Gisteren is het stuur van de Santos aan beide zijden 2 cm ingekort. Ik ben erg benieuwd hoe dat nu zal rijden. Vorige week zijn de pedalen al omgewisseld en bleek dat een gouden greep te zijn, omdat op de Lopikerwaardroute vorige week alles al een stuk beter voelde. Daar was ik toen niet alleen verrast over maar ook heel blij mee. Nu dus nog het stuur en dan zouden we toch een eind in de buurt moeten komen van een goede zithouding.

Omdat de route vorige week goed voelde, durfde ik het wel aan om wat langer te gaan fietsen. Ik wilde wel eens naar mijn zus fietsen in Leidschendam en kijkend op Google, leek dat maar een ritje van 26 km enkele reis te zijn. Maar afgelopen dagen had ik gespeurd naar een route en was ik nooit meer op die 26 km uitgekomen….. De snelste route was ongeveer 35 km dus maakte ik twee routes, de heenweg van 35 km en de terugweg van 45 km. Samen zou dat 80 km zijn. Best een hele afstand maar ik was vol vertrouwen dat dat wel moest lukken zeker met een pauze halverwege bij mijn zusje.

Zo ging ik dus – gewapend met de routes op de navigatie – op pad voor mijn afspraak met mijn zus. Helaas ruim een half uur later op pad dan gepland maar dat zou ik toch wel moeten kunnen halen dacht ik…

Het begin van de route was niet zo leuk. Even via Hitland naar het Schollebos. Als ik mijn papiertje voor de zekerheid tevoorschijn wil halen waar de knooppunten op staan, blijkt dat ik dat niet heb meegenomen. Slim zeg. Vanmorgen nog tijd aan besteed ook. Ik moet het dus met de navigatie doen die prima werkt, maar soms net niet helemaal duidelijk is met al die zijweggetjes. Maar het lukt prima en al snel rij ik door Zevenkamp. Daar is nou echt niks aan en overal zijn van die irritante paaltjes op de fietspaden die auto’s weg moeten houden van de paden. Maar het lukt aardig ook al rijd ik op een bruggetje door en gigantische berg glas. Zou dit het voortijdig einde van mijn plan betekenen? Ik kan er nu toch niets aan doen dus ik rij gewoon door. Ik bedenk wel dat de reserveband van de doggyride gewoon thuis ligt en die moet dus standaard in de doggyride zitten. Stuk handiger om bij je te hebben natuurlijk en dat zou ik ook nog wel kunnen onderweg.

Na Zevenkamp kom ik dan eindelijk bij het pad langs de Rottemeren waar we ook wel eens lopen. Dat ziet er een stuk beter uit en ik geniet daar wel van de mooie omgeving. Het is mooi weer maar het waait en er zijn volop bootjes op het water. Helaas rij ik verkeerd en sla ik niet af over de brug maar rij ik langs het water richting de molens. Geeft niks, want ik ken de weg en ik pik straks de route wel weer op. Ik heb er al een heel stuk opzitten en ik besluit woefje er even uit te laten voor een plasje. Zo kunnen we allebei de benen even strekken.

klik voor groot

Daarna blijk ik ineens niet meer de snelweg onderdoor te kunnen en rij ik een stukje langs de snelweg. Ik pik straks de route weer op als ik richting Zoetermeer rijd. Dat blijkt een saai stukje te zijn door een industrieterrein maar het is verder wel rustig en het fietst verder prima. Daarna rij ik het oude centrum in dat verrassend leuk is met veel winkeltjes.

klik voor groot

Dan gaat het al snel mis want er is een weg afgesloten. Ik vraag aan de postbode hoe lang die afsluiting is en hoe ik eromheen kan. Nergens staat namelijk een omleiding of ik zie het gewoon niet. Ik moet een flink vierkantje fietsen maar daarna ben ik weer op de route. Balen dit soort dingen.

Na het centrum, gaat de weg door een natuurgebied en dat is best fraai en rijdt leuk. Ik blijf een beetje door de polder rijden en rijd over mooie fietspaden. Het waait al best maar ik weet dat ik op de terugweg vooral windje mee zal hebben dus dat komt prima uit vandaag.

klik voor groot

Het laatste stukje richting Leidschendam is ook erg mooi door de polder. Ook hier gaat woef even uit de kar voor haar tweede rek en strekpauze. Ik laat haar ook een klein stukje even draven langs de fiets zodat ze echt even kan lopen. Zo lopen we langs een schattig gemaaltje waar ik dus geen foto van maak per ongeluk.

