Na een rustdag waar ik een slot heb bezichtigd en wat plaatsjes heb bekeken had ik weer een rondje gepland. Ik was eigenlijk van plan om in Winterberg te lopen, maar gezien het weer heb ik dan toch maar besloten om een van de routes te doen vanaf het hotel. De langlaufloipes had ik nu inmiddels allemaal gehad, dus heb ik besloten om een van de in elkaar geknutselde routes te gaan lopen via de garmin en deels via de bordjes van de uitgezette paden. Op deze manier liep ik nu de Hs1 en Hs 2, oftewel 2 routes die zijn uitgezet door de wandelverenigingen daar. Het zou een mooie combi zijn van bos en velden en een wisselende ondergrond van bospaden en asfalt. Vooral het asfalt trok me wel aan, gezien het weer.

klik voor groot

waterig zonnetje zelfs erbij

klik voor groot

De hele route zou nieuw zijn en ik moet eerlijk bekennen dat dat ook wel maakt dat je door blijft rennen. Enerzijds omdat je niet anders kunt, anderzijds omdat het ook spannend is en mooi. Het voordeel van deze route was ook dat ik eventueel zou kunnen afsnijden na een kilometer of 9 als het toch niet lekker zou gaan om een of andere reden. Uiteindelijk liep ik 17,25 aan een stuk en dat is niet slecht voor een beginner zoals ik denk ik.

klik voor groot

Het begin ging al aardig heuvelopwaarts en dat vind ik in het begin nooit zo ontzettend lekker. Even rustig inlopen is altijd wel fijn voordat het zware werk begint. Ik hoop dus dat de routes nog van de Garmin afkomen, zodat ik het hellingprofiel ook kan tonen per route. Dat zegt toch weer wat meer dan alleen maar opschrijven dat het heuveltje op ging.

Ik kwam nog twee wandelaars tegen die lekker naar beneden wandelden terwijl ik hijgend en puffend naar boven sjokte. Op de hellingen zeker geen snelheidswonder moet ik bekennen, maar dat ik dóór kon lopen, vind ik al een hele prestatie want we hebben het wel over heuvels van soms meer dan 15%.

Maar het was een prachtige route, het begin helemaal door bos en met heuvels. Een klein stukje was redelijk lastig te rennen vanwege de bladeren.

klik voor groot

Zo halverwege (waar ik ook terug zou kunnen keren) was ik lekker op stoom en kwam ik terug in het dorp. Vanaf daar keurig door de garmin verder geleid en al snel was ik inderdaad op de Hs1 aangekomen en kon ik ook deels de borden volgen (die overigens al hardlopend bijna niet te zien zijn omdat ze veel te kleine pijltjes hebben). Ineens een heel ander gebied, vlakker en meer open. Wel bijzonder en zeker bijzonder omdat er ineens een hert voor me uitsprong. Dat gebeurde al vaker maar nog niet eerder bijna op aaiafstand. Ziva had dat veel sneller in de gaten dan ik. Haar neusje werkt prima volgens mij. Zulke dingen maken de run toch weer erg bijzonder.

Een klein stukje voerde de route langs de weg, maar al snel kon ik afslaan en na een beek over gestoken te hebben kon ik weer door een stukje bos lopen. Weer lekker heuveltje op. Daar ben ik een half minuutje gestopt om even wat te drinken want inmiddels hing mijn tong wel als een droog lapje in mijn mond. Ik gebruikte al die dagen al de nieuwe heuptas en die bevalt prima. Niet met de waterzak erin, want dat zit niet erg lekker, maar met een gewone waterfles erin. De bidon die was gekocht van te voren bleek toch te lekken, dus heb ik uiteindelijk maar gewoon een spa sportflesje erin gepropt. Verder had ik de camera altijd bij me, de telefoon, een stukje chocolade en op de koudere dagen ook handschoenen en een hoofdband en bij regen een pet. Er past dus van alles in zonder dat het irriteert, hoewel de band soms een beetje draait. Maar hobbelen doet het niet in ieder geval. Zal in Nederland eens een keer proberen met die waterzak erin te lopen, om te kijken hoe dat nou werkt. Ik heb geen idee hoe je die slang nou moet bevestigen maar daar kom ik misschien nog wel achter. Ik hoef dan niet meer te stoppen voor wat water en dat is op de langere afstanden ook wel prettig.

Na het ultra korte stopje (30 seconden ofzo) weer snel doorgelopen. Stoppen is niet fijn want je bent toch uit ritme en je merkt het direct aan de benen. Maar al snel ging het weer redelijk fijn. Ik vond het wel vrij zwaar en toen er een stukje met onwijs veel modder ineens voor me lag, baalde ik helemaal als een stekker, want daar kan je dus niet doorheen rennen want je zou languit liggen. Na de modder kwam weer een stukje asfalt en kon ik dus weer even doorlopen.

Het was wel grappig want toen ik om me heen keek, zag ik ineens een toren staan…. daar liep ik dus eerder op de heenweg! Wat een eind!!!

klik voor groot

Het laatste stuk was door open velden en ziva vond het nog steeds prachtig mooi. Niet moe te krijgen zo lijkt het.

klik voor groot

Aan het einde ben ik toch een kortere route teruggelopen naar de parkeerplaats (startplek) en dat is uiteindelijk best jammer, want als ik dat niet had gedaan, was de route zeker 20 km geweest en zou ik de eerste 20 km ronde hebben gedaan. Natuurlijk is 19 ook prachtig maar toch…. Het vervelende is wel dat alle wegen naar de Hohe Schlade (startplaats) omhoog lopen…. en voortdurend en lang. Dat is dus extra zwaar dus op zich is een klein stukje afsnijden (niet bewust) dus ook niet gek.

klik voor groot

Ik dacht nog even dat ik wel over de skihelling terug zou kunnen, want ik zag ineens dat ik nu bovenaan de skilift was uitgekomen, waar ik altijd beneden met ziva wandelde bij het uitlaten. Toch maar niet gedaan natuurlijk want dat was vast alleen maar bagger. Maar dat was echt afsnijden geweest!

klik voor groot

Maar ik was erg blij dat ik de parkeerplaats zag opdoemen, want vanaf daar was het alleen maar bergje af richting hotel. Lekker even vaart maken en uitkijken naar een lekker warme douche, wat eten en een tukje.

ziva ging ook lekker een tukje doen na de lange run

Gegevens:

* totale afstand 19,11 km
* temp 12 C
* gem BPM 137

Ik plaats toch maar de route zoals ik die had uitgezet want inmiddels is ook deze route van de Garminaf gehaald omdat er niets meer af te lezen valt.