Ook vandaag is het weer prachtig buiten. Het weer is goed, er is volop zon maar het is heel erg koud. De nacht was kouder dan -10 dus het is wel even aanpoten met het open houden van het zwembad en de vijver. Maar tot nu toe lukt het. Ik ben benieuwd hoe we hier op terug kijken over een paar weken. Maar goed, we zullen het ermee moeten doen natuurlijk! Ik ga ook vandaag weer gewoon op pad en zie wel of ik een rondje kan doen of niet. Uiteindelijk wordt het misschien teveel ijs, maar voor nu kan het vast nog wel. Natuurlijk weer met mijn Yaktrax aan. Wat fijn toch dat we al die dingen gewoon hebben (en kunnen vinden). Woefje krijgt wel hertenstick op haar voetjes maar ze vindt het al minder vervelend dan in het begin allemaal. Niet de stick, maar de sneeuw. In het begin wilde ze nog wel eens aan haar voetjes gaan likken en bijten. Al die rare balletjes! Maar het gaat steeds beter. Ik wandel eerst even aan de overkant. Dat gaat allemaal prima met mijn sneeuwkettingen. Daarna ga ik naar de overkant. Ik ga ook even kijken op het zand. Ik zie rechts dat het zand zichtbaar is geworden door het sleetje rijden, terwijl er echt een hele dikke laag sneeuw nog ligt. Zo zie je maar hoe dat allemaal lijdt onder dat gedoe.

klik voor groot

Daarna hobbelen we weer langs de brandsweg over het mooie verharde spoor naar het einde. Ik denk dat ik dezelfde route ga doen als eergisteren want het was zo ontzettend mooi. Stil is het ook vandaag!

klik voor groot

Ik loop vandaag wel langs de heide maar loop niet zo ver als de Klarenweg maar sla rechtsaf weer mijn bekende route op.

klik voor groot

De zon schijnt nog steeds. Het is echt zo prachtig mooi allemaal. Heel onwerkelijk voelt het ook. Wafje geniet, ik geniet ook. Wat is het mooi. En ik ben wel erg blij met dat spoor anders was het allemaal niet zo makkelijk geweest denk ik. Aan het einde van het pad besluit ik naar links te gaan, de heuvel op. Dat is vast ook erg mooi! Helaas is het daar zo ontzettend diep dat het echt bijna eng is omdat je niet weet hoe ver je erin zakt. En dat geldt ook voor Fleur want die probeert te rennen en zakt soms helemaal weg. Straks breekt ze nog wat. Leuk om even gezien te hebben en ervaren te hebben maar niet om helemaal overheen te lopen naar de uitkijk. Dat is te ver en te diep.

klik voor groot

Ik loop dus weer terug en neem het gewone pad terug. Ik blijf even staan en geniet van de absolute stilte. Dat gebeurt niet vaak. Ik sta en luister. En hoor niks. Wat een ontspanning. Ik kan ook uit. Heerlijk. We hobbelen maar weer verder en slaan linksaf richting het stukje bos voor de zandverstuiving. Dat is trouwens ook prachtig met hele dikke sneeuwpakketten omdat het hier wat schaduwrijker is.

klik voor groot

Na ruim 13 km zijn we weer thuis. Het was zwaar en koud maar echt prachtig. We gaan gauw aan de slag aan de andere kant. De overburen willen wel even helpen met de wagen om de sneeuw daar weg te krijgen. Dit is echt teveel om gasten overheen te hebben!

klik voor groot

gegevens:

* 13 km
* -9 graden

februari 65 km – 2021 totaal 249 km