Net als vorig jaar ook hieronder in Google Earth alle routes achter elkaar geplaatst. Totaal 101 km.

rondje in google earth openen

01.01.2012 – Glen Lonan – 11 km

Vandaag het laatste rondje hier in Schotland. Een raar idee, want ik had zo graag willen lopen door de hele Glen. Dat zou ongeveer 23 km zijn, dus een prima rondje. Vorig jaar liep ik ook lang door de Glen, op mijn Yaktrax en was het heerlijk. Maar helaas had ik twee weken echt rotweer tot noodweer aan toe. Zo ook vandaag. Vlak nadat ik was opgestaan, viel de stroom uit. Niet eventjes, maar gewoon voor uren. Best lastig als je ook nog wilt opruimen. Maar later bleken we een van de 70.000 huizen te zijn zonder stroom vanwege het absolute noodweer met windstoten tot 160 km/uur. Toen ik vanmorgen uit het raam keek, dacht ik ook helemaal niet meer te kunnen lopen op deze laatste dag hier in Schotland. De wind rukte werkelijk aan de ramen, en de hagel en regen sloeg tegen de ramen en trok in een gordijn over het meer. Niet alleen gevaarlijk om in te lopen met alle bomen die omvallen en takken die naar beneden komen, maar ook het rijden zou te gevaarlijk zijn. Sterker nog: vandaag is reisdag richting de Oostkust en ook dat leek op dat moment dat ik uit het raam keek niet echt haalbaar.

Maar na een paar uur ging de wind toch wat liggen en ook al regende het nog steeds vrolijk door, het leek toch wel een optie nog om te gaan lopen en ik besloot eerst tot een kort rondje door het bos met de brede paden die minder gevaarlijk zouden zijn met vallende takken. Maar toen ik eenmaal in de auto zat, leek het zo rustig dat ik alsnog besloot richting Glen Lonan te gaan. Dan maar niet voor een lange ronde, maar voor een laatste rondje genieten en koetjes kijken.

klik voor groot

Toen ik parkeerde ergens een paar kilometer in de Glen, was het zowaar even droog. Ik zag wel al dat het ontzettend nat was, want ik had ook met de auto door een diepe plas gereden waar ik met mijn schoenen niet doorheen had gekund. Ik was dus erg benieuwd wat er allemaal op mijn pad zou komen.

Klik voor groot en gallery

Al snel kwam ik bij het eerste wildrooster waar mijn runningmate doorheen viel met haar voetjes. Vorig jaar kon ze er uiteindelijk wel zelf overheen, maar omdat ze nu vol water stonden (en ze op schoentjes liep) ging het goed mis en brak ze bijna haar voetjes volgens mij. Ik besloot de volgende roosters haar dan maar op te tillen. Vorig jaar tilde ik haar ook over alle roosters heen en was het een prima workout!

Het water stond op bepaalde plekken ontzettend hoog en kwam soms tot bijna op de weg en stroomde keihard. Verder weg op de bergen lag weer wat sneeuw. Erg mooi om te zien, maar helaas zijn de foto’s een beetje donker vanwege het sombere weer.

Uiteindelijk bleken de koeien veel dichterbij te staan dan de vorige keer en op een hele andere plek. De koeien kunnen vrij lopen, en het is dus helemaal niet zeker dat je ze uberhaupt te zien krijgt. Ik vind het altijd weer geweldig, maar deze keer kwamen ze ineens de berg af hollen toen ik aan kwam sjoggen. Ik weet niet wat ze dachten of wilden, maar het zorgde er wel voor dat ik toch even op afstand bleef staan wachten wat ze van mij en mijn hondje wilden. Ik liep deze keer immers met mijn running mate.

Klik voor groot en gallery

Maar de koetjes deden niets en keken verbaasd naar dat kleine harige koetje met schoentjes aan en flaporen. Zo konden we dus rustig verder lopen. Na de koetjes nog lekker even verder gelopen, al is de ‘heenweg’ zwaarder dan de terugweg. De wind blies lekker in mijn rug en ik bedacht dus wel dat ik op de terugweg tegen die wind in zou moeten lopen.