klik voor groot

Ik kijk even op de kaart en zie dat ik er nu bijna ben. Met een beetje geluk ben ik straks nog keurig op tijd ook en sta ik om 12 uur bij mijn zusje! Ik moet nog even langs de Starrevaart en daarna steek ik de Vliet over bij het bruggetje op de Kniplaan, en dan nog even linksaf en dan ben ik er. Maar tot mijn verbijstering is de brug defect. Er stranden redelijk wat mensen bij de brug die schelden en balen. Net als ik. Want ik ken het hier een klein beetje en ik kan kiezen uit rechtsaf naar Voorschoten en dan heel ver terug, of nu linksaf richting Leidschendam en dan weer terug rijden aan de andere kant van het water.

klik voor groot

Ook hier totaal geen duidelijke omleiding. Ik tuur op de kaart en besluit naar Leidschendam te rijden. Dat is een flink stuk om maar het moet maar. Ik heb hier een stukje de wind in de rug dus dat is wel prettig. Ik zie de punt van het dak van het huis van mijn zus aan de andere kant van het water. zwaai zwaai. Ik zou op tijd zijn geweest want het is 3 minuten voor twaalf als ik er langs rijd. Niks aan te doen en ik rijd door.

Even langs een molen en verderop dichterbij het oude centrum de Salamander.

klik voor groot

Gelukkig zie ik in de verte al het bruggetje waar ik weer overheen kan om naar de andere kant van de Vliet te komen en niet veel later rij ik langs de kerk, steek de brug over en rijd langs allerlei tentjes met leuke terrasjes waar mensen in de zon zitten.

klik voor groot

Nu dus weer aan de andere kant mijn weg terugvinden. Dat lukt met enig zoeken ook en dan fiets ik eindelijk – 10 minuten te laat – bij mijn zusje binnen. Valt toch niet tegen want de teller staat bijna op 40 km. Iets langer dan gepland maar alles ging eigenlijk prima.

Ik kleed me snel even om bij mijn zusje en hang mijn kleding te drogen in het zonnetje. Daarna gaan we eerst lekker in het zonnetje een kopje thee drinken. Waf dommelt tussen de plantjes.

klik voor groot

Daarna gaan we te voet naar een eettentje in de buurt waar we lekker op een terrasje een omelet gaan eten en verse munt thee drinken. We kletsen wat en genieten van het zonnetje. Woef ligt weer rustig te slapen. Na een poosje wandelen we weer terug naar huis. Ik zal ook weer eens op huis aan moeten. Gek idee dat ik nog iets van 45 km zal moeten fietsen! Ik ben benieuwd hoe dat zal gaan.

Ik kleed me weer om en kijk nog even op de kaart voor een nieuwe route omdat die brug dus niet gebruikt kan worden. Daar heb ik op de terugweg dus ook weer last van. Ik besluit nu om te rijden via Voorschoten en vanaf daar richting Stompwijk te gaan om de molen viergang te bekijken en daarna via de route die ik al getekend had verder te rijden. Ik schrijf de knooppunten op een papiertje voor de zekerheid omdat mijn route op de navigatie anders is geworden nu en ga op pad.

Eerst mijn weg vinden naar en door Voorschoten en dat valt niet mee. Ik kan de knooppunten niet vinden en heb geen idee waar die stomme brug nu precies is. Iemand die zelf aan het fietsen is, rijdt die richting op en fietst met me mee. Maar akelig langzaam…. Maar ik kom er wel en daarna is haar uitleg verder prima en kan ik de brug ook vinden. Daarna is het weer even zoeken maar al snel rijd ik weer over een mooi fietspad door een natuurgebied.

klik voor groot

Toch voelt het daar een beetje unheimisch op een of andere manier. Soms heb ik dat wel eens op bepaalde plekken en ik merk dat ik ook een beetje doorfiets. Tot mijn verrassing kom ik weer bij de Starrevaart uit maar vanaf een andere richting. Jammer genoeg neem ik niet de tijd om even met mijn meegebrachte verrekijker naar de vogels te loeren. Dat zou ik wel moeten doen maar ik vertrok pas na 15.30 en wil nu toch even een stukje voortmaken. Ik rijd dus weer over het viaduct de weg over en sla linksaf richting Stompwijk in de hoop dat ik langs de mooie molens ga rijden. Het enige dat ik zie is een kloterig hobbelpad. Geen molens te zien en ook de kaasboerderij waar mijn zus het over had, zie ik niet. Blijkbaar toch de verkeerde route ingetekend.

Maar ik fiets door en er is genoeg te kijken. Gelukkig heb ik op heel veel stukken fors de wind in de rug en kan ik lekker doorfietsen.

