29 | October | 2010

De derde en laatste dag ook weer begonnen met een lekker ontbijtje. Niet origineel, toasts met roerei (vanwege de eiwitten) en een broodje met kaas (volgende keer neem ik zoet, ook vanwege de koolhydraten). Het was aardig weer, niet te warm, een zonnetje en weinig wind. Van de receptioniste had ik gehoord dat de langlauf loipes die vlak bij het hotel begonnen ook prima waren om hard te lopen. Omdat het de laatste dag was, en ik nog andere plannen had en ook nog naar huis moest rijden, heb ik gekozen voor de kortste (blauwe) route. Dat zou dan totaal ongeveer 8 km zijn vanaf het hotel en terug. Dat leek me prima. De borden zouden ook goed zijn aangegeven en dat bleek te kloppen.

klik voor groot

Even eerst poseren bij de start met mijn running-mate

klik voor groot

Vanaf de parkeerplaats bij de skihut starten allerlei routes, die allemaal met pijlen zijn aangegeven. Ik had echter al gehoord in het hotel dat er een aantal kleine pijltjes zouden ontbreken aan de routes. Niet aan te raden dus, althans niet zonder de route in GPS bij de hand.

klik voor groot

De route startte over de brede harde weg, en al snel boog de weg af richting het bos met een mooi en goed begaanbaar stijgend pad. Dat was allemaal prima te doen, ook al zie ik dat het toch aardig heuvelopwaarts liep allemaal.

Als je dat vergelijkt met nederland waar ik de duinen in Scheveningen al best op en neer vind gaan…. dan stelt dat dus allemaal niets voor in vergelijking met de heuvels die ik nu gelopen heb!

Het hele traject was prima te rennen en ik heb de hele route verder uitgelopen dus geen foto’s meer kunnen maken.

Wel aan het einde nog een mooi doorkijkje:

klik voor groot

En de start van de route nog een keer (met eigenwijs hondje die wel de andere kant op wil dan de pijlen aangeven)

klik voor groot

Zo kwam er dus een einde aan 3 dagen Sauerland met prima weer en prachtige routes. Totaal 38 km gelopen en nog wat gewandeld ook natuurlijk. Echt zeer de moeite waard maar wel enkele lessen geleerd: blarenpleisters meenemen (had ik, maar waren op na de tweede dag), altijd GPS bij je met de route die je wilt gaan lopen en eventueel de geprinte kaart (had ik), iemand laten weten waar je precies loopt (had ik ongeveer gedaan, zou ik de volgende keer beter doen hoewel ik nu het gebied beter ken en weet hoe ik makkelijker de routes in de GPS kan krijgen), altijd water en eten bij je hebben (had ik).

Mijn voorbereiding heeft dus aardig wat tijd gekost, maar is dubbel en dwars de moeite waard geweest. Zo ben ik iedere keer goed voorbereid gaan lopen. Het enige dat ik niet had gedaan, was van te voren precies het hoogteverschil van de route uitpuzzelen. Inmiddels weet ik ook beter hoe dat moet, zodat ik beter daar dingen in kan aanpassen. Het is bijvoorbeeld onnodig om via een dorp te lopen (ook nog minder mooi dan bos) om vervolgens op de terugweg weer heuvelop te moeten lopen richting de start. Via Google Earth kan je heel mooi van een route het hoogteprofiel bekijken en dan dingen aanpassen. Voor een volgende keer ga ik dat dus ook doen.

En gewoon lekker wandelen met mijn running mate is ook lekker en ontspannend:

klik voor groot

geotagging: klik voor map & images

Gegevens:

* totale afstand 8,2 km
* temp 11 C
* gem BPM 130

rondje in google earth openen

Totaal oktober 151 km – 2010 totaal 1.296 km

De 2e dag in het Sauerland begon grauw en vooral erg koud. Na een nacht in een niet zo fijn bed (kort en zacht met een heel slap kussen) eerst even gewandeld met de hond en een lekker ontbijt genomen. Toasts met roerei en een broodje kaas. Daarna even gerust op bed om het eten te laten verteren en ondertussen gekozen voor een van de routes die ik bij me had. Een goede voorbereiding is wel nodig, maar is het werk dubbel en dwars waard. Ik had voor deze dagen totaal 4 routes meegenomen op papier en GPS. De route van 26.10 (een succes ook al was het vrij zwaar), een ‘leichte’ route van 12,9 km, een mittlere route van 12,3 km en een 6 km route die ook startte vanuit Hallenberg, maar een niet erg aantrekkelijk hoogteverschil leek te hebben. Dan kan de afstand nog zo kort zijn…… Uiteindelijk gekozen voor de ‘lichte route’ van 12,9 km vanuit bromskirchen, een plaatsje grenzend aan Hesborn waar ik sliep.

Toen ik uiteindelijk klaar was om weg te gaan, bleek het te regenen. Toch vertrokken en omdat ik ineens borden Frankenberg zag staan, even snel gekeken in de routeplanner van de auto of het wildpark erin stond en dat bleek zo te zijn. Eerst dus maar even naar het wildpark omdat het 2 graden was met regen en de hele dag nog voor me lag tenslotte.