Helaas had ik niet al teveel tijd vanwege het feit dat we nog moest reizen, en op het moment dat het keihard ging hagelen, besloot ik terug te keren naar de auto. De terugweg ging lekker, en het gewichtheffen ging ook prima over de wildroosters dus ik was al snel weer terug bij de auto. Het was heerlijk. Ik vind het een geweldige plek om te lopen met die bergen om je heen en de dieren die er lopen. Heel bijzonder en ontzettend jammer dat ik niet de hele Glen door kon lopen dit jaar. Ik zal toch nog een keertje terug moeten!

Zo komt er dan een einde aan twee weken Schotland. Uiteindelijk toch 101 km gelopen hier, dan zijn er 9 minder dan vorig jaar maar niet eens zo slecht gezien het weer. Op naar de volgende kilometers!

Gegevens:

* totaal 11,2 km
* temp 3 graden

rondje in google earth openen

januari totaal 24 km – 2012 totaal 24 km
trabuco 13 gtx 69 km
trabuco 14 37 km
kayano 15 74 km
ds trainer 347 km
ds racer 25 km
salvation 118 km

01.01.2012 – Glen Dubh – 13,5 km

Een nieuw jaar dus ik start ook weer opnieuw met tellen van het aantal kilometers, activiteiten en meer van dat soort ongein. Ik ben nog steeds in Schotland en dit zijn de laatste routes hier. Het is wederom absoluut pestweer maar omdat het niet waaide, ben ik in het andere bos gaan lopen, op een route die ik alleen vorig jaar aan het begin liep. Ik had dus geen idee hoe de route zou lopen of wat me te wachten stond aan ondergrond, helling en beren op de weg.

De route start bij een parkeerplaats Sutherland’s Groove, 1 km ten noordoosten van Barcaldine waar ik eerder liep. Er loopt vanaf de parkeerplaats een paadje naar de fietspaden, door een hek en dan de heuvel op. Het begin ziet er allemaal nog prima uit. Er lopen veel watertjes door het bos en dat is een geweldig mooi geluid.

Klik voor groot en gallery

Het bos is vooral begroeid met Douglas sparren die in 1870 werden geplantg, en waarvan de hoogste 30 meter hoog is. Dat kan wel zijn, maar die krengen lagen wel overal dwars over de paden, en versperden op verschillende plaatsen echt totaal de weg. Ik moest ergens een omweg offroad maken omdat ik echt niet over of langs een boom kon klauteren. Mijn schoenen hebben deze route dus echt van alles gezien!

klik voor groot

De weg bleef in het begin aardig stijgen en dat is nog knap lastig als je de route niet kent. Hoe lang zou het doorgaan? Wat staat me nog allemaal te wachten? Soms regende het, en moest ik mijn capuchon weer opzetten en had ik het nog warm ook. Dan werd het weer even droog en dus nog warmer. Ik vond het ontzettend zwaar en zulke routes zijn niet echt goed voor mijn zelfvertrouwen. Dacht ik eergisteren nog wel dat ik een beetje kon lopen, vandaag kwam ik niet bij alle klimmetjes boven. De 10% helling over meer dan een kilometer kwam ik helaas wandelend boven. Zeker omdat ik niet wist hoe de route zou zijn, koos ik maar voor het laatste stukje wandelen dan.

klik voor groot

Ik koos voor de langere mountainbike route die rond Glen Dubh zou lopen. Het water van de Glen voorziet het Marine Centre in Barcaldine village van electriciteit. Ik had van te voren redelijk goed de plattegrond bestudeerd, maar vroeg me wel steeds af waar ik nou eindelijk eens een mooi doorkijkje of vergezicht zou gaan zien. Zeker als je veel moet klimmen, verwacht je eigenlijk wel oets fraais ergens tegen te komen! Eindelijk na 10 km dan een vergezicht. Helaas was het grijs en somber weer, maar omdat het weer even droog was, kon ik alsnog een plaatje schieten.

