**02.03.2013 – assignment 24: 12×800 mtr – totaal 17 km**

De laatste interval training van 10×800 mtr deed ik nog lekker in de UK. Dat ging toen wel goed ondanks het koude weer en de valse start vanwege de gladde weg waardoor ik moest zoeken naar een goed stuk weg. Vandaag dus voor het eerst weer hier in Nederland en ook weer van 10 laps naar 12 laps. Ik vind het nog steeds zo opvallend dat ik begon in het schema met 4×800 (toen in Schotland nog) en nu inmiddels alweer 12×800 loop. Het gaat niet zozeer om de afstand, als wel om het leren doseren en de snelheid vasthouden. Te snel beginnen resulteert meestal in een slecht(er) einde. Vandaag was dus de planning om duo laps te doen rond 4.35 – 4.30 – 4.25 – 4.20 – 4.15 en dan eventueel te kijken of ik dat zou vasthouden of nog zou (kunnen) versnellen.

Bij de warming up kwam ik een border terrier pup tegen waar ik natuurlijk even over moest praten en net toen ik wilde beginnen met de 800-tjes struikelde ik bijna over een schattige labrador pup. Daarna was ik dus weer helemaal koud toen ik die uitgebreid bekeken en geaaid had en heb ik weer even snel wat warming up oefeningen gedaan. De weg leek (eindelijk) vrij om te beginnen met mijn lapjes en vol verwachting ging ik van start. Ik had er wel zin in en was erg benieuwd of het nou inderdaad zo is dat je simpelweg het lichaam ‘programmeert’ wat de bedoeling is. Opmerkelijk, want je loopt toch elke keer net een andere ‘uitdaging’.

Metronoom aan en starten maar. De workout was keurig geprogrammeerd in de Garmin dus daar had ik geen omkijken naar. De weg dwars door het gebied zou lang genoeg zijn voor de 800-meter en de rustpauze dus geen probleem. Alleen halverwege een heel klein hobbeltje in de vorm van een fietsbruggetje over het water dat parmantig met een boogje over het water gaat. Peanuts als je daar een keer overheen loopt (het stelt namelijk echt niets voor) maar als je met redelijk wat kilometers in de benen een beetje snelheid probeert te maken, ga je het toch merken. Maar de eerste lap natuurlijk nog niet en ik zie dat ik ergens rond de 4’25″ uit kwam. Dat is dus niet goed want dat zit veel te ver van de 4’35″ af. Ook de tweede gaat rond die tijd en dan besluit ik de eerste 8 laps dan maar rond die tijd te blijven (daar zou ik immers uit moeten komen bij lap 8 qua planning). Ik ben benieuwd of ik het dan allemaal nog ga halen maar ik herhaal in mijn hoofd mijn mantra en gooi wat ankers die ik tijdens vorige goede trainingen gelegd heb. Hoezo een mentaal spelletje?

Lap 4 gaat ook voorbij en ik vraag me af waarom het zo makkelijk gaat. Toegegeven, ik loop ook helemaal niet zo snel maar toch. Ik moet er nog 8 en ik ben er dus nog lang niet. Heen en weer gaat het over dezelfde weg. Als ik de ene kant op loop, denk ik al aan de volgende lap en bedenk dat wanneer ik weer deze kant op loop, er alweer 2 lapjes op zullen zitten. Peanuts dus. Huppekee en voordat ik het weet zit lap 7 er ook al op. Ah, dan nog 3 en dan heb ik er net zoveel gedaan als de vorige keer. Grappig dat je zo in jezelf praat en kijkt of de programmering nog wel gaat kloppen qua gevoel. Ik kan immers alleen vergelijken met een 10×800, en kan alleen vergelijken hoe dat voelde. Een interval is niet zo hard lopen dat je stuk gaat of niet sneller meer kunt. Goed opbouwen en doseren is dus de kunst. Ook binnen een lap. Niet keihard starten en dan langzaam inzakken maar proberen gelijkmatig te lopen en het horloge alleen te gebruiken om te controleren of je een beetje uit zal komen.

Lap 8 gaat te snel want ineens zit ik onder de 4’15″ en ik besluit dat dan maar ongeveer vast te houden voor de laaste laps tot en met nummer 12. Dan zou het ik het prima gedaan hebben ondanks de (te) snelle start. Dat lukt aardig en voordat ik het weet zit de hele training er alweer op. Stom genoeg verlies ik mijn cadans op de laatste lap wanneer ik over het bruggetje loop en ik voel me ineens zwaar en een beetje vermoeid. Maar niet ‘echt’ vermoeid en dus anker ik het fijne gevoel van deze geslaagde training. ‘Goed gedaan’ met een grote glimlach op mijn gezicht.

Ik hobbel rustig met RWR terug naar de auto en als ik in de auto zit is mijn hartslag alweer 75 dus dat is prima. Thuisgekomen een lekkere herstel shake gemaakt en meteen met woef naar buiten die niet mee mocht tijdens deze interval training. Maar goed ook, want er waren zoveel honden vandaag, dat het vast niet goed gelukt zou zijn anders.

Ik ben tevreden en ben dus weer benieuwd hoe de laatste training zal gaan van dit type, namelijk de 14×800 over een paar weken. Ik wil dan per se wel starten rond die 4’30″ dus ik zal dan echt nog beter moeten doseren. Maar het mag geen enkel probleem zijn in ieder geval en dat is een goed gevoel.

De cijfertjes dan maar van vandaag:

01 – 4’26″ – 151 (156) – cadans 173
02 – 4’25″ – 148 (156) – cadans 173
03 – 4’19″ – 155 (168) – cadans 174
04 – 4’22″ – 158 (168) – cadans 173
05 – 4’21″ – 156 (169) – cadans 173
06 – 4’20″ – 162 (169) – cadans 173
07 – 4’19″ – 162 (169) – cadans 173
08 – 4’14″ – 168 (171) – cadans 173
09 – 4’13″ – 167 (172) – cadans 173
10 – 4’14″ – 166 (170) – cadans 174
11 – 4’12″ – 167 (171) – cadans 171
12 – 4’14″ – 167 (171) – cadans 171

Gegevens:

* totaal 17 km
* temp 2

mrt 17 km – 2013 totaal 391 km

kinvara 3 – 389 km
minimus MT – 184 km
pure flow – 210 km
pure cadence – 123 km
minimus MR – 9 km