Dit zal het laatste rondje zijn in dit gebied, want ik ben van plan om morgen en route naar de nieuwe plek in Belford te gaan lopen. Ik had niet zoveel zin meer in klimpartijen, en wilde ook niet enorm zoeken, maar wilde wel op een nieuwe – onbekende – plek lopen. Weinig wensen nietwaar? Uit het boekje had ik een simpele route gevonden rond Sprouston, hier dichtbij en deels lang de rivier en deels via de old railway. Een beetje zoals het rondje Roxburgh vermoedde ik. Zo gezegd zo gedaan en met de route in de navigatie gaan we op pad. Sprouston is snel gevonden. Het is eigenlijk het dorpje net aan de andere kant van de river Tweed. Parkeren gaat makkelijk en nadat ik even op de kaart en beschrijving heb gekeken of ik werkelijk het ‘grassy path’ moet nemen, zijn we op weg. Rechts van me zie ik een interessant bord in de muur ter nagedachtenis aan een hond die iets voor zalm vissers betekende. Jammer dat het niet beschreven staat in het boekje waar dat over gaat. Even snel een kiekje en daarna verder over het grassy path.
klik voor groot
Daarna lopen we al snel weer langs de rivier. Het is prachtig met mooi licht en het bootje met de vissers maakt het helemaal af natuurlijk. Ook nog een oud ding dat gebruikt werd voor zalm visserij (las ik in het boekje)
klik voor groot
Dan hobbelen we ineens een veld met koetjes in. Koetjes met kalfjes en de moed zinkt me even in de schoenen. Wat weet ik ook alweer van koeien met kalfjes? Niet lief. Gelukkig staan ze aan de rechterkant en kan ik helemaal links langs de water rand blijven lopen. Er zit zelfs een lage draad waar ik in geval van nood nog wel overheen kan springen misschien. Op hoop van zegen dan maar en we rennen de wei in. Daar komen de moeders al in actie. Wat doet dat loslopende rode kalfje daar? Ik schrik me kapot en zwaai weer met mijn armen en roep boos dat ze heel lief zijn. Dat helpt en ze minderen vaart en verliezen uiteindelijk hun belangstelling als ik ver genoeg van hun kroost ben. Gelukkig.
klik voor groot
De route is makkelijk want het is gewoon steeds maar rechtuit. Even ergens naar rechts een lusje om een huis heen en verder kan een kind de was doen. Zelfs ik. Veel flora en fauna onderweg en het is heel afwisselend, ook qua ondergrond maar het loopt allemaal prima.
klik voor groot
Dan ineens gaat het mis. Het ene moment hobbelen we vrolijk over het gras maar het andere moment kermt en piept woef ineens en staat stil op drie pootjes. Wat nu? Ze blijft piepen en dat doet ze nooit. Kapotte zool? Ik zie een raar gevormde tak op het pad liggen. Zou ze daarop zijn gaan staan of over gestruikeld zijn? Ik ga gauw kijken en bestudeer haar zooltjes. Geen bloed, niks te zien eigenlijk. Ze bibbert van schrik en ik masseer snel alles bij de gekwetste poot. Even tot rust komen, misschien is het alleen maar schrik. Ze is een keiharde maar kan ineens om niks dan enorm mutserig doen. Ik hoop dus dat dat nu ook zo is. Ik heb weliswaar schoentjes bij me, maar daar zou ik nu niks aan hebben want met de zooltjes is niks. Dat zou een heel eind dragen worden vanaf de rivier hier. Maar het kan altijd gebeuren, en ook ik kan ten val komen of iets dergelijks. Maar laten we eens kijken hoe het gaat na de massage….. Ik wandel rustig een stukje en doe alsof alles heel leuk is. Teveel aandacht is ook weer niet handig. Ondertussen loer ik of ik ook maar iets zie van mankheid of pijn. Dat lijkt niet zo te zijn en even later is ze alweer de hort op. Gelukkig! Ik maak ook weer vaart en we zijn weer op pad. Pfeew.
klik voor groot
Als we bijna aan het einde van het pad langs de rivier zijn gekomen, staat er een enorme groep schapen in de weide. Die schrikken van mij (of ons) en gaan keihard voor me uit rennen. Niet handig, als ze nou de andere kant oprennen, zijn ze van ons af. Maar nee de hele kudde truien rent voor me uit. Dat moeten we niet hebben, want straks denkt de boer nog dat woef ze opjaagt en schiet hij woef af. Ik lijn haar dus aan (terwijl ze al aan de knie liep) en probeer de kudde rustig te krijgen. Misschien reageren ze op mij. Terwijl ik even rustig blijf staan, komen ze gek genoeg toch eens even dichterbij om te kijken. Het is dus mijn beweging denk ik, die ze aan het schrikken maakt. Zo reageert elke kudde kennelijk weer anders.
klik voor groot
Uiteindelijk kom ik er toch langs als ze de heuvel opgaan.
klik voor groot
Daarna moet ik een stukje over de weg en sla linksaf richting de old railway. Dat is ook een mooi stukje met fraai uitzicht.
klik voor groot
Hier lopen geen schapen maar blijkbaar liepen die daar eerder wel en heeft de boer last gehad van enge honden die lammetjes aanvielen. Onbegrijpelijk als je enge honden hebt, dat je die dan niet aan de riem doet. Later hoorde ik van de eigenaresse van de cottage dat ze ook 3 lammetjes heeft verloren aan honden en dat een andere boer de hond van een vakantieganger heeft doodgeschoten. Die hond had een waas gekregen en was de hele kudde te lijf gegaan. Moet je toch niet aan denken!
klik voor groot
De old railway is vooral lang en een beetje saai hoewel het pad afwisselend een breed graspad is en een smal overwoekerd pad is. Allebei prima beloopbaar overigens. Maar ik ben wel blij als we uiteindelijk weer Sprouston inlopen. Het was een kort rondje, en leuk om gezien te hebben.
klik voor groot
gegevens:
* 12 km
* 16 graden
mei 267 km – 2015 totaal 1.644 km
rapa nui – 206 km
hoka bondi b – 60 km
hoka stinson lite – 531 km
hoka stinson trail – 371+ km
minimus MT – 26 km
pure flow – 372 km
pure grit – 20 km