klik voor groot

Vlak daarna stond ineens een bord dat ik niet meer verder kon. Grappenmakers. Als ze dat nou aan het begin van de route neerzetten, dan kan je al dan niet bewust kiezen om door te lopen. Omdat het vandaag zondag is, besloot ik toch maar door te lopen en te zien waar ik in terecht zou komen. Ik kon toch moeilijk 10 km terug gaan stumperen. Hoewel…. ik had dan wel heerlijk naar beneden kunnen rennen bedenk ik nu! Ik kwam uiteindelijk terecht in een dikke laag modder troep. Ik liep onwijs te schelden en mijn runningmate denkt dan altijd dat zij iets stouts doet, dus begon om me heen te dansen met haar schoentjes ver in de modder terwijl ik haar toeriep dat ze vooral door moest lopen… Grom. Nou ja, uiteindelijk leverde het nog wel een aardig vergezicht op richting Loch Creran (bovenstaande foto rechts) voordat ik weer verder kon lopen voor het laatste stukje.

Helemaal aan het einde van de route lag weer een grote boom dwars over de weg.

Ik kon hier gelukkig wel redelijk goed overheen klauteren en Ztje kroop ergens onderdoor en vond het allemaal machtig leuk natuurlijk.
Ik was wel blij dat ik er bijna was en al snel kwamen we weer bij de parkeerplaats. Als ik de route bekijk die ik liep, dan had ik het anders kunnen lopen, omdat een heel groot deel aan het einde (natuurlijk) heuvelafwaarts loopt. Maar ik vond het onwijs zwaar. Op naar de volgende run. Ik hoop dat ik nog een keer door Glen Lonan kan lopen, maar dat is nog even afwachten.

Gegevens:

* totaal 13,5 km
* temp 6 graden

rondje in google earth openen

januari totaal 13 km – 2012 totaal 13 km
trabuco 13 gtx 69 km
trabuco 14 26 km
kayano 15 74 km
ds trainer 347 km
ds racer 25 km
salvation 118 km

30.12.2011 – barcaldine forest 5 km

Vandaag regende het weer pijpenstelen. Tot nu toe hebben we 1 droge gehad en die dag hebben we herten gezocht in een Glen een uurtje rijden hier vandaan. Onderstaand een van de foto’s die ik daar maakte.

foto gemaakt op de enige droge dag

Helaas is het dus geen optimaal loopweer maar omdat Ztje toch lekker wil rennen en uitgelaten moet worden, besloot ik voor vandaag dan maar weer het mini rondje door Barcaldine Forest te lopen en te kijken of ik nog sneller kon dan de vorige keer. En dat lukte prima. De ondergrond is nog steeds niet echt fijn om op te lopen vanwege de stenen die overal omhoog steken, maar het ging prima (op mijn nieuwe schoenen weer). Zo af en toe een temporondje is dus ook best lekker. Helaas blijft de teller voor 2011 dus steken rond de 2.006 km. Maar ik hou hoop dat ik in januari alsnog mijn lange rondje door de Glen kan lopen. Als de wind ietsje gaat liggen is het wel te doen denk ik. Afwachten maar.

Gegevens:

* totaal 5,5 km
* temp 4 graden

rondje in google earth openen

december totaal 139 km – 2011 totaal 2.006 km
trailshoes 553 km (afvoeren)
trailshoes 13 69 km
trailshoes 14 12 km
kayano 15 760 km (afvoeren)
kayano 15 II 74 km
ds trainer 347 km
ds racer 25 km
salvation 118 km

28.12.2011 – barcaldine forest 5 km

Het is vandaag werkelijk noodweer. Vanmorgen stormde het dak bijna van het huisje en kletterde de regen tegen de ramen. Golven met witte koppen stonden op het Loch, zoals we het nog niet eerder gezien hebben. Terwijl ik dit tik, is er weer stroom, maar net nadat ik thuisgekomen was van de run sloeg alles uit nadat de stroom eerst zielig wat geknipperd had. Daar zaten we dan met onze kaarsjes. Ik at uit voorzorg maar vast het ijs op uit de diepvries (grapje). Verder had ik al bedacht dat het redelijk snel koud zou worden in de slaapkamer maar dat het verder wel mee zou vallen allemaal. Maar het viel dus mee, na een klein uurtje ging de stroom weer aan en deed alles het weer.

