Vandaag een langer rondje en het plan was om rond de 30 km te lopen over het pad naar Bonawe. Ik zou moeten zien hoe ver ik zou komen, want ik had de voorgaande keren rond de 15 km hier gelopen. Het was absoluut rot weer met keiharde koude wind en regen en hagel af en toe. Maar goed, lopen wilde ik toch dus dan maar lekker op pad. Ik liep in juni ook al hier

Eerst parkeren bij de quarry. Dat ziet er altijd wat creepy uit eigenlijk. Maar goed, ik wist al waar ik terecht zou komen dus snel op pad

Klik voor groot

Grappig genoeg was het pad dit jaar helemaal opgeknapt, zodat geen sprake was van modder of natte troep. Een keurig pad zelfs met een soort hekje was gemaakt, dus geen natte voeten op het begin zoals andere keren!

Al snel waren we lekker op weg. Helaas waren mijn handschoenen in het jack blijven zitten en nog kletsnat van gisteren dus die zou ik niet kunnen gebruiken. Even met de handjes wapperen dan maar om warm te worden.

Klik voor groot

Hoewel er vanwege het weer geen mooie vergezichten te zien waren, was het toch wel weer erg mooi.

Klik voor groot

Maar het pad vond ik eigenlijk vrij zwaar. Het loopt lichtjes op en neer maar het komt vooral door de ondergrond waar je constant moet oppassen waar je loopt. Op zich ging het prima, maar echt gemakkelijk was het niet en door de wind en slagregen was het al helemaal niet op en top feest. Maar het meeste werkte tegen het feit dat ik dezelfde weg terug zou moeten lopen. Alles waar ik nu dacht ‘lekker naar beneden’ zou straks dus omhoog zijn en dan met tegenwind. Dat maakt het lastig lopen eigenlijk. Merkwaardig dat het zo werkt!

Ik was al snel in het bos waar ik de vorige keren maar enkele kilometers heb gelopen voordat ik terugkeerde. De rest zou dus nieuw zijn. Deze keer liep ik wat rustiger, want de Spot zou zijn werk wel doen ondanks dat je totaal geen verbinding hebt en dus geen contact meer kunt maken met de buitenwereld. Dat voelt toch wel fijn. Voordeel van het gebied daar: verdwalen kan je in ieder geval niet.

Ook hier had de storm wel huisgehouden want er lag een enorme boom over de weg. Gelukkig kon ik er met kruip door sluip door wel langs en woef had de weg al helemaal snel gevonden! Het was wel mooi, want al snel kwam ik langs een snelstromend watertje. Een stukje verder nog meer en dat was een geweldig geluid. Het regende op dat moment enorm en het waaide hard maar ik heb toch een foto gemaakt tegen de wind in zodat ik beide kanten op de foto kon zetten. Het geluid is echt heerlijk.

Klik voor groot

Na een poosje kwam ik bij een soort splitsing waar ik rechtsaf naar beneden kon lopen en rechtdoor over een sort karrenpad. Dat zag er niet zo aantrekkelijk uit vanwege de modder en omdat het heel smal was en met alle stenen dus extra goed opletten geblazen zou zijn. Ik besloot dan maar naar beneden te lopen om te kijken wat daar zou zijn. Helaas niets, ik kon naar het meer, zelfs tot aan de waterrand maar verder kwam ik niet. Ik moest dus weer naar boven. Het hoogtekaartje laat wel zien waar ik toen was.

Klik voor groot

Daarna heb ik een klein stukje over het pad gehobbeld maar besloot toch terug te gaan. Dit zou alleen maar zijn om kilometers te maken en dit leek me niet handig. Terug dan maar en vol goede moed liepen we weer terug.

Ondertussen nam ik een slokje van mijn gelletje dat ik voor het eerst in een softflask had gedaan. Ideaal! Ik had er drie bij me en op deze manier hoefde ik onderweg niets open te maken en had ik ook geen plakkerig afval bij me dat ik nergens kwijt zou kunnen. Er lekte ook niks dus dit is echt de oplossing voor dat gedoe met die gelletjes. Ook het feit dat je ook gewon een of twee slokken kunt nemen is erg fijn. De vijf dropjes die ik had meegenomen waren al lang op vanwege de regen. Ik zag al in gedachten een enorme zwarte plakzooi in mijn rugzak komen.

Ik had het gevoel dat de run eeuwig duurde al. Ik snapte er eigenlijk niets van maar het leek alsof ik al 40 km onderweg was. Niet vanwege vermoeidheid maar zo voelde het gewoon. Misschien toch door het onbekende want de terugweg was eigenlijk zo gebeurd ondanks de wind. Alleen het open stuk tussen de bergtoppen was even heftig want daar had de wind vrij spel. Je bent dan heel nietig in het grote wijdse landschap met de wind.

Klik voor groot

De laatste kilometers gingen vrij goed en ik kon ook weer een beetje vaart maken. De schoenen liepen op dit terrein verbazingwekkend goed eigenlijk. Ik twijfelde van te voren of ik niet de trail schoenen aan zou trekken maar dit ging prima. Het was ok nergens modderig, maar redelijk hard met puntige lastige stenen.

Klik voor groot

Na ongeveer 24 km kwamen we weer bij de auto aan. Doornat maar niet helemaal ontevreden. Maar voor een snellere training is dit niet echt geschikt. Misschien is toch de Glen geschikter om sneller te lopen. Daar ga ik ook weer doorheen lopen.

Klik voor groot

Het was even wat werk om de hond droog te krijgen. Die was werkelijk zo nat geworden dat het bijna zielig was. Inmiddels oop ik daar ook een oplossing voor gevonden te hebben. Ik was in ieder geval ook erg koud geworden na de autorit. Het lopen in de regen is geen probleem maar de rit daarna maakt wel dat je koud wordt. Niks aan te doen, het zal vast de komende weken ook blijven regenen. Ik blijf hopen op wat mooiere vergezichten maar misschien zit dat er niet in.

Gegevens:

* afstand: 24 km
* temp 11 – regen en wind
* pace 7.43 min/km

december 100 km – 2013 totaal 1.942 km

hoka bondi b – 325 km
hoka bondi b – 39
minimus MT – 303 km
pure flow – 201 km
minimus MR – 88 km
asics gel lyte 33-2 – 70 km
merrel bare access – 113