Een tweede rondje door het Preuswald vandaag en ik besluit nu eens te starten met de weg die ik normaal als laatste terug neem. Heuveltje op dus, terwijl dit zo heerlijk loopt op de terugweg als de weg heuveltje af gaat. Ik dacht eerlijk gezegd dat het veel lastiger zou zijn om heuvelop te lopen, omdat je best snelheid maakt op de terugweg. Maar ik vond het klimmen eigenlijk nogal meevallen en de harde ondergrond maakte dat het wel lekker liep op deze manier. Normaal start ik altijd de andere kant op en moet ik meteen al door de bladeren en door de modder. Overigens viel het deze keer erg mee met de modder, maar vermeed ik het pad waar ik de vorige keer echt tot mijn enkels wegzakte en woef haar schoentjes ook verloor.

Aan het begin van het bos staat een schattig huisje tegen de bosrand met enorm veel grond erom heen. Dat lijkt me wel wat!

klik voor groot

Toen ik verder liep in het bos en genoot van alles om me heen, hoorde ik ineens een hele luide stem allerlei dingen roepen. Ik dacht dat het schoolkinderen waren die vroeg door het bos aan het fietsen waren en was benieuwd wat er op mijn pad zou komen. Dat bleek een man of vrouw te zijn die alleen maar keihard aan het roepen was. Ik heb geen idee wat hij of zij allemaal liep te schreeuwen maar het ging aan een stuk door. Achter de persoon liep een hond versierd met bloemen en gekleurde banden. Heel merkwaardig maar al snel was het geluid weggestorven en liep ik weer heerlijk in mijn eentje door het stille bos.

Ik wilde eigenlijk weer rechtsaf slaan richting Belgie, maar ineens dook de schreeuwende persoon weer op van links die ook richting Belgie liep. Dan maar rechtdoor en eens kijken of ik het grotere pad zou kunnen vinden die me op de weg zou brengen waar ik de gisteren het karrenpad had genomen en twee weken geleden een afslag miste. Vanaf deze kant zou ik immers weer op die bredere weg uit moeten komen. Hoewel ik de weg niet herkende, bleek het wel te kloppen, en kwam ik uit waar ik dacht uit te komen en kon ik dus via Belgie maar dan tegengesteld weer op de weg terug komen. Een prima rondje en nu weet ik dus weer wat meer de weg daar en kan ik ook makkelijker die karrenpaden vermijden. Dat is op zich wel leuk om te lopen, maar even een beetje doorlopen is ook niet slecht.

Helaas ontdekte ik dus toen ook dat ik kennelijk altijd lekker omlaag hobbel en dus nu omhoog moest klauteren. Gelukkig liep er een heel stuk voor me ook een man de heuvel op en kon ik me aan hem een beetje optrekken en viel het me niet eens tegen.

Tot mijn verrassing hadden we er toch weer 8 km opzitten toen ik klaar was en zo voelde het absoluut niet. Misschien helpt het ook wel (mentaal) als je weet waar je loopt en ongeveer de route naar huis kunt inschatten zonder dat je je zorgen hoeft te maken over de juiste route en de afstand.

Op naar de volgende run. Dat zal weer in mijn eigen kikkerlandje zijn!

Gegevens:

* totaal 8 km
* temp 8
* gem HF 136 max 161

rondje in google earth openen

nov 156 km – 2012 totaal 1.965 km

brooks pure flow 150 km
brooks pure flow (2) 103 km
brooks pure cadence 21 km
merrell bare access 59 km
kinvara 3 256 km