Ondanks het weer ben ik een klein stukje gaan lopen toen het een beetje droog was/leek. Vanwege het weer toch maar weer een bosrondje gedaan. Barcaldine Forest ligt 1.5 mile ten zuiden van Barcaldine op de weg naar Bonawe waar ik eerder ook al liep. Toen ik parkeerde met de auto bleek het toch te regenen maar ik had toch mijn lekkere nieuwe trailschoenen aangetrokken. Ik was dus erg benieuwd hoe dat zou lopen. Omdat de paden heel breed zijn en de bomen vrij ver weg staan van het pad, leek het me niet gevaarlijk om daar te gaan lopen. Al snel was ik met mijn runningmate dus op pad. Garmin netjes ingepakt en verstopt onder mijn regenjackje. Capuchon op met petje eronder. Mij kon niets gebeuren.

foto gemaakt van de start van de route bij het wegrijden

Al snel zag Ztje een hertje rennen en zette de achtervolging in. Omdat ze nog steeds op de schoentjes meerent, mocht dat ook alweer niet. Stakker. Maar ze kwam braaf terug en sukkelde weer met mij mee. Ik zie nu in de beschrijving van de omgeving daar dat ik een kilometertje had kunnen lopen richting standing stones at Achacha (field of the steep path). Leuk voor een volgende keer misschien, maar zo in de regen ga ik natuurlijk nergens afslaan, maar blijf ik braaf de bordjes van de mountainbike route volgen. Het volgende deel van de route volgt het pad van de Coffin Route (vroeger gebruikt om lijkkisten over de heuvel naar de Achnaba – field of the cows – te dragen). Gezelllig. Ik lees verder dat het bekendste graf daar van James of the Glen is. Hij werd verhangen in 1753 na een of andere moordpartij in Appin, een dorpje hier vlakbij. Gezellig. Deze keer heb ik niet het extra lusje gedaan zoals ik een paar dagen geleden deed, maar ben ik teruggerend naar de parkeerplaats. Ik heb deze keer bewust een kort rondje gedaan vanwege het rare weer en geprobeerd wat sneller te lopen. Dat lukte prima, want de schoenen liepen zalig. Echt een heel verschil met de zware schoendozen die weliswaar waterdicht zijn maar een stuk minder lekker lopen. De nieuwe trailschoenen lijken dus een succes.

Op de terugweg bleek er ineens een boom over de weg te liggen aan mijn kant van de weg. Daar moest ik dus even omheen en ik was blij dat ik goed oplette. Het waaide nog harder dan toen ik vertrok en ik was verbaasd dat ik daar in het bos weinig van gemerkt had. Het waaide wel heel erg hard, maar niet echt bijzonder of verontrustend maar toen ik naar huis reed, was ik blij dat ik thuis was. Ik kijk dus erg uit naar iets beter weer.

Met dit korte rondje ben ik dit jaar (net) over de 2.000 km gegaan. Ik heb hier gelukkig nog wat meer dagen, want ik hoop nog steeds dat ik een lange run door de Glen kan gaan maken. Maar met dit weer heb je daar echt niets te zoeken. De bosrondjes zijn dan op zich prima, want door de ondergrond met de stenen is het ook niet erg nat en dus prima beloopbaar. Zal mij benieuwen wat moedertje natuur nog meer in petto heeft.

Gegevens:

* totaal 5,5 km
* temp 13 graden

rondje in google earth openen

december totaal 133 km – 2011 totaal 2.000 km
trailshoes 553 km (afvoeren)
trailshoes 13 69 km
trailshoes 14 6 km
kayano 15 760 km (afvoeren)
kayano 15 II 74 km
ds trainer 347 km
ds racer 25 km
salvation 118 km

26.12.2011 – fearnoch route 8 km

Vandaag nog een ultrakort rondje gedaan. Deze route gaat in noord westelijke richting naar de Eas Nam Mearlach (robby’s waterfall) door native woodland en komt daarna uit in het dorpje Fearnoch. Dat dorpje bestaat uit twaalf huisjes midden in het bos. Een echte weg is er niet, maar het is erg leuk om te zien en doorheen te dieselen. Fearnoch Forest ligt tussen Taynuilt en Connel en is gemakkelijk te vinden. Ik wandelde er al eens met de hond maar liep er vorig jaar nog niet. Vandaar dat het leuk leek om hier een mountainbike route te lopen.

