Gisteren heb ik niet gelopen omdat ik naar Duitsland was. Daar was het bos een en al ijs dus het was maar goed dat ik niet gepland had om daar een stukje te gaan lopen. Maar vandaag ga ik vol goede zin weer op pad voor een rondje. Het is vrij koud met -6 bij vertrek maar het lijkt erop dat de zon ook gaat schijnen dus dan zal het wel snel weer prettiger aanvoelen allemaal. Als ik de voetjes van woef insmeer, merk ik dat ze het niet prettig vindt aan haar linker achterpootje. Als ik eens goed kijk, zie ik dat er een hele rauwe open plek tussen de teentjes zit. He shit. Is gisteren dus gebeurd in dat stomme bos. Ik ga eens kijken hoe ze loopt en hoe het gaat maar ik merk al snel dat ze er geen bal aan vindt en ik ga dus niet haar voetje verder kapot laten gaan. Zal ik haar even terug brengen en dan weer gaan lopen of zou S. zo lief willen zijn om haar te halen? Pfff vorige week moest hij ons al samen oppikken en nu dan alleen wafje. Maar hij wil wel komen en ik sukkel een beetje rond met woefje zodat ze wel even uitgeweest is tenminste.

Al snel komt S. aanrijden, gaat woef in de auto en ga ik weer verder. Vreemd zo en ook niet leuk. Maar ik ga er maar het beste van maken. Ik hobbel richting de ijsvogel die zich niet laat zien of horen. Als het vogeltje het maar redt met dit koude weer! Ik loop verder en neem weer alle paadjes in het gebied. Het wordt al snel drukker en mensen gaan ook het ijs op. Ook de ijsbaan in Nieuwerkerk is al snel overvol. Mooi is het wel onderweg!

klik voor groot

Ik loop ook een stukje over de dijk en loop weer langs de ijsvogel plek. Helaas is het daar druk omdat mensen aan het schaatsen zijn op het slootje parallel aan de sloot waar de vogel zat. Ook nu weer taal noch teken van de vogel. Ik maak nog een rondje en daarna nog eentje. Ik wil eigenlijk vandaag dan veel verder lopen omdat ik nu woefje toch niet bij me heb maar ik moet al eeuwen zo ontzettend nodig naar het toilet… En met mensen werkelijk overal, en ook op het water is er nergens een plekje waar ik even kan gaan zitten ‘in het wild’. Ik besluit maar terug te keren dan.

klik voor groot

Beetje jammer is het wel maar niets aan te doen. In ieder geval een makkelijke 20 km ronde dus dat is ook wel OK. Het lopen ging prima dus dat was geen probleem. Ik loop terug over het grindpad en hoor een meisje huilen. Als ik langsloop, hoor ik haar zeggen dat ze zulke koude handjes heeft. Als ik verder loop, hoor ik de vader nog net zeggen dat hij geen handschoenen heeft. Het meisje huilt zo zielig. En koud is het zeker! Ik besluit terug te lopen want ik heb een warmertje in mijn zak. Meegenomen voor het geval ik de ijsvogel zou zien en vanwege het stilstaan zelf toch te koude handen zou krijgen. Ik vraag het meisje of ze koude handjes heeft en al snel zit ik voor haar. Ik laat haar het warmertje zien en druk op het metalen stukje in het zakje. Dat vindt ze wel spannend en ze kijkt toe. Het zakje kleurt wit en wordt warm en al snel heeft ze haar handjes eromheen gevouwen. Ik heb mijn warme handen weer om haar (ijs)koude handjes. Grote ogen waar de tranen alweer opdrogen. Dat vindt ze wel leuk. De vader voelt zich ongemakkelijk en wil na een minuutje al weer doorlopen. ‘kom de mevrouw moet verder’. Ik vraag of ze al warme handjes heeft maar het meisje zegt van niet dus wacht ik nog even. Uiteindelijk heeft ze weer warme handjes en ga ik ook weer verder. Ik stop het warmertje weer in mijn zak en ga op pad voor het laatste stukje. Met een glimlach op mijn gezicht loop ik terug naar de auto. Wat een mooi meisje! Na ruim 20 km sta ik weer bij de auto. Nu eerst naar het toilet!

Vanmiddag gaan we als het goed is nog even met de racefiets op pad. Voor het eerst in 2017 maar het is zo´n mooie dag!

gegevens:

* 20 km
* -5 graden

januari 255 km – 2017 totaal 255 km

tracer – 101 km
rapa nui – 678 km
hoka clifton 2 – 582 km
hoka clifton 3 – 14 km
hoka bondi 4 – 339 km
hoka stinson lite 3 – 45 km
hoka mafate speed – 612 km
pure flow – 454 km