Vandaag was ik juist voor de wekker al wakker die me om 3.50 weer zou wekken voor de lange run. Het is nog steeds klote weer, warm en vochtig. Niks aan. Daarom toch maar vroeg op pad en met de hondenkar, want ik vond het eigenlijk toch te warm en te ver voor waf om alles mee te doen. Om 4.30 rijden we dus weg richting de start. Fietsje, hond en kar achterin de auto. Als we aankomen, hebben we bijna een kwartier nodig om alles klaar te krijgen voor vertrek maar om 5.12 vertrekken we dan toch voor ons rondje.

klik voor groot

Waf heeft haar coolband om en is meteen vrij wild en druk. Het is nog donker en ik zig zag weer door de ganzenkak. Het is de bedoeling dat ik in ieder geval de kerntraining doe van 21 km progressierun. Eigenlijk wil ik wat verder lopen, omdat ik al een paar keer rond deze afstand gelopen heb en voor mezelf wat verder wil lopen. Maar ik wil me ook aan het schema houden, dus vooruit maar. Eens kijken waar het schip strandt. Maar na 400 meter voel ik al dat ik enorm nodig moet plassen. Huh? Toch braaf gedaan voor vertrek. Het voelt niet lekker. Wat nu? Het is hartstikke open daar qua landschap maar het is nog wel donker en erg vroeg. Zal ik toch maar….. Nog nooit gedaan maar ik moet wel nodig. Ik besluit terug te gaan naar het gebouw waar wat boten buiten staan en ik loop even heen en weer. Nergens camera’s te bekennen en ook al zal ik met mijn blote billen richting de weg zitten, het moet dan toch maar. Ik hurk en doe schichtig mijn short naar beneden. Gaat dat goed? Woef kijkt op een afstandje nieuwsgierig toe maar ik doe maar alsof ik haar niet zie. Als ik hard ga roepen dat ze weg moet gaan zal ze dat toch niet doen. Gek genoeg plas ik niet eens over mijn schoenen. Wat een opluchting. Ik vind het wel stom en genant maar goed. Zo een lange run starten is ook niks. Daarna dan toch eindelijk echt op weg.

De metronoom tikt op 170 en dat valt niet eens mee. Qua ademhaling loopt het lekkerder dan op de veel te trage 166 van vorige week. Ik kan nu makkelijk 2/4 aanhouden en dat gaat goed. Maar wat is het tempo laag! Ik kan blijkbaar beter schakelen op 166 of 168 maar ik besluit toch door te lopen op deze 170 vanwege de ademhaling en omdat je nu eenmaal efficienter loopt op een hogere cadans. Dat het langzamer gaat aan het begin, is niet erg. De hartslag blijft ook mooi laag.

klik voor groot

We lopen langs de roeibanen tussen de ganzenkak en gaan daarna voor de verandering eens eerst naar rechts, weer terug naar de Rottemeren voor het rondje. Dat is wel prima zo, want de eerste 5 km zit er alweer bijna op als we gevoelsmatig dus ‘starten’ vanaf de parkeerplaats. Ik ben niet helemaal tevreden over de eerste 5 km lap, hoewel dat natuurlijk onzin is, omdat we iets anders lopen dan vorige week nu. Door naar de tweede ronde dan maar en die gaat ongeveer net zo snel als de eerste ronde. Als we 11 km erop hebben, gaat woef de kar in. Ik vind het welletjes voor haar nu. S. gaat dat doen en geeft haar ook water en ik hobbel door. Het duurt een hele tijd voordat ik geloei achter me hoor aankomen. Waf in de kar die als een idioot zit te jammeren. Aansteller. Kop uit de kar, tong op haar voetjes en huilen maar. Als ze weer bij me zijn aangesloten, is het blijkbaar weer OK en is ze stil. We gaan door en gaan over het bruggetje. Daarna moet S weer even stoppen om iets te doen aan de kar en als hij weer start gaat het mis. Ik hoor een enorm gevloek achter me en als ik omkijk, zie ik nog net woeffie over de weg rollen terwijl de kar over haar heen rolt. Gossie wat gebeurt daar nou?? Ik stop en keer om. Woef is eruit gesprongen en werd dus overreden door het karretje. Stakker Ik prop haar weer in de kar en we doen maar het voorste luikje dicht zodat ze er niet meer uit kan. Nu wordt ze rustiger en gaat liggen. Ik ga achter de kar lopen zodat ze me kan zien en we gaan gauw verder met de run. Wat een gedoe, ik hoop maar dat ze niet geblesseerd raakt. Ondertussen heb ik ook het 15 km punt bereikt en ik wil gaan versnellen. Daarvoor is het best fijn als S voor me fietst en ik bovenop de kar kan lopen als een soort ‘trekker’. Als we langs een groep mooie lepelaars komen, laat S ineens het tempo zakken. Als ik ‘he’ roep, knijpt hij als een gek in de remmen waardoor ik dus bijna over de kar heen klap omdat ik er vlak achterop loop. Ik boos, hij boos. De irritatie groeit….. We lopen door maar het wil niet zo lekker met de kar en mij. Woef is inmiddels rustig maar toch…. Ik mopper, S moppert.

