Gisteren had ik al met de route zitten klooien voor een route door de Cheviots. Ik wil nog bij Windy Gyle lopen. Dat schijnt een remote stuk te zijn van de Cheviots, dit deel rond Breamish Valley is wat lieflijker. Ik was hier vorig jaar voor de eerste keer en genoot toen enorm. Maar je hebt wel een beetje mooi weer nodig en het liefst ook helder weer.

De weg naar de start is al volop genieten!

Klik voor groot

Voor enorm goed hardlopen hoef je hier namelijk niet heen, het is vooral genieten en een beetje sneller ergens komen dan wanneer je wandelt. Ik koos voor vandaag dus de route die ik al eens gelopen had, alleen hoopte ik nu wat beter de weg te kunnen vinden. Maar ik kan vast verklappen dat dat niet het geval bleek te zijn. Deels door mijn eigen schuld, omdat ik graag naar het mooie punt wilde waar ik de vorige keer ook zo genoten heb. Voor vandaag stond de route in ieder geval in de garmin, in de telefoon en op de navigatie. Dat bleek uiteindelijk prima en nodig. Maar….. als je ergens wat hoger staat waar het gewoon onder 0 is, en het waait ook nog behoorlijk, dan wordt het dus ijskoud. Ondanks het mooie weer van vandaag! Ik besluit iets verder weg te parkeren dan de vorige keer, omdat ik misschien nog door wil lopen naar Linhope spout. Toen wist ik dus nog niet dat het zo koud was! Vol goede moed op pad dan maar!

klik voor groot

Al snel kwamen we de eerste koetjes tegen

klik voor groot

Ik zag deze keer op de gedetaileerde kaart dat ik ineens verkeerd liep en had het juiste pad weer snel gevonden. Een breed gras/modder pad met geweldig uitzicht achter me. Daar moest ik natuurlijk af en toe wel even een kiekje van maken. Na 2,3 km zijn we 200 meter hoger….. aha nu snap ik waarom dat best zwaar aanvoelde

klik voor groot

Maar waar het echte pad nou uiteindelijk naartoe liep, is mij dus echt niet duidelijk geworden, ook deze keer weer niet. En dus kwam ik weer op dat mooie punt uit waar ik de vorige keer ook in de diepte had staan staren waar ik heen moest. Aangezien het zo ijskoud was, besloot ik dan maar even te klunen naar het pad waar ik vorig jaar ook uiteindelijk op uitgekomen was. Maar het liep voor geen meter en aangezien ik soms ahum ‘hardop’ wat dingen riep, bleef woef soms zielig achter totdat ze dacht dat de kust weer veilig was. Stakker.

klik voor groot

klik voor groot

Uiteindelijk kwam ik weer op een pad en kon ik eindelijk weer een stukje doorlopen en warm worden. Dat was wel prettig, maar ik wist ook dat ik nu eigenlijk al snel weer bij de auto zou zijn. Vanaf een vrij hoog stukje is het dan ineens steil dalen en aangezien ik zo koud was geworden en ik harde wind in de rug had waardoor ik minder balans had, heb ik zelfs een stukje gewandeld om niet op mijn snufferd te vallen. Er lag namelijk ook overal ijs dus waar het wel of niet glad was, was moeilijk te zien.

Toen ik de auto in de diepte zag glinsteren, besloot ik ook dat het welletjes geweest was. De watervallen komen wel een andere keer met iets warmer weer, of handenwarmertjes bij me.

klik voor groot

Veel te kort maar erg mooi. Dat moet dus nog een keer herhaald worden! Op naar het volgende avontuur dan maar weer. Overigens reed ik achter een strooiwagen toen ik naar huis reed. Brrrrrr.

Gegevens:

* afstand: 7 km
* temp 2

januari 76 km – 2014 totaal 76 km

hoka bondi b – 325 km
hoka bondi b – 160 km
hoka stinson tarmac – 17 km
hoka stinson trail – 70 km
minimus MT – 303 km
pure flow – 201 km