29.05.2013 – spott – 10 km

Vandaag weer een soort zwerfrondje proberen na de snellere run van eergisteren. Ik had van te voren een route uitgezet op terrein waar ik nog niet eerder was. Route netjes in de Garmin gezet en op weg dan maar. Het was niet echt lekker weer en het was ook tamelijk laat omdat ik aan het einde van de middag pas ben gaan lopen.

Eerst even omhoog bij Spott Loan en genieten van de gele koolzaadvelden en het mooie uitzicht. Hoewel het niet zulk fraai helder weer was als afgelopen zondag, was het toch nog steeds wel mooi.

klik voor groot

Daarna rechtsaf ergens de rimboe in en kijken waar ik uit zou komen. Het begin was veelbelovend en liep niet eens slecht.

klik voor groot

Beneden aangekomen liep ik eerst langs een soort fok kooi voor fazanten ofzoiets. Heel merkwaardig. Daarna zou ik rechtsaf moeten richting een watertje en dat leek aardig te kloppen. Garmin was het met me eens en er leek ook een soort pad te zijn.

klik voor groot

Na de schapen ineens een merkwaardig hek, maar dat kreeg ik wel open en nadat ik door de brandnetels was gelopen, kwam ik op iets dat op een pad leek. Maar al snel ging het over in een soort spoortje langs een watertje waar ik niet eens goed kon zien of ik op mos/kroos liep of in het water zou zakken. Ik lette dus maar op woef om te kijken of zij in het water zou zakken of niet. ik hoopte er maar het beste van. Hardlopen was dit in ieder geval even niet maar het was wel spannend.

klik voor groot

Ik modderde door en ineens… was daar prikkeldraad en hield het allemaal op. Ik zou dus gewoon om het watertje heen moeten, maar dat leek niet te lukken. Wat balen zeg, want nu moest ik ook weer terug over dat rare paadje langs het water.

klik voor groot

Eerst nog even aan de andere kant van het water gekeken bij het muurtje maar daar achter was ook prikkeldraad en bovendien was daar ook geen pad. Wat een stom gedoe. De streep op Google Earth is dus een muur en geen pad. Ook dat nog.

klik voor groot

Dan toch maar weer terug en over het gras kon ik wel redelijk lekker hobbelen. Ik voelde eigenlijk bijna niks van mijn lies. Mijn rug was wel gevoelig na de lange autorit van gisteren maar het ging wel aardig eigenlijk.

Bij de kruising nog even gekeken of ik misschien toch op een of andere manier nog bij de route terug kon komen, maar ik besloot maar terug te gaan. Het motregende ook een beetje dus het avontuur moest dan maar even wachten.

Toen ik terug liep richting de weg hoorde ik ineens een soort geblaf. Ik schrok me rot en keek wat het was. Een hert! Het hert rende bovenop de heuvel heen en weer en maakte die rare geluiden. Heel sinister zo op die eenzame plek met een beetje donker weer. Goede training, want ineens kon ik toch best snel de heuvel weer oplopen.

Toen we op de weg kwamen, zag woef ineens een een of ander beest. Of het nou een eekhoorn was of iets als een pine marten kon ik niet zien in de gauwigheid.

Daarna het lusje gemaakt dat ik eerder ook al liep dus dat was een rustig idee (dacht ik).

Eerst even over de weg en toen besloot ik links af te slaan richting de weg om de route iets korter te maken. Langs kennels en langs de velden. Best een aardige route eigenlijk. Ik had al bedacht dat ik op deze manier op Slott Avenue uit zou komen, de toegangsweg naar een enorm landhuis die me weer naar de hoofdweg zou brengen. Onderweg genoot ik nog van een ree die in de koolzaadvelden lekker aan het eten was.

klik voor groot

De weg ging naar beneden dus woef en ik hobbelden lekker door, op weg naar het einde van de route. Het toegangsgek kwam al in zicht en….. een hangslot!! Daar stond ik dan. Denkend dat ik nu bijna thuis was. Maar nee hoor. Ik kon niet verder en zou weer omhoog moeten en weer terug. Grrrrrr niet leuk. Maar goed, ik moest toch terug dus vooruit maar. En woef en ik liepen weeer omhoog. Maar eerst maar eens kijken hoe we er weer uit zouden komen zonder het pad langs de kennels te hoeven nemen.

Helaas moest ik woef nog over twee hele grote wildroosters dragen dus dat was nog wel even zwaar. Maar uiteindelijk kwam ik weer op de weg die ik een paar dagen geleden ook al had gelopen, dus vandaar wist ik de weg wel weer.

klik voor groot

We hobbelden lekker voort, op weg naar het huisje. Eerst naar de weg lopen en toen kwam ik weer langs het toegangshek. Even een foto maken van dat rottige hek waar ik niet doorheen kon komen.

klik voor groot

Uiteindelijk was ik gelukkig weer gewoon op de weg richting het huisje en na 10 km was ik weer binnen. Zoodra ik mijn voet over de drempel zette ging het stortregenen. Gelukkig lekker binnen!