klik voor groot

Ik doe mijn uiterste best om rond HM tempo uit te komen voor de laatste 7 kms. Dat gaat redelijk maar is na deze afstand nog beste even een uitdaging op deze warme dag. Ik probeer nogmaals aan te sluiten bij de fiets maar om een of andere reden lukt dat niet. Mopperdemopper. Als ik naast de fiets ga lopen, stoot ik me ineens weer aan de kar. Ik mopper weer en baal. S baalt ook. De volgende keer moet ik maar alleen roept hij…. Nou ja, dat soort dingen.

Uiteindelijk gaat het de laatste anderhalve kilometer toch goed. S. doet lief zijn best om net voor me te rijden, ik geef met ‘ho’ en ‘hup’ aan of het tempo een beetje goed is. Zo rommelen we door het laatste stukje maar de tijd is goed. Ik klok af en ben op zich tevreden.

S. gaat de kar vast weg zetten in de auto en komt me daarna weer achterop, want ik ga nog 4 rustigere kilometers lopen om de afstand iets te vergroten. Dat gaat ook nog prima en uiteindelijk klokken we af op 28 km.

Waf krijgt nog water bij de auto. Ik vergat haar bakje, dus ze drinkt uit de deksel van de schudbeker die ik voor mijn hersteldrankje had meegenomen. Dat dan maar niet, zij gaat voor en ze kan prima drinken uit het miniscule bakje.

Helaas zitten de banden van de kar en de fiets onder de ganzenshit en grijpt S daar dus lekker in. Die is weer niet blij en begint weer te roepen dat ik de volgende keer maar alleen moet gaan. Inmiddels schijnt het zonnetje al volop en zie ik zweetdruppeltjes op zijn hoofd parelen. Beetje warm denk ik (grapje).

We hebben het maar weer mooi gedaan zo als gek trio. Beetje jammer van de aanrijding met de kar. Ik hoop dat woeffie OK is, maar dat zullen we later wel ontdekken.
Moe maar toch wel een beetje tevreden gaan we naar huis. Gek idee dat we er toch alweer zo’n stuk op hebben zo aan het begin van deze ochtend.

Op naar de volgende run!

klik voor groot

Gegevens:

* 28 km
* temp 21
* HF average 138 bpm (max 157 aan einde)
* cadans metronoom op 170
* ademhaling 2/4 oplopend naar 2/2 tijdens versnelling einde
* RWR 2/30
* laps: 34.50 – 1.09 – 1.44.00 – 2.15.00 – 2.21 (laatste 6 km versneld, laatste 6 min/km rwr)
* average pace lap 6.45 min/km
* vocht: 2L, 2 complan 200 cc, 3x saltstick

juli 247 km – 2014 totaal 1.710 km

rapa nui – 55 km
hoka bondi b – 490 km
hoka stinson tarmac – 536 km
hoka stinson trail – 698 km
minimus MT – 303 km
pure flow – 281 km
pure grit – 20 km