Vandaag ga ik weer op pad voor een rondje. Het is nog steeds grijs en grauw maar het lijkt toch wat te gaan opknappen. Het kan me ook niet veel schelen want het is gewoon heerlijk buiten. Ik besluit om toch weer hetzelfde rondje te doen als gisteren. Gewoon lekker rond de zendmast. Lopen, genieten van het bos met zijn eigen geluiden en geuren. Geen gedoe met klimmen en andere ellende en zelf makkelijk bepalen hoeveel kilometer we op pad zijn. Het loopt eigenlijk best aardig. Bij het eerste rondje zie ik achter me ineens de ‘gestoorde’ vrouw aankomen. Ze gilt nog niet dus waarschijnlijk gebruikt ze – net als de vorige keer dat ik haar tegen kwam – haar medicijnen. Ze loopt me voorbij en ik herken haar niet eens goed want ze is dik ingepakt. Ik loop nog gewoon in mijn korte skort en shirtje maar zij draagt een lange broek met jack. Ik krijg het er warm van. Verderop kom ik haar weer tegen en dan stopt ze. ‘Ik herkende je net niet’ zei ze. We raken even aan de praat en ik hoor weer de verhalen over de marathons en al haar successen. Ik ben nog steeds benieuwd of het nou echt zo is. Na een poosje ga ik weer verder. Wat is het toch apart dat we eigenlijk gewoon een vat met hormonen en wat electrische reacties zijn. Ik heb haar al heel wat keren meegemaakt als schreeuwende en wat angstaanjagende vrouw en de laatste paar keer gewoon als normale vrouw waar je mee kunt praten. Eigenlijk niet ze er niet eens gek uit zag ik vandaag.

Al nadenkend lopen we verder. Ik loop nog een rondje en daarna nog een rondje. Ik krijg er maar geen genoeg van. Elke keer zie ik toch echt weer wat anders en woef heeft het ook leuk. Vanmiddag rijden we weer naar huis dus na 12 km is het welletjes voor vandaag. Inmiddels schijnt het zonnetje ook weer en ziet het er vriendelijker uit. Op naar een volgende run.

klik voor groot

gegevens:

* 12 km
* 10 graden

oktober 52 km – 2017 totaal 2.252 km

tracer – 143 km
hoka clayton – 145 km
hoka clifton 3 – 600 km
hoka bondi 4 – 479 km
hoka stinson lite – 776 km
hoka mafate speed – 881 km