Na het parkeren eerst even gekeken op de borden en gekeken welke bordjes van de mountainbike route ik zou moeten volgen. Daarna liep ik over een smal bruggetje over de River Lauchragan. Het was allemaal redelijk te lopen qua ondergrond en het was droog. Ik vind de grote losse stenen nog steeds niet gemakkelijk beloopbaar, omdat ik gemakkelijk mijn enkel verzwik.

Klik voor groot en gallery

Helaas had ik weer niet gekozen voor mijn lekkere nieuwe schoenen maar voor mijn enorme schoendozen, omdat het leek te gaan regenen. Maar het bleef de hele weg droog, dus het was achteraf erg jammer dat ik weer niet met mijn nieuwe schoenen liep. Zeker omdat ik ook nog eens een blaar liep op die rottige ondergrond waar je zo lekker heen en weer schuift in de schoenen. Om nog even verder te zeuren was ik ook nog eens te warm gekleed, aangezien het maar liefst 13 graden was en liep ik deze route dus een beetje tegen mezelf, vooral ook omdat de route zo ontzettend op en neer ging en zelfs op de stukjes waar de weg dalend verliep nog kleine klimmetjes waren. Stom genoeg heb je dat op een gegeven moment wel gezien.

Klik voor groot en gallery

Beessie vond het allemaal prachtig. Op een gegeven moment rook ze iets. Ik zag aan haar lichaamshouding dat ze ergens op af wilde en voordat ik pap gezegd had vloog ze ervandoor. Haar rechterschoentje vloog met een grote boog door de lucht en het volgende moment was ze al meters verder. Omdat ze nu een schoentje kwijt was, en ik geen zin had om dingen te moeten gaan zoeken, zocht ik in allerijl naar mijn fluitje dat ergens onder mijn kleding verstopt zat. Gelukkig had S. bij vertrek nog gezegd dat ik dat misschien mee moest nemen. Op mijn noodfluit met het commando ‘hier’ kwam ze weer als een speer naar me toe gehold. Helemaal blij, tong uit haar bekkie. Gelukkig had ze de sokjes en het andere schoentje nog aan. Dat betekende dus weer even een stopje om alles aan te trekken en al gauw liepen we weer verder.

Op een gegeven moment kwam ik bij een punt waar je mooi uitzicht hebt over Ben Cruachan. Dat zal met mooi weer erg mooi zijn denk ik. Toch maar weer even een foto gemaakt en weer verder gesukkeld.

Klik voor groot en gallery

Op een gegeven moment lag er ook nog een boom over de weg waar ik omheen moest klauteren maar uiteindelijk kwam ik ongeschonden maar moe weer bij de auto uit. Het is en blijft erg mooi hier. Het is ontzettend jammer dat het geen helder weer is, want die mooie vergezichten mis ik nu een beetje. Maar het is niet anders. Vandaag toch weer in droog weer gelopen.

Klik voor groot en gallery

Omdat het tweede herstdag is (Boxing Day heet dat hier), was het ineens erg druk geworden met wandelaars die kennelijk gisteren de deur niet uitgekomen zijn met het noodweer. Ik besloot dus maar niet meer de route te verlengen met een van de korte wandelroutes en terug te gaan naar de cottage. Voor vandaag was het wel even voldoende met die klimmetjes. Op naar de volgende run. Ik ga eens kijken naar een route die over wat vlakkere weg loopt. Voor de afwisseling is dat ook wel weer even leuk. Vorig jaar liep ik hier wel erg veel kilometertjes zag al (110 in de periode tot en met 2 januari maar met prachtig mooi helder en koud weer). Ik heb er nu pas 65 km opzitten, maar de lange route die ik nog wil gaan doen zit er nog niet tussen natuurlijk. Niet belangrijk maar het viel me ineens op toen ik de routes aan het vergelijken was. Eerst maar eens een route verzinnen voor de volgende keer. En dan probeer ik toch echt de nieuwe schoenen eens (hoop ik).

