Gisteren heb ik nier gelopen en ik weet eigenlijk niet waarom niet. We zijn naar Oban geweest en dat duurde veel langer dan gepland. Waardeloos want we vonden niets van de spullen die we eigenlijk wilden hebben.

Maar vandaag ga ik dan op pad voor mijn rondje. Het is grijs geweest in de ochtend maar in de middag is het gewoon droog en kan ik weg. Ik kies voor een rondje over het estate hier in de buurt. Als het goed is, moet ik door het estate kunnen lopen en dan ofwel terug over de weg ofwel gewoon terug via dezelfde weg.

Al gauw parkeer ik dus de auto bij de quarry en loop over de weg naar de ingang van het estate. Dat is eigenlijk verder weg dan ik denk en ik voer woefje braaf mee aan het riempje.

Klik voor groot

Als we het estate oplopen, doe ik woef weer lekker los. Het is eigenlijk best helder weer en ook mooier dan vorig jaar toen we dit ontdekten. Ik loop eerst langs het kleine meertje met het ver;aten kasteel. Nou ja, de muur die ervan over is dan. Daarna hobbel ik verder en dat loopt een beetje op en neer.
Even verderop schapen op het pad die maar voor me uit blijven sukkelen en niet het weiland op gaan. Ik doe woef dus maar weer even aan de riem en loop verder. Het lopen gaat verder goed en ik ben benieuwd wat we allemaal gaan tegenkomen onderweg.

Klik voor groot

De eerste hobbel moet ik al snel nemen want verderop staan Hooglanders op een kruising op het pad. Niet op het pad maar ergens bij een voeder geval. Ze kijken naar ons en zijn duidelijk nieuwsgierig. Ze komen met en vaartje allemaal op ons af. Daar ben ik niet zo weg van want ik word hier zo ingesloten als ik niet oplet. Zijn ze nieuwsgierig of eng? Ik doe woef van de riem zodat zij eventueel ze kan afleiden. Ze rent sneller dan ik tenslotte. Ik wacht wat de koeien gaan doen en ruk ondertussen wild mijn poles van mijn rugzak. Die heb ik immers bij me vandaag vanwege de verwachte fords verderop de route. Wat nu? Ze komen dichter en dichterbij. Ik vind dit eigenlijk steeds minder leuk worden en ik besluit toch maar terug te gaan als ze wel erg dichtbij komen en ook hun koppie zo lekker van onderen naar boven bewegen ook in de richting van woef. Hier durf ik toch niet voorbij eerlijk gezegd en ik hobbel redelijk vlot weer terug. De koeien vinden dat een leuk spelletje en komen achter ons aan. Wat is dit nou weer. Gelukkig is verderop het wildrooster en daar ben ik ze weer kwijt.

Klik voor groot

Ik loop dan maar even rechtsaf langs hert watertje maar daar stuit ik op een hek met daarachter stieren. Ook maar niet dus.

Klik voor groot

Ik loop weer terug en heb al helemaal vrede met mijn ultra korte rondje van 5 km voor vandaag. Dan maar niet. Lekker naar huis en lekker binnen rommelen.

Klik voor groot

Maar als ik bij de weg woef aan de riem wil doen, zit er geen riem meer in de rugzak. Hoe kan dat nou? Ik ben nog nooit iets kwijtgeraakt onderweg en de riem al helemaal niet.
Ik baal als een gek maar ga natuurlijk gewoon even terug naar die enge koeien want daar zal het wel gebeurd zijn neem ik aan. Ik baal er echt van want ik was gewoon al klaar mentaal met het loopje en ik heb helemaal geen zin om terug te gaan. Maar goed, die riem ligt daar nu eenmaal dus ik ga terug. Scheldend en tierend op sommige stukjes. Woefje snapt er niks van maar hoort me gelukkig niet. Maar ze voelt wel aan dat er iets niet in de haak is.
De koeien staan nog steeds vlak achter het wildrooster tot waar ze me gevolgd waren. Omdat ik zo loop te schelden schrikt er eentje zich rot en rent weg. De anderen kan ik gewoon passeren gelukkig. Ondertussen zoek ik de riem. Ik loop helemaal tot het punt waar ik heb staan rommelen met mijn poles. Maar geen riem. Hoe ik ook zoek, er ligt geen riem! Hoe kan dat nou? Ik keer weer om en ga dus weer terug. Die stomme koeien zijn me weer gevolgd en komen nu ineens weer over het pad naar me toe vanaf de andere kant. Ik roep wat naar ze en stuur wafje aan de ene kant er langs en loop er zelf aan de andere kant langs. Ik vind het niks maar ik ben zo pissig over alles dat ik het gewoon doe. Uiteindelijk lopen we weer heelhuids het wildrooster over en ik loop ook nog even het pad naar de andere koeien achter het hek. Nergens een riem te bekennen. Volgens mij kan dat dus niet.

Ik breng woefje weer naar huis, zoek mijn hele rugzak door en ga terug met S. Ik parkeer de auto nu dichterbij de koeien en samen wandelen we weer het hele stuk heen en weer. Nergens een riem. Die ligt er dus echt niet.

Ik stuur een berichtje naar de eigenaar van het estate maar ook zij hebben geen riem gevonden. Balen want dit was mijn geliefde riem.

Op naar de volgende run maar weer. Zonder riem dus! Helaas maar 2.734 km gelopen dit jaar. Dat is andere koek dan de ruim 4.000 van 2016. But my time will come!

gegevens:

* 10 km
* 0 graden

december 172 km – 2017 totaal 2.734 km

tracer – 143 km
hoka clayton – 173 km
hoka clifton 3 – 600 km
hoka bondi 4 – 479 km
hoka nieuw – 93 km
hoka mafate speed – 112 km