we in Schotland gaan lopen.

Ik experimenteerde wat met een andere schoen (voor de verandering eens op de Adidas gelopen vandaag) en met houding en cadans. Ik ben er nog steeds niet helemaal uit. Een lap ging wat langzaam omdat ik bijna onderuit ging op gladde bladeren op gladde stenen, maar het tempo zat er aardig in vandaag (alle ronden zo rond de 5.50 min/km). Ik merk wel dat ik slecht afwikkel met mijn voeten en dat zodra ik dit doe, het ook vermoeiender aanvoelt. Maar de snelheid komt er makkelijker in als ik niet mijn voeten alleen maar omhoog breng, maar ook werkelijk afwikkel. Genoeg te verbeteren dus. De cadans was redelijk, zo rond de 83 dus niet slecht, maar voor een langzame trainingsronde lag mijn hartslag veel te hoog.

Het was in ieder geval een mooie ronde met heerlijk weer. De bomen zijn prachtig met al hun kleuren en er stond totaal geen wind. Maar van mij mag het best langzamerhand wat kouder worden eigenlijk.

Gegevens

* totaal 10,5 km
* hr max 160
* cadans 83

november 10 km – 2011 totaal 1.696 km
trailschoes 538 km
kayano 15 688 km
ds trainer 296 km
ds racers 25 km
salvation 100 km