Na een ommetje door het wildpark (ik kreeg toch langzaam wel al genoeg van al die heuvels), naar de startplaats gereden voor de route. Inmiddels was het ook lekker droog geworden en was de temperatuur ook wat opgelopen. De stat was makkelijk te vinden en ook daar stond een groot bord met de route. Maar welke kant moest ik nou op? Draaiend met de GPS van de Garmin kwam ik er niet helemaal uit, maar een vriendelijke man wees me de richting en zei me dat ales was aangegeven met een grote “O”. O ja, nou zag ik het. Vol goede moed ben ik dus op pad gegaan.

klik voor groot

Toen ging het al snel mis, want ik was de weg al kwijt toen ik boven was aangekomen. Het was wel mooi, dus dat was het punt niet.

klik voor groot

Maar het kompas van de garmin volgend, moest ik ineens als een soort klimgeit door bladeren rommelen om weer op het pad te komen. Ik had toen ineens het idee dat ik maar terug moest keren, maar toen ik weer op het brede en prima begaanbare pad kwam, leek het allemaal prima en kon ik weer doorrennen. Wist ik veel wat me nog allemaal te wachten zou staan….. Achteraf kan ik er wel om lachen maar het hoogteverschil, de soms onbegaanbare paden en het feit dat ik de weg kwijtraakte op een punt ergens midden in het bos maakt wel dat ik deze ronde niet snel zal vergeten…..

klik voor groot

Een hele tijd ging het daarna goed, maar ineens kwam ik bij een stuk dat werkelijk zo steil was, dat ik er nauwelijks wandelend tegenop kwam. Maar mooi was het toen ik bovenkwam!

klik voor groot

Nog een klein stukje…. Op de foto kan je nauwelijks zien dat het steil is!

klik voor groot

Maar daarna weer een normaal pad gelukkig. En kijk eens naar de “O” op de boom.

klik voor groot

Helaas ging het daarna ook nog redelijk op en neer, en was niet alles even goed begaanbaar. Er stak ook een harde wind op en op een punt waar ik op een compleet open veld liep, liep ik hardop te schelden dat het zo’n shit route was. Eerlijk gezegd voelde het ook zo onderweg, want er is niets lastigers dan steeds opnieuw moeten starten met hardlopen. Ook het wisselende weer, van een flauw zonnetje uit de wind tussen de bomen tot koud in de wind in de open velden, maakte het een hele vervelende en moeilijke route.

Uiteindelijk was ik lekker aan het hardlopen toen ik ineens piepjes hoorde vanaf de Garmin. Kijkend op het horloge, zag ik dat ik van de route af was. Dat had ik zelf ook al vermoed, omdat ik op een splitsing geen tekens meer had gezien, en ik wel ‘westwaarts’ was gelopen op het kompas. Maar dat kompas wees nu naar het oosten, zogenaamd richting ‘dal’. Tsja, daar liep ik dus niet. Zou ik de andere kant dan opgemoeten hebben? Teruggerend. Helaas dus heuvelop. Ik had al lang opgegeven om ‘laps’ in te stellen op momenten dat ik hardliep en op het moment dat ik moest wandelen. Het was zo’n rare route met onderbrekingen dat het me al lang geen bal meer kon schelen hoe snel ik nou had gelopen, want de 2,5 km per uur op die enorme heuvel zou ik toch niet meer goedmaken en dat was ook niet belangrijk natuurlijk. Het ging om het genieten, hoewel dat ten tijde van de route even op momenten wat minder was…..

Heen en weer liep ik, op het deel waar ik niet meer wist welke kant ik op moest. De andere kant op bleek ook niet goed. Terug dan maar weer. Waar was die verrekte O nou gebleven en wat was de bedoeling van de GPS? Ik snapte er geen biet van, maar ineens zag ik een klein bospad, schuin en verborgen met een O. Dat pad leek inderdaad naar beneden te gaan en westwaarts. Zou dat de goede route zijn? Hoewel de O’s wel her en der te zien waren, bleef de GPS aangeven dat ik van de route afgeweken was. Dat loopt dus niet lekker, zeker niet als het pad nou niet echt geschikt is voor renners met alle blaadjes, de schuine ondergrond en de opstaande wortels en andere ongemakken.

klik voor groot

Na het bospad moest ik een beekje oversteken via keien (dat was prima, want Ziva had weer schone pootjes daarna) en kwam ik op een mooi vlak deel dat verder langs de beek liep. Gelukkig was het daar geen modderpoel!

klik voor groot

Als klap op de vuurpijl hadden de makers van de route bedacht dat het leuk was om nog even de top van de plaatselijke berg te ‘nemen’ voor het mooie uitzicht. Nu ik de route ken, weet ik dat ik had kunnen afsteken zodat ik dat niet had hoeven doen…

klik voor groot

Maar goed…. eind goed al goed en uiteindelijk gelukkig weer bij de auto aangekomen. Daar eerst weer Ziva en mezelf verzorgd en nog eens naar het bord gekeken van de route. Hoe kan een mens zich vergissen….

klik voor groot

Dag 2 zat er dus alweer bijna op. Hoewel….. Eenmaal op de kamer was ik best moe en had ik lekkere trek. Ik heb dus maar wat laten aanrukken op de kamer…..