06.04.2020 – hulshorst – 13 km

Vandaag ga ik weer netjes op tijd op pad voor mijn runnetje. Het is heerlijk weer de laatste dagen en het is ook echt warm met 20 graden in de middag. We gaan dus maar tijdig op pad. Lekker korte mouwen shirt aan maar wel even voor het wandelen mijn sleeves aan en giletje. Ik wandel rustig met Fleur en doe wat oefeningen. Daarna lopen we weer langs huis en doe ik mijn buff in de brievenbus. Die kan wel vast af want het wordt echt warm. Op het grote fietspad doe ik al mijn sleeves af en even later ook alvast mijn giletje. Het is echt warmer al en voordat ik nu veel te heet word….. Fleur heeft nog nergens last van gelukkig. Ik ga gewoon weer hetzelfde rondje lopen als gisteren denk ik. Dat was leuk en het zijn wat langere stukken om te lopen en niet steeds maar 500 meter stukjes. Naar het einde van het fietspad is het bijna 3 km vanaf huis en dat is wel even lekker. Ook kies ik weer even voor een stukje verhard. Goed voor de zooltjes van Fleur en haar nageltjes.

klik voor groot

Eigenlijk lijkt het maar saai zo. Er gebeurt niets leuks of bijzonders en ik kom vandaag niemand tegen. Ik zie ook geen wild en dat is eigenlijk wel jammer. Ook de schapen lopen niet op de heide. Maar het blijft mooi en het is ook wel heerlijk rustig zo. Ik kijk om me heen en kijk naar de heide. Zou het dit jaar weer zo mooi paars worden als vorig jaar? Ik ben blij dat ik toen met Fleur en met Ziva nog mooie foto’s heb kunnen maken tussen de paarse bloemetjes. Dat was wel erg leuk. Mijn eerste zomer hier in 2018 bloeide er niets vanwege de droogte! In 2017 heb ik maar eenmaal paarse heide gezien toen ik van Hulshorst naar Garderen fietste met Ziva tijdens een bezoek aan het huis om wat dingen op te meten enzo. Maar toen was het trouwens meer roze dan paars. Die droogte was dus zo gek nog niet. Nu staat er overal hoog gras doorheen dus het zal mij benieuwen. Ik weet nu wel beter waar ik moet zijn voor heidevelden dus dat zit wel goed.

klik voor groot

Trouwens… ik leer elke keer bij want als ik nu op de kaart kijk, zie ik dat ik heel makkelijk een kijkhut kan bezoeken op de route zoals ik nu loop. Even ergens linksaf. Volgens mij is dat de kijkhut naast het fietspad daar maar ik zal het eens doen, om te zien hoe ik dan uit kom. Je zou dan inderdaad verwachten dat er wel wild zit. Dat verklaart misschien mijn gevoel van bekeken worden ook van een paar dagen geleden. Er zijn ook delen afgesloten hier want daar staan bordjes ‘verboden toegang’. Ik ben benieuwd. Volgende keer weer eens een ander pad proberen. Hoewel ik nu denk – terwijl ik dit tik – dat het paadje dat ik zou moeten nemen naar die kijkhut juist een van die paadjes is met een bordje verboden toegang. Dat zou ook wel logisch zijn. Overmorgen eens kijken daar wat wel mogelijk is.

klik voor groot

Aan het einde van de route gaan we nog even naar de zandverstuiving. Op weg naar het einde kom ik op een pad waar de auto’s van de werkers aan de boompjes midden op het pad staan. Bizar. Vorige kaar op het fietspad nu dus op het smalle paadje. Niemand te zien verder maar waarom staan ze nou niet gewoon op de parkeerplaats? De zandverstuiving is prachtig zo met de blauwe lucht en Fleur rent vrolijk heen en weer. Niet moe blijkbaar!

klik voor groot