Ik doe een beetje bodysensing maar eigenlijk voelt alles wel OK. Het stuur is heel duidelijk smaller. Misschien had er wel iets minder af gekund maar het rijdt fijner zo. Ik moet alleen de schakelaars nog een beetje weg schuiven van de handvatten. Daarna is het beter denk ik want ik zit nu soms een beetje met mijn vingers klem in de schakelaars rechts. Maar dat komt wel. Het rijdt beter. Ook voelen mijn benen en knietjes nu anders. Als ik afstap, voelt het ook anders.

Al mijmerend over fietsen en routes, rij ik alweer richting Zoetermeer. Via een hele andere route deze keer. Ook wel aardig maar een beetje nieuw aangelegd allemaal. Maar wel met veel watertjes en groen en prima fietspaden. Ik besluit dat wafje even moet eten nu en weer even kan plassen.

klik voor groot

Na Zoetermeer rij ik nog even een stukje langs de Rotte over een mooi pad en daarna rij ik richting Zevenhuizen. Grappig genoeg kom ik uit op het fietspad langs de A12 maar dat fietst voor nu even lekker door met de wind in de rug. Ook prima. Kom ik straks dan weer bij de molens? Nee dus en al snel rij ik Zevenhuizen binnen. Ik kan nu rechtsaf slaan richting de molens maar ik kies ervoor om gewoon rechtdoor te rijden door het centrum van Zevenhuizen. Omdat het enorm druk is (vanwege de namiddag) met auto’s die zich naar huis haasten, maak ik geen foto maar concentreer ik me op de weg en de auto’s. Ik ben erg blij met mijn spiegeltje want ik kan nu tenminste zien of er iets achter me rijdt. Uiteindelijk kom ik bij de afslag naar Nesselande en kan ik allerlei keuzes maken om verder te rijden. Ik stop even om op de kaart te kijken. Er is van alles afgesloten en ik twijfel. Kan ik nou door die wegafzetting wel verder komen en het fietspad nemen of niet? Ik zie toch echt auto’s rijden daar…. Of moet ik toch langs het water en weer enorm geconcentreerd rijden vanwege de auto’s? Ik trek de kar door de wegversperring en rijd voorzichtig over de opgebroken weg. Dat valt mee want ik kan gewoon rechtsaf slaan richting Nieuwerkerk en zo rijd ik verder. Recht toe rechtaan even doorrijden, door Nieuwerkerk en zo de ‘s Gravenweg op uiteindelijk. Daar neem ik het pad Hitland in waar ook de kalfjes staan.

Ik ben er nu bijna! Ik besluit woef lekker uit de kar te laten want ze heeft er nu wel een hele tijd ingezeten en ik hoorde ook al een paar keer een huiltje uit de kar komen. Ze heeft er nu – terecht – ook wel genoeg van. Ik stop, laat woef eruit en ga staan kijken of ik vandaag wel de kalfjes weer zie. En ze zijn er nog! Ik word er helemaal blij van.

klik voor groot

Ik voel me prima en ik SMS naar mijn zusje dat ik aan het wandelen ben in de buurt van huis. Ik neem me namelijk voor om even woef de tijd te geven om lekker te lopen en ik ga zelf een stukje wandelen. Het duurt dus nog wel even voordat ik thuis ben nu maar ik ben er eigenlijk al dus dat meld ik maar even.

Ik wandel een stukje en alles voelt prima. Ik ben eigenlijk ook niet moe hoewel er al 80 km op de teller staat. De langste afstand sinds ik het fietsen in april weer opgepakt heb.

Ik wandel verder en klets even met een mevrouw die haar hondje uitlaat. Ik kom haar vaak tegen tijdens het lopen en nu kunnen we even praten. Daarna wandel ik verder naar het bankje bij het zwanenwater en ga lekker in de zon zitten en genieten van de dag. Woefje krijgt wat water en gaat daarna in de zon dutten.

klik voor groot

Na een tijdje ga ik toch maar weer verder. Woef is heel wild en gaat rennen. Ik stap op de fiets en woef besluit nu eens even snel te gaan rennen en ik doe mijn best om haar bij te houden. Ze draaft niet zoals ze normaal doet maar galoppeert als een paard door het gras. Het is een prachtig gezicht en ze heeft er duidelijk echt lol in. Maar omdat we dit nooit doen, lijkt een klein stukje me wel genoeg en ik minder vaart zodat ze weer kan gaan draven. Daarna wandelen we nog even en daarna doe ik haar in de kar voor het laatste stukje naar huis.

Na 84 km staan we voor de deur. Makkie toch? Op naar de volgende route maar weer.

Gegevens:

* 21 graden
* 84 km

klik voor groot