22.12.2017 – fearnoch – 14 km

Vandaag mijn eerste rondje hier in Schotland. We zijn gisteren aangekomen en ik heb geslapen als een roos. S. gaat niet mee vanwege zijn enkel dus ga ik alleen even op stap en kies voor Fearnoch. Even een gemakkelijk te vinden route voor het begin hier. Niet dat het gemakkelijk loopt, maar ik weet wel waar ik heen moet en wat ik kan verwachten. Volgens een oud verslagje is het 16 minuten rijden vanaf hier maar dat haal ik echt niet. Ik doe rustig aan op de weg vanaf het huisje naar de doorgaande weg dus dat schiet allemaal niet zo op.
Ik parkeer bij de parkeerplaats en smeer de pootjes van woefje in. Daarna op pad. Het is lekker weer en alles voelt goed. Het eerste stukje klimt al behoorlijk maar na een korte warming up gaan we van start. Rustig aan dan maar en stap voor stap (letterlijk) komen we er ook wel.

Na een kleine 3 km sla ik linksaf voor het extra lusje door de Glen. Bij de splitsing kom ik een fietser tegen die vraagt of ik misschien een hond gezien heb. Ik raak met hem aan de praat. Het blijkt Nick te zijn van de bikeshop waar we afgelopen jaren elke keer wel met ons fietsje zijn geweest. Eenmaal huurden we er een fiets overigens. Dat was de eerste keer dat S. hier mee ging fietsen. Ik schrijf de gegevens nog een keer op van Nick (en Flash zoals de hond het) en vertel welke route ik ga lopen. Misschien zie ik Flash wel of ruikt hij mijn wafje want vorig jaar vond hij haar erg leuk.

klik voor groot

Ik vervolg mijn weg richting de Glen. Er is hier het afgelopen jaar een enorme kaalslag geweest maar het geeft wel aardige doorkijkjes. Maar Flash zie ik niet jammer genoeg.

Al snel lopen we over de weg door de Glen. Ik kan woef gelukkig tot tweemaal toe door het hekje naast het wildrooster laten gaan en hoef haar niet op te tillen gelukkig.

klik voor groot

Als ik langs Nick kom is het doodstil daar. Blijkbaar nog aan het zoeken naar de hond. Bij de garden ga ik weer terug naar het bos. Even omhoog en daarna lekker naar beneden. Bij de afslag loop ik even naar het watertje met de klok. Het is hier zo heerlijk rustig. Ik maak een foto van woefje en blijf even genieten van de stilte. Ik ga niet het rondje rond het watertje lopen maar keer weer om.

klik voor groot

Eerst nu door dat vervelende hek waar ik woefje wel doorheen krijg maar mezelf niet. Ik klim dus maar over het ijzeren hek. Koud aan mijn billen! Daarna hobbelen we weer verder.

Aan het einde van het pad sla ik weer linksaf. Ik ben nu weer op het pad waar ik net ook liep en begin nu aan de terugweg. Ik zie trouwens op de kaart dat ik ook een andere route kan nemen waarbij ik niet een stukje hetzelfde terugloop. Moet ik ook maar eens proberen. Ik kom twee ruiters tegen die ik eerder ook al zag en we raken aan de praat. Het ene paard snuffelt aan woef die niet op of omkijkt van die snuffelende zachte neus. Een van de vrouwen blijkt de fokster van Flash te zijn. Alweer twee extra paar ogen die naar hem uit kunnen kijken!

Rustig hobbelen we weer verder. Nog steeds geen spoor van Flash. Arme hond, al 1 nacht buiten geweest. Ik hoop maar dat hij niet gewond is en ergens zielig ligt. Al gauw lopen we door het plekje met enkele huizen en daarna zijn we alweer bij de auto. Toch weer 14 km gelopen.

update Flash is de volgende dag pas gevonden nadat er met veel mensen gezocht is. Hij liep bij het oude Rare Breed Park richting Oban en heeft dus best een stukje afgelegd. Gelukkig was hij verder OK.

klik voor groot