Gegevens:

* totaal 8,5 km
* temp 13 graden

rondje in google earth openen

december totaal 128 km – 2011 totaal 1.995 km
trailshoes 553 km (afvoeren)
trailshoes II 69 km
kayano 15 760 km (afvoeren)
kayano 15 II 74 km
ds trainer 347 km
ds racer 25 km
salvation 118 km

25.12.2011 – barcaldine forest 9 km

Vandaag een hele sombere en erg natte kerstmis. Vorig jaar was het fantastisch weer hier. Sneeuw en een strakblauwe lucht na regen in de ochtend. Ik liep toen een rondje door de Glen op de Yaktrax. Dit jaar was dat niet nodig, want het regende werkelijk pijpenstelen en het stormde ook nog eens. Omdat mijn runningmate hoognodig toe was aan een rondje rennen na een week rust voor haar pootje, besloot ik dan toch maar mijn renkleding aan te trekken voor een rondje stormey weather. En dat was het! Ik koos voor Barcaldine Forrest, waar ik vorig jaar op 1 januari liep. Hier wandelde ik gisteren al een kort blokje en de paden waren daar redelijk begaanbaar ondanks de regen. Wel grote stenen die her en der glad zouden zijn, dus het blijft oppassen geblazen.

Het bos is mooi met een breed pad erdoorheen. De route is dus niet zozeer afzien vanwege de ondergrond maar wel vanwege de steile stukjes die er tussen zitten. Gelukkig wist ik nog dat het hele laatste stuk lekker naar beneden zou gaan dus met wat beleid zou ik daar lekker kunnen rennen.

Toen ik aankwam stortregende het werkelijk. Maar ik had mijn wintertight aan (review volgt later, het is de insulator pro van cw-x uit de USA die heerlijk zit en prima compressie en support geeft), en een jack met capuchon over mijn petje. Vreemd genoeg merk je dan niet eens echt dat het zo keihard regent als je eenmaal bezig bent. Aan het begin van de route snel even met mijn oude telefoontje een kiekje gemaakt. De twee zwarte schoentjes aan de achtervoetjes van mijn runningmate zijn nog net te zien. Niet te zien zijn de gigantische plassen waar ik soms doorheen moest. Ik was dus blij dat ik niet mijn nieuwe trailschoenen had aangetrokken maar mijn waterdichte 13s.

Ik zag weinig van de omgeving door de harde regen en doordat er een soort mist hing tussen de bergen. Geen uitzicht dus om van te genieten. Maar het blijft toch wel erg mooi en indrukwekkend die natuur. Gisteren zagen we nog een hertje wegspringen, nu zag ik alleen wat vogeltjes die het weer trotseerden.

Uiteindelijk liep ik niet eens zo slecht op dit (zware) stuk. Het was een stuk korter dan vorig jaar, want ik deed nu alleen de mountainbike route van 9 km, maar dat was lang genoeg voor mijn renmaatje met haar pootje zo voor de eerste keer. Gelukkig zag alles er prima uit toen ik thuis kwam, dus we kunnen morgen of overmorgen weer een langer stuk samen doen. Op naar de volgende run. Ik denk dat ik dan ook dit jaar meteen over de 2.000 km heen schiet. Toch weer een stuk meer dan vorig jaar toen ik 1.500 km liep. Geen doel op zich maar wel leuk om bij te houden.

Gegevens:

* totale afstand 9 km
* temp 11 graden

map volgt

december totaal 119 km – 2011 totaal 1.987 km
trailshoes 553 km (afvoeren)
trailshoes II 60 km
kayano 15 760 km (afvoeren)
kayano 15 II 74 km
ds trainer 347 km
ds racer 25 km
salvation 118 km

23.12.2011 – langs loch etive 10 km

Vandaag wilde ik bij Bonawe gaan lopen, en ging vol goede moed op pad. Eerst een stukje met de auto. Op en neer ging de wegen ik was blij dat ik niet over de weg zou gaan lopen. Ik moet voor Bonawe het hele stuk langs het meer rijden totdat je niet meer verder kunt. Daar is een afgraving waar je ook kunt lopen. Althans, dat dacht ik. Eerst even een foto maken.

