Vandaag weer een MAF rondje op het programma net zoals vorige week. Toen vergiste ik me nog in de afstand, het had 8 mile moeten zijn en ik liep er 9. Vandaag wist ik zeker dat het 8 miles moesten zijn.

Gek genoeg werd ik zelf wakker rond 5 uur en was ik dus net voor de wekker wakker. Het was nog donker buiten, ik hoorde de wind en het leek ook wel te regenen. Ik griste mijn kleding van de stoel die ik had klaargelegd en ontdekte dat er eigenlijk niet echt was droog geworden na de wasbeurt van gisteren. Lekker dan. Gauw dus even zoeken naar mijn andere sport BH en mijn andere shortje. Dat was snel gevonden en ik was dus ook gauw omgekleed. Naar beneden, wat warm water en even trainen met de K5. Ook dat ging aardig goed dus dat was weer een opsteker. Vanaf deze week ga ik de laatste 6 weken weer elke dag trainen en de weerstand opvoeren tot aan de loopdag. Ik heb nu de laatste weken alleen onderhouden op 80 cmH2O en dat was prima. Maar nu dus weer even verder.

Woeffie had al vroeg gegeten en rond 6 uur gaan we op pad richting de start. Het weer ziet er niet erg hoopvol uit. Het lijkt me ook behoorlijk fris want de thermometer in de auto wijst maar 13 graden aan. Had ik nou maar lekker mijn lange zomer tight aangetrokken. Brrrrrr. Als ik bij de start kom, is het droog. Ik zag vanaf de weg een grote groep lepelaars vrij dichtbij. Wat jammer dat ik geen camera bij me heb maar voor de zekerheid probeer ik het toch maar met de camera van de telefoon. Het lijkt nergens op maar op onderstaande foto is met wat fantasie het groepje lepelaars te ontdekken.

klik voor groot

Daarna gauw door naar het startpunt. Voor de zekerheid trek ik mijn no rain sleeves aan en daar ben ik weer erg blij mee als ik uit de auto stap. Wat is het koud! Ik krijg bijna de neiging om weer lekker de auto in te stappen en naar huis te rijden. Hoe moet ik ooit warm worden in dit weer? Maar goed, woeffie wil ook uit dus al snel lopen we toch maar onze warming up te doen. Ik doe niet mijn regenjack aan, want het lijkt droog en zo met de sleeves gaat het net. Mijn benen voelen wel erg koud en ik zie aan mijn hartslag dat ik het koud heb. Na een korte warming up van 800 meter ga ik van start voor de MAF training. Die zal toch niet snel gaan en met deze kou warm ik toch niet echt op dus van start maar dan!

De eerste twee kilometers vliegen voorbij. Ik probeer ook nog een beetje naar alle vogels te kijken en ondertussen hou ik mijn tempo en hartslag in de gaten. Ik mag niet boven de 138 uitkomen en hoe lager hoe beter. Rustig hobbel ik voort. Na ruim 4 kilometer ben ik weer bij de start van het rondje om de grote plas en ik reken snel uit dat ik dus niet uit zal komen voor een 13 km kern rondje. Dat wordt eerder 14,5 maar vooruit maar. Ik heb ook geen zin om drie keer een rondje om de roeibaan te lopen dus ik loop maar door. Eerst naar de molens, langs de snelweg en weer de andere kant op voor het langste stuk.

Vorige week waaide het heel erg hard en had ik vooral tegenwind. Toch kan dat helemaal niet, want als ik op een stuk tegenwind zou hebben gehad, dan moet ik ook echt een stuk wind mee hebben gehad. Dus ik snap niet waarom ik vorige week zoveel last van de wind had en deze keer niet. Ik heb nu een zijwind, en dat maakt het lopen een stuk makkelijker maar het verschil met vorige week is groot. Ik heb nu geen enkele moeite om mijn hartslag laag te houden en mijn tempo ligt ruim onder de 7 min/km terwijl ik vorige week op 7.17 min/km liep vanwege de wind. Wie het begrijpt mag het zeggen.

In ieder geval ben ik alweer bijna bij het restaurantje en is de route alweer bijna op de helft. Het loopt makkelijk, de metronoom tikt op 170 en mijn ademhaling blijft ook netjes. Ik mijmer wat over cadans, ademhaling en paslengte. Waarom voelt het ene nou zo makkelijk en het andere niet. Eergisteren had ik ook een cadans van 170 met een stride length van 0.92 mtr, nu liep ik een stuk langzamer op 0.85 mtr. Maar wat voelt dat dan makkelijk! Is nu het geheim voor mij om de cadans simpelweg verder omhoog te brengen met gelijkblijvende paslengte? Dat werkt wiskundig prima maar in de praktijk valt dat soms niet mee. Ik wee het niet. Het blijft een raar spelletje.

Omdat ik zo lekker aan het denken ben, schiet het aardig op met de afstand en voordat ik er erg in heb loop ik alweer over de ophaalbrug. Straks lekker met een soort windje mee het laatste stukje. Mijn tempo is totaal vlak, alles gaat prima. Het laatste stukje vliegt ook zo om. Ik weet al dat ik de doel afstand ga overschrijden. Dat was niet de bedoeling, maar ik kwam te ver van de start weer uit qua rondje en dus moest ik nog even doorlopen. Maakte niet uit, want het ging prima.

Na de kern van 14,5 klok ik af. Ik maak nog een kiekje van de route. Ik ben enkele keren natgeregend en was dus heel blij met mijn sleeves. Als ik bijna bij de auto ben, breekt de hemel open. Wat een bui! We waren net weer droog en zijn nu inmiddels weer helemaal doorweekt. Arme woef. Ik hobbel snel terug naar de auto, trek mijn hoodie aan en ga woef afdrogen. Zij is al snel weer lekker warm met haar equafleece jasje!

De training ging prima. Dit is mijn beste MAF rondje tot nu toe. Een gemiddelde van 6.55 min/km met een HF average van 134 is echt prima. Zeker op een afstand van 14,5 km. Ik ben dik tevreden.
op naar morgen, dan staat er weer een mixed interval op het programma.

klik voor groot

Onderstaand weer het overzichtje van pace versus hartslag. Weinig drift en vlak gelopen. De piek in de blauw lijn is een meetfout.

klik voor groot

Gegevens:

* 16 km
* temp 13 – winderig en regenbuien
* 14.500 mtr – 6.55 min/km – 134(139) – cadans 170 – stride length 0.85 mtr

aug 165 km – 2014 totaal 1.911 km

rapa nui – 145 km
hoka bondi b – 490 km
hoka stinson tarmac – 566 km
hoka stinson tarmac (nieuw) – 47 km
hoka stinson trail – 698 km
minimus MT – 303 km
pure flow – 315 km
pure grit – 20 km