Vandaag ontbijten we eerst bij mijn ouders. Mijn vader is vandaag 80 geworden en ook al hebben we gisteren de verjaardag al gevierd, natuurlijk gaan we dan vandaag ook nog even langs als we hier nu toch nog zijn! Dat was gezellig en na het ontbijt gaan we dan op pad voor het geplande rondje. S. heeft het drielanden punt nog nooit gezien en ook de Lourdes grot nog niet. We wilden al eerder een keer met de fiets daar door het gebied rijden waar ik normaal loop maar tot nu toe kwam dat er niet van. Vandaag dus wel en het is een stralende dag voor een run! Koud is het overigens wel en dus trekt S. meteen zijn nieuwe jack aan dat we bij de Nike outlet kochten in Roermond gisteren.

klik voor groot

Ik vergat bijna mijn buff maar als ik dan eindelijk klaar ben, kunnen we op pad. We hebben aanvankelijk even moeite om de navigatie op orde te krijgen. De fietsnavigatie heeft de route ineens omgekeerd en mijn navigatie doet uberhaupt niks. Maar uiteindelijk is dat ook allemaal OK en kunnen we weer verder.

klik voor groot

We lopen eerst een stukje door het bos, slaan daarna rechtsaf langs het bos en gaan daarna linksaf weer door een open veld met uitzicht op het lelijke universiteitsziekenhuis van Aken in de verte. Hier is prima te fietsen en te lopen. Ik ken de route overigens wel, alleen straks als we het bos weer uit gaan is het even lastig want dat liep ik pas eenmaal eerder in april toen ik had ontdekt dat de knooppuntenroute geopend was.

klik voor groot

Op een gegeven moment moeten we onder het spoor door en daar ligt niet alleen enorm veel (en diep) water maar ook modder. S. gaat er gewoon doorheen met de fiets en ik ploeter maar wat aan de zijkanten erlangs. Dat gaat prima.

klik voor groot

Daarna komen we bij een boerderij met paarden en koeien waar inmiddels ook een stalletje staat waar je verse melk en eieren kunt halen.

klik voor groot

Grappig genoeg was ik het smalle bospaadje met wortels daarna even vergeten maar al snel lopen we weer over een normale weg met mooi uitzicht en leuke huizen.

klik voor groot

Ik vind dit nog steeds op zich wel een mooie route omdat je weer een beetje uit het bos bent en ook nog wat ziet!

klik voor groot

Als we bijna weer het bos in zullen slaan en daarna bij de Wilhelmina toren uit zullen komen, laat ik S nog even het kijkraam zien dat ik de vorige keer zo grappig vond. Je kunt hier doorheen kijken en dan de lijntjes van het bord over het landschap leggen. Je ziet dan landsgrenzen (Nederland en Duitsland) en gebouwen en heuvels die iets zeggen.

klik voor groot

Ook nu was ik weer even vergeten dat de weg door het bos naar de Wilhelminatoren alleen maar omhoog was….. Maar natuurlijk komen we er uiteindelijk gewoon.

klik voor groot

S. heeft geen zin om de toren te beklimmen (met dit mooie weer is het uitzicht vast geweldig) en dus gaan we maar weer verder. De volgende stop is de Lourdes grot ergens in het Limburgse bos bij Vaals. Ik kan dat met de kaart wel vinden en al snel zijn we weer op de goede weg. Even door het bos en dan lopen we er al langs. Jammer genoeg zijn beide beelden ingepakt vanwege het koude weer.

klik voor groot

Het stelt natuurlijk verder ook niets voor. Ik doe voor de zekerheid een gebed en een wens en we gaan daarna weer verder door de Limburgse bossen richting het drielandenpunt. Op zich is de afstand van de toren tot het drielanden punt maar heel kort maar we slingeren eerst nog even door het bos. Jammer genoeg is het bos enorm modderig en de combinatie modder, smalle paadjes en boomwortels blijkt niet optimaal voor de fiets noch voor bijna versleten schoenen. De remblokjes van de fiets zijn aan de achterkant al helemaal weg en voor ook bijna dus handig is dit allemaal niet zo. Terwijl ik op mijn gemakje naar boven hobbel over de vervelende paadjes, gaat S. achter me voor de eerste keer onderuit in de modder. Als ik op een gegeven moment stop om te kijken waar hij blijft, zie ik hem zielig de fiets naar boven duwen.

klik voor groot

Als hij weer dichterbij komt en aan het fietsen is, sta ik te genieten van het uitzicht richting Vaals. ´Mooi he?’ probeer ik nog maar dat valt even niet zo goed.

klik voor groot

Daarna ploeteren we door over de rottige paadjes in het bos. Ik vind het zelf ook knap lastig. De vorige keer genoot ik nog van de mooie zinkviooltjes die daar overal stonden!