Klik voor groot en gallery

Daarna richting de afgraving. Weer zonder runningmate. Het gaat beter met haar voetje, en vanmorgen kwamen de nieuwe schoentjes voor haar binnen. Terwijl ik aan het lopen was, wachtte S. in de cottage op mijn schoenen die ook vandaag binnen zouden moeten komen. Natuurlijk kwamen eerst de hondenschoentjes…. Het was fraai weer geworden na regen in de ochtend maar ik zag wel hele grijze wolken achter me. Ik startte met mijn loopje maar kwam er al snel achter dat ik daar dus niet kon lopen. De weg was veranderd in een glibberige enge massa en de weg bovenlangs zag er niet gezellig uit. Jammer maar helaas en omdat het ook keihard ging hagelen ineens, besloot ik om te keren. Omdat ik zeiknat was en ijskoud toen ik bij de auto terugkwam, besloot ik dan toch maar door te lopen over de weg langs het meer. Juist….. die op en neer gaande weg. Ik vind het onwijs zwaar maar het was toch erg mooi en nu heb ik met de drie runs langs het meer de hele route van de cottage tot het einde gelopen.

Morgen weer een rondje en dan lekker door het bos. Daar wandelden we al even kort met de hond om te kijken hoe het eruit zag en dat lijkt prima tr doen.
Overigens kwamen de nieuwe schoenen toen ik thuis kwam, dus dat is lekker om te proberen morgen. Ze zitten heerlijk!

Klik voor groot en gallery

Gegevens:

* totale afstand 10,2 km
* temp 6 graden

rondje in google earth openen

december totaal 110 km – 2011 totaal 1.978 km
trailshoes 553 km
trailshoes II 50 km
kayano 15 760 km
kayano 15 II 74 km
ds trainer 347 km
ds racer 25 km
salvation 118 km

21.12.2011 – glen lonan – 15,5 km

Vandaag een rondje zonder mijn running mate want ze heeft weer een kapot pootje. Geen idee of dat nu mijn schuld is, en dat het gekomen is door de eerste twee runs hier in schotland over de weg, of dat het pekel toch door de potenwax is gekomen en geirriteerd heeft. Maar vervelend is het. Erg ongezellig om zonder haar te lopen. Ik hoop dus van harte dat het beter gaat.

Ik koos voor de Glen deze keer, omdat het over die wildroosters niet echt lekker loopt met de hond, dus als ik dan toch zonder haar moet rennen, dan maar daar beginnen nu. Het was vandaag onwijs grijs en nat, maar tot mijn verrassing had ik geen spatje regen onderweg dus dat was heerlijk. Wat is het daar toch mooi en weids. Geen kip te zien, alleen wat koeien!

Klik voor groot en gallery

Dat zijn nou echt mijn lievelingskoeien, en ik was blij dat ze aan het einde van de run inderdaad te vinden waren. Het is zo’n mooie plek en dan met die beesten her en der in het landschap. Genieten!

Ik ben eerst met de auto een stukje de Glen ingereden zodat ik een ‘heen en weertje kon doen’ afhankelijk van het weer en de wind. Het kan namelijk zo ontzettend hard regenen dat je echt bijna van de weg af spoelt.

Na het parkeren eerst een stukje warm gelopen en alvast lekker om me heen gekeken naar de natuur en de vogels. Het was mistig maar droog en heerlijk stil. Ik kwam al snel op een kruising waar gewone koeien l te luieren. Daar linksaf geslagen. Ik wist al van vorig jaar dat de weg daar aardig zou gaan stijgen maar dat het uitzicht erg mooi zijn zijn. Met helder weer dan, want ik zag weinig op een glimp van het meer na. Daarna omgekeerd, terug naar de koeien die nu ineens verdwenen waren ergens de rimboe in en weer richting de auto. Bij de auto aangekomen een slokje gedronken en gezien dat ik pas 5 km erop had zitten. Dat zou dus verkeerd uitkomen, want ik wilde wel een lekker rondje maken en op deze manier zou ik weer ver van de auto moeten lopen. Dan maar weer verder dieselen, op weg richting de hooglanders, waarvan ik dus hoopte dat ze er zouden staan.

