16.09.2011 – lincolnshire laatste dag

Vandaag dan de laatste dag alweer. Natuurlijk wil ik per se nog een rondje lopen om nog even te kunnen genieten van de omgeving hier. Het is echt geweldig geweest. Niet alleen de ervaring (en wijze lessen) van de eerste HM, maar ook de vakantie in de mooie omgeving. Ook hadden we echt geluk met het weer. Vrijwel steeds droog, maar wel in de eerste week een straffe wind die het lopen en fietsen er niet makkelijker op maakte. Maar de laatste week was super. En na de HM kon ik lekker doen en laten wat ik wilde qua lopen (dat kan natuurlijk normaal ook wel, maar het voelt toch anders) en fietsen. En dat betekende dus lekker rondhobbelen en foto’s maken.

Het rondje van vandaag zou minder lang worden en deels over de weg en deels over de velden gaan. Wist ik veel. helaas begon het net te regenen (jawel… de eerste loop dus in wat spetter regen) en door deze regen moest ik mijn telefoon wegstoppen en kon ik geen foto’s maken. Maar het klaarde al snel op en toen ik eenmaal het eerste veld gedeeltelijk was overgestoken was het alweer droog. Bij het begin van de route moest ik over een hekje stappen en stonden er allemaal koeien in de weide. Ik dach dat ik er ook een stier tussen zag staan en (gek genoeg) een kalfje, dus besloot ik maar een beetje met een boog om de dieren heen te lopen. Een rennend figuurtje in een neongeel jasje zou misschien toch iets teveel kunnen fungeren als rode lap op een stier (letterlijk dan bijna). Aan de andere kant van het veld aangekomen, zag ik een bordje….. Inderdaad een stier, maar een ‘quiet bull’. Nou ook leuk om te weten dan!

Ik vond het ook opvallend dat alles weer zo prima was aangegeven, terwijl je toch echt over farmland van een boer aan het lopen bent. Hekjes waar je makkelijk overheen kunt, bordjes en pijlen. Kom daar maar eens om in Nederland!

Ik moest wel een paar keer op de kaart kijken, want het valt niet eens mee zo door of langs een veld. Je denkt dat je geen kant op kunt, maar dat is dus niet zo. Ook ging het pad ineens naar rechts door een hekje, wat ik niet echt had gezien op de kaart. Het is dan heerlijk om even de kaart te openen, de locatie op te roepen en te kijken waar het bewegend bolletje eigenlijk heengaat! Op die manier kan je dus gewoon niet verdwalen en kom je altijd weer ergens uit.

Het mooiste van deze vakantie en bijzondere routes was wel het laatste stukje van vandaag. Ergens had ik gemerkt dat ik links aan moest houden. De zendmasten van het dorpje waren daarvoor ook al een goede aanwijzing. Alleen keek ik toen heuvelopwaarts in de richting van een omgeploegde akker, waar vaagjes wel een soort voor doorgetrokken leek te zijn. Zou ik werkelijk die kant op moeten? Het bolletje op de kaart wees in de goede richting, en ik dacht ook werkelijk dat het goed zou moeten zijn. Vooruit dan maar. Op naar de omgeploegde akker!

Het grappige was nog wel dat het nog niet eens rottig liep, want er was inerdaad met een machine een soort geultje getrokken waar je best op kon lopen en zelfs met aardige snelheid. Beetje jammer dat het zo omhoog liep, maar het was wel OK. Groot was mijn verbazing toen ik aan de andere kant een pijl zag op het gras…. keurig wijzend naar.. de akker!

Ik vond het een enorme grap dat er dus zelfs op dit soort ondergrond nog moeite wordt gedaan om je de weg te wijzen. Waarom dat nou niet vanaf de andere kant was gebeurd, dat weet ik niet, want het had mij enorm geholpen. Maar ik vond het wel leuk.

Daarna wees de weg zich vanzelf en ging deels over grasland en uiteindelijk weer over de weg. Aan het einde zat nog een grote groep patrijsjes en dat is toch ook wel erg leuk om te zien onderweg.

En zo kwam er een einde aan een geweldige periode waar ik ook lekker heb gelopen. Overigens heb ik vandaag nog eens exta gelet op de hartslag. Die bleef keurig in mijn zone. Dit soort runs zijn dus een prima training voor endurance opbouw. Mooi lage hartslag, geen vermoeidheid. En nog buitengewoon genieten ook. Wat wil een mens nog meer!

Gegevens:

* afstand 8 km
* temperatuur 17
* HR gem 139