Maar dan schiet het al op en ik vertel dat we nog 1 pad te gaan hebben voordat we bij het drielandenpunt uit zullen komen en dat dat een prima pad zal zijn. Dat klopt overigens ook maar eerst worden we nog aangesproken door een kerel die zieltjes wil winnen voor een of ander geloof ofzo. Ik hoor het niet zo goed maar ik vind het maar raar en ben blij dat ik niet alleen ben. Welke idioot gaat dat nu in een bos doen? Later komen we op de parkeerplaats nog een dame tegen die ons ook aanspreekt. Blijkbaar zijn er meer dus het is niet een loslopende gek (nou ja dat kan nog steeds maar dan anders).

Natuurlijk stelt ook het drielandenpunt helemaal niets voor. Troosteloze bedoening maar deze keer hangen de vlaggen er tenminste! We maken een foto bij het hoogste punt van Nederland en ook bij de vlaggen.

klik voor groot

Omdat S. inmiddels al drie keer met de fiets gevallen is, overleg ik of hij nu naar huis wil of dat we verder gaan met de route. We zijn nog nergens qua afstand maar we kunnen gewoon terugkeren en zullen dan met een paar kilometer thuis zijn. Het alternatief is natuurlijk doorgaan met de geplande route en dan hebben we nog 11 km te gaan. Voor het laatste kiezen we en we gaan op weg naar Belgie. Dat is op zich wel goed te doen maar nu ik eens goed naar het pad kijk, merk ik dat het voor de fiets niet optimaal is met al die scherpe stenen. Lopend heb je daar geen erg in eigenlijk. Maar het gaat goed en we hobbelen een stukje naar beneden, weer naar boven en weer naar beneden.

klik voor groot

We hebben inmiddels al naar mijn ouders een SMS gestuurd dat we nog wel even nodig hebben, zodat zij niet ongerust zijn. Echt snel zijn we niet vandaag en we hadden bij de start ook tijd nodig gehad voor de navigatie en de kleding.

Op 15 km proberen we of woefje wat water wil. Nee dus…. ook daar weer tijd verlies en een woef die met grote ogen zit te kijken wat ze met dat waterbakje moet….

klik voor groot

We lopen helemaal door het bos in Belgie tot de spoorlijn en keren dan weer terug om richting Duitsland te gaan. Gek idee dat je door drie landen loopt op deze manier. Hoezo kan je nou grenzen sluiten?

Eigenlijk zijn we inmiddels best moe. Het stijgen en dalen stelt op zich niet veel voor maar het gaat maar door. Even op en even neer. En na alle kilometers van de afgelopen week, voel je dat toch best wel een beetje. Zeker met die heup die nog niet in orde is, merk je dat je niet optimaal loopt. Maar het gaat verder wel OK en ik scharrel lekker door. Maar die stijgingen mogen nu wel even klaar zijn….

We genieten wel van het mooie weer en zo her en der zijn er nog wel wat herfstkleuren in het bos en dat is mooi.

klik voor groot

We lopen het laatste stukje op bekend terrein en zelfs het laatste klimmetje naar de zendmast gaat wel goed. S. haalt het bijna met de fiets maar het allerlaatste stukje over zachtere grond lukt net niet. Grappig genoeg had ik daar nou geen probleem, terwijl ik een kilometer daarvoor nog wandelend en strompelend boven kwam. Daar was de accu even leeg geloof ik. Maar nu gaat het gelukkig alweer.

Vanaf nu lekker alleen maar naar beneden door het bos en dat gaat verder snel en zonder kleerscheuren. De ronde was niet idioot lang, want we liepen gewon de geplande 23 km. Misschien is het verschil met april dat ik toen gewoon maar wat liep en keek hoe het liep en uiteindelijk dus op 23 km afklokte. Nu begonnen we aan een 23 km route (met al aardig wat kilometers in de benen) en wilden we ook niet al te laat terug zijn omdat we nog wilden eten en naar huis moesten rijden. Dat scheelt allemaal denk ik.

Hoe het ook zij, met deze ronde van 23 km hebben we precies 100 km afgelegd in de afgelopen dagen. Dat had veel meer kunnen zijn maar er zat nu eenmaal een rustdag tussen vanwege de verjaardag, en een korte route vanwege het reizen. Ik vind het knap hoe S en waf het hebben gedaan.

Op naar de volgende runs dan maar weer!

gegevens:

* 23 km
* 8 graden – zonnig

november 250 km – 2015 totaal 3.603 km

rapa nui – 216 km
hoka bondi b – 115 km
hoka stinson lite – 404 km
hoka stinson trail – 1.121 + km
hoka clifton 2 – 100 km
minimus MT – 26 km
pure flow – 439 km
pure grit – 35 km
gel-lyte 33 – 11 km