De trabucos voelden zwaar en lomp. Maar ik vertrok vanuit de cottage met regen en had gedacht dat ik in de gietregen zou lopen en dan zijn waterdichte schoenen lekkerder. Maar wat had ik een spijt. Ik dacht verlekkerd aan de trabuco 14 die ik zaterdag in newcastle had gepast. Die zaten als een soort sloffen, en waren veel lichter. Niet waterdicht maar wel fijnzittende schoenen.

De kilometers gleden langzaam onder mijn schoenen door. Ik liep langs snelstromende watertjes en probeerde te zien en te luisteren of ik een dipper zag of hoorde. Ik denk dat ik er eentje gehoord heb, maar ik zag niks jammer genoeg. Het water stroomde snel vanwege het ijs dat nu overal gesmolten is en de vele regen die gevallen is.

Net toen ik terug wilde gaan, stonden de koetjes in het landschap te lummelen tussen de schapen. Wat een prachtig gezicht, die enorme beesten met hun lange haar en grote ogen. Gevaarlijk zijn ze meestal niet hier. Omdat ik toch wilde omkeren, heb ik wat foto’s gemaakt en even genoten. Daarna weer terug richting de auto.

De Glen liep weer meer op en neer qua hoogte dan ik me herinner. De terugweg ging een stuk vlotter en nu snapte ik ook waarom de weg naar de koetjes zo moeizaam voelde. Die stijging van de heenweg had ik niet echt gemerkt, maar nu op de terugweg wel. Lekker hoor een beetje dalen op de terugweg. Ideaal einde. Zo kwam er weer een einde aan mijn derde rondje hier in Schotland.

Klik voor groot en gallery

Gegevens:

* totale afstand 15,5 km
* temp 11 graden

rondje in google earth openen

december totaal 100 km – 2011 totaal 1.968 km
trailshoes 553 km
trailshoes II 40 km
kayano 15 760 km
kayano 15 II 74 km
ds trainer 347 km
ds racer 25 km
salvation 118 km

19.12.2011 – north connel – 11 km

Vandaag liep ik exact hetzelfde rondje als vorig jaar. Geparkeerd bij het kerkje waar ik gisteren ook langs liep en vanaf daar verder. Deze keer moest ik dus weer de helling op. Daarna lekker naar beneden en weer een stukje omhoog. De terugweg zou niet makkelijker worden omdat alles wat ik nu lekker omlaag liep op de heenweg, straks weer omhoog zou lopen.   Rechts van me ligt Loch Etive. Op de heenweg zie ik de bergtoppen. Omdat het warmer is geworden en het flink geregend heeft, is de sneeuw bijna allemaal verdwenen. Her en der hangen mystieke mistflarden boven het water.

Ineens gaat het regenen, maar daar ben ik op voorbereid en ik trek mijn capuchon over mijn pet. Geen druppel deert me. Het ijs is ook van de weg, dus dat loopt een stuk fijner. Ik loop op goretex schoenen, dus alles blijft lekker droog. Ik geniet van de omgeving en het buiten zijn. Het is prachtig ondanks dat het somber en grijs is. Wat een verschil met vorig jaar. Toen was het kraakhelder, en minus 2 graden. Maar zo is het ook fijn. Ik kom aan het einde van het stukje dat ik wil doen en laat de hond even los zodat ze kan snuffelen en plassen. Ondertussen kijk ik verlangend naar de weg door de bergen waar ik vorig jaar ook liep. Een stijging van 150 meter in nog geen 2 km maar ik liep het! Dit jaar kies ik waarschijnlijk voor een route vanaf bonawe. Dat loopt ook geweldig mooi langs het water. Vorig jaar kon ik daar niet eens wandelen maar nu lijkt dat prima te gaan lukken.  

Helaas van deze run geen foto vanwege de regen maar ik zal morgen nog even een kiekje maken en er bij plaatsen. Het zal morgen vast ook nog wel grijs zijn zoals vandaag…  

Klik voor groot en gallery

Gegevens

* totaal 10,6 km
* temp 6 graden

rondje in google earth openen

December 85 km – 2011 totaal 1.953 km
trailschoes 553 km
trailshoes II 25 km
kayano 15 760 km
kayano 15 II 74 km
ds trainer 347 km
ds racers 25 